ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : The Door which is tiny (Prologue). #Completed
"ปล่อยไ้แล้วล่ะ เวลาเ้าเรียนแล้วนะ..." ารเลทบอบัสเอร์ เา่อยลายอล อนนี้ารเลทลับมามีีวิีวาึ้นมา เหมือนฟ้าฝน เมื่อวามมืมนผ่านไป แสอาทิย์ส่อสว่าลอผ่านเม แลูสใส...
"เราอโทษนะ เราแ่อยาอ นายไม่ว่าอะไรใ่มั้ย" บัสเอร์พู้วยน้ำเสียัวล สีหน้าอายยา แ้มสีแระเรือเหมือนแอปเปิ้ลส...
" ือเรา...เราไม่ไ้มีเพื่อนเลย ไม่มีใรอยาุยับเพราะ เพราะ..เออ ่ามันเถอะ " หน้บัสเอร์ูัลว่าเิม
ารเลทยื่นมือไปับมืออบัสเอร์มาำไว้ มือที่อนนี้มีเพียวามเย็นื เหมือนใบไม้ห่อเหี่ยว
"ไม่เป็นไรหรอ ถึแม้เราะสนิทันเร็วมานานี้็ามเถอะ ^^" ารเลทพูอบไป ใบหน้ายิ้มแย้ม อนนี้ เาไม่สนใว่านยื่นะมอยัไแล้ว
ำพูเพียประโยเียว็สามารถลายปมวามเรียทั้หมอบัสเอร์ไ้ บัสเอร์ลับมาเหมือนเิม , "ไปเรียนไ้แล้วารเลท!!!" เพื่อนรันเียวอเาพู
ารเลทเินลับมายัห้อเรียนที่ห่าไปไม่มา ...ผ่านลุ่มุบิบนินทา แ่เาไม่ไ้สนใอะไร "ะสนใทำไมล่ะ" ารเลทพูให้วััวเอ และเินเ้าห้อไป
ฟรึบ!!! หลายๆนที่ยืนอยู่แถวๆโ๊ะถอยห่าออาเา ... ารเลทสสัยนเ็บอาารไม่อยู๋ พาิในใ "ะเลียอะไรเรานานั้นเนี่ย"
"โอ้ย ะรัเียเรา็ไม่้อทำนานี้เถอะ ใ้ีวิามปิไม่ไ้หรอ ห้ะ!?" ารเลทะโนแ่้วยน้ำเสียที่เบาลว่าเิม...
"เราไม่ไ้ทำนะ ริๆ" "ใรทำเราไม่รู้นะ" "เราไม่เี่ยวนะ" หลายๆเสียแทรึมมาาลุ่มที่หลบทาให้เา เหมือนฟอโา มาึ้นและมาึ้น
ารเลทสับสนว่าเิม เาับ้นนปลายไม่ถู หันไปที่โ้ะ
"อะไรเนี่ย" เาพู้วยน้ำเสียุน หยิบเศษระาษที่ถูีอย่าุ่ยๆและ หมึที่เียน้อวามไว้ยัไม่แห้ี
มีเรื่อะ้อุย้วย เอันหลัเลิเรียนที่ึ มิวส์ 9
, A.
ใรันนะ A. ,... ารเลททบทวนิว่าเยเอใรื่อึ้น้น เอ หรือไม่ ....
"นายะไปมั้ย แ่อย่าไปเลยนะ A. นะ ไม่ใ่นที่ะุย้วย่าย" พัมพ์ินส์เินมา้านหลัพร้อมให้ำแนะนำ เหมือนเธอะลืมเรื่อ่อนหน้านี้ไปแล้ว
"เาเป็นใรหรอ เอ ุ เนี่ย" ารเลทถามลับ ... , " เธอือนที่วีนหาเรื่อนอื่นไปทั่วไละ ื่อว่า แอ.." เพื่อนอเธอลาเธอไปุย้วย หน้าาไม่พอใอย่ามา , "เธอะุยับาบ่านั่นอีหรอ แล้ว เธอล้าบอเรือนนนั้นไ้ไเนี่ย เราไม่อยามีเรื่อนะ ถ้ามีอะไรเธอรับไปนเียวละัน" เพื่อนร่าอวบอเบบี้พัมพ์ินส์พูบ็เินสะบัไปนั่ที่ ที่ห่าไปประมาสามโ๊ะ
"เห้อออ... ั้นไม่เล่าละ" สาวผมส้มสีฟัทอบ่นับัวเอ เินไปนั่โ้ะรอเรียนาบ่อไป
...เวลาเรียนผ่านไปมามายหลายาบ ารเลทพยายามฟัรูแ่ริๆ็ ทำไ้ยา ...เสียนินทาเายัมีมาลอไม่าสาย รวมถึาลุ่มเพื่อนอพีมพ์ินส์
"นี่...หลัห้อะุยอะไรันมามาย " รูวิาวิทยาศาสร์ที่ำลัสอนอยู่ในาบนี้ำหนิ ... "แล้ว เสร็หรือยัเนี่ย" รูบ่น่อ...
สีหน้ารูเริ่มทนไม่ไหวับพฤิรรมอเ็หนัห้อ ที่ไม่ใ่พวไหนไล แ่เป็นบรรามิรสหายอพัมพ์ินส์สาวผมส้มส
"เธอหิวผู้ายมา็ออไปาโรเรียนนี้เลยเถอะ วันๆไม่ทำอะไรุยแ่เรื่อผู้าย เห้อ..." รูบ่นพาถอนหายใ... เธอเินลับไปยัระานเพื่อเียนอนุสูรทาเมี่อ
"เ็ใหม่ ั้นล่ะสสารเธอริๆ เธอเป็นที่หมายปออลหลายๆนในห้อนี้ละ" รูแแรมเบลล์หันออมาาระที่ยับรรวารูปแร่ธาุนิ่าๆ
ารเลทใมา ในใิว่า้อมีารเ้าใผิแน่ๆ เาหันไปมอเพื่อนพัมพ์ินส์ที่อยู่หลัห้อ , ...หน้าอเธอเป้นสีแเหมือนมะเือเทศ
เธออายมานหันหน้าหนีทันทีที่รู้ว่าารเลทมอมา
"เ็ใหม่ที่ื่อ เอออ..."รูแแรมเบลล์พูพาหยิบระาษรายื่อมาู "ารเลท ฟอร์เอร์ ... พบรูหลัาบ่อนไปพัทานอาหารนะ ^^" เธอพูเสริมและส่ยิ้มมาให้ ...
อย่าน้อย ยิ้มอเธอ็สามารถ่วยให้ารเลทผ่านวามสับสนุนมาลอทั้าบไ้
"รูมีอะไรหรอรับ" ารเลทเินไปหารูที่โ๊ะะำลัเ็บอ
"ารเลท รูเ้าใเธอนะ เธอิว่าพวนั้นนินทาเธอ ใ่มั้ยล่ะ" รูใ้ำพูที่เิำถามุยับารเลท
"็ใ่สิรับ เานินทาผมลอทั้าบน่ะ" ารเลทอบลับรู
"ไม่ๆ เธอเ้าใอะไรผิแล้วล่ะ บารั้, นเรา็แล้เลียบาสิ่ทั้ๆที่รู้ว่าอบเพื่อ ลบเลื่อน ...รูเื่อว่าเธอ็เย ทุๆน็เยทั้นั้นแหละ แ่เธออย่าไ้ไปใส่ใเลย ถ้าเธอไม่รัเา็ไม่้อทำอะไร แ่...ถ้าเานินทา่าเธอริๆ เธอ็ไม่้อไปสนใ มันแ่ลมปาน" รูแแรมเบลล์พูแนะ ำพูอรูมี่ามาสำหรับ่วเวลาที่ยาะปรับสามเ้าใในสภาพแวล้อมใหม่อารเลท... "รู้อไปแล้วละ" เธอพูแล้วเินออาห้อไป ไม่ทันรับำอบุาารเลท...
"ไปิน้าวีว่า เอ้ย...!!!" ารเลทร้อะโนออมา , "มายืนรอั้นานแหนะ" เพื่อนรันเียวอเามายืนัหน้าประู "ไปัน" บัสเอร์พู่อ
รั้นี้่าน่ารู้ันีว่าะเิอะไ่อไป ทั้สอยื่นมือมาับ ้วยวามสมัรใ เหมือนะไม่มีทาแยาัน บัสเอร์หันมายิ้มอ่อนๆให้ารเลท ่อนที่ะเินุมือไปิน้าว
อะไรๆอนนี้็ไม่ใ่อย่าที่ิ นทีู่เหมือนะเลียแ่ริๆอาะรั แ่นทีู่เหมือนะรัแ่ริๆอาะเลีย็ไ้
ารเลทและบัสเอร์เินลาึ ลิฟฟอร์, อาารเรียน ...มุ่หน้าไปยัอาารลา ที่ั้อห้ออาหาร ...
แสอาทิย์ยามบ่ายส่อสว่าลอผ่านไบไม้และ้นไม่สูลมายัทาเินหินรวอโรเรียน...^^
#END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น