คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่7 การต่อสู้ครั้งสุดท้ายของอนาเซีย
ไอโนเวีย
ท้อฟ้ายาม่ำืน
เ็มไป้วยวาวพร่าพรายเ็มท้อฟ้าระยิบระยับ
สายลมอ่อนๆพัผ่านัวเมือที่ำลัหลับใหลพัผ่อนาิวัรประำวันในลอเ้าที่ผ่านมา
ปราสาทหลัให่สร้าาหินอ่อนสีาวบริสุทธิ์
ั้ระห่านท่ามลาวามมื
สว่าเรือรอ้วยแสสีาวที่เปล่ประายออมาาัวปราสาทที่ล้อมรอบ้วยำแพสูถึสอั้นและม่านเวทมนร์พราาที่แผ่ปลุมทั่วทั้เมือเพื่อไม่ให้นภายนอมอเห็น
หิสาวผมยาวประบ่าสีทอในุสีาวสะอายืนอยู่ที่ระเบียปราสาทั้นสอที่เป็นลานนาย่อม
ทอสายามอฝ่าวามมืไปอย่าเลื่อนลอย
ผมยาวสลวยอนาพลิ้วไหวามสายลมที่โยมาปะทะใบหน้าที่เ็มไป้วยวามัวลใ
ภาพเหุาร์เมื่อืนวานายวาบึ้นภายในหัวราวับเิึ้นรหน้าอีรั้ เมื่อืนนี้ นาไ้รับ่าวาทหารอนว่า
ท่านโอรอสและเหล่าอรัษ์เินทาลี้ภัยมาที่นี่และบาเ็บสาหัส
อาารอโอรอสนั้นน่าเป็นห่วที่สุ
พวแพทย์ประำปราสาทไ้ใ้เวทมนร์ทุวิถีทารัษาอาารบาเ็บ
นาึรีบริ่ไปยัหอพยาบาลทันที แ่เมื่อไปถึเหล่าแพทย์ที่รัษาอาารอโอรอสลับันไม่ให้นาเ้าไปพบ
้วยเหุนี้นาึรู้สึัวลับอาารอโอรอสผู้เป็นลุอนาอย่ามา
ไอโนเียหลับาอธิานภาวนาอให้ลุอนาหายาอาารบาเ็บและฟื้นึ้นมาอีรั้
"ท่านหิ
นี่ึมาแล้วเหุใท่านถึยัไม่นอนอี"
หิสาวนหนึ่เอ่ยึ้นะเปิประูออสู่ระเบียภายนอมายืนเีย้า นามีผิวยาวสวมุลุมนอนสีน้ำเินเ้มไว้ผมยาวที่สีาวถึลาหลั
"เ้าื่นมาทำไมัน โเฟีย"
ไอโนเียไม่ไ้อบำถามหิสาวที่ื่อโเฟียหาแ่ถามย้อนออไป
"้าื่นมาเ้าห้อน้ำ
เห็นท่านหิยืนอยู่ที่ระเบียนเียว็เลยเิวามสสัย"
หิสาวนามโเฟียเอ่ยอบ นาือผู้่วยและที่ปรึษาส่วนัวอไอโนเีย แสันทร์ยามรารีส่อระทบผิวายสอสาวนูราวับเปล่ประายามออมา
"ท่านำลััวลใเรื่ออาารอท่านโอรอสใ่ไหม"
โเฟียเอ่ยถามึ้นไอโนเียหันมามอหน้านาทันทีที่ไ้ยิน แ่่อนที่ะทันไ้พู
โเฟีย็เอ่ยึ้นราวับรู้ว่านาำลัะพูอะไร
"้าเห็นแวววามัวลบนใบหน้าอท่าน...แ่ว่าอย่าไ้ัวลไปเลย"
โเฟียหยุไปั่วะ่อนที่ะพู่อว่า "เมื่อเย็นหลัาที่รับประทานอาหารเสร็้าไ้ไปที่หอพยาบาลและไ้ทราบาแพทย์นหนึ่ที่รัษาอาารท่านโอรอส"
ไอโนเียั้ใฟัหัวใเ้นรัว้วยวามระทึ
"อาารอท่านโอรอสีึ้น ท่านไ้สิแล้ว แ่ว่ายั้อใ้เวลาสัระยะว่าพลัอท่านะลับมา"
"เ้าพูริใ่ไหม....ลุอ้าฟื้นแล้วใ่ไหม...!" น้ำเสียที่เ็มไป้วยวามีใและโล่ใเปล่ออมา
น้ำาไหลลอาบแ้มพร้อมรอยยิ้มที่ไม่อา่อนเอาไว้ไ้มิ นาโผเ้าอโเฟียที่ยัไม่ทันั้ัว
นี่นับว่าเป็น่าวีที่สุในีวิอนาเลยทีเียว
สายลมเย็นพัผ่านมาอีรั้
ผมอสอสาวปลิวไหวามแรลมที่มาปะทะใบหน้า
"ึมาแล้ว
ท่านวรลับไปนอนพัผ่อน
พรุ่นี้เ้าท่านะไ้ื่นมาสื่นและพร้อมไปเยี่ยมอาารลุอท่าน"
โเฟียเอ่ยึ้น
"เ้าเอ็วรลับไปนอนเ่นัน"
"รับทราบเ้า่ะ"
ะที่ำลัะแยย้ายลับไปนานเมื่อเ้ามา้าในปราสาทแล้ว
ทัู้่หันลับมามอหน้าึ่ันและันพร้อมับส่ยิ้มให้่อนที่ะแยย้ายไปยัห้ออน
เ้าวัน่อมา
หิสาวหนึ่นำลัรีบเร่มุ่ไปามทาเินอปราสาทสู่หอพยาบาลที่อยู่อีฝาอปราสาทโยผ่านสะพานเื่อม
ที่ทอยาวท่ามลาแสแ้าอวัน เินมาไ้สัพั เมื่อเลี้ยวที่หัวมุมอทาเิน็พบบานประูไม้สีน้ำาลอยู่ที่สุทาเิน มีอรัษ์ในุเราะพร้อมผ้าลุมำนวนห้านยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประู
อรัษ์ทั้ห้า้มหัวำนับทันทีที่เห็นไอโนเียเ้ามาใล้พร้อมับเปิประูห้อพัให้นาเ้าไป้าในโยไม่พูอะไร
อรัษ์อีสอนที่นั่อยู่ที่ห้อนั่เล่นลุึ้นยืนทำวามเารพทันทีที่เห็นไอโนเียเ้ามา
เ้าเมือหิสัเเห็นว่าอรัษ์ทั้สอมีรอยบาอย่าเป็นทายาวที่ลาอ
และที่ใบหนาออรัษ์อีนหนึ่นั้น็มีร่อรอยแบบเียวันที่แ้ม้า้าย
ูาร่อรอยทั้บนุเราะและที่ใบหน้าแล้วนั้น็รู้ว่าะ้อเิาอมีมแน่นอน
โอรอสนอนอยู่บนเียพยาบาลที่อยู่ลาห้อ
แสแส่อเ้ามาผ่านบานหน้า่านาให่ที่เปิรับลม
อรัษ์อีสามนนั่เฝ้าไม่ห่าาเียที่โอรอสนอนพั ทั้สามลุึ้นยืนทำวามเารพทันทีที่ไอโนเียปราัว
สิ่ที่ไอโนเียสัเเห็นือบนุออรัษ์ทั้สามนั้นมีร่อรอยเป็นทายาวล้ายถูอมีมำนวนมารีนเป็นรอย ูๆแล้วน่าะเิาอมีมนิเียวัน
ไอโนเียรีบเินเ้าไปหยุที่เียอโอรอสผู้เป็นลุอน
สีหน้าแววาใปราให้เห็นัเน
ร่าายอโอรอสที่นอนหลับอยู่นั้นเ็มไป้วยบาแผลมามาย
โอรอสรู้สึไ้ว่าไอโนเียมายืนอยู่้าๆึ่อยๆลืมาื่นึ้น
"ท่านลุ เิอะไรึ้น...!"
น้ำเสียที่เปล่ออมาเ็มไป้วยวามใปนเป็นห่ว
น้ำา่อยๆไหลออมาอาบแ้มาวผ่อทั้สอ้า
นาไม่นึเลยว่าลุอนาะบาเ็บหนันานี้
"พวเ้าออไปรอที่ห้อนั่เล่น่อน
้าอยาะุยับหลานสาว้าามลำพั" โอรอสเอ่ยเสียแหบะยันัวลุึ้นนั่ อรัษ์ทั้สามไม่พูอะไรหาแ่้มำนับแล้วเินออาห้อไป
เมื่ออยู่ันสอน
โอรอสึเล่าเรื่อราวทั้หมให้หลานสาวอนฟั
ไอโนเียรู้สึว่าท้อฟ้าที่สใสในวันนี้ำลั่อยๆมืรึ้มลเรื่อยๆและบรรยาาศภายในห้อ็หนัอึ้
หูอนาแว่วไ้ยินเสียาร่อสู้ราวับไ้ไปอยู่ในสถานที่ที่ำลัมีารสู้รบันอย่าุเือในอนนี้
"ยานอสแ็แร่เินว่าที่้าะนะไ้ ถ้าหาเายึอนาเียไ้ไม่เพียแ่ะไ้ทรัพยารทา้านอาหารทั้หมแ่ว่า
เาะแผ่ยายอำนาไปยัเมืออื่นๆที่อยู่ในละแวใล้เีย"
"อาาัรแอสโเนียอยู่ทาเหนือห่าไาอนาเียมาราวับอยู่อีีโล
ินพื้นที่ส่วนให่ทาภาเหนือ แล้วทำไมเาถึ้อยทัพมาบุถึอนาเีย้วย
เพื่ออะไรัน" ไอโนเียสสัย
"เพราะว่าแอสโเนียประสบับภาวะอาหาราแลนนะสิ
และเาสืบรู้ว่าอนาเียนั้นอยู่ในทำเลที่ีมีอาหารินลอทุฤูาล"
ไอโนเียนิ่รุ่นิถึหนทาที่ะ่วยอนาเีย่อนที่ะมีวามิหนึ่แวบเ้ามาภายในสมอ
"ท่านพัผ่อนเถอะ
้าะไม่ยอมให้อนาเียอท่าน้อถูยึแน่นอน" ไอโนเียออาห้อพัอโอรอสไป
อรัษ์สามนลับเ้ามาภายในห้อพัอโอรอสทันทีที่ไอโนเียออไปแล้ว
ท้อฟ้ายามสายอวันยัสใส
"้ารู้ว่านาะทำอะไร
แ่นานเียวไม่มีทาเอานะยานอสไ้ ้าะ้อ่วยนา"
"แ่ท่านยับาเ็บและพลั็ยัไม่ลับมานะอรับ"
อรัษ์ นาม แอิสเอ่ยึ้น
"เพราะอย่านั้น้าถึอยาให้พวเ้า่วย้า้วยไล่ะ"
โอรอสว่าน้ำเสียเ็มไป้วยวามมุ่มั่น
"แ่ารทำแบบนั้นหลัาท่านใ้พลัไปอาารอท่านอาะทรุหนัลว่าเิมนะอรับ"
แอิสยัไม่เห็น้วย อรัษ์อีสอน่าสนับสนุนำพูอแอิส
"ถึอย่านั้น็เถอะ
แ่้าำเป็น้อทำและ้า้อารให้พวเ้า่วย้วย"
"เ้าใแล้วอรับ"
อรัษ์ทั้หมเ้ามารวมัวรอบเียนอนอโอรอสหลัานั้น
ทุนั้สมาธิยมือี้รไปยัโอรอสเป็นุเียว บรรยาาศภายนอ่อยๆมืล
เสียทุเสียที่ไ้ยิน่อยๆเียบลเรื่อยๆนในที่สุ็เียบสนิท
อนาเีย
เสียาร่อสู้ัึ้อท่ามลาวามสับสนอลหม่าน
อทัพอนาเียถูบีบให้้อถอยร่นาแนวำแพเ้าไปเรื่อยๆ ทหารแอสโเนียรูันเ้ามานยาะ้านทานไว้
พลธนูที่อยู่ห่าออไประมยิธนูสัะที่พวทหารล่าถอยออาแนวำแพ
ใล้ๆันนั้นพลหอนับร้อยวิ่เ้าปะทะอทัพแอสโเนียที่รูเ้ามาทาประูเมือ
"ยันเอาไว้" แม่ทัพเอลโบว์ะโนสั่าร
อพลหอรุเ้ามาั้แนวรับะที่พลธนูระมยิธนูไม่าสาย
ทัพแอสโเนียล่าถอยออไป ทัพอนาเียรุืบผลัันไล่พวแอสโเนียให้ออไป
แ่ทว่าในอนนั้น
"หมอบล หมอบล...!"
บาสิ่พุ่ผ่านท้อฟ้าพร้อมเสียรีแหวอาาศรลมายัอพลหอที่ำลัุลมุน
ับพลันเสียระเบิัสนั่น พลหออหน้าหลายสิบนระเ็นออไป
ลูไฟอีหลายลูระมยิเ้าใส่
อนาเียทีู่เหมือนะเป็น่อลับลายเป็นฝ่าย้อล่าถอย
พลธนูำนวนมาถูแรระเบิสัหาร่อนที่ะไ้ทำารยิ
ลูไฟอีหลายลูยัพุ่เ้าโมี่อเนื่อ
เสียระเบิัึ้นรโน้นทีรนั้นทีส่ร่าทหารอนาเียำนวนมาลอยึ้นไปลาอาาศ
พลธนูฝ่ายอนาเียยิอบโ้ สัหารพวแอสโเนียไ้แ่บาสวนเท่านั้น
พวแอสโเนียรุืบเ้ามาเรื่อยๆ
ลูไฟถูยิเ้าใส่่อเนื่อบีบให้พวอนาเียถอยเ้าไป้าใน
อหน้าอพวแอสโเนียไม่ปล่อยโอาสให้หลุมือไป
พวมันพุ่เ้าปะทะอหน้าอนาเียที่ำลัล่าถอย
"เทรอส....!้าหลัเ้า" เอเลียพุ่เ้าัารทหารแอสโเนียนหนึ่ที่ลอบเ้ามาโมีเทรอสา้านหลั
พรรพวนอื่นๆอยู่ไหนไม่รู้รอบัวอนนี้มีแ่วามวุ่นวายทำให้ยาแ่ารมอหา
"พวเรา้อถอยแล้ว มันเยอะเินไป"
เอเลียว่า
"้าเห็น้วย"
ทั้สอรีบล่าถอยออไปท่ามลาวามวุ่นวาย
เสียระเบิไม่าสายพื้นินสั่นสะเทือน
ร่าทหารอนาเียหลายนระเ็นึ้นลาอาาศาแรระเบิ อทหารทยอยันล้มายลไปเรื่อยๆ
พวแอสโเนียฝ่าเ้ามาไ้สำเร็
แม่ทัพเอลโบว์ร่าายเ็มไป้วยเลือับอทหารำนวนหยิบมือิอยู่ลาวล้อมอพวแอสโเนีย รอบๆบริเวไม่มีทหารอนาเียอีแล้วมีแ่พวแอสโเนียที่ไหลบ่าเ้ามาภายในเมือมาึ้นเรื่อยๆ
"ฝ่าออไปให้ไ้ ฝ่าออไปให้ไ้"
เสียะโนอเอลโบว์ถูลบ้วยเสียาร่อสู้ารอบทิศทา
ท่ามลาท้อฟ้าแ่มใสอวันาร่อสู้เบื้อล่าุเือึ้นเรื่อยๆ
นอินทรีบินผ่านเมืออนาเีย ้มมอูาร่อสู้เบื้อล่า่อนที่ะบินหายไปใน้อนเม
อี้านหนึ่อำแพ
อารอส เทเวียำลั่อสูุ้้มัน
อารอนที่ถูฟันบาเ็บ รอบ้านร่ายล้อมไป้วยาศพำนวนมา
พวเาอยู่ห่าาปราสาทเินระยะยิออพลธนู พวแอสโเนียาหน้าเ้ามาทุทา
เทเวีย ประออารอมที่บาเ็บพยายามพาัวให้ไปถึปราสาทโยมีอารอสุ้มันหลั แ่บาแผลรร์ที่าทำให้อารอมเลื่อนที่ไปไ้้ามา
เสียระเบิัไม่าสาย
หนทาหนีเลือนรานแทบมอไม่เห็น อารอมัฟัน่มวามเ็บปวยืนั้ท่าเรียมพร้อม
โยมีเทเวียและอารอสอยู่เีย้า
"้าะไม่ยอมแพ้หมอบราบ
้าะยืนหยัสู้นัวาย"
นั่นือสิ่ที่นทั้สามิปลุใให้ฮึเหิมพร้อม่อสู้เป็นรั้สุท้ายอีวิ
พวแอสโเนียที่เหลือเลื่อนพลเ้าใล้ปราสาท
นทั้สามิอยู่ลาวล้อมที่ไร้ทาหนี
นทั้สามแผเสียร้อาบในมือวัแว่ะเ้า่อสู้อย่าบ้าลั่อย่าไม่ิีวิ
พวแอสโเนียบีบวล้อมเ้ามาเรื่อยๆ แ่ทว่านั่นไม่อาสยบพวเาไ้
บาแผลที่เ็บปว เลือที่ไหลรินหยลพื้นไม่อาทำให้หยุยั้ิใทั้ั้มั่นไ้
พวเาไ้ยินเสียร้อำรามุร้ายอแม่ทัพเอลโบว์ัมาไลๆ
วามหวัเลือนรานแทบไม่มี พวแอสโเนียบีบวล้อมเ้ามาเรื่อยๆ
อพลธนูทา้านปราสาทที่บัาารโยแม่ทัพธาร์ลอนระมยิธนูสัหารพวแอสโเนียที่ำลัรมา่อเนื่อ
ทหารแอสโเนียถูยิล้มายไปหลายนแ่็ไม่ไร้ประโยน์ที่ะ้านทานอทัพที่มีำนวนมามายนี้ไ้
ในอนนี้เวลาล่วเลยเ้าสู่ยามเย็นวอาทิย์ำลัะลาลับอบฟ้า
รารีำลัะย่ารายเ้ามา าร่อสู้ยัำเนิน่อไปไม่มีทีท่าว่าะยุิล่ายๆ
เหล่าทหารทั้สอฝ่ายทยอยล้มายะที่าร่อสู้ทวีวามรุนแรึ้นเรื่อยๆ ภาพเหล่าทหารอนาเียถอยร่นไม่อา้านทานำลัพลที่มีมาว่า
พวแอสโเนียรุืบไล่ามไปิๆ นี่อาะเป็นวาระสุท้ายออนาเียแล้ว็เป็นไ้
ที่ำแพเมือ
เสียเียวที่ไ้ยินัเนแม้ะอยู่ห่าไลออไปือเสียารสู้รบุลมุนภายในเมืออนาเีย ารอสยิ้มริ่มะยืนอยู่บนำแพมอูัยนะที่ำลัะเป็นอน ที่แนวเา้านหลับนะ่อนหิน
ยานอสยืนูผลานารบัาารอารอสอย่าพอใ
"ะพยายามทำไมในเมื่อยัไพวเ้า็แพ้"
ารอสที่ยืนูเหุาร์บนำแพเมือที่ถูยึยิ้มออมาอย่ามีัย ่อนที่ะหันไปออำสั่ปิาพวอนาเีย
"ยิโมีพวมันที่ปราสาท
ทำลายให้ราบาบ"
"รับทราบอรับ"
แ่ในอนนั้นเอบาสิ่็เิึ้นเหนือท้อฟ้าราวับแสสว่าแห่วามหวัที่ริบหรี่ไ้สว่า้าึ้นอีรั้
ท่ามลาแสอวันที่ำลัลาลับอบฟ้า บรราสายฟ้าสว่า้าพุ่แหวอาาศลมาลาอทัพแอสโเนียที่ำลัะลึ
ับพลัน
เสียระเบิ็ัสนั่นนพื้นสะเทือน ทหารแอสโเนียนับร้อยระเ็นไปนละทิศนละทาในสภาพไหม้เรียม
สายฟ้าพิาพุ่เ้าโมีเรื่อยิลูไฟอพวแอสโเนียนระเบิ
เปลวไฟพวยพุ่ึ้นไปในอาาศและรอบๆบริเว แม่ทัพารอสเสียหลัาำแพบาเ็บ สายฟ้าพิายัพุ่แหวอาาศลมาโมีอทัพแอสโเนีย่อเนื่อ
ทหารแอสโเนียระเ็นไปอับพื้นรั้แล้วรั้เล่าพร้อมวันที่โยออมาาร่าที่มอไหม้
เปลวไฟพวยพุ่ึ้นสู่อาาศรั้แล้วรั้เล่าพร้อมร่าเหล่าแอสโเนียที่ร่วลมาระแทพื้นราวับสายฝน
ำร่ำลือที่ว่าทหารแอสโเนียที่เล่าานันว่าือปีศาร้ายไม่มีวันาย
ูะลายเป็นอีไปแล้ว ทัพแอสโเนียถอนำลัหนีายออาอนาเียไม่เป็นท่า
ทิ้ร่าผู้เสียีวิไว้เบื้อหลั สายฟ้าพุ่เ้าโมีไล่หลัามไปิๆ
ไม่้าภายในเมือ็ไม่เหลือทหารแอสโเนียทที่ยัมีีวิอยู่สัน พวทหารพาันโห่ร้อีใในัยนะที่เิึ้นราวปาิหาริย์
"้อเป็นฝีมือท่านโอรอสแน่
ท่านใ้พลัเวทมนร์เสสายฟ้าลมาเพื่อ่วยพวเรา"
ำพูนี้ทุน่าเห็น้วยพวเานึอบุโอรอสอยู่ในใ
"ูนั่นสิ
บนแนวเานั่นสิ"
เสียอใรบานัึ้น ทุนรีบมอไปยัุนั้น บนแนวเาท่ามลาวามมือรารีที่ำลัย่ารายเ้ามา
บนแนวเา
รอยยิ้มเลือนหายไปาใบหน้าที่เ็มไป้วยริ้วรอย
เมื่อไ้เห็นสายฟ้าำนวนมาพุ่แหวท้อฟ้าลมาโมียัเป้าหมายเบื้อล่า
เสียาร่อสู้เมื่อรู่ลายเป็นเสียร้อ้วยวามื่นระหนะที่อทัพแอสโเนียถอยหนีอย่าไม่ท่าออาอนาเีย
เสียระเบิัึ้นเป็นระลอพร้อมร่าำนวนมาอทหารแอสโเนียที่ระเ็นไปนล่ะทิศนล่ะทา
"เ้าโอรอสี้ลานั่นนาอยู่ที่อื่นยัส่พลัมา่วยเมือัวเอไ้อี"
ยานอสบฟันแน่น้วยวามโรธอย่าไม่สบอารม์ แ่ทว่าในอนนั้นเอ
สายฟ้าสว่า้า็พุ่แหวอาาศรเ้ามา พ่อมราีัวหลบ
สายฟ้าพลาเป้าพุ่ลปะทะพื้นินแถวนั้นนเิระเบิเสียั
ท่ามลาเศษฝุ่นที่ฟุ้ระาย สายฟ้าสีทออล่ามพุ่แหวอาาศรเ้ามา ยานอสระโหลบไ้อย่าหวุหวิ
สายฟ้านั่นพุ่เ้าปะทะ้อนหิน้าหลันระเบิแระาย
สายฟ้าสีทออีเส้นพุ่เ้าโมีา้านหลัในระยะประิเินว่าที่ยานอสะระโหลบไ้ทัน
พ่อมมื ร่ายเวทมนร์วามือลบนพื้น สร้าม่านพลัป้อันายรอบ้าน
สายฟ้าสีทอพุ่เ้าปะทะเป้าหมายอย่าั พร้อมเสียระเบิ
ร่าอยานอสเถลาไป้าหน้า ม่านพลัทีุ่้มันายแสลายหายไปนหม
ยัไม่ทันที่ยานอสะั้ัวไ้
นัรบในุเราะสีทออล่าม็ปราัวึ้นรหน้าพร้อมหวลูเะเ้าใส่เ็มแร
แม้ยานอสะสร้าม่านพลัึ้นป้อัน แ่มัน็ไม่สามารถ้านทานแรเะมหาศาลนั่นไ้
ม่านพลัแระาย ยานอสเสียหลั เถลาออไป่อนที่ะั้ัวไ้ ในอนนั้น
นัรบรหน้า็พุ่รเ้ามาใล้แล้ว
ยานอสเอี้ยวัวหลบ ทาในมือวัึ้นปัมาบที่พุ่เ้ามาออไปอีทา
นัรบเราะสีทอระโัวลอยึ้นไปลาอาาศ
าบในมือวัฟันส่สายฟ้าสีทอพุ่รเ้าโมี ยานอสวาทาไปในอาาศส่ลูไฟพุ่สวนออไป
พลัทั้สอปะทะัน่อนระเบิออ
ทั่วสันเาสั่นสะเทือนพร้อมฝุ่นำนวนมาที่ฟุ้ระายลายเป็นม่านหมอนมอไม่เห็นสิ่่าๆรอบๆัว
นัรบเราะสีทอพุ่ฝ่าม่านหมอเ้ามา
าสบในมือวัฟันเ้าถูออยานอสนาระเ็น
ร่าไร้หัวอพ่อมมืทรุลอับพื้น ทุอย่าบลอย่ารวเร็ว
พ่อมร้ายที่ใรๆ่าหวาลัวถูสัหารลแล้ว้วยมาบสัหารที่บันี้ถูเ็บเ้าฝัเรียบร้อย
"เ้าิว่าสัหาร้าลไ้แล้วหรือ"
ทันใเสียหัวเราะ็ัึ้น เสียนั้นไม่ไ้ัมาาที่อื่นใหาแ่ั้อเ้าไปในโสประสาท
นัรบเราะสีทอวาสายามอรอบายท่ามลาวามมือย่าระมัระวั
มือเอื้อมไปับ้ามาบเรียมัออมาู่โมทันที
ทันในั้นหอไฟำนวนมาพุ่แหวอาาศเ้าโมีา้านหลั
นัรบเราะสีทอยฝ่ามือึ้นเล็รไปยัเหล่าหอไฟที่ำลัรเ้ามา้วยวามเร็วสู
ม่านพลัสีทอล้ายโล่ปราึ้นรหน้าป้อันารโมี ไม่ี่อึใเสียระเบิ็ั่อเนื่อเมื่อบรราหอไฟพุ่เ้าปะทะม่านพลั
แ่ไม่นานม่านพลั็เริ่มปรารอยร้าวึ้น
นัรบเราะสีทอ็ีัวออห่า
ม่านพลัที่สร้าึ้นป้อันแระายเป็นเสี่ยๆ
ยานอสปราัวึ้น้าหลั้วยวามเียบเียบ ทาในมือหวเ้าใส่ลาหลั
ร่าในุเราะสีทอพุ่ถลาไป้าหน้าอับพื้น
วามเ็บปวแล่นไปทั่วร่าเมื่อ้านหลัอุเราะปรารอยร้าวเป็นแนวยาว
ยานอสระโนเ้ามา
ทาในมือเรือแสสว่าลายเป็นเปลวไฟลุโิ่วะหวมันเ้าใส่ นัรบเราะสีทอ
ที่วนเลุึ้นยืน าบในมือวัฟันไปในอาาศส่สายฟ้าสีทอพุ่สวนออไป
พลัทั้สอปะทะันนเิระเบิรุนแร
ยานอสหายัวมาโผล่้าหลัเรียมัลูไฟาทาเ้าใส่ในระยะประิ
แ่นัรบเราะสีทอระโหลบไ้ทัน
ทั้สอพุ่เ้าปะทะัน
าบับทาฟาฟันโมีใส่ัน้วยวามรวเร็วและรุนแร
นัรบเราะสีทออาศัยโอาสที่ยานอสพาาบเ้ามาเอี้ยวัวหลบ่อนที่ัพลัสายฟ้าเ้าใส่ในระยะประิ
ยานอส ระเ็นออไปามแรระเบิ
นัรบเราะสีทอพุ่ามไปไม่เปิโอาสให้พ่อมมืไ้ั้หลั
าบในมืออยู่ในท่าเรียมพร้อมสัหาร ยานอสฟาทาที่ลุเป็นไฟสวนออไป
เมื่อทาที่ลุเป็นไฟปะทะเ้าับมาบยาวที่พุ่เ้ามา
าบยาวในมือหัระเ็นพร้อมับร่าที่ถูพลัลูไฟัเ้าลาออย่าันระเ็นไถลไปับพื้น
ุเราะสีทอบันี้ปรารอยร้าวำนวนมานูเหมือนว่าะแสลายไ้ทุเมื่อ
นัรบผู้อ่อนแรระอัเลือออมาะพยายามยันัวลุึ้นยืน
ราวับเรี่ยวแรภายในร่าายเหือหาย
เ"้าเป็นแ่นัรบที่มีพลัเวทมนร์
ยัไ็ไม่มีทาสู้้าผู้ที่เป็นพ่อมที่แท้ริไ้หรอ"
ยานอสเินมาหยุรหน้าพร้อมหัวเราะเยาะเย้ย ฝ่ามือที่เหี่ยวย่นยื่นออไปแที่บริเวหมวเหล็ที่สวมปิบัใบหน้า
ั่วอึใแสสว่าสีฟ้าอ่อนๆ็ปราึ้นาร่าอนัรบเราะสีทอหลั่ไหลเ้าสู่ร่าพ่อมราพร้อมเสียรีร้อเ็บปวราวับถูเปลวไฟแผเผาทั้เป็น
ยานอสแสยะยิ้มออมา้วยวามสะใะที่ร่าายำลัูับพลัอู่่อสู้มาไว้ที่น
สายฟ้าสอสายพุ่ลาฟ้าโมียานอสอีรั้
ยานอสปัทาลบนพื้นสร้าม่านพลัึ้นป้อันเหมือนเ่นเย
แ่ราวนี้ทุสิ่ไม่ไ้เป็นไปอย่าที่ิ เมื่อสายฟ้าทั้สอพุ่ทะลุม่านเวทมนร์เ้าปะทะลาออยานอสเ็มๆ ร่าพ่อมมืระเ็นลอยไประแท้อนหินที่อยู่้าหลัเ็มแร
เลือสีแานไหลออมาาปาและมูะที่ยานอสำลัพยายามยันัวลุึ้นยืน
บนท้อฟ้าที่อนนี้รารีย่ารายเ้ามาปราภาพวแหวนเวทมนร์นาให่สีทอ
ลอยเ่นราวับวันทร์
สายฟ้าสีทอำนวนมาปราึ้นลาอาาศหมุนวนรอบวแหวนเวทมนร์ที่ลอยเ่นอยู่บนท้อฟ้า
วแหวนเวทมนร์เปล่แสสว่า้าออมาุวอาทิย์ ยานอสหลับาลั้สมาธิ
สายฟ้าสีทอที่หมุนวนลาอาาศพุ่รลมายัเป้าหมาย้วยวามรวเร็ว
ยานอสลืมาึ้น้อเม็รไปยัวแหวนเวทมนร์
สายาที่เ็มไป้วยวามเรียแ้นส่รไปถึผู้ที่สร้าวแหวน เวทมนร์นั่นในทันที
่อนที่เหล่าสายฟ้าสีทอะพุ่เ้าปะทะร่าพร้อมเสียระเบิัสนั่นเศษหินำนวนมาปลิวระเ็นึ้นไปในอาาศ
แนวเาทั้แนวสั่นสะเทือนราวับะถล่มลมา ปิาพ่อมมืและวามพ่ายแพ้อเหล่าแอสโเนีย
.............................................................................................................................
สารานเียน
ถึผู้อ่านทุน ่อนอื่น้อออภัยในวามล่า้า้วยนะรับสำหรับารที่ว่าะออมาแ่ละอน ่วนี้่วสอบลาภาอมหาลัย นอาะ้ออ่านหนัสือสอบแล้วารบ้านยัเยอะทำให้บารั้ไม่มีเวลาว่ามาเียน แ่ไม่ว่ายัไ็ามผู้เียนอสัยาไว้ ที่นี้ว่าะเียนให้บทุเรื่อที่ลแน่นอนรับ
อบุที่ิามอ่านนะรับ
ความคิดเห็น