ฟิค [หัวขโมยแห่งบารามอส] ตอน รักเธอจากนี้และตลอดไป

ลำดับตอนที่ #2 : ลูกชาย

หลังจากที่แยกกับอลิเซีย บาโร เวเนบลี ไม่ได้กลับคาโนวาล หากแต่มุ่งหน้าไปยัง เวนอล



\"วิลเลี่ยม อยู่ไหน\" เสียงประกาศกร้าว ทำให้ข้าราชบริพาร ในเวนอล วิ่งหาตัววิลเลี่ยม โบแด็ง

เจ้าชายแห่งเวนอลกันใหญ่



\"มาเยี่ยมกันทั้งทีทำไมทำราวกับ ประกาศรบเช่นนั้นเล่า กระหม่อม\" น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

เอ่ยขึ้นพร้อมกับก้าวออกมา



\"ข้ามีเรื่องที่จะต้องถามเจ้า วิล เด็กผู้ชายที่ประดาบกับข้าบ่อยๆนั้นชื่ออะไร\"



\"ทำไมจึงนึกอยากรู้ล่ะ กระหม่อม และทำไมจึงคิดว่าข้ารู้\" น้ำเสียงที่เรียบสนิท ทำให้อารมณ์ของ

เจ้าชายตาสีฟ้า บาโร เวเนบลี กรุ่น



  ในความเป็นจริง อารมณ์ที่กรุ่นของเจ้าชาย บาโร เวเนบลี ก็กรุ่นมาตลอดเวลา เมื่อทราบเรื่องที่ว่า

ไฮคิงได้รับจดหมายจากเอวิเดส ให้ส่งธิดาของท่าน ไปเป็นเชลยยุติสงคราม



\"ตกลงว่าเจ้าจะไม่บอกข้า\" น้ำเสียงที่บอกว่าห้วงอารมณ์ได้ขาดสะบั้นลงพร้อมกับ

ยกดาบขึ้นจ่อคอเจ้าชายแห่งเวนอล



\"ตกลง ตกลง บอกแล้ว กระหม่อม ไม่เห็นจะต้องใช้ ปราบมารเลย\"



\"คาโล เวเนบลี เดอะ พรินซ์ ออฟ คาโนวาล คือชื่อของเด็กคนนั้น\"



เมื่อได้ยินดังนั้นก็ทำให้ดวงตาของเจ้าชายผู้ทรนงไหวระริก



เวเนบลี?



เดอะพรินซ์ ออฟ คาโนวาล?



\"ลูกชาย..................................................................ของข้า?\"



น้ำเสียงไม่ค่อยเชื่อ ถามย้ำความคิด



\"จะโกหกทำไมล่ะ กระหม่อม\" เสียงของเจ้าชายวิลเลี่ยมยังคงเอ่ยตอบ แต่ในยามนี้

หาเข้าหูของเจ้าชายแห่งคาโนวาลไม่ เขากำลังหวนกลับไปคิด



ทุกครั้งยามที่พบเจอเด็กหนุ่ม ผมสีเงิน ซึ่งมีดวงตาสีเดียวกับเขา สายตาที่มองมา บอกถึง

ความศรัทธาและชื่นชม การที่ไม่กล้าลงดาบฟัน หากแต่อาจจะเป็นเพราะ เคารพรัก



แล้วก็พลันนึกชม



เข้มแข็ง หยิ่งทรนง ไม่ปริปากแม้แต่นิดเดียว กับเขา ซึ่งเป็นพ่อ สมเป็นสายเลือดแห่งคาโนวาล

ซึ่งสืบทอดมาจากเขา



แล้วนึกถึงว่า หากโชคชะตา กำหนดให้ คาโล เวเนบลี เป็นโอรสของเขาแล้วนั้น อลิเซีย ฟาโรเวล

คงเป็นราชินีแห่งเดมอสอย่างเลี่ยงไม่ได้ นึกพลางกับความเจ็บแปล๊บที่ใจ



จะมีหญิงในในหล้าที่ข้าสามารถรักมากกว่านาง