ฟิค หัวขโมยแห่งบารามอส เจ้าหญิงจอมซนแห่งคาโนวาล

ลำดับตอนที่ #1 : เจ้าหญิงแห่งคาโนวาล

“คิดดีแล้วหรอ คาเรไน”เสียงจากหญิงสาวนัยน์ตาสีน้ำตาลถามบุตรสาวผู้แก่นแก้วด้วยความเป็นห่วง



“พ่อไม่เห็นด้วย” เสียงจากกษัตริย์ตาสีฟ้าดุๆส่งผ่านมา แต่ก็ต้องแพ้กับความดื้อของธิดาอันเป็นที่รัก



“ท่านพ่อเพคะ ลูกไม่อยากไปในฐานะเจ้าหญิงนี่เพคะ”



“แต่ลูกควรไปในฐานะผู้หญิง”



“โธ่ท่านพ่อ คงน่าสนุกไม่หยอกถ้าหากลูกเป็นชายพเนจรท่านแม่เองก็ใช้ชีวิตเป็นชายมาตั้ง 16 ปีนะเพคะ

ถึงท่านพ่อไม่ยอมอย่างไงลูกก็จะไปเรียนในฐานะ คาไร ลาโวแนค เดอะ วอนเดอเรอร์ ออฟ คาโนวาล

[canoval>lavonac *นามสกุลชื่อแปลงของคาเรไนมาจากการเล่นสับคำค่ะ*]



“เมื่อรู้ว่าคำทัดทานไม่เป็นผลเมื่อลูกสาวตัวดีได้เชื้อแม่มามากกว่าค่อน จึงหันไปสบสายตาเย็นๆมอบให้กับ

ราชินีที่ทำไม่รู้ไม่ชี้เงียบๆ”



       โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กกำลังคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่หวังมาทดสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้

ความจริงแล้ว ชื่อของเจ้าหญิงแห่ง เลอแกรนด์ (รวมชื่อ 3 ประเทศไว้ด้วยกันค่ะ ขอโทษนะคะ

ที่ยืมมาจากฟิคเรื่องหนึ่ง คือชอบชื่อนี้มากๆค่ะ ลองไปหาๆดูนะ ฟิคบารามอสนี่แหละค่ะ จำชื่อคนแต่งไม่ได้)

มีชื่อติดบอร์ดอยู่ตั้งแต่ยังไม่ได้เกิดแล้วเนื่องจาก ท่านแม่คนสวย เป็นถึงธิดาจ้าวแห่งปีศาจเอวิเดส

กับราชินีอลิเซีย บุตรีเพียงคนเดียวของไฮคิง กษัตริย์ผู้ยิ่งยง ส่วนท่านพ่อรูปหล่อฉายาก้อนน้ำแข็งเดินได้

ที่ท่านแม่เรียกอยู่ทุกวี่ทุกวันนั้นก็เป็นถึงกษัตริย์แห่งคาโนวาลที่รับช่วงต่อจากท่านปู่บาโร

มีหรือชื่อของเธอจะพลาดการเข้าเรียนในโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก แต่ด้วยความที่นิสัยของผู้เป็นแม่นั้นมีมากกว่า

จึงทำให้อยากที่จะลองสมัครเข้าเรียนด้วยตัวเอง จึงเลือกที่จะไปอ้อนท่านตาเอวิเดส

ขอทั้งอาวุธ คทาและแปลงกาย ในไม่ช้า ก็กลายร่างเป็นหนุ่มน้อย อาวุธที่ท่านตามอบให้นั้นก็ตรง

กับความต้องการของเธอเสียยิ่งกระไร ดาบเวทย์มนต์ ที่เหมือนจะเป็นคทาไปด้วยในตัว ดาบเล่มบางๆ

ที่ปลายดาบข้างที่ถือห้อยด้วยพู่ไหมทำด้วยหัวลูกแก้วของคทาเวทย์มนต์ ทำให้เธอสามารถใช้เวทย์

และอาวุธได้พร้อมๆกัน (สงสัยเอวิเดสจะเข็ดที่โดนบาโลจ้วงเอาตอนร่ายเวทย์ )

คิดพลางก็ยังคงมองไปเบื้องหน้า และในทันใดนั้น เกวียนที่แสนงามคันหนึ่งก็ตัดหน้าเข้ามา

ทำให้เธอต้องหักหลบ พุ่งไปชนกับประตูเมืองเอดินเบิร์กอย่างจัง



      รู้งี้ไม่น่าขับมาเองเล้ย คิดพลางคำหัวป้อยๆ เพราะโขกเข้ากับกำแพงปูน แต่ถ้าให้ขบวนคาโนวาล

มาส่งก็คงได้รู้กันไปถึงไหนต่อไหนว่า เป็นเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์ แต่เมื่อคิด ก็เริ่มที่จะตำหนิไอ้คันข้างหน้า

ที่ทำให้เธอต้องเจ็บ มันไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย



“เฮ้ย จะขอโทษกันซักคำไม่ได้หรือไงวะ” เสียงของหนุ่มผมสีเงินตะโกนไป (เจ้าหญิงแน่หรอเนี่ย)



“ไม่ใช่ความผิดของเรา นายขับไปชนเองนี่” เสียงตอบกลับมาอย่างไร้ความรับผิดชอบและมุ่งจากไปทำให้

คาเรไนเริ่มควันออกหู



“เพิ่งจะรู้ เกวียนก็ออกจะงาม ใจคนทรามกว่าหมา” คำที่เอ่ยเปรยๆขึ้นกับตัวเอง ทำเอาทหารกลุ่มหนึ่งวิ่งมา

ล้อมตัว ทหารของเกวียนงี่เง่าคันนั้นเอง



“ขออภัยเจ้าชายซะ เจ้าหนุ่มน้อย” เสียงทหารเอ่ยขึ้น



“ไม่ ถ้าให้เจ้าชายนั่นมาขออภัยข้า ก็ว่าไม่อย่าง” เสียงที่เถียงขึ้นอย่างไม่ลดละ



“ปล่อยเค้าเถอะ ฟีเรีย  รีบไปกันดีกว่าค่ะเจ้าพี่” คราวนี้เป็นเสียงผู้หญิง ที่ยิ่งทำให้คาเรไนโมโหหนักกว่าเก่า

ทำอย่างกะหล่อนเป็นคนผิด



“เจ้าชายเมืองบ้าไรเนี่ย นิสัยอย่างนี้ เห็นทีต้องขอดูหน้าสักหน่อย” เกวียนคันนั้นจากไปลับสายตา

ทิ้งคนโมโหไว้ยืนเพียงลำพัง แต่เมื่อรู้ว่าเริ่มสายแล้วจึงมุ่งหน้าเข้าสู่เอดินเบิร์ก การทดสอบผ่านไปด้วยดี

ถึงแม้ว่าจะในฐานะวอนเดอร์เรอร์ออฟคาโนวาล แต่เจ้าหญิงออฟเลอแกรนด์ก็ยังคงมีพลังเวทย์

และความฉลาดอย่างหาที่เปรียบได้ยาก



แล้วในช่วงบ่าย การคัดเลือกป้อมก็เริ่มขึ้น เหล่าบรรดานักเรียนผู้ที่เข้ามาเรียนในรอบนี้นั้นมีแต่ระดับ

เจ้าหญิงเจ้าชายเป็นส่วนใหญ่ การประกาศชื่อเรียกจึงเป็นสิ่งปกติ จนมาถึงชื่อ เดอะ วอนเดอร์เรอร์

ออฟ คาโนวาล ที่ถูกส่งไปยังป้อมอัศวิน ซึ่งเรียกเสียงซุบซิบให้ดังขึ้น  เหมือนท่านแม่ว่าจริงๆ

ถ้าไม่ได้ลงตำแหน่งด้วยพรินซ์ หรือพรินซ์เซส มันจะแปลกนักหรือไงนะ แล้วเสียงซุบซิบก็ยิ่งดังขึ้นไปอีก

ว่า ปี 1 ที่สอบเข้าทั้งหมด เดอะ วอนเดอร์เรอร์ ออฟ คาโนวาล คนนี้ เป็นผู้ที่มีคะแนนสูงสุด

และตามด้วยฝาแฝดที่มีคะแนนเป็นอันดับ 2 ทั้งคู่ ซึ่งเข้ามาอยู่ป้อมอัศวินบ่จี้เช่นกัน พวกเขาคือ

เจ้าชาย แอคเซส และเจ้าหญิง เอริเซล เฮลทาเรส รัชทายาทแห่ง เอเธนส์



     แล้วเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์ตัวป่วนก็ต้องช๊อคเพราะสร้อยคอที่อุตส่าห์ไปอ้อนท่านตามา

ตบตาเมโลธีไม่ได้แต่ก็เมื่อการประกาศห้องของป้อมอัศวินออกมา ที่สร้างความกึ่งช๊อค กึ่งโล่งใจ

ให้กับสาวน้อยผมสีเงินตัวยุ่ง

                          

                      ประกาศ

นักเรียนที่พักป้อมอัศวินในปีนี้ จะมีห้องละ 2 คน

        

        -    คาไร ลาโวแน็ค เดอะ วอนเดอร์เรอร์ ออฟ คาโนวาล

        -    เอริเซล เฮลทาเรส เดอะพรินซ์เซส ออฟ เอเธนส์



        -    รูบี้ โรซ่า เดอะ ชาแมน ออฟ ซาเรส

        -    ซีเรน เพอริเฟอร์ร่า เดอะ พรินซ์เซส ออฟ ไนล์



        -    แอนนาบีน่า โรมานอฟ เดอะ วิชท์ ออฟ วิชท์

        -    อัลบา ชาร์โดว์ เดอะ ไนท์ ออฟ สโนว์แลนด์



        -    แอคเซส เฮลทาเรส เดอะพรินซ์ ออฟ เอเธนส์

        -    ลูดอร์ฟ ซิลเวอร์ เดอะ พรินซ์ ออฟ อเมซอน



        -    เซคารัส เลคทาเลีย เดอะ แอซซาซิน ออฟ กิลดิเรก

        -    แจ็คเคิล ดี มิ ทรี่  เดอะ เมจิคเชี่ยน ออฟ เจมิไน



      แต่ความแปลกใจมากกว่าคงเป็นของคู่แฝดราชวงศ์ เฮลทาเรส ที่ท่านพรินซ์ผู้เป็นพี่ชาย

ออกอาการหวงน้องเต็มพิกัด โดยไม่รู้ว่า คาไรตัวดี ที่ต้องอยู่ห้องคู่กับน้องหญิงของเขา

ก็ครองตำแหน่งพรินซ์เซสเช่นเดียวกัน



   พลางย่าง 3 ขุมตรงเข้ามาหา เมื่อเจ้าหญิงแห่งเอเธนส์ขนของเตรียมขึ้นห้อง



“นายน่ะ” เสียงทุ้มๆตวัดเรียกขณะที่เธอกำลังจะยกกระเป๋าใบโตที่ท่านแม่พร่ำยัดสิ่งของเครื่องใช้มาให้

เสียงนี้ ใช่เธอจำได้ ไอ้เสียงจากเกวียนคันเมื่อเช้านั่นเอง



“ว่าไง” สายตาที่โชนไปด้วยเพลิงแค้น เริ่มที่จะเชือดเชือนฝ่ายตรงข้ามที่ไม่ลดละไปกว่ากัน



“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเอริเซล ชั้นไม่ปล่อยนายไว้แน่” เมื่อกล่าวเสร็จก็เดินจากไป สร้างความสนุกสนาน

ในแววตาของเจ้าหญิงแห่งเลอแกรนด์



‘ชิ หวงนักนะ ...............น่าสนุกดีเหมือนกันแฮะ ชั้นยังไม่ได้คิดบัญชีกับนายเมื่อเช้าเลยนะ’

คิดพลางคว้ากระเป๋ามุ่งสู่ห้องพัก



  ภายในห้อง หญิงสาวผมสีคราม ที่ขึ้นมาถึงก่อนแล้ว กำลังจัดเตรียมของอยู่เงียบๆ



“สวัสดี องค์หญิงแห่งเอเธนส์ เราต้องอยู่ร่วมห้องกันอีก 7 ปีนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” เสียงของคาเรไนเอ่ยขึ้นก่อน

ทำให้องค์หญิงหันมา สบนัยน์ตาสีครามเข้ม เข้ากับนัยน์ตาสีน้ำตาล



“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” เมื่อมองแล้วชายผมสีเงินก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เจ้าหญิงแห่งเอเธนส์ก็เริ่มจะเบาใจ  

แล้วในไม่ช้าก็คุยถูกคอ อาจเพราะความรู้สึกบางอย่างบอกกับเธอว่า มิตรภาพของเธอทั้งคู่

กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต



*****************************************************************