คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนพี่ชายvsนายโดม
ฉันลืมตาแล้วมองเห็นเพียงหมอกสีขาวหนาทึบ มองไปทางไหนก็ไม่เห็นใคร ก่อนที่หมอกจะจางลงแล้วฉันก็เห็นพี่เดย์เดินมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่
พี่เดย์ยื่นช่อดอกไม้ให้"สำหรับคนสวยของพี่^^"
"ขอบคุณค่ะ"
ฉันรู้สึกงงๆที่พี่เดย์ให้ช่อดอกไม้แต่ก็รับมาถือไว้
"บัตเตอร์"
ฉันได้ยินเสียงเรียกของใครอีกคน เมื่อหันหลังกลับก็พบกับโดมที่ยืนทำหน้าบึ้งอยู่ ก่อนที่โดมจะเดินเร็วๆมาหาแล้วเอาช่อดอกไม้ในมือฉันปาทิ้ง ยังไม่ทันที่ฉันจะถามอะไรโดมกับพี่เดย์ก็เข้ามาต่อยกัน
"นี่!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!! นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย!!! "
ฉันได้ยินเสียงตะโกนของตัวเอง ก่อนที่จะเห็นเพียงความมืดเงียบสงบรอบตัว นี่ฉันฝันไปเหรอนี่O_O แต่ภาพในฝันของฉันยังคงติดตาอยู่ ฉันพยายามปรับโฟกัสเพื่อที่จะมองเห็นในความมืดได้ถนัดขึ้น ตอนนี้ตีสองกว่าแล้วฉันตื่นมาทำไมเนี่ย-v-? ฉันพยายามอย่างมากที่จะนอนต่อแต่มันก็ทำได้ยากเช่นกัน เฮ้อ...ฉันง่วงU_U
ฉันหลับไปก่อนจะตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะเสียงนาฬิกาปลุกและเสียงเอะอะด้านล่าง ฉันเดินงัวเงียลงบันไดไปข้างล่างสวนกับพี่ที่วิ่งขึ้นไปด้านบนอย่างเร่งรีบ
เมื่อถึงข้างล่างฉันถามแม่ในทันที"พี่เบสต์ส่งเสียงเอะอะอะไรแต่เช้าน่ะแม่?=_+ "
"พี่ชายเรารีบไปโรงเรียนน่ะแต่ลืมโน่นลืมนี่เลยไม่ได้ไปสักทีน่ะ"แม่พูดก่อนจะส่ายหน้าเนือยๆ
"แล้วพี่เบสต์จะรีบไปทำไมล่ะ? "
"เห็นว่าวันนี้มีงานอะไรสักอย่างนี่แหละที่โรงเรียน เออนี่รีบไปอาบน้ำซะนะ พี่เราน่ะให้เพื่อนไปส่งที่โรงเรียนเลยจะหนีบเราไปด้วย"
"อ๋อ ค่ะๆๆไปอาบแล้ว"
ในขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำอยู่นั้นพี่เบสต์ก็ตะโกนเร่งมาจากข้างล่าง จนฉันต้องรีบตาม พอฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงมาข้างล่างแม่ก็ห่อข้าวให้ฉันกับพี่เรียบร้อย
"ไปโรงเรียนดีๆนะลูก^^"
มีรถคันนึงมาจอดที่หน้าบ้าน เป็นรถที่ฉันรู้สึกคุ้นอย่างประหลาด ขณะที่ฉันกำลังสำรวจรถเพื่อทบทวนความจำอยู่นั้น พี่ฉันได้ขึ้นไปนั่งแล้วเรียบร้อย เร็วจริง=_=+
ทันทีที่เข้ามานั่งในรถก็มีเสียงคุ้นหูทักขึ้น
"น้องบัตเตอร์ อรุณสวัสดิ์ครับ>_<"
"อ้าว พี่เดย์ อรุณสวัสดิ์ค่ะ"รถพี่เดย์นี่เอง มิน่าถึงคุ้นนัก
"นี่พวกแกรู้จักกันแล้วหรอ ว่าจะแนะนำสักหน่อย-^-"แล้วก็มีเสียงพี่ชายของฉันสอดขึ้น
"ก็เออดิ พวกฉันรู้จักกันแล้ว"พี่เดย์กับพี่เบสต์คุยอย่างสนิทสนม
"เดี่ยวก่อนนะ นี่พวกพี่รู้จักกันหรอ? แล้วรู้จักกันยังไง?ตอนไหน?"
"เอาทีละคำถามสิบัตเตอร์ พวกฉันน่ะรู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้ว เล่นฟุตบอลมาด้วยกัน เนอะไอ้เดย์"
"ใช่ครับ"พี่เดย์หันมาพูดกับฉันก่อนจะหันไปคุยกับพี่เบสต์ต่อ"ทำไมแกไม่เคยบอกฉันเลยว่ะ ว่าแกมีน้องสาวน่ารักขนาดนี้"
"พูดให้มันดีๆนะ ยัยบัตเตอร์เนี่ยนะน่ารัก แล้วพูดแบบนี้จะจีบน้องฉันหรอ?"
"เรื่องนี้บอกไม่ได้หรอกนะ เนอะบัตเตอร์"พี่เดย์หันมายักคิ้วใส่ฉัน ก่อนจะหันกลับไปมองถนนอย่างอารมณ์ดี
ฉันรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนวูบวาบไปหมด พี่เดย์คนบ้า!!!
"ไม่ได้ๆนะเว้ย ยัยบัตเตอร์น่ะน้องฉัน แกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้!!! "พี่เบสต์รีบส่งเสียงดังลั่นรถ ฉันพึ่งรู้ว่าพี่ชายที่ดูไม่สนใจฉันสักนิดหวงฉันขนาดนี้ ซาบซึ้งเป็นบ้า=_=^(ประชดนะ)
"มันไม่มีอะไรหรอกน่าพี่เบสต์ เนอะพี่เดย์"ฉันรีบห้าม ก่อนที่จะหาแนวร่วมจากพี่เดย์
แต่พี่เดย์กลับไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ นอกจากยิ้มอารมณ์ดีไปเรื่อยๆ แต่มันก็ทำให้พี่ชายจอมหวงน้องของฉันเงียบลงไปบ้าง
"แล้วทำไมพี่เบสต์ถึงบอกว่าไม่รู้จักพี่เดย์ล่ะเมื่อคืน? " ฉันจำได้ว่าพี่เบสต์เอาจดหมายพี่เดย์มาให้ฉันนะ
"ฉันแกล้งแกเล่นน่ะ ฮ่าๆ"อารมณ์ดีเชียวนะ
พี่เดย์ขับรถมาด้วยความเร็วไม่มากนัก แต่ระหว่างทางในรถก็เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยกันของสองเพื่อนซี้ที่คุยกันเหมือนไม่ได้เจอกันมาสิบชาติ -_-;; เมื่อไม่มีใครพูดอะไรกับฉันอีก ทำให้ฉันที่เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเริ่มง่วง และผล็อยหลับไป
"น้องบัตเตอร์ครับ บัตเตอร์"
เสียงเรียกทำให้ฉันที่งัวเงียเต็มที่ต้องลืมตาตื่นขึ้นมา ถึงโรงเรียนแล้วหรอเนี่ย
"ค่ะ"ฉันรับคำก่อนที่จะลืมตาตื่น พอดีกับที่พี่เดย์กดชัตเตอร์กล้องโทรศัพท์พอดี
"นี่พี่เดย์ทำอะไรน่ะ! "ฉันเริ่มเสียงดังเมื่อเห็นว่าพี่เดย์เริ่มขำกับรูปบนหน้าจอโทรศัพท์ ดีนะที่โรงเรียนตอนเช้าไม่ค่อยมีใคร
"พี่ก็ขำเราน่ะสิ ดูเวลาหลับสิน่ารักจังJ"ไม่พูดเปล่าพี่เดย์หันหน้าจอโทรศัพท์มาให้ฉันดู
เวลาฉันหลับเหมือนเด็กเอ๋อไม่มีผิดเลยอ่ะ รับไม่ได้TOT
"ลบเถอะค่ะ บัตเตอร์ขอร้องT_T"
"ลบทำไมครับ น่ารักดีออก^^"
"นะ นะ ลบเถอะ ถือว่าบัตเตอร์ขอร้องU_U"
"ไม่ๆ พี่ไม่ลบหรอก :p"
เมื่อเห็นว่าใช้ไม้อ่อนไม่ได้ผลก็ต้องเปลี่ยนไปใช้ไม้แข็ง ฉันกระโดดขึ้นสุดตัวเพื่อแย่งโทรศัพท์มาลบรูปอุบาทว์ๆนั่น แต่ทว่าฉันคงสูงไม่ถึงที่จะยืดไปแย่งโทรศัพท์ทำให้ฉันล้มหน้าแทบคว่ำ=[]= ดีที่พี่เดย์คว้าตัวไว้ทัน แต่แรงเหวี่ยงก็ทำให้ฉันไปชิดรถและตามด้วยการที่พี่เดย์เอาหน้ามาใกล้ๆ เมื่อหน้าเราอยู่ใกล้กันมากๆมันก็ทำให้ฉันเกือบลืมหายใจ
ติ๊ด~
"J"รอยยิ้มเยาะเย้ยผุดขึ้นบนไปหน้าฉัน สงสัยใช่ไหมว่าเสียงติ๊ดเมื่อกี้คืออะไร เฉลยนะตอนที่พี่เดย์เริ่มเคลิ้มฉันก็แอบยกโทรศัพท์พี่เดย์ให้อยู่ในระดับสายตาก่อนที่จะกดลบรูปนั้น บอกแล้วพี่ไม่ได้แอ้มฉันหรอก :p
"นี่เราเร็วเกินไปแล้วนะ-^-"เสียงพี่เดย์ดูงอนๆ แต่...ใครว่าฉันสนล่ะ:p
"ขอบคุณที่มาส่งนะค่ะ^^"
ฉันเดินห่างจากพี่เดย์มาพอสมควรแล้วจึงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างกั้นไม่อยู่เวลาที่พี่เดย์ทำหน้างอนนี่ตลกชะมัด ฉันเดินยิ้มอารมณ์ดีมาที่ห้องโฮมรูมอย่างเคย
"วันนี้อารมณ์ดีมาเชียวนะ"เสียงทุ้มเนิบๆ ทำให้ฉันถึงกับสะดุ้ง โดมนี่เอง นี่ ตอนนี้ฉันไม่พร้อมเจอนายนะ
"อือ ก็คนมันมีความสุขนี่ JV " ฉันต้องแกล้งฝืนยิ้มใช่ม้ายยยยยยยย กรีดร้อง
"เธอมากับใครน่ะ เหมือนไม่ใช่เพื่อน"
"มากับใครก็ไม่เกี่ยวกับนาย อย่าถามได้ไหม"ฉันเริ่มเหวี่ยงกลับบ้างแล้ว นายจะถามทำไมเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนายสักหน่อย ไอ้โดมบ้า
"ก็แค่อยากถามเฉยๆ"โดมพูดพร้อมไหวไหล่น้อยๆ"จะไปโฮมรูมใช่ไหม? เดี๋ยวไปส่ง"โดมพูดพร้อมคว้าข้อมือฉันไปฉวย
"ปล่อยฉันนะ ฉันเดินเองได้" ถึงฉันจะโวยวายไปแต่โดมก็ไม่ได้สนพาฉันมาส่งถึงโฮมรูมจนได้
"จะไม่ขอบคุณสักคำเลยหรอ? "เสียงโดมนิ่งๆ
"ไม่อ่ะ นายบังคับฉันมานี่นา -^-"
"เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะJ" โดมพูดไปยีหัวฉันไป "ไปล่ะ ตั้งใจเรียนล่ะ" แล้วโดมก็เดินอารมณ์ดีจากไป ส่วนฉันเหมือนคอมพิวเตอร์ค้างไปแล้วเรียบร้อย เมื่อกี้นี้โดมทำอะไรลงไปน่ะ
"เฮ้ย!!!! บัตเตอร์มาแต่เช้า หิมะตกเมืองไทยแน่ๆ"ริบบ้อน ผู้ซึ่งมาเช้าที่สุดในห้องทักทันทีที่เดินเข้ามา และเสียงนั้นทำให้ฉันได้สติ
"ทำไมมาเช้าได้ล่ะ? "ริบบ้อนพูดก่อนจะหาที่วางกระเป๋า
"มากับพี่น่ะ"ฉันตอบไปตามความจริง แต่ไม่ได้เล่าให้หมดว่าพี่เดย์มาส่ง กลัวมันล้อ= =
วันนั้นทั้งวันฉันยายามบังคับให้ตัวเองเรียนตามปกติ แม้ว่าภาพเมื่อเช้าจะทำให้สมองกับหัวใจฉันปั่นป่วนแค่ไหนก็ตาม ส่วนพวกเพื่อนตัวดีของฉันก๊พยายามอย่างยิ่งในการส่องหาพี่เดย์ มันจะไม่เลิกจิ้นจริงๆใช่ไหมเนี่ยยยยยย
"พวกแกเห็นพี่เดย์ป่าว? "อิ๋มเป็นคนเปิดประเด็นนี้ขึ้นในตอนพักกลางวัน
"วันนี้ฉันยังไม่เห็นนะ" แล้วยัยไวน์ก็สานต่อในทันที
"แกๆ พี่เดย์นี่หน้าเป็นไงอ่ะ? ฉันลืมแล้ว –O–" ริบบ้อนพูดต่อในประโยคชวนถูกด่าในทันใด
"หัดจำคนให้มันเกินวันสองวันหน่อยได้ไหม" มี่สวนกลับในประโยคที่แทนใจทุกคนในทันที
"ขอโทษ"และมันทำให้ยัยริบบ้อนจอมขี้ลืมทำเสียงน่าสงสารสุดๆ
"พวกชะนีตาไม่ดี พวกแกนี่มันใช้ไม่ได้!!! " ยัยกระเทยแสนสวย(ประชด)ก็พูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงโต้ะและได้ยินในสิ่งที่พวกนี้พูด
"แล้วแกเห็นรึไง!!??" เมื่อโดนว่าพวกนี้ก็เถียงกลับพร้อมกัน
"ไม่!! " เมื่อเนเน่ปฏิเสธ พวกนี้ก็บ่นกระปอดกระแปดพร้อมกันทันที
"โอ้ยยย!!! นี่พวกแกเงียบกันได้ไหม? คนมองกันหมดแล้ว" ฉันต้องเปิดปากทำเสียงดังขึ้นมาเพื่อสงบศึกระหว่างกระเทยกับเหล่าชะนีที่ส่งเสียงดังลั่นโรงอาหาร จนทำให้หลายคนหันมามอง พวกนั้นยอมเงียบลงเมื่อหันมองคนรอบข้างแต่ยังไม่หยุดงึมงำใส่กัน
"น้องบัตเตอร์" น้ำเสียงคุ้นหูดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ทำให้ฉันและเพื่อนทั้งโต๊ะรีบหันไปมองก่อนที่พวกนั้นจะกระซิบกระซาบกันแล้วผลักฉันให้ไปหาพี่เดย์
"พวกฉันไปก่อนนะแก ขอให้โชคดี:p" ยัยคอตตอนแซวฉันก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียนแล้วทิ้งฉันไว้กับพี่เดย์
"คือ...พี่จะมาถามว่าตอนเย็นบัตเตอร์จะกลับกับพี่รึเปล่า? พี่จะได้เลยไปรับไอ้เบสต์"เมื่อพวกนั้นไปแล้ว พี่เดย์ก็หันมาถามฉัน
"เอ่อ...ต้องขอโทษพี่เดย์ด้วยนะคะ พอดีบัตเตอร์มีนัดกับเพื่อน"ฉันปฏิเสธก่อนส่งยิ้มแหยๆไป
"อ๋อ..ช่างเถอะครับ ไม่เป็นไร^^ ให้พี่ไปส่งที่ห้องนะ"
"ได้ค่ะ แล้ว..พี่เดย์ไม่ไปเรียนหรอ"
"พี่ค่อยไปก็ได้ อาจารย์ลาน่ะวันนี้J ถึงห้องแล้ว ตั้งใจเรียนนะ"
"ค่ะ^^v"
"กรี๊ดดดดดดด อิจฉา"ยังไม่ทันเข้าห้องเรียนเสียงเพื่อน(ตัวดี)ก็ดังลั่นห้องต้อนรับกันแล้ว บอกตรงๆว่าคนสวยเพลีย = =
"พอๆ ไปเรียนกันได้แล้ว - -^"
ความคิดเห็น