แว๊น แซ้บ ในคืนท้องฟ้าปลอดโปร่ง

ลำดับตอนที่ #1 : ดาวดับ

เปรยเรื่อง

ณ การประชุมของหน่วยสายลับพิเศษ

"คดีนี้ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นตีกันธรรมดา  เพราะมียาเสพติดชนิดรุนแรงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เวลานี้อาจแพร่ระบาดเข้าไปในกลุ่มเด็กวัยรุ่นกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งก็ได้ เพื่อเร่งรัดกวาดล้างยาเสพติดพวกเราจำเป็นต้องอาศัยวินทร์” ผู้การอาชาอธิบายเสียงเข้ม    

วินทร์ปรากฏตัวขึ้น เด็กหนุ่มวัย 18 ปี หน้าตาคมเข้ม แต่ผิวขาวชมพูราวกับลูกครึ่งเกาหลี สูงราวๆ 180 เซนติเมตร เขาเลือกนั่งตรงกลางโต๊ะประชุมยาว ทุกคนสีหน้างุนงงไปชั่วขณะ 

“วินทร์นักเรียนชั้นมัธยมปีที่ 6 เกรดเฉลี่ย 4.00 คะแนน วินทร์ได้รับการฝึกมาอย่างดี ทั้งวิ่ง ว่ายน้ำ และการต่อสู้ จนได้ยูโดสายดำมาครอง และที่สำคัญยังเป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนทั้งภายในโรงเรียนและนอกโรงเรียน มีเครือข่ายที่ได้รับการฝึกอบรมจากเจ้าหน้าที่ของหน่วยรัฐโดยเฉพาะ  มีหน้าที่สอดแนมนักเรียนประพฤติผิดทางวินัยของโรงเรียน เช่น ยาเสพติด ซิดีลามก วีดิโอคลิป นักเรียนตีกัน นักเรียนค้าประเวณี รวมไปถึงคนนอกที่ใช้ให้เด็กขายยาเสพติดในโรงเรียน รวมคดีแล้ว วินทร์สามารถร่วมจับกุมคดีได้ 100 กว่าคดี มีประการณ์มากกว่า 3 ปี”   ผู้การอาชาอธิบายจบ 

ทุกคนจ้องมองเด็กหนุ่มอย่างทึ่ง

“แล้วทำไมต้องเป็นเด็กคนนี้ด้วย” จ่าเสือดาวถามขึ้น 

“เหยื่อส่วนใหญ่เป็นเด็กอายุสิบห้าปีขึ้นไป  เราจะทำคดีเด็กวัยรุ่นก็ต้องใช้เด็กวัยรุ่น หรือพวกคุณจะปลอมตัวเป็นเด็กไปสืบเอง” ผู้การอาชาพูดน้ำเสียงประชดประชัน  จ่าเสือดาวได้ฟังถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก

เรื่องนี้แต่งขึ้นเอง ไม่เกี่ยวข้องกับกลุ่มใด ๆ
หากกระทบถึงผู้ใดก็ขอกราบอภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
เรื่องนี้มีเจ้าของลิขสิทธิ์ หากลอกเลียนแบบมีโทษตามกฎหมายสูงสุด
ขอแสดงความนับถือ
ขอบคุณค่ะ

ตอนที่ 1 ดาวดับ

สถานที่บันเทิงยามราตรีแห่งหนึ่งตั้งอยู่ในอาคารพาณิชย์ 5 ชั้น 4 คูหา ตกแต่งอย่างหรูหราขึ้นชื่อที่สุดในย่านนั้น  ทุกค่ำคืนมีนักท่องราตรีแวะเวียนมาไม่ขาด   ด้านหลังของผับเงียบสงัดมีเพียงแสงสีและจังหวะเสียงดนตรีดังกระหึ่มลอดผ่านขอบบานประตู 

                คืนวันนั้นมีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้น  เสียงของวัยรุ่นหน้าตาคมเข้มอายุไม่เกิน 18 ตะโกนลั่นขอความช่วยเหลือแทรกเสียงดนตรีดังกระหึ่ม  โดยมีชายต่างชาติร่างใหญ่ ผมสีบลอนด์สั่งให้ลูกน้อง 3 คน ลากเขาขึ้นไปบนชั้น 5  ลูกน้องแต่ละคนมีประวัติโชนโชก หนึ่งในจำนวนนั้นชื่อเช วัยรุ่นชายอายุไม่เกิน 20     ด้วยนิสัยทะเยอทะยานจนได้เป็นถึงหัวหน้านักซิ่งแก็งเด็กแว้นกลุ่มใหญ่ที่สุดในย่านนั้น 

                หนึ่งในนั้นเป็นชายร่างค่อนข้างท้วมท่าทางกระตุ้งกระติ้ง แต่งกายสีฉูดฉาดท่าทางเจนจัด อดีตกะเทยขายยาดองเหล้าประเภทปลุกใจเสือป่าริมถนน  ต่อมาได้กลายเป็นเจ้าของผับหรูหราแห่งนี้ในพริบตา โดยมีชาวต่างชาติร่างใหญ่ ผมสีบลอนด์ ชื่อโรเจอร์ แวน  หรือพวกมันจะเรียกเจ้าของผับหรูตัวจริงว่า “นายใหญ่” ใจป้ำลงทุนเปิดผับหรูขายยาดองไว้บังหน้า และยังเป็นที่กบดาน เนื่องจากมันเป็นอาชญากรรักร่วมเพศและค้ายาเสพติดตัวยงที่ทางการสหรัฐต้องการตัว

                เจ้าของผับกำมะลอ อดีตกะเทยขายยาดองเหล้า จำพวกเมาหัวราน้ำ แล่นใบบนบก  ชอบสร้างวิมานในอากาศ  ถึงแม้ว่าความฝันจะเป็นจริง หล่อนถูกจัดอยู่ในกลุ่มคนมั่งมี  มีหน้ามีตาในสังคม  หันมาดื่มไวน์ราคาแพงลิบลิ่ว แต่หล่อนก็ยังชอบแอบโด๊บยาดองเหล้าบ่อยๆ จนทำให้ลูกน้องตั้งฉายานามให้ว่า “ยาดอง” เพราะหล่อนไม่เคยลืมกำพืดเดิม

ยาดอง เช เกม และบอล มีหน้าที่อย่างหนึ่งคือ จัดหาเด็กหนุ่มๆ หน้าตาดีๆ มาปรนเปรอความปรารถนาของนายใหญ่ในยามที่อดอยากปากแห้ง

ขณะพวกมันช่วยกันลากชายวัยรุ่นคนนั้นขึ้นไปจนถึงบริเวณชั้น 5 

"เอามันเข้าไปในห้องนายใหญ่" ยาดองกระแทกเสียงสั่งพร้อมกับกระดกขวดยาชูกำลัง ในขวดเป็นยาดองเหล้ารสชาติพิลึกกึกกือ กระเดือกลงคอเสียงดังอึกๆ 

เมื่อเหยื่อถูกลากเข้าไปในห้องพักตกแต่งหรูหรา 

“จับรอนนอนลง” โรเจอร์เรียกเหยื่อว่า “รอน” 

เช เกม บอลลูกน้องของมันก็ช่วยกันจับรอนตรึงไว้บนเตียง  

โรเจอร์ยิ้มเย้ยหยันหันไปพยักพเยิดให้ยาดองหยิบหลอดยาเสพติด แต่ด้วยความรีบร้อนทำให้เผลอไปหยิบยาชนิดใหม่ที่มีสารออกฤทธิ์รุนแรงกว่าสารเสพติดทั่วไป

“แก! จะทำอะไรฉัน ” รอนกระชากเสียง

“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ! เพียงแต่ฉันอยากให้เธอมีความสุข” โรเจอร์ดัดเสียงจริตจะก้านอ่อนหวานกลายเป็นคนละคน

"ฉันไม่ต้องการ  อย่า"

"ในเมื่อเธอไม่เล่นด้วย  ฉันจำเป็นต้องใช้วิธีนี้" โรเจอร์พูด  "ใครที่ได้เสพยาชนิดนี้เพียงครั้งเดียวก็สามารถติดได้ และจะทำทุกอย่างตามที่ฉันต้องการ แม้กระทั่งสั่งให้เธอไปตายก็ยังได้” โรเจอร์เน้นเสียงพร้อมกับยาดองแทงเข็มฉีดยาลงบนต้นแขน   

รอนบิดตัวร้องโอดโอยเสียงลั่น  เพียงครู่เดียว รอนดิ้นพล่านร้องด้วยความเจ็บปวดทุรนทุรายแล้วก็แน่นิ่งไปเฉยๆ

“รอน” เจ๊ยาดองเรียกเสียงหลง

เมื่อยาออกฤทธิ์  เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเหมือนถูกหักกระดูกทีละชิ้นทั้งตัว  รอนปัดข้าวของกระจุยกระจายจนหมดเรี่ยวแรงนอนแผ่อยู่บนเตียง

“พวกแกออกไปก่อน” โรเจอร์ไล่ก่อนจะหันไปตะเพิดยาดอง  “เธอด้วย!”  

เมื่อทุกคนออกไป โรเจอร์ยิ้มกระหยิ่มหันมาสนใจคนที่นอนบนเตียง
“รอนรู้มั้ย ฉันหลงรักเธอตั้งแต่เห็นเธอชนะไอ้เชครั้งแรก"  โรเจอร์พล่ามเสียงอ่อนเสียงหวานพร้อม

กับใช้มือลูบไล้บริเวณแผงอกของรอน 

รอนปัดมือของมันออกด้วยความรู้สึกความขยะแขยง

“แกมาบอกฉันทำไม ฉันตายเสียดีกว่าจะทำแบบนั้นกับคนสวะอย่างแก” รอนตวาด

“นี่ยังน้อยไป! ต่อไปฉันจะจัดการกับพวกเด็กแว้นที่มันขัดขืนฉันอีก” โรเจอร์หัวเราะ

“ไอ้เลว!” รอนกระแทกเสียง

โรเจอร์ไม่โกรธ กลับหัวเราะย่อง  ขณะเดียวกันโรเจอร์หารู้ไม่ว่าเมื่อยาออกฤทธิ์เต็มที่  ผู้เสพจะบ้าคลั่งฉับพลัน  รอนถีบมันขณะกำลังยกขาข้างหนึ่งขึ้นคร่อม

"โอ้กกก” โรเจอร์จุกใต้ลิ้นปี่ ร้องแทบไม่ออก รอนเจ็บใจระดมเท้ากระทืบมันจนยับ

ลูกน้องของมันได้ยินเสียงร้องก็รีบเปิดประตูพรวดพราดเข้ามา  รอนรีบหลบหลังประตูก่อนจะกระโดดถีบพวกมันจากด้านหลังล้มลงไปทับร่างของโรเจอร์ แล้วปิดประตูใส่อย่างรวดเร็ว

“ไปลากตัวมันมาให้ได้! " รอนได้ยินเสียงโรเจอร์คำรามสั่งลูกน้อง  เขาไม่รอช้ารีบเผ่นหนีสุดชีวิต

             จ่าเสือดาวขับรถตระเวนตรวจพื้นที่ผ่านซอยเปลี่ยวหลายซอย  จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากที่ไหนสักแห่ง  จ่าเสือดาวหันไปตามเสียง มองเข้าไปในซอยมืดสลัวซึ่งมีเพียงแสงฟ้าจากประตูหน้าบ้านหลังหนึ่งส่องให้เห็นทาง 

เขาเห็นวัยรุ่นชายคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีการไล่ล่าของวัยรุ่นชาย 3 คน

“ช่วยด้วย” เสียงเด็กคนนั้นร้องให้ช่วย พวกมันไล่เกือบใกล้จะถึงตัวเหยื่อ หนึ่งในนั้นชักปืนขึ้นมาก่อนจะเหนี่ยวไก 

"พี่เช อย่า!"  เกมร้อง

จ่าเสือดาวได้ยินเสียงห้ามดังมาจากพวกเดียวกัน แล้วเสียงปืนก็ดังขึ้น  เขาเห็นเหยื่อล้มฮวบลงกับพื้น  ชายวัยรุ่นคนนั้นน่าจะเห็นแสงไฟจากหน้ารถของเขาที่จอดอยู่ปากซอย ชูมือขึ้นขอความช่วยเหลือพยายามกระเสือกกระสนหนี   

จ่าเสือดาวรีบลงจากรถ ชักปืนชูขึ้นฟ้าเหนี่ยวไกรวดเดียว 3 นัด เสียงดังสนั่น   พวกมันชะงักงันไม่กล้าหือเข้าใกล้เหยื่อเพื่อจ่อยิงซ้ำอีก   มันเห็นท่าไม่ดีพากันเผ่นแนบไป   จ่าเสือดาวรีบวิ่งเข้าไปพยุง เลือดแดงฉานเต็มเสือยืดสีขาว สีหน้าซีดเซียว ลมหายใจรวยริน เด็กวัยรุ่นคนนั้นปรือตาขึ้นพยายามต่อสู้ดิ้นรนสูบลมหายใจเฮือกสุดท้าย

“ ช่วย..” เสียงแผ่ว

“น้องๆ.....ตื่น! อย่าหลับ ” จ่าเสือดาวพยายามเรียก “ท่าจะรอดยาก ไม่ได้การแล้ว” จ่าเสือดาวรีบโทรแจ้งรถพยาบาลให้มารับผู้บาดเจ็บทันที