ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Sweetest Chocolate #Completed
ึๆ... เสียเท้าอนัเรียนหลายนที่สมัรเินเ้ามายับ้านหลัให่แห่นี้ รอเท้าหนัระทบีบพื้นหินอ่อนส่เสียเพราะเหมือนัเหมาะลอ
พื้นทุส่วนในฤหาสน์ถูัให้เา้วยน้ำยา เฟอร์นิเอร์อแ่ทุอย่าล้วนเป็นอที่ผสมพลานระหว่าวามเ่าและใหม่ บาิ้นเป็นสไล์โมเิร์นที่เน้นสีาวสว่าเป็นหลั แ่ทุๆอย่าในฤหาสน์ ไม่ใ่สิ สมามรอยอลแฟมิลี่ที่บรรุนหน้าาีและบุลิีไว้้วยัน
ารเลทมอไปรอบๆ มีเพื่อนๆร่วมรุ่นมามายเินูส่วน่าๆอบ้าน แ่ที่มาที่สุ็เป็นนัเรียนหิรุ่น F ที่เินไประุหน้าห้อเสื้้อันนไม่มีที่หายใ ประูบายให่สีาวและลูบิสีทอเาับา
รึๆๆ...มีใรบานเป็นประูห้อเสื้อเ้าไป...
"โหย...นี่ไห้อเสื่อ เสื้อแบรน์ทั้นั้นเลย" "เฮ้ย...อันนั้นระเป๋ารุ่นลิมิเ็หนิ" "มีเิน็ื้อไม่ไ้นะ"...
เสียร้อีใและื่นเ้นัออมาาห้อเสื้อ นัเรียนหลายๆนเินเ้าไปหยิบเสื้อผ้ามาลอแล้ว
"เลือไปนละ1ุแล้วมารวมันที่ห้ออาหารล่ะ" รูบราวเน็ทส์พูประาศทาลำโพเหล็สีส้มแ ้นเสียมาาห้อไหนสัแห่ในถฤหาสน์แห่นี้
"ไปเลือเสื้อัน ารเลท" บัสเอร์พูและับมือารเลทเินึ้นบันไไป บันไที่ปู้วยพรมสีาวสะอา
"ุไมุ่มืออะไันแบบนี้ ปล่อยออ" รูผูุ้มนหหนึ่เินมาเอารเลทและเพื่อนผมสีน้ำาลส้ม..
"รับ..." ารเลทพูพาะัมือออ แ่บัสเอร์ำแน่น เาไม่ยอม สีหน้าบัสเอร์ไม่พอใรูอย่ามา
"รูรับ เราะเินุมือัน็ไม่ใ่เรื่อแปลใ่มั้ยรับ เป็นเพื่อนันุมือันไ้ริไหมรับ ผมะไม่ยอมปล่อยนว่ารูะยอมอธิบาย" บัสเอร์พูเสริม ไม่ละสายาไปารู
"เออ รูะไม่ว่าอะไรละัน... เธอมีุยืนมั่นแบบนี้็ี ใ้มันให้เป็นประโยน์ในารััวอีสอวันละันนะ" รูพูและเินาไป
"ไปเถอะ" บัสเอร์ลับมายิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น เาและารเลทเินึ้นมาามทา สิ้นสุที่หน้าห้อเสื้อ
ารเลทใ้มือวาเปิประูเ้าไป บิลูบิสีทอ...
"โอ้โห้..." ารเลทอุทานเสียั ....
ห้อเสื้อที่รวมเสื้อทุแบบและทุแบรน์บนโลมารวมเอาไว้ มีารัระเบียบประเภทเสื้อเอาไว้เป็นั้นทั้หม สี่ ั้น แ่ละั้นเื่อน้วยบันไว, ลาห้อทรลม
"ผู้าย เิั้น สาม และ สี่รับ" เ้าหน้าที่เินมาบอบัสเอร์
ห้อเสื้อที่ะนี้วุ่นวายและแทบะหมือนสรามเ้าไปทุที... นัเรียนหิแุ่นสัว์สีมพูันอย่าบ้าลั่ บาส่วนรีบวิ่ไปเลือระเป๋าเียใบเล็แทบไม่ทัน
"นายะแ่ัวแบบไหนล่ะ" บัสเอร์ถามารเลท เมื่อถึั้นสาม ห้อเสื้อาย...
"เราะว่าะใส่เสื้อเิร์ับาเายาวธรรมาอะ" ารเลทอบไปอบ่าไม่่อยมั่นใ เาไม่่อยมีหัว้านแฟั่นสัเท่าไหร่
"มา เี๋ยวเราัารเอ" บัสเอร์พูบ็เินไปยัั้นวาเสื้อเิร์แนสามส่วน
เาหยิบเสื้อสีาวเพลนที่ทำาผ้าฟ้ายมาสอัวและเินลับมายัารเลท
"เราะแ่ัวเหมือนัน นายว่าไละ" บัสเอร์พู้วยวามีใ ายิ้ม หน้าเาหวานึ้นเป็นสิบเท่า
"ไ้สิ เออ...ามในายเลยล่ะัน" ารเลทอบไปแบบๆ
"อยาะเอาผ้าพันอสีอะไรละ"... "เอาเสื้อลุมัวนอแบบไหนล่ะ" "ระเป๋าแบบไหนล่ะ" บัสเอร์ถามารเลทไม่าสาย ....เาไ้แ่เลือไปแบบๆ
"รบหมแล้วล่ะ" บัสเอร์เินรมาหาารเลท ออเสื้อุให่ที่ทุๆอย่ามีสออัน ...สำหรับนสอน
"อ่ะ ใส่ะ" บัสเอร์บอารเลท เายื่นอเสื้อที่แยใว้ให้ ... หนุ่มน้อมผมสีน้ำเทายื่นมือไปรับมาอย่าเ็มใ สายะ้อมอไปที่เสื้อที่เพื่อนสนิทเพียนเียวเรียมมาให้
"รุา่วยเร่มือ้วยรับ ... เหลือเวลาอีสิบนาทีในารแ่ัว่อนลไปรวมัน้าล่านะรับ..." ผูู้แลารประวเินมาบอเาทั้สอนหลัาพับเ็บเสื้อแนยามสีเหลือที่มีนัเรียนมาลอใส่ละวาไว้...
"ไปเร็วบัสเอร์" ารเลทพูละรีบวิ่ไปยัห้อลอเสื้อ ที่ๆอนนี้เ็มทุห้อๆ หลายๆนใ้เวลานนาทีสุท้ายึ่อยมาแ่ัว ึ่็ไม่่าาบัสเอร์และารเลท ...นัเรียนบาส่วนเริ่มทยอยออาห้อเสื้อฤหาสน์สี่ั้นแล้ว
"ห้อไหนเนี่ย เ็มหมเลย ทำไีละ" ารเลทพู้วยน้ำเสียรุรี้รุรน วาสายาไปทั่วบริเว
รึ!!! ประูห้อลอเสื้อเบอร์สามเปิออ
"นายเ้าไปเลย" บัสเอร์บอารเลทและพลัไหล่เบาๆให้เารู้ัว
"ไม่ทันละ เ้ามาเลย" ารเลทรีบอบ น้ำเสียเร่รีบ สายา้อมอไปที่บานประูห้อหมายเลสาม
ารเลทว้ามืออบัสเอร์และวิ่เ้าห้อลอทันที
"ห้อลอนี้ให่พอสมวร นายไปใส่มุมนู้นนะ เราะยืนใส่มุมนี้" ารเลทพูแแให้บัสเอร์เ้าใ
บัสเอร์เินไปยัมุมห้อเพื่อเริ่มแ่ัวามที่ารเลทว่า
ารเลทเริ่มถอเสื้อลุมัวนอสีำอโรเรียนออและาม้วยเสื้อเิร์ทแนยาวที่ผูไท์สีเียวมร...
เาเริ่มสวมเสื้อเิร์ทที่บัสเอร์เรียมมา
"เน็ไท์นี่ผูยัไอะ" ารเลททำหน้าพาูเน็ไท์สีำเทาที่บัสเอร์เีรยมมา
"มานี่ เี๋ยวใส่ให้" บัสเอร์หยิบไท์มาและพันลามแบบอเา เาอ้อมมา้านหลัารเลท แนสอ้าโอบไป้านหน้าและลอสวมไท์ผ่านหัวารเลท
"ไ้ละ" เาพูเมื่อเห็นว่ามันเ้าที่ีแล้วพลาเอามือมาั
"นายรีบไปแ่เลย เสื้อเิร์ทยัไม่ไ้ใส่เลยนะ" ารเลทพูบอ ... บัสเอร์วิ่ลับไปที่มุมห้อ ท่อนบนเปลือยเปล่า
๊อๆ "รีบๆหน่อยรับ" เ้าหน้าที่เาะบอเาทั้สอ
...."เสร็แล้ว" "เสร็ะที" !!! ารเลทและบัสเอร์ร้อออมาพร้อมันทันทีที่แ่ัวเสร็
รึ... ารเลทเป็ประูออและรีบวิ่ลบันไ้โรเหล็เลือบสีาวไป
..."ไม่รอเลย" บัสเอร์ะโนและามารเลทมาิๆ
"สอนสุท้าย เลียรห้อไ้" เ้าหน้าที่ายนหนึ่พูพาเอาไว้้วยปาาสีเียว
"เรา้าันมาเลย" ารเลทพูบอบัสเอร์และเินไปยัห้ออาหารที่ะนี้ ทุๆนนั่รออยู่แล้ว
"หูย....ห้ออาหารหรูมาเลยอะ" ารเลทเผลอหลุปาพูในะที่ทูๆนในห้อนั่รอเาสอน สีหน้าบึึ...
"ู่" บัสเอร์ทำปาู๋...บอให้ารเลทเียบ
"อุย อโทษนะ" ารเลทระิบอบ สีหน้าเินอาย
"อโทษรับ" บัสเอร์พูและ้มัวล
เ้าเลื่อนเ้าอี้ออและลไปนั่บทเบาะรอสีาวเทา
"อโทษ้วยนะรับ" ารเลทพู่อและนั่ลที่้าๆเพื่อนรัอเา
..."มาันรบละ รูอเริ่มเลยนะ ืนนี้ เราะมีารสัมภาษ์ทีละน ในห้อนั่เล่นเล็ บทสัมภาษือเธอ ทุๆำที่เธอพู ะไ้รับารเผยแพร่แ่ทุๆนในวันรุ่ึ้น... ถ้ารูเป็นเธอ รูอแนะนำ ... เรื่อไหนที่ะส่ผลลบ็อย่าพูละัน ถ้าไม่อยาเผาัวเอทาอ้อม" รูผูุ้มารประวผูแนะนำและอธิบาย้วยสีหน้าริั
"รับประทานอาหารไ้แล้วละ" ...
นัเรียนทุนับส้อมและมี เริ่มลมือทานอาหาร ... มื้อเย็นมีอาหารมามายวาอยู่บนโ๊ไม้ัวยาวนี้ ทั้ไ่วอบอสที่ถูวาอยู่รลา สปาเ็ี้อสมะเือเทศส มาเสิร์ฟให้ับทุๆน และาม้วยี่โรย่าเป็นเมนอร์ส...หอยนิวีแลน์อบเนยหอมรุ่นถูเสิร์ฟพร้อมันสลัแนม่อน...บท้าย้วย Petit Four...นมิ้นเล็แบบ่าๆนาพอีำให้เลือทานับาเอิร์ลเรย์...
"ไปพัในห้อ่อนนะทุน เมื่อารสัมภาษ์พร้อมะมีนไปเาะประู....เอ้...รูลืมบออะไรไปหนิ...ห้อน้อน พวเธอะ้อนอนันห้อละสอน แ่ นัเรียนายที่สมัรเ้ามามีำนวน 21 น ... ะ้อมีนนึที่นอนนเียว... ไรอาสา ยมือึ้น" รูบราวเน็ทส์ล่าว
"ไม่มีหรอ รู้อ....ับลาแล้วละ" เาพูและวัมือเรียรูอีนให้นำโหลแ้วใบเล็พอมือที่ใส่รายื่อมาให้
"รูรับ...ผมเอ" เสียัมาาท้ายโ๊ะ
"ีมา เออ...""ื่ออะไรนะ" .... "อาร์เอร์รับ" เาอบไป
"ใ่...ีมา...อารเอร์" รูพู้ำอีรอบ
"ึ้นห้อนอนไ้"....
"อบุรับ" "อบุ่ะ"...
หลายๆนเินึ้นไปยัั้นบนและเลือห้อนอนอย่ารวเร็ว...
"มาเร็วารเลท" บัสเอร์วิ่ไปหน้าห้อเบอร์ 402 ..." ห้อนี้เราเยมานอนอนารเรียมานโรเรียนปี่อนละ" เาเล่าอย่ามีวามสุ ใบหน้าแลนึถึเหุารืนั้นริๆ
"เ้ามาเลย" เาเปิประูห้อนอนห้อให่ออ... เาเิน้ามบรมสีน้ำเินอมม่วเ้าไป ารเลทยัยืนมออยู่้านนอ...
"เ้ามาสิ"...บัสเอร์วัมือเรียและเปิไฟสีส้มึ้น
เาเินไปยัประูระที่ใ้ั้นระเบียและเปิออ... ที่รนี้นะ เรามอเห็นโรเรียนไ้เลยนะ นั่นนะ ึที่เราเรียน... รนี้็...อาารลารห้อโถให่" "สวยเนอะารเลท" เาถามไป..."นายว่ามั้น"
"..."
"นายฟัอยู่รึเปล่า" บัสเอร์หันมามอ้วยสีหน้าไม่พอใเล็น้อย
"อ้อ,... เออ... ฟัสิ , วิวสวยีนะ" ารเลทอบแ้ัวไป
"ือเราัวลเรื่อารสัมภาษ์นะ... ริๆแล้ว, เราไม่หน้าบ้าี้มาามไออาร์เอร์เลย" ารเลทถอนหายใ เาผ่อนัวลนอนบนเียที่ถูปู้วยผ้าสีาวและเย็บอบแเลือน...
"ไม่มีอะไรหรอน่า...นาย็...อบไปามที่ิ" บัสเอร์พูให้เาสบายใึ้น มัน่วยไ้เล็น้อย สีหน้าอารเลทปนวามัวลเอาไว้ เหมือนหมอวัน ในเวลาลาืน
๊อๆ "มีอมาส่รับ"
."รับๆ ะไปเี๋ยวนี้รับ" บัสเอร์อบและเินไปยัทาเ้าอห้อ
"ไม่้อ...เราไปเอ" ารเลทยืนวา เาเินไปรับอแทน
"รับ" ารเลทพูและเปิประูออ
"็อโลแลรับ ่วยให้อารม์ี่อนสัมภาษ์ เราทำแบบนี้ทุปีนะรับ" ายนหนึ่ที่มีหน้าที่ส่อหวานพูและยื่นาที่วา็อโแลสีาวสวยทรลมแลูน่าลิ้มลอ...
"อบุรับ" ารเลทอบและปิประูไป
"อะินะ" ารเลทเินลับมาและยื่นอีหนึ่ิ้นที่เหลือให้บัสเอร์
"ป้อนหน่อยสิ ารเลท นะ นะๆ..." บัสเอร์พูและเอยัวมาหาบัสเอร์ที่นั่้าๆ
"ินเอสิ เออๆ เป็น่อยหรอ" ารเลทอบเสียสั่นระรึ สายาและสีหนาเินอาย
"เมื่อลาวัน ถ้านายไม่ไ้เรา นายะินนมปัไ้หรอ" บัสเอร์ทวบุุ
"็นั่นเราโนมีบานะ เออ เออ...็ไ้" ารเลทอนเสียอ่อน
เายื่นมือที่ถือ็อโแลป้อนใส่ปาบัสเอร์ ปาที่น่าถนุถนอมอเา บวับปาสีแเหมือนแอปเปิ้ลส ทำให้ารเลทแอบใสั่นเล็
เาลืนนมหวานลอย่าเบาๆ ่อยเลื่อนหน้ามาใล้ารเลท มือเาทั้สอับันแน่น หัวใทั้สอเ้นระรัวอย่าไม่เป็นัหวะ ปาทั้สอเลื่อนเ้าหาัน... วามรู้สึนี้...ทั้สอเหื่อไหลท่วมัว บรรยาาสห้อที่เียนสัใ้แสันทร์ ... ุมพิ..เหมือนเวลาหยุลเมื่อปาทั้สอประบ บัสเอร์เลื่อนมือมาับที่ไหล่อย่าแผ่วเบา...
"เออๆ... อย่าเลย เราว่ามันเร็วไป" ารเลทหายใเสียั ไม่ล้าสบสายาบัสเอร์
"อย่าปิเสธวามรู้สึัวเอเลย" บัสเอร์ใ้มือุ่มเหื่อับใบหน้าารเลทเพื่อมอาวนั้นที่ยัไร้วามัเน
"แ่วันเียวเอนะ" ารเลทพูเสียเบา
"ใรสนว่าี่วัน วันเียวแล้วรัันไม่ไ้หรอ" บัสเอร์อบเสียแ็ ้อลึลไปในา
ในใารเลทมีแ่วามสับสน "เรารับัสเอร์ริหรอ" ำถามนี้ั้อัวานในหัว ยัไันแน่ ยัไ...
#END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น