แจ้งจับ (จบ) กลับด่วน

ข้อมูลเบื้องต้น

                                        แจ้งจับ กลับด่วน

    ครั้งหนึ่ง .มีนักศึกษาฝึกสอนจากคณะเกษตรศาสตร์บางพระ จำนวน 4 คน ได้มาทำการฝึกสอน ที่ลำปาง และเป็นไปตามที่คาดการณ์คือ ถ้่ามีบุคคลใดๆที่มาทำงานในหน่วยงานแห่งนี้ ไม่มีที่พัก  ทางแผนกอาคารสถานที่ก็จะต้องโยนภาระให้มาพักค้างที่บ้านที่ผมอยู่คนเดียว กติกา(ระเบียบ)ของการพักในบ้านพักราชการมีว่า บ้านผู้ใดที่มีผุู้พักมีสถานะโสดจะต้องพักสองคนต่อหนึ่งหลัง   แต่เป็นเรื่องที่แปลกที่เวลามีพนักงานหรือข้าราชการที่มาบรรจุใหม่ หรือมีแขกมาเยี่ยม ที่ทำงานนี้  ทางแผนกฯจะให้คนเหล่านั้นมาพักที่บ้านผมเสมอ  ทั้งๆที่บ้านคนอื่นๆก็มีคนโสด ซึ่งมันทำให้ผมคลางแคลงใจ กับการเล่นพรรคเล่นพวกของพวกเขา

สรุปว่า นักศึกษาที่มาฝึกงานทั้งสี่คน จะต้องมาพักที่บ้านที่ผมอยู่  ก่อนหน้านี้ ผมได้พักกับนักศึกษา ที่กำลังเรียนปีสุดท้ายหนึ่งคน บ้านหลังนี้จึงต้องอยู่รวมกันเป็นปลากระป๋อง6คน  ผมไม่ได้ซีเรียดเรื่องที่นอนที่พัก เพราะเป็นคนที่อยู่กินอย่างเรียบง่าย แต่มันมีความในใจมาโดยตลอดว่า  ทำไมๆๆๆๆ  เวลาใครมาบรรจุงานที่นี่ เขามักเจาะจง โยนและโยนมาอยู่กับผม ไม่ว่าจะเป็น อ.ศรชัย, อ.ไชยันต์, อ.อัครพล,อ.จรูญ ก็เคยมาพักที่บ้านที่ผมอยู่ แต่คนเหล่านี้จะอยู่ได้อย่างเก่ง เพียงสามเดือนก็เผ่นแน่บเพราะโดนผีหลอกเป็นแถว

 กลางเดือนธันวา นักศึกษาฝึกสอน(ชายล้วน)ทั้งสี่คนมี เด่น เอ๋  ศักดิ์ และ ยศ ได้เริ่มเข้ามาพักที่บ้านหลังนี้ ทุกคนเหมือนเป็นศิษย์และรุ่นน้องไปในตัว  พวกเขาต้องฝึกสอนที่วิทยาลัยแห่งนี้หนึ่งเทอม ผมจะคอยให้คำแนะนำพวกเขาในทุกๆ เรื่องไม่ว่าจะเป็นการวางตัว การฝึกสอน การสร้างมนุษยสัมพันธ์กับคณาจารย์ ภายในที่ทำงานแห่งนี้

“เวลาพวกเรา เข้าชั้นสอนนักศึกษาอย่าได้วางตน จนเกิดช่องว่างของวัย เราเหมือนรุ่นพี่ของเขาเท่านั้น จะมาวางตน แอ๊คอาร์ต เหมือนกับอาจารย์ที่เขาสอนมาก่อนไม่ได้น  ะ ” ผมแนะนำ

“ครับ ” พวกเขาตอบและรับฟังทั้งได้พยายามดูการวางตัวของผม ที่เป็นแบบอย่างที่ดี ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว จะมีนักศึกษามาหาผมที่บ้าน ทุกๆวันเพื่อขอคำปรึกษาในทุกๆ เรื่อง  

 “อาจารย์ครับ อาจารย์จะให้ผมช่วยทำอะไรในงานกฐินพระราชทานครับ”อาร์ต ซึ่งเป็นกรรมการสโมสรนักศึกษา  แวะมาที่บ้านพักเพื่อสอบถามเรื่องงานกิจกรรม ที่จะมีขึ้นในไม่ช้านี้

 “เอางี้ เดี๋ยวผมจะให้ พี่ๆ..ที่เป็นอาจารย์ฝึกสอนพวกเรา ไปช่วยคิดช่วยทำงานด้วย  ตอนนี้ขอให้อาร์ตหาเพื่อนๆ ไว้สัก10 คน "ผมบอก กรรมการสโมสรนักศึกษา ทั้งยังแนะนำให้อาร์ต ได้รู้จักกับพี่ๆ ที่เป็นอาจารย์ฝึกสอน พูดไปแล้วอายุของอาร์ตกับนศ.ฝึกสอนก็ไม่ได้ห่างกันเลย การทำงานร่วมกันจึงไม่น่าจะมีปัญหา

      ****************************************************************************  

ช่วงระหว่างการประดับตกแต่งขบวนรถ ผ้าพระกฐิน  ผมได้รับโทรเลข(ด่วน) ฉบับหนึ่ง จากคณะเกษตรศาสตร์  บางพระ จังหวัดชลบุรี  ณ เวลานั้น ผมทำงานด้านสวัสดิการ ควบกับตำแหน่งงานนันทนาการและชมรม   ส่วนใหญ่การสื่อสารที่ค่อนข่างด่วนจะใช้โทรเลขสื่อสารระหว่างกัน เวลานั้นโทรศัพท์แทบจะสื่อสารไม่ได้เลยระหว่างจังหวัดหนึ่งกับอีกจังหวัดหนึ่ง

“เอ๋  มีโทรเลขมาหาพวกเรา ”ผมบอกกับนักศึกษาคนนี้ ที่ดูว่า มีความเป็นผู้ใหญ่กว่าทุกๆคน พร้อมส่งให้เขาได้เปิดอ่านข้อความ

“ครับอาจารย์ ”เอ๋ รับโทรเลขแล้วค่อยๆแกะซอง แล้วคลี่กระดาษที่พับไว้หลายทบ ออกอ่าน

“แจ้งจับ กลับด่วน”เอ่๋ อ่านข้อความให้ผมฟัง

“เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมที่ชลบุรี เขาจึงแจ้งจับพวกผม ”เอ๋พูด หน้าตาของเขาดูไม่สู้ดีนัก

“ใจเย็นๆ ขอโทษนะขอให้อาจารย์ลองอ่านซิว่ามันผิดพลาด ตรงไหน” ผมบอกเอ๋ ให้ส่งข้อความมาให้ผมได้อ่าน

“นี่ครับ อาจารย์” เอ๋ พูดพลางส่งกระดาษมาให้ผมอ่าน

   ผมหยิบกระดาษแล้วอ่านข้อความ “ แจ้งจับ กลับด่วน   ” 

  “อืม..ใช่ ข้อความว่าไว้ อย่างนั้นจริงๆด้วย สิ”ผมพูดเบาๆ  

   ในเวลานั้นเพื่อจะทำให้ทั้งสี่คนไม่วิตกจริต จนขวัญกระเจิง จึงบอกให้เขาอย่าเพิ่งตีโพยตีพาย ควรตั้งสติไว้ก่อน เดี๋ยวผมจะได้หาทางแก้ไขสถานการ์ให้

“คงไม่มีอะไรหรอก อาจจะเกิด ความเข้าใจผิดกันน่ะ ตอนนี้พวกเรา ช่วยกันตกแต่ง ผ้ากฐินให้เสร็จก่อน แล้วเมื่อกลับไปถึงบ้าน ค่อยหารือกัน ว่าจะทำอย่างไรดี” ผมพูดและให้กำลังใจทุกๆ คน

ดูเหมือนว่าทุกคน สมาธิแทบจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จากที่ก่อนหน้าทำงานได้พูดคุย หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน แต่ตอนนี้ เงียบขรึมกันทุกคน  จะมีแกล้งทำฝีืน ทำคุยสนุกแบบแค่นๆ ฝืนๆ ไปอย่างนั้น ซึ่งตรงนี้ผมก็พอดูออก เมื่อกลับเข้ามาถึงบ้าน ทุกคนเรื่มเกิดความเครียด เด่นได้ขอนุญาตออกไปซื้อสุราเพื่อมาดื่มดับทุกข์  

“ผมขออนุญาตไปซื้อสุรามาดื่มหน่อยนะครับ ไม่รู้ว่าเรื่องการแจ้งจับที่คณะฯแจ้งมาจะเกิดกับใคร”เด่น พูด

ทั้งสี่คนที่มาฝึกสอนและพักอยู่ที่บ้านผม จากที่ผมสังเกตพฤติกรรมของแต่ละคนจะมีนายเด่นเพียงคนเดียว ที่ดูจะห่าม ออกแนวนักเลงอยู่บ้าง คงเพราะเช่นนี้กระมัง ที่เขาจึงมีความวิตกกังวลมากกว่าใครๆ  เด่นออกจากบ้านไปได้สิบนาที ก็กลับเข้ามาพร้อมสุรา น้ำแข็ง ถั่วลิสงคั่ว จากนั้นก็เปิดวงร่วมดื่มกิน ดับความเครียดกันกับเพื่อนๆ เมื่อดื่มไปได้ 20 นาที แอลกอฮอล์ก็เริ่มเข้าสู่สายเลือดของแต่ละคน ความคิด ความอ่านเริ่มพุ่งปริ๊ด

 “อาจารย์ครับ ที่เขาประกาศจับพวกเรา ผมลองมานึกๆแล้ว คิดว่าเขาคงแจ้งจับ ผมมากกว่าใคร น่ะ"  เด่น เอ่ยปากบอก

 “ลองคิดให้ดี ว่าเราเคยไปทำความผิดอะไร และที่ไหน  คนอื่นๆด้วยนะ ลองนึกซิว่า ใครเคยไปทำผิดอะไรไว้บ้าง ”ผมพูดบอกทุกคน ให้ลองย้อนกลับไปทบทวนว่าช่วงอยู่บางพระ เคยทำความผืิดอะไร

“ผมนึกได้แล้วครับ  มีอยู่คืนหนึ่ งผมไปกินเหล้าที่ห้องอาหาร และเกิดเรื่องชกต่อยกับวัยรุ่นเจ้าถิ่น  ผมใช้เก้าอี้พลาสติก ฟาดไปที่ขาของเขา จนได้รับบาดเจ็บ จากนั้นต่างฝ่ายก็เลิกลากันไป  เรื่องของเรื่อง มีแค่นั้นๆจริงๆ ครับ ”

“เรื่องอื่นๆ มีอีกมั้ย ” ผมสอบถามเพื่มเติม

 “ไม่มีครับ  ”

 “แน่ใจนะ ”

“แน่ใจครับ มีเรื่องเดียวจริงๆ ครับ ทำไงดีครับ  นี่สมมติว่าตำรวจ จากบางพระแจ้งให้ทางสถานี ลำปางจับผม ผมคงไม่ได้ฝึกสอนต่ออีก ”เด่นพูด ด้วยความกลัว

 “ไม่หรอก มันมีขั้นตอน.. โทษทะเลาะวิวาท ก็ไม่ได้หนักหนา เขาไม่ได้เป็นอะไรมากไม่ใช่เหรอ ”

“ครับ แค่บาดเจ็บเล็กน้อย น่ะ ผมว่า ผมหนีตำรวจ ไปตั้งหลักก่อนดีมั้ย ครับ”

 “ไม่หรอก ไม่เป็นไรหรอกน่า เชื่ออาจารย์เถอะ”

“ผมไม่สบายใจเลย จริงๆ  อาจารย์พอจะแนะให้ผม ไปหลบซ่อนตัวที่ไหนก่อนดีครับ”เด่นพูด เขาหยุดนิ่ง

“ไปที่ๆ ตำรวจไม่สามารถสืบเสาะหาเจอได้  ”เด่นพูดต่อ

 “จนปัญญาว่ะเด่น จะหนีไปไหน อาจารย์ว่า ตำรวจต้องสืบเสาะหานาย จนเจอแหละ  เอางี้ วันศุกร์. เย็น ให้เอ๋ เดินทางกลับไปที่บางพระ เพื่อสอบถามเรื่องราว ให้แน่ชัดว่า ที่ข้อความในโทรเลข บอกแจ้งจับ เขาแจ้งจับใคร และทำไมเขาจึงแจ้งจับ ”ผมเสนอแนะทุกคน

“ดีครับ จะได้เคลียร์ ”เอ๋ตอบ

 ******************************************************************************

เย็นวันศุกร์ เอ๋ได้เดินทางกลับไปที่คณะเกษตรศาสตร์ บางพระเพียงคนเดียว ทุกคนไม่มีอาการกังวล ยกเว้นเด่นเพียงคนเดียว ผมบอกเอ๋ว่า หากไปถึงคณะเกษตรศาสตร์แล้ว หากไม่มีเหตุการณ์ใดๆ ก็เงียบเฉยไป แต่ถ้าหากเขามีการประกาศจับพวกเราจริง ก็ให้รีบโทรเลขแจ้งมาอีกครั้งโดยด่วน

                  ระหว่างนั้น………………….  

เด่น..อยู่ที่บ้านพักด้วยใจระทึก .ทุกคนในบ้านเอาใจช่วยเด่น คือหวังว่าเอ๋ ไม่ต้องโทรเลขกลับมาอีก..วันแรกผ่านไป วันท่ี่สองผ่านไป จนวันที่สาม เอ๋ได้เดินทางกลับมาถึงลำปาง พร้อมของฝาก 

ทุกคนเมื่อเห็นเอ๋ ต่างมีสีหน้าดีใจ คิดว่าเหตุการณ์.. คงไม่มีอะไรแล้ว เช้านั้น ทุกคนรอคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น เอ๋ไขข้อสงสัยว่า

“ข้อความจากโทรเลขที่แจ้งว่า แจ้งจับกลับด่วน”เป็นข้อความที่ทางไปรษณีย์พิมพ์ผิด ที่ถูกคือ แจ้งจบกลับด่วน" เย็นวันนั้น ทุกคนจึงจัดงานเลี้ยงฉลอง ในโอกาส ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่

“รอดตัวไป…ไอ้เด่น ” แผนกทะเบียน เพียงแจ้งให้ไปทำรื่องขอแจ้งจบ  ไม่ได้แจ้งจับดังเข้าใจ เคลียร์นะ

                              อย่างนี้ ก็มีด้วยนะ ไปรษณีย์

                                ขลุ่ย   บ้านข่อย  (๓๐  สค ๖๕ )