คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ` [SF] (^ ^) Hair (^ _ ^) Color (^ ___ ^)
ภายในห้องประชุมใหญ่ของบริษัทค่ายเพลงขนาดกลางกำลังมีการปรึกษาหารือเรื่องคอนเซ็ปต์ของนักร้องบอยแบนด์ที่กำลังจะเดบิวต์เป็นนักร้องเต็มตัวในไม่ช้านี้ ประธานบริษัทเปิดดูเอกสารตรงหน้าอยู่นานพร้อมกับครุ่นคิดถึงภาพลักษณ์ของนักร้องวงนี้ว่าควรจะออกมาเป็นแบบไหนที่สามารถทำให้วัยรุ่นหนุ่มสาวหันมาสนใจและติดตามผลงานของนักร้องใหม่วงนี้ได้
"ชุดที่ผมเตรียมมาเป็นยังไงบ้างครับท่าน"
หนึ่งในทีมงานฝ่ายคอสตูมถามขึ้น หลังจากรอคำตอบจากท่านประธานอยู่นานเสียจนใจเริ่มเสีย กลัวว่าคอนเซ็ปต์แต่ละเซ็ทที่ตนเตรียมมาจะไม่เข้าตาท่านประธาน...หากแต่เพียงไม่กี่อึดใจที่ถามออกไป ประธานใหญ่ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะก็ปิดเอกสารลงก่อนจะเงยหน้ากวาดสายตามองทีมงานและว่าที่นักร้องใหม่ทั้งหกคนที่วันนี้มาเข้าร่วมประชุมเพื่อรับทราบถึงคอนเซ็ปต์นี้ด้วย
"เท่าที่ผมดูผมชอบชุดสีส้มขาวนะ ให้ความรู้สึกถึงวัยสดใสของหนุ่มๆ ดี แต่ว่า...ผมมีอย่างนึงที่พวกคุณอาจจะลืมคิดไป" เพียงแค่ท่านประธานเอ่ยประโยคนี้ออกมาทีมงานก็พากันมองหน้ากันเลิ่กลั่กช่วยกันครุ่นคิดว่าพวกตนลืมอะไรไป "ผมว่าพวกคุณลืมว่าสมาชิกในวงน้องใหม่นี้มี...ฝาแฝด..."
จบประโยคของท่านประธาน ทุกสายตาต่างจับจ้องไปทางเด็กหนุ่มสองคนที่นั่งข้างกัน ใบหน้าติดไปทางสวยมากกว่าหล่อของทั้งสองคนเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน ยิ่งบวกกับทรงผมที่ถูกซอยระท้ายทอยตามสมัยเหมือนกันแล้วยากยิ่งนักที่จะแยกว่าใครเป็นใคร
ยองมินกับกวังมินเหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าปัญหาเริ่มเกิดที่พวกเขาเพราะมีหน้าตาเหมือนกันเสียจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร และขืนเดบิวต์ไปแบบนี้มีหวังแฟนคลับได้จำผิดจำถูกเป็นแน่
"เราต้องทำให้สองคนนี้ดูแตกต่างกัน" ท่านประธานเน้นย้ำเสียจนฝาแฝดต้องหันมองหน้ากัน...มันก็ติดจะแปลกๆ สักหน่อยนะกับคนที่เคยแต่งตัวเหมือนกันตลอด แล้วต้องมาเปลี่ยนภาพลักษณ์ให้แตกต่างกันโดนสิ้นเชิง
"งั้นเอางี้ดีมั้ยค่ะท่านประธาน ให้ทำสีผมคนละสีไปเลย คนหนึ่งทำผมสีทอง คนหนึ่งผมสีดำ"
ทีมงานฝ่ายเมคอัพเสนอ และเป็นความคิดที่ดีทีเดียวจึงทำให้ท่านประธานพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
"อืม...ก็ดีเหมือนกันนะ" เมื่อตอบรับทีมงานสาวแล้ว ท่านประธานก็หันมาขอความคิดเห็นจากคนต้นเรื่องว่ามีความคิดเห็นอย่างไร "ว่าไงยองมิน กวังมิน พวกนายคิดว่าดีมั้ย"
สองฝาแฝดมองหน้ากันเป็นเชิงปรึกษา เรื่องนี้ถึงจะไม่ยอมยังไงก็คงปฏิเสธไม่ได้ พวกเขาจึงทำได้แค่หันไปพยักหน้ารับกับประธานบริษัทอย่างจำใจ...เมื่อได้ข้อยืนยันจากเจ้าตัวดังนั้นก็ถึงเวลาที่ต้องเลือกคนใดคนหนึ่งให้มีผมสีทอง ทีมงานเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ถึงลักษณะของแต่ละคนว่าใครควรจะมีสีผมอะไร หากเพียงครู่แขนเรียวของยองมินก็ยกขึ้นเป็นเชิงขออนุญาตพูดอะไรบางอย่าง
"ผมขอทำผมสีทองได้มั้ยครับ"
เงียบกริบ...เสียงเซ็งแซ่ของทีมงานที่ปรึกษาเรื่องสีผมถึงกลับหายลงคอแต่ละคนไปเพียงแค่ยองมินเอ่ยประโยคนี้ออกมา ก่อนจะหันมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาอึ้งเพียงนิด รวมถึงกวังมินและสมาชิกในวงด้วย
...โจ ยองมินใจกล้ามากที่กล้าแทรกความคิดเห็นของตัวเองก่อนที่ท่านประธานจะตัดสินใจ...
"ทำไมล่ะยองมิน" ท่านประธานไม่ว่าอะไรแถมยังเอามือประสานกันไว้ใต้คาง รอคอยคำตอบของเด็กหนุ่มแฝดผู้พี่
"ก็ไม่มีอะไรครับ ผมแค่ไม่อยากให้น้องชายของผมโดนสารเคมีจากน้ำยาทำสีผมก็แค่นั้นเอง"
"ยองมิน..." กวังมินพูดชื่อพี่ชายฝาแฝดได้เพียงแผ่วเบา ความซึ้งใจ ความตื้นตันใจมันเต็มปรี่อยู่ในอก ดวงตากลมโตทอดมองพี่ชายด้วยความทึ่งและนับถือ ยองมินกล้าเสนอความคิดเห็นเพียงเพื่อให้คำตัดสินออกมาไม่ใช่เขาที่เป็นคนโดนเปลี่ยนสีผม ดวงตาที่กลมโตไม่แพ้ดวงตาอีกคู่หันมองสบกันก่อนที่เรียวปากจะแย้มออกเป็นรอยยิ้มยินดี...ยินดีที่จะเสียสละตัวเองเพื่อน้องชายที่เขารักมากที่สุด
"งั้นก็ตกลงตามนี้ละกัน เอาล่ะ จบการประชุมเพียงเท่านี้ แยกย้ายกันไปทำงานได้" เสียงทรงอำนาจสั่งก่อนที่ร่างใหญ่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินนำออกไปก่อน ทีมงานและสมาชิกในวงต่างก็เก็บของเดินตามออกไป ฝาแฝดเดินออกจากห้องเป็นสองคนสุดท้าย
หากก่อนที่ยองมินจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป กวังมินก็คว้าดึงรั้งชายเสื้อของพี่ชายให้เขาหยุด ยองมินหันมองน้องด้วยความสงสัย ดวงตากลมโตของน้องชายเงยมองสบดวงตาของพี่ชายอีกครั้งก่อนจะเอ่ยบางคำช้าชัดพร้อมรอยยิ้ม
"ขอบใจนะ...ยองมิน"
ใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกันกับเขาฉีกยิ้มกว้างให้ก่อนจะยกมือขึ้นขยี้เส้นผมสีดำของน้องชายอย่างเอ็นดู ก่อนจะละออกมาคว้าจับมือกวังมินให้ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปพร้อมๆ กัน...
#Fin
ความคิดเห็น