คุณนาย..ลืมคอน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

                                              คุณนาย. ลืมคอน

        ธรรมดามนุษย์เรา เมื่อหลงลืมตัวเสียแล้ว ย่อมเกิดความลุ่มหลงมัวเมาและประมาท กรณีของเรไร  เป็นเรื่องที่เกิดจากการขาดสติและความยับยั้ง จนลืมตัว  ลืมไปว่าครั้งหนึ่งตัวเธอเองมาจากศูนย์  ..เรโร เป็นลูกสาวคนโตของนายศักดิ์ กับนางสายคนท้องถิ่นในหมู่บ้านบ้านห้วยยางนา บ้านนายศักดิ์อยู่ติดกับตลาดสดของหมู่บ้าน เรไร ยังมีน้องสาวชื่อเนียร อีกคน อายุของพี่น้องคู่นี้ ห่างกัน 2 ปี ครอบครัวนี้ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ช่วงหนึ่งนายศักดิ์ไปใช้แรงงานที่ประเทศแถบตะวันออกกลาง นางสายซึ่งเป็นภริยาอาศัยการปลูกผักบ้างเล็กน้อย เพื่อนำมากินและขายที่ตลาด พอประทังชีวิตในครอบครัว ผมเห็นพี่น้องคู่นี้ ตั้งแต่ยังเรียนชั้นประถมต้น นายศักดิ์ ไปทำงานแถบตะวันออกกลางเกือบ 7 ปี ทุกๆเดือนเขาจะส่งเงินมาให้ทางบ้านใช้จ่าย เดือนละเกือบสองหมื่นบาท  ดูๆแล้วครอบครัวนี้..ถึงจะไม่ได้มีฐานะดีแต่ก็ไม่สู้จะเดือดร้อนเหมือนกับครอบครัวอื่นๆ หากจะพูดถึงความสวยเรไร  คงบอกว่า..หน้าตาอาจไม่สวยในสายตาของผม  ทุกครั้งที่ผมมาตลาดสดเธอได้ทักทายบ้าง ในฐานะเด็กที่พบปะกับครูอาจารย์

     “เรียนชั้นไหนแล้ว ล่ะ.  ”

     “ปีนี้หนูจบ ม.6 แล้ว ค่ะ”

      “โอ เร็วจัง.  แล้ววางแผนการเรียนต่อไปอย่างไร  ”

      “อยากจะเข้าเรียน ในมหาวิทยาลัย.ที่อาจารย์สอน ค่ะ”

      “งั้นก็เตรียมตัวนะ  มีหลายสาขา ให้เลือกเรียน ”

       “ขอบคุณค่ะ ”

        หลังจากที่พ่อของเรไร ครบกำหนดสัญญาการทำงานในประเทศตะวันออกกลางแล้ว เขาก็ได้เดินทางกลับมาอยู่กับครอบครัว เป็นเพราะพ่อของเรไรชอบดื่มสุราและพอจะมีเงินที่เหลือเก็บจากการทำงาน จึงค่อนข้างจะใช้จ่ายฟุ่มเฟือย   นายศักดิ์มักไปเที่ยวที่อู่รถของหนานใหม่เกือบทุกวัน ทุกเย็นที่คนงานในอู่รถของหนานใหม่เปิดวงดื่มเหล้านายศักดิ์จะต้อง มาร่วมวงไม่เคยขาด ทำให้เรไรที่จะต้องมาตามพ่อให้กลับบ้านคุ้นเคยกับสล่าใหม่  ในเวลานั้น สล่าใหม่ยังเป็นโสดและทางฝ่ายพ่อเรไร ก็สนับสนุนให้ลูกสาวได้พบปะคบหากันอย่างเปิดเผย ..เรไรมักจะช่วยปัดกวาด ทำอาหาร ทำกับแกล้ม เอาใจคนรักอย่างสม่ำเสมอ

                      ************************************************************

     สล่าใหม่..เป็นคนต่างหมู่บ้าน ที่มาเปิดอู่ซอมรถยนต์ ในหมู่บ้านห้วยยางนา เขามีวัยอ่อนกว่าผมประมาณห้าปี ผมกับเขารู้จักกันในร้านขายเหล้ายาดองใกล้ตลาดในหมู่บ้าน จากการที่ได้นั่งคุยกันหลายครั้ง  ดูเขาจะเป็นคนมีสัมมาคารวะ  และให้เกียรติกับผมตลอดเวลา ด้วยเหตุนี้สัมพันธภาพของเราทั้งสองคนจึงสืบเนื่องมาจนปัจจุบัน   

      สล่าใหม่ เป็นช่างซ่อมรถ ฝีมือดี นิสัยดี มีน้ำใจเอื้อเฟื่อเผื่อแผ่กับคนทั่วไป เขาเรียนจบชั้นประถมปลายและได้บวชพระอยู่หลายพรรษา ผมมักไปที่อู่รถของเขาบ่อยๆ  เพราะที่นี่ คือแหล่งศูนย์รวมบุคคลต่างๆให้มานั่งคุยสังสรรค์กัน ตั้งแต่ชาวบ้านธรรมดา พ่อค้า ข้าราชครู ทหาร ตำรวจ ผู้ใหญ่บ้าน สมาชิกอ.บตและนายกอ.บ.ต แรกๆที่เขามาเช่าที่ดินเพื่อเปิด อู่ซ่อมรถ เขาได้เช่าที่ดินของลุงดำรง แต่ด้วยนิสัยของเจ้าของที่ดินคนนี้เป็นคนขี้อิจฉาเมื่อเห็นผู้เช่า มีกิจการดีวันดีคืน เขาจึงขอเพิ่มค่าเช่า เป็นระยะๆ  จนสล่าใหม่ทนรับสภาพการเอารัดเอาเปรียบไม่ไหว จึงไปขอเขาเช่าพื้นที่จากลุงเงินซึ่งอยู่ถัดมาอีกสิบเมตร และได้ทำกิจการอยู่มาอย่างยาวนานจนปัจจุบันกว่าสามสิบปี

   ที่อู่รถแห่งนี้ นับว่าเป็นแหล่งศูนย์รวม ความบันเทิงของคนรู้นิสัยใจคอกัน ที่นี่.คือที่กินเหล้าแล้ว  ผมมีความสุขมากที่สุด. เพราะไม่มีการพูดจาหยาบโลน สัปดนได้ เพื่อความบันเทิง ในกลุ่มที่เรานั่งดื่ม มักจะไม่คุยเรื่องหนักๆ เครียดๆ หรือเที่ยวนินทาใครๆการที่ผมมากินเหล้าที่อู่รถหนานใหม่ ทำให้คนจากต่างหมู่บ้านได้รู้จักผมมากขึ้น และส่วนใหญ่เขาจะชื่น ชมว่า ผมเป็นคนไม่ถือตัวและเป็นคนติดดิน กับแกล้มและของแปลกๆที่ผมไม่เคยกินก็ได้ลิ้มลองชิมที่วงเหล้า ของที่นี่...

   “ลาบ(เก้ง)ฟาน นะครับอาจารย์ ” หนานใหม่บอก

   “ผมยังไม่เคยกิน มาก่อน ” ผมพูด

    “จ้าดลำ (อร่อยมาก)เลยครับ อาจารย์”นายศักดิ์ พูด

   “เอานี่ครับ ” หนานใหม่ตักลาบเก้ง ยื่นส่งมาให้ผมทดลองชิม

    “อ้อ อร่อยครับ สมัยผมเรียนเกษตร เคยกินแต่เก้งเอ๋ง (สุนัข) ครับ”ผมพูด

    “ว่างๆ ผมว่า จะชวนไปส่องสัตว์ ที่บ้านท่าสี อำเภองาว สัตว์ป่ามีเยอะเลย”หนานใหม่ พูด

     “ครับ” ผมตอบ

     สมาชิกในวงเหล้า ที่เป็นช่างทำรถ มีสองสายงานคือช่างซ่อมรถ กับช่างทำสี หนานใหม่ทำสีรถ ส่วนช่างสิทธิ์ เป็นช่างซ่อม ช่างในอู่รถมีทั้งหมด5 คน สภาพการทำงานของช่างที่นี่คือมาเช้า-เย็นกลับบ้านของลูกน้องหนานใหม่อยู่ต่างหมู่บ้าน ระยะห่างเพียง 3 กิโลเมตร พวกเขาใช้จักรยานยนต์ขี่มาทำงาน การที่เรไรมาที่อู่บ่อยๆ จึงทำให้พวกลูกน้องของหนานใหม่ แซวลูกพี่ของเขา

    “สงสัย ลูกนายศักดิ์ คงเสน่หา หนานแล้วล่ะ เมื่อก่อนจะมาช่วง เรียกพ่อให้กลับบ้าน แต่..เดี๋ยวนี้ มาที่อู่รถเกือบตลอด เลย”เจริญ (ลูกน้องหนานใหม่พูด)

   “มีแววว่า.. จะได้เมียเด็กแล้วหนาน ”ช่างสิทธิ์ พูด

   “ฮ่ะๆๆๆๆ ”หนานใหม่หัวร่อ แก้เกี้ยว

    ความใกล้ชิดของคนทั้งสอง จึงเกิดอุบัติเหตุ ในทางความรัก จนทั้งคู่ต้องอยู่กินฉันท์สามี- ภริยา ชีวิตของเรไร ค่อนข้างจะสุขสบายอย่างมาก สล่าใหม่ได้ปลูกบ้านหลังใหญ่ให้ภริยาอยู่ พร้อมซื้ออุปกรณ์อำนวยความสะดวกให้ครบครัน หน้าที่หลักๆที่เธอจะต้องทำ คือการหุงข้าวทำกับข้าวและดูแลบ้านเรือน .ห้าปีแรกที่อยู่กินด้วยกัน ดูจะไม่มีปัญหา เรไร จะไม่เข้ามาก้าวก่ายที่อู่รถ  การบ้านการเรือนของเรไร ไม่มีบกพร่องเลย แม้แต่น้อยนิด การวางตัวของเรไรค่อนข้างดี ไม่แสดงตน ให้เป็นคนน่ารังเกียจเลยสักน้อยนิด จนผมนึกชมเชย

    “อาจารย์ .นี่ ก็กินอะไรง่ายนะ  หนูไม่ค่อยเห็นคนทางใต้ กินอาหารทางเหนือเหมือนอาจารย์เลย ”

    “ก็อาจารย์มาอยู่ลำปาง จะสิบปีแล้วนี่  แรกๆ ก็ไม่คุ้นหรอก นานๆเข้า มันก็ชินไปเอง”ผมพูดบอก เรไร

    “แล้วนี่ ตั้งท้องได้กี่เดือน แล้วละเนี่ยะ  ”

    “8 เดือนแล้วค่ะ  ”

    “อีกเดือนนึง ก็จะคลอดแล้ว นี่”

     “ค่ะ”

     "อยากได้ ลูกชายหรือหญิง”

    “หนูอยากได้ ผู้หญิง แต่หนาน เขาอยากได้ผู้ชาย ค่ะ”

    “หญิงหรือชาย ก็ลูกเรา นะแหละ  ”ผมพูด

     เมื่อครบกำหนดคลอด ลูกคนแรกของหนานใหม่กับเรไร เป็นผู้ชาย..เรไร เลี้ยงดูบุตรอย่างดีต่อมาไ้ด้บุตรชายอีกคน เธอได้นำลูกมาฝาก แม่(นางสาย)เลี้ยง ที่บ้านใกล้ตลาด ช่วงนี้เธอมักจะเข้ามาจุ้นจ้านที่อู่บ่อยขึ้น โดยเฉพาะช่วงค่ำๆ ที่หนานใหม่ -ลูกค้า และลูกน้องกำลังนั่งดื่มเหล้ากัน

       "เลิกกัน ได้แล้ว.จะกินเหล้ากันไปถึงไหน "เสียงโหวกเหวกของเรไร ที่ไม่เคยกระทำก่อน ทำให้ทุกคนในวงเหล้า มองหน้ากันด้วยความงุนงง

      "มันเกิดอะไรขึ้น หรือหนาน" ลุงเงินพูด

      "นั่นสิ เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้ มาก่อนเลยนะ"หนานใหม่พูดกับสมาชิกในวงเหล้า พลางมองดูภริยาที่กำลัง เดินเข้ามา 

     "เลิกๆๆๆๆ นี่จะห้าทุ่มละ หยุดกินกันได้แล้ว อะไรกัน กินได้ทุกวี่ .ทุกวัน " เรไร แว๊ดเข้ากลางวงเหล้า ไม่พูดเปล่า เธอยังคว้าเอาขวดยาดองขวดใหญ่ไปถือในมือ แล้วเดินเอาเหล้าไปเก็บในห้องเก็บอุปกรณ์ช่าง…. ทุกคนจำยอมรับสภาพ และอีกอย่างพวกเราทุกคนตั้งใจ จะเลิกกินกันอยู่แล้ว จึงยอมสลายตัวกันกลับ บ้านใคร.. บ้านมัน

     ผมขี่จักรยานยนต์ กลับเข้าบ้าน พร้อมรับเอาโจทย์ที่เรไร .แสดงพฤติกรรมออกมาเมื่อสักครู่ กลับมาคิด 

    (นัง เรไร/ มันไปกิน รังแตนจากที่ไหนมา จึงมา เอะอะในวงเหล้า. จริงๆแล้ว มันเป็นคนเฉยๆนี่  " ผมคิด

   จากวันนั้น เป็นต้นมา. เธอจะแสดงความเป็นเมียเจ้าของอู่รถ..และอวดอำนาจกับลูกน้องสล่าใหม่  สล่าใหม่ซึ่งไม่อยากเห็นความขัดแย้ง ก็นิ่งเฉยเสีย. .พวกเรามีฉันทามติว่า จากนี้ไป พวกเราต้องเปลี่ยนสถานที่กินเหล้าแห่งใหม่  .โดยย้ายจากอู่รถมาเป็นที่บ้านสล่าวัฒน์ แทน ..

    ตกเย็นเกือบทุกวัน หลังเลิกจากการทำงานจากอู่รถ .สล่าใหม่กับลูกน้อง สามสี่คนจะหิ้วเหล้ามาบ้านสล่าวัฒน์ที่เป็นสถานที่แห่งใหม่ ในการพบปะของคอสุราฮาเฮ  การที่พวกเราได้มานั่งสังสรรค์ที่นี่ มีข้อดี คือได้ช่วยอุดหนุนไก่ย่าง เครื่องในย่าง ของภริยาสล่าวัฒน์จากการที่ทุกคนคิดว่า การย้ายสถานที่กินเหล้าแล้ว จะปลอดจากการถูกข้าศึกก่อกวน.   แต่หาได้เป็นเช่นที่ทุกคนคิดไม่ เมื่อเรไรแวะมาที่อู่แล้ว ไม่เห็นใครอยู่ในอู่ สักคนเดียว จึงสอบถามเมียลุงเงิน

  "บ่า.ใหม่ มันไปตางใดป้า ปอฮู้.ก่อ(ไอ้ใหม่ มันไปทางไหน ป้าพอรู้มั้ย)"เรไร ถามภริยาลุงเงิน ด้วยภาษาลูกทุ่ง

  "ไปกินเหล้า บ้านสล่าวัฒน์  "ป้าพูด

  "เอ๊าะ อ๋อ.มีความสุ๊กนะบ่าวอก หมู่นี่ "เธอพึมพำ.แล้ว ผละจากบ้านลุงเงิน มายังบ้านสล่าวัฒน์ ทันที   

   "บ่า..ใหม่  คิงปิ๊กบ้าน บ่ะ เดียวนี้.เลย (ไอ้ใหม่ มึงกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย) "เรไร เปิดปากสั่งการสามี

         **************************************************************************

   พฤติกรรมของเรไร ที่แสดงออกมาเช่นนี้. ถือว่าเป็นการไร้มารยาทกับผม และไม่ให้เกียรติกับสามีเธอเองด้วย   แต่ผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร  ในใจนึกเห็นใจ หนานใหม่ที่เลือกภริยาผิดคน .คนอย่างหนานใหม่จริงๆแล้ว หากจะหาภริยาสวยกว่านี้  ดีกว่านี้ ก็ย่อมได้ ...เพื่อเห็นกับครอบครัว .หนานใหม่ จึงขอตัวกลับบ้านก่อน..

   หนานใหม่กับเรไร มีบุตรชายคนโต ชื่อกอล์ฟ อายุ 20 ปี มีเมียแล้ว เขาจึงเป็นปู่ ในวัยเพียงห้าสิบปีเศษๆ กอล์ฟ บุตรคนโต กำลังเรียนทางช่างไฟฟ้าระดับปวส. คนเล็กชื่อบอล เรียนชั้นม.3 สล่าใหม่.ต้องหวานอมขมกลืน มาตลอดหลายปี เรไร แทบจะไม่ได้ทำงานบ้านอะไรเลย ตกเย็นมาก็ตะลอนๆไปหากินเหล้า ทั้งๆที่ เมื่อก่อนเธอไม่เคยกินมาก่อน  หลังจากที่เธอคอเริ่มแข็ง และรู้สึกจะชื่นชอบกับความมึนเมา และถูกคอกับเหล่าบรรดาคอเหล้าด้วยกัน .กว่าจะเข้าถึงบ้านก็ตกสองยามเสมอ 

   เมื่อเข้ามาถึงบ้านได้ ก็มีปากมีเสียงกัน ทำให้หนานใหม่ไม่อยากให้ลูกเห็นกับภาพที่ไม่ดี หนานใหม่จึงยอมที่จะเสียสละ ให้ภริยาอยู่ที่บ้านที่เขาสร้างจากน้ำพักน้ำแรง แต่ตัวเขาเอง ต้องมานอนที่อู่รถแทน และต่อมาทั้งคู่  ต่างคนต่างอยู่กันคน ละแห่ง  ยามที่เรไรต้องการใช้เงินเธอก็จะมาขอสล่าใหม่ใช้  สล่าใหม่แทบจะไม่เคยปฎิเสธการให้เงินภริยาใช้เลยสักครั้ง เพราะจะอย่างไร เรไรก็คือแม่ของลูก ที่ตัดไม่ตายขายไม่ขาด การที่ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย แต่จู่ๆเรไร ก็ตั้งครรภ์และได้คลอดลูกชายอีกคน. จึงทำให้เกิดข้อกังขาของชาวบ้านว่าใครคือพ่อของเด็กกันแน่.  สล่าใหม่ปฎิเสธที่จะให้โรงพยา บาล ใส่ชื่อเขาเป็นพ่อในสูติบัตรของเด็กชายที่เกิด

  "ผมฮับปะกั๋นว่า เด็กคนนี้ บ่.ไจ้.(ผมรับประกันว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของผม)ลูกของผมล้านเปอร์เซ็นต์ " สล่าใหม่ ยืนยันหนักแน่นกับกำนัน 

   แน่นอนว่า คนเป็นแม่. ย่อมรู้ดีว่าใครเป็นพ่อ .ในที่สุด.ความจริงก็ปรากฎว่า พ่อของเด็ก..คือใคร  เรื่องที่ว่า ใครเป็นพ่อของเด็กจึงได้ยุติลง  เมื่อเรไรชี้ชัดว่า..ลุงนึก คนงานสวนของคนในเวียง เป็นพ่อของเด็กตัวจริง   เรื่องทุกอย่างจึงจบด้วยดี.  เรไร จำต้องออกจากบ้านหลังใหญ่ที่เคยอยู่ มาอยู่ที่บ้านแม่ของตนแทน  เรไร...ต้องมาเลี้ยงดูแลลูกอ่อน ในระหว่างนี้เธอ ต้องหารายได้ เพื่อจะมาเลี้ยงดูลูก ลุงนึกคนงานดูแลสวน แค่จะเลี้ยงตนยังเอาตัวแทบไม่รอด สภาพคุณนาย (ไร ) ในอดีต ไม่เหลือให้เห็นเค้าแต่น้อยนิด..เธอดูทรุดโทรม ดังกับหญิงชราวันหกสิบ ทั้งๆที่มีอายุเธอเพียงสามสิบเศษๆ  ความมึนเมาของคน นี่.ได้นำพาสู่ความหายนะ.ได้ชั่วพริบตา..  ลูกของเรไรที่เกิดมา คงเป็นช่วงที่คนทั้งสองมิอาจฝืน ตัญหา ราคะ  และความต้องการทางกามารมณ์ได้.. นี่คือ..กรรมของเด็กที่เกิดมาจากสภาพความไม่พร้อม .ของสัตว์มนุษย์    แม้เด็กที่เกิดมาไม่ใช่ลูกของสล่าใหม่.แต่ด้วยมนุษยธรรม และคุณธรรม สล่าใหม ก็เอื้อเฟื้อ..จ่ายค่านมให้เรไรเดือนละ  500 บาท ชีวิตเรไรที่เคยอยู่อย่างสุขสบายในอดีตกับต้องมาระเหเร่ร่อน.เพื่อหาเงิน มาเลี้ยงลูกคนเล็ก.แทนที่วันนี้เธอจะคิดได้ กับสิ่งที่เคยทำผิดพลาดมา แต่เธอหาได้สำนึกและทบทวนกับชีวิตของตนไม่.. 

                                    ***************************************************

    ในวงเหล้า..ที่บ้านลุงกล้าชาวบ้านห้วยน้ำทะเล ขณะที่ผมกำลังทำกับแกล้ม เพื่อนำมาเสริฟกับสมาชิกในวงเหล้า  เสียงโทรศัพท์ ของลุงกล้าได้ดังขึ้น

   "ฮัลโหล สวัสดีเจ้า นี่ไร อู้เน้อ ลุงกล้า กำลังยะอะหยัง " ( สวัสดีลุง นี่ ไรพูด กำลังทำอะไรอยู่)เสียงปลายสายพูด 

    "อีน่อง มีธุระ อะหยัง"ลุงกล้าพูด

    "อยากกินเหล้าโดย ตอนนี้ลุงกล้า อยู่ตี้ไหน "เรไร พูด

    "ลุงอยู่ที่ตูบ สายลมจอย กั๊บรองสิทธิ์ กั๊บอาจ๋านขลุ่ย  มาเลย..จะรอ "ลุงพูด

    "ลุงอย่าไปชวนเรไร มานี่ นะ . ผมไม่ชอบนิสัย  ถ้าเขามา ผมกลับบ้านนะ "ผมพูด

    “มันจะมาขายบริการให้ลุง..ลุงบอกไม่มีตังค์  มันบอกงั้น ขอแค่มากินเหล้าก็พอ ”  

   "แล้วแต่ลุง..ผมไม่อยากยุ่งด้วย" ผมบอกลุงกล้า 

    ณ เวลานั้น  ผมไม่มีกะจิตกะใจ ที่จะนั่งกินเหล้าต่อไป  จึงขอตัวกลับบ้านก่อน เป็นเพราะผมไม่อยากเห็น เรไร มีสภาพ ดังตัวละครในทีวี..ที่นำเรือนร่างตน มาแลกกับเหล้า กับแกล้ม หนึ่งมื้อ.เห็นแล้วให้น่าเวทนา ..สงสารปนกับความเห็นใจกับชะตากรรมที่เขาทำร้ายตัวเขาเอง 

    "กลับล่ะ ลุง .จะทำอะไร จะสุขอย่างไร ก็เรื่องของลุงแล้วล่ะ"  ผมเอ่ยปากร่ำลา เพื่อนๆในวงเหล้า

                                 แล้วสตาร์ทรถ ..ขับออกจากบ้าน สายลมจอย  ทันที....

                                                 ขลุ่ย    บ้านข่อย

                                       ๒๖  มีนาคม  ๒๕๖๕