ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : The Door which is tiny (Middle). #Completed
โรอาหารที่วุ่นวาย นัเรียนมามายนั่ามโ้ะไม่เมเปิ้ลแถวยาว เ้าแยไปสำหรับแ่ละน ...อาหารที่ถูัเรียมมาอย่าีโยแม่รัวมืออาีพอโรเรียน ที่ริ ะใ้ำว่าแม่รัวะไม่ถู วรใ้ำว่าเฟมือีประำระูล เน์ เอสทริลลิะเหมาะว่า ...
อาหาราวหวานถูัไว้บนโ้ะ ละลานานเลือไม่ถู ลิ่นหอมอี่โรหมูย่าอสสูรเพาะ หรือะเป็น โ๊ะอหวานที่วาเรบูเรสีนม และเยลลี่ผลไม้สมามายหลายรสาิ ,...ที่ห้ออาหารอโรเรียน มีอาหารรอบโลทั้หมมารวมเอาไว้...
"น่าินทั้นั้นเลยอ่ะ บัสเอร์" ารเลท หนุ่มน้อยผมสีเทาพู , "ใ่แล้ว ที่ห้ออาหารอโรเรียนเนี่ยนะ มีเฟมือีปรุ อาหาร็เยอะสุๆเลย ูิ ... เราะไปนั่รไหนีอะ ารเลท" บัสเอร์พูับเพื่อนรั้วยสีหน้าไร้เียสา
"รนั้น!!!" ารเลทบอพาี้นิ้วไปยัที่นั่ริมสุโ๊ะ บริเวที่แทบไม่มีใรไปนั่ ... มุมห้ออาหารนาให่ , "เป๊นส่วนัวี ว่ามั้ยล่ะ" ารเลทพูเสริม เาเลือนเ้าอีไม้แะสลัออมา และนั่ลไปบนเบาะผ้าฟ้ายอย่าีที่วารอเอาไว้ ...
"นายนั่นี้ไปนะ เี๋ยวเราะเอาอาหารมาให้ ไม่มีใรเอาอาหารมาเสิร์ฟไว้ที่มุมห้อแบบนี้หรอ" บัสเบอร์บอารเลท้วยวาที่อยู่ที่นี่มา่อน เาเินไปยัลาห้อทีุ่ลมุนไป้วยนัเรียนและรูเลือัอาหาร
แรๆ!! บัสเอร์วาานอาหารล " เราัุปผัโมมาให้นายนะ... " เาบอารเลท "เรา็ินเหมือนันแหละ" เาพูเสริมอีรั้
"โหย นายรู้ใเราเลยนะ อโปรเราเลยแหละ เอ... ไม่มีนมปัรอบมาทานู่ันหรอ" ารเลทพูถามเพื่อนผมสีน้ำาลส้มไป
"ลืมไปสนิทเลยแหะ เี๋ยวเราไปหยิบ.." บัสเอร์พู แ่ารเลทมาห้ามเ้าไมให้เินไป "เราไปหยิบให้เอ เผื่อนาย้วยละัน" สิ้นเสียพูารเลท็เินไปยัที่ๆบัสเอร์เพิ่ามา...
"นมปัอยู้ไหนน้า..." ารเลทพูับัวเอ สานาวาไปทั่วเพื่อหานมปัรอบ , "นมปัรอบหมแล้วล่ะ เหลือแ่นมปัธรรมา" เ็ผู้หิที่บัเอิเินผ่่านมาบอเา มือี้ไปยันมปัที่วาถัาุป้าวโอ๊ , "อบุนะ" ารเลทพูแล้วรีบเินไปยันมปัมี่เหลืออยู่สอแถว
นมปัแถวเพิ่อบ ส่ลิ่นหอมทั่วบริเว สีาวแม้วยเม็ธัพื ้านบนสีส้มเพราะอยู่ใล้ไฟให้วามร้อนึสุเร็ว ยัมีวันาเาอยู่ที่นมปัประปราย...
"เรา้อัเอสินะ" ารเลทพูับัเอ มือว้ามีที่วาไว้มาหั่น , "ยาริๆแหะ"
ึบ!!!
"ไอ้ย โนบานไ้" ารเลทร้อโอรว รีบเอามือวาที่แผลบนนิ้วโป้้าย "ุ่ม่ามริเรา" เาบ่นับัวเอ าหยี่ล้วยวามเ็บปว...
"หนู มานี้่อนนะ เี๋ยวั้น่วยทำแผล" ผูู้แลนัเรียนหินหนึ่พาารเลทมานั่ทีุ่้มปมพยาบาล ... ที่นี่ให้นัเรียนัอาหารเอทุอย่า ้อมีพยาบาลอย่วยเสมอ
พยาบาลสาวหยิบแอลอฮอล์ล้าแผลมาเทลบนถาเหล็ นำสำลีุบหมาๆและใ้ทีีบบิ นำมาเ็รอบแผล ึใ้สำลีอีอันุบน้ำเลือบริสุทธิ์เ็ที่ปาแผล
"เสร็แล้ว้ะ ทีหลัระวันะ มีมันม" เธอพู้วยหน้าาที่ยิ้มแย้ม , ปิปาแผล้วยพาสเอร์
ารเลทเินออมาาุ้มพยาบาล รไปมี่นมปัที่อนนี้ไ้รับารหั่นเป็นแผ่นสวยานมาแม่รับผู้่วยแล้ว
"ทำไมไม่หั่นั้แ่อนนั้นนะ" ารเลทบ่นและหยิบนมปัไปสี่แผ่นใส่านระเบื้อเลือบไปเผื่อบัสเอร์
"นี่ ไ้แล้ว" ารเลทพูเมื่อไปถึโ๊ะอาหาร วาานนมปัล , ... "ทำไมนานัเลยละ" บัสเอร์ถาม้วยวามุน
หยิบนมปัแผ่นมาินับุปผัโมร้อนๆ
"พอี โนมีบานิหน่อยนะ" ารเลทพูและนั่ลเริ่มัุปินัวยมือวาที่ไม่โนบา
เาหยิบนมปั็มาิน้วยมือ้าย ทั้ๆที่่แผลบายัระบมอยู่
"โอ้ย!!" ารเลทร้อเสียหล นมปัที่ถือหล่นลบนพื้น
"ินไ้รึเปล่า อย่าฝืนเลย มา ี๋ยวเราป้อน" บัสเอร์พูแนะ้วยสีหน้ายิ้มแย้มแมสสาร หยิบนมปัที่เหลืออีแผ่นมาป้อน
"เอ้ย อย่าเลยย ฮึบบบ!!" ไม่ทันสิ้นเสีย บัสเอร์็ป้อนนมปัแผ่นเ้าปาเล็ๆสีมพูเหมือนลีบุหลาบบาๆ น่าถนุถนอมนอมอ ารเลท
แ้มอารเลทเปลี่ยนเป็นสีแ หัวใเ็นระรัวแบบไม่เยเป็น "อะไรัน วามรู้สึแบบนี้" เาิในใ เหื่อไหลาหน้าผาลมายัแ้มสีสรอวเบอรรี่...
"อร่อยมั้ย" บัสเอร์ถาม เายิ้มนาแทบปิ
"อร่อยสิ" ารเลทพูอบไปแบบไม่ั
"เอ้า รีบๆินนะเ็ๆ ะหมพัแล้ว" รูุมห้ออาหารประาศ
"นี่ บัสเอร์ เรามีเรื่อะบอ ือ เราลืมบอนายไป" ารเลทรีบบอเพราะรู้ว่าวนะหมเวลา เายื่นเศษระาษแผ่นนั้นไปให้เพื่อนรัผมสีน้ำาลส้ม
บัสเอร์อ่านทวนำในระาษ " ไปันเลย เย็นนี้ ^^" บัสเอร์พู้วยน้ำเสียื่นเ้น
"น่าสนุรไหนเนี่ย" ารเลทถามลับไป
"เรื่อพภัยแบบนี้ไม่สนุหรอ เราเยูในหนัอะนะ ัวเอไปหาสมบัิามลายแท" บัสเอร์ยืนึ้นแล้วเล่าเป็นาๆ
"เราว่าแบบนี้มัน นวนหาเรื่อมาว่า" ารเลทออวามเห็น สีหน้าัวล
"ไม่หรอ... เย็นนี้เราะไปรอหน้าห้อ เี๋ยวไปึ มิวส์ 9 ัน" บัสเอร์บอเพื่อนนเียวไป
"ไปห้อเรียนไ้ละ" ารเลทพูและวัมือเรียบัสเอร์ให้เินลับไปยัึเรียน
เาทั้สอเินลับมาามทา บัสเอร์ยัเราเรื่อหนัพภัยไม่หยุ แ่ารเลทูเหมือนะไม่ฟัเาเลย
"ถึห้อเรีบยแล้ว ไปละนะ เอันอนเย็น" บัสเอร์บอลาารเลท เินเ้าไปในห้อ D03 ที่ถึ่อน D05
ารเลทเินไปยัห้อเรียนอัวเอที่ห่าไปไม่ี่เมร เาเินเ้าห้อและนั่ลที่เ้าอี้ัวเิม แทบไม่มีใรอยู่ในห้ออนนี้เลย บรรยาาศสบและและมืมิ มีเพียแสอาทิย์ยามบ่ายลอผ่านบานหน้าามา็เท่านั้น
"อีแ่สาม็ลับบ้านแล้ว เอ้ย... ลืมไป ้อไปึบ้าๆนั่นับบัสเอร์อีหนิ , เห้อ..." ารเลทบ่นในใัวเอ เอามือวาไปหยิบระเป๋าหนัอโรเรียนึ้นมาเพื่อเรียมหนัสือวิา่อไป ...
เวลาเรียนาบบ่ายผ่านไปอย่ารวเร็ว มีแ่วิาที่่ายๆและสนุ นัเรียนหลายๆนในห้อ็เริ่มะลารนินทาล แ่ริๆแล้ว ั้แ่ทีุ่รู แแรมเบลล์ แนะนำารเลทไป เา็ไม่สนใำพูไม่ีอนรอบ้า ปล่อยให้เหมือนลมมรสุมที่พัมาและผ่านไป ให้นเอเป็นเหือนเสาหินที่ทน
ริ้!! ริ่ัอีรอบเป็นารบอถึเวลาเลิเรียน เวลาที่ใรหลายๆนรออย แ่ไม่ใ่สำหรับารเลท เพราะเาำลัะไปหา A. ที่พัมพ์ินส์บอว่าเป็นผู้หิที่อลวีนหาเรื่อ "ะใ่รึเปล่านะ ผู้หิะมาหาเรื่อเราหรอ" ารเลทิทบทวนะยืนรอบัสเอร์มาหาที่หน้าห้อเรียน
"มาแล้ว...พร้อมพภัยละนะ ไปัน" บัสเอร์ไม่พูพร่ำทำเพล ว้ามือารเลทและรไปยัึ มิวส์ 9 ...
"ึมิวส์ 9 ืออะไรหรอ" ารเลทถามไปะเิน
"ึมิวส์ 9 เป็นึแห่ศิลปะ ... มี 9 ี้น แ่ละั้นะเป็นศิลปะแ่ละแน เ่น ารนรี ารละร อะไรแบบเนี้ยอะ " บัสเอร์อธิบายอย่าัเน ็เาเป็นนัเรียนที่นี่มานานแล้วหนิ
"ที่มา็มาาเทพมิวส์ทั้เ้าอรีล่ะ" บัสเอร์อธิบายเสริม
อนนั้นเาสอน็เินมาถึึที่ำลัพูถึอยู่แล้ว " Nine Muses "
"เราลับเถอะ ไม่อยามีเรื่ออะ" ารเลทบอบัสเอร์ สีหน้าลัวว่าะเิอะไร่อไป
"มาแล้วหรอ ารเลท".... ใรบานแอบอยู่หลัเสาหินอ่อน น้ำเสียท้าทายารเลท
หัวอารเลทมีแ่วามสับสนปนวามลัว... เาเถิบัวไปใล้บัสเอร์
ใรันนะ?
#END
( It is now cut into 2 parts ^^.... 3 parts in total)
(เรื่อยาวพอสมวรเลยอัเป็น2พาร์ท...อนนี้มี3พาร์ทถ้วน)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น