ฟิค หัวขโมยแห่งบารามอส เจ้าหญิงจอมซนแห่งคาโนวาล

ลำดับตอนที่ #3 : ความลับ

ซวบ!



ซวบ!



ซวบ!  



      เสียงย่ำฝีเท้าที่เงียบกริบ วิ่งไล่เงาตะคุ่มของผู้รู้ความลับ ถึงบุตรสาวของอดีตขโมย

แห่งบารามอสจะวิ่งเร็ว แต่ก็ไม่ไวเท่า ทายาทสาวตระกูลนักฆ่าฟีลมัส หญิงสาวผมสีดำวิ่งไปทันดักหน้า

ผู้ที่กำลังวิ่งหนี ทำให้ถึงกับผงะ และหมดทางหนี เมื่อโดนล้อมจากด้านหน้าและด้านหลัง

บนระเบียงเหนือบันไดที่กว้างเพียง 2 ศอก



         เมฆที่บังเงาจันทร์ถูกสายลมที่แผ่วเบาพัดผ่าน ทำให้แสงจันทร์สีเหลืองนวล สาดส่องสว่างลงมา

ผ่านหน้าต่างระแนงไม้ ส่องกระทบร่างของหญิงสาวทั้ง 3 คนบนระเบียง ผมยาวๆสีม่วงครามที่เห็นได้

เพราะแสงจันทร์ทำให้คาเรไน รู้ทันทีว่าใคร



\"เอริเซล!!!!!\" เสียงที่เกือบจะตะโกนออกมา ทำให้เคลน่าตัดสินใจรีบอุดปากของเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์

ให้ปิดไว้ก่อนที่ชาวป้อมทุกคนจะตื่นขึ้นมากันหมดทั้งป้อม



\"แหะๆ คาไร คือว่า..........\"  



เมื่อเริ่มต้นไม่ถูก คาเรไนที่ตอนนี้ผมสีเงินยาวสยายถึงกลางหลังก็หมดหนทางที่จะปกปิดต่อไป

ว่าตนเองเป็นผู้ชาย ริมฝีปากบางๆขยับถาม



\"เอริเซลเจ้าได้ยินอะไรไปบ้างหรอ?\" เสียงหวานๆถามขึ้น



\"ทั้งหมด..............................\"  คำตอบที่สร้างความเงียบจนน่าอึดอัดเป็นเวลาพักหนึ่ง

แล้วผู้ที่เพิ่งจะรู้ความลับอันสำคัญมาหมาดๆ ก็พูดขึ้น



\"คือข้าขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะฟังน่ะคาไร แค่เห็นเจ้าออกมานาน นึกว่าโดนผู้คุมกฏกักตัวไว้

ข้าสัญญาว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับต่อไป\"



เมื่อพูดจบเสียงถอนหายใจก็ดัง เฮือกจากทั้งเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์และนักฆ่าสาวแห่งซาเรส



\"ก็ดีนี่ คาเรไน พี่ว่า อย่างน้อยก็อยู่ห้องเดียวกัน ดีกว่าให้คนอื่นรู้ล่ะน่ะ\"



\"อืม\"



        เมื่อแก้ปัญหาทั้งหมดได้แล้วจึงหยิบสร้อยเส้นงามมาสวมและเป็น คาไร ลาโวแน็ค เดอะ

วอนเดอร์เรอร์ ออฟ คาโนวาล ต่อและลารุ่นพี่คนสวยแล้วจึงคว้าข้อมือของเจ้าหญิงแห่งเอเธนส์กลับห้อง

พร้อมกับบอกว่า



\"เดี๋ยวข้าจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง\"



************************************************************************

ห้องมืดๆ แห่งหนึ่ง



\"งั้นเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์ ก็อยู่ที่เอดินเบิร์กในฐานะผู้ชาย?\" เสียงอมนุษย์ตนหนึ่งถามหัวหน้าของตน



\"ใช่ ชั้นจะให้แกไปเอาตัวมันมาตัวมันมา มันซวยเองที่เกิดมาเป็นหลานสาวเอวิเดส ข้าทำเรื่องยื่นมติฏีกาปีศาจ

ที่ว่าให้ปีศาจทำร้ายมนุษย์ได้แล้ว แต่เอวิเดสมันไม่ยอม เอาหลานมันมาทรมานจนกว่ามันจะยอมสละ

บัลลังก์แล้วกัน ปีศาจต้องกินความทรมานของมนุษย์ ระบายความเครียด เมื่อก่อนเอวิเดส ไม่เป็นเช่นนี้

แต่ตั้งแต่มีราชินีแห่งเดมอสเป็นมนุษย์ เผ่าพันธุ์ปีศาจก็เละเทะ\"



\"ท่านจะก่อกบฏเอวิเดส?\" เสียงของทหารยังคงถามต่อ



\"ไอ้หน้าโง่ ข้าไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างมันหรอก ถ้าจับหลานสาวมันไว้ ต่อให้เอวิเดสเก่งแค่ไหน

อำนาจก็อำนาจ เอวิเดสทำอะไรข้าไม่ได้หรอก\"



\"แต่ว่า ชาวเดมอสห้ามไปยุ่มย่ามกับถิ่นเอเดน นั่นเป็นกฏ\"



\"ก็ใช้ทริสทอร์สิวะ ให้มันฉายาอะไรก็ได้ ข้าส่งไปเรียนเอดินเบิร์กในรอบเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์แล้วคนหนึ่ง

หน้าที่ของเจ้า คือรับตัวเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์จากทริสทอร์ที่ข้าสะกดมันแล้วคนนั้น และเอาตัวออกมาที่

เดมอสนี่ เดี๋ยวข้าจะจัดการเอง เผ่าพันธุ์ปีศาจนี้ ข้าจะยึดครองเอง 555555\"



*************************************************************************



\"งั้น คาไรก็เป็นผู้หญิง?\" คำถามที่ถูกถามขึ้นได้รับคำตอบด้วยการพยักหน้ารับ





\"เป็นธิดาท่านคิงคาโล แห่งคาโนวาล?\" ชายผมสีเงินผงกหัวเป็นครั้งที่ 2





\"ชื่อเจ้าหญิงคาเรไน แห่งเลอแกรนด์?\" นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มสบมองแล้วหลุบต่ำลง





\"เอาล่ะ ข้าจะไม่ถามว่าเจ้าปลอมตัวทำไม แต่ว่า ถ้าเจ้าอยู่กับข้า เจ้าจะถอดสร้อยออกก้ได้นะคาเรไน\"

เจ้าหญิงแห่งเอเธนส์ตอบพร้อมยิ้มกว้าง



\"เจ้า............ไม่โกรธข้าหรอเอริเซล\" หญิงสาวที่มีตำแหน่งเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์ถามกลับ



\"เรื่องอะไร?\" นัยน์ตาสีม่วงครามมองกลับมาอย่างสงสัย



\"เรื่องที่ข้าหลอกเจ้าไง\"สิ้นสุดคำพูดก็เรียกรอยยิ้มของเจ้าหญิงแห่งเอเธนส์ได้อีกครา



\"ไม่หรอก ดีซะอีกที่รู้ว่าเจ้าเป็นผู้หญิง เดิมทีข้าก็สงสัยอยู่หรอก เพราะเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์

ดังจะตายเมื่อวันประสูติ แล้วก็ปีนี้เจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์จะอายุ 15 ปี ซึ่งน่าจะต้องเข้าเรียนเอดินเบิร์ก

พร้อมข้า แต่กลับไม่มี มีแต่เจ้า นักพเนจรแห่งคาโนวาลที่เข้าเรียนด้วยคะแนนอันดับ 1 ซ้ำท่านมหาปราชญ์

เมโลธียังให้ชาย-หญิง ร่วมห้องกันแค่เพียง ข้ากับเจ้า ทำให้ข้าสงสัยตั้งแต่ต้นแล้วล่ะ ข้าก็พอเข้าใจว่าทำไม

เจ้าถึงปลอมตัว ข้าเอง ยังเคยคิด ท่านพี่แอคเซสห่วงข้าจนเกินไป ถ้ายังไง คาเรไน ช่วยแสดงตัวเป็นคาไร

คนรักของข้าทีสิ นะๆ\"



\"เอริเซล แค่นี้พี่ชายเจ้าก็เกลียดหน้าข้าจะแย่แล้วนะ\"



\"ไม่เป็นไร ท่านพี่จะได้รู้ซะบ้างว่า ข้าเองก็โตแล้วเช่นกัน ข้าจะไม่คิดอะไรมากเลยถ้าท่านพี่

แก่กว่าข้าซัก 2-3 ปี แต่นี่ เราเป็นฝาแฝดกันนะคาเรไน\"



\"ตกลง ช่วยก็ได้\" เมื่อคุยกันได้สักพัก ทั้ง 2 คนก็เริ่มที่จะง่วง และเข้านอนในที่สุด