เมื่อโชคชะตาเล่นตลก!...Play A FooL

ลำดับตอนที่ #1 : twisted★พลิกผัน

「ผมตรงแล้วก็ไม่ฟูแล้ว แหมสีน้ำตาลบลอนเนี่ยเข้ากันดีกับโทนที่แต่งหน้าออกสีน้ำตาลส้มวันนี้จริงๆเลย! อืม...เดรสสีครีมก็ต้องกระเป๋าใบนี้เลย...เข้ากันมากๆกับรองเท้า3นิ้วที่เพิ่งถอยมาใหม่ ^.^ เอาหละแต่งตัวเรียบร้อยดีแล้วพร้อมลุยกับงานวันแรกแล้ว...เย้!」ไอระทบทวนเช็คความเรียบร้อยของตัวเองแล้วก็ก้าวออกจากอพาร์ทเมนต์ด้วยความมั่นใจ และมุ่งหน้าสู่บริษัทเอเจนซี่ที่เธอใฝ่ฝันอยากจะเข้าทำงานให้ได้
 
      

                และแล้วไอระก็ยืนอยู่หน้าประตูกระจกของอาคาร 5 ชั้นที่ออกแบบได้ออกโมเดิร์นมากๆ เธอห้อยบัตรพนักงานด้วยความภาคภูมิใจและเข้าไปในบริษัทด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส บริษัทเอนเกจที่ไอระมารับตำแหน่งเป็นครีเอทีฟนี้ เป็นบริษัทโฆษณาท็อป 5 ของประเทศ พนักงานที่เป็นต่างชาติและคนญี่ปุ่นนั้นมีจำนวนพอๆกัน แต่ละคนก็แต่งตัวกันเป็นสไตล์ของตัวเอง มันหลากหลายซะจนเหมือนกำลังดูแฟชั่นโชว์นานาชาติเลย พนักงานต้อนรับของบริษัทไอระไปพบผู้จักการของเอนเกจที่ห้องสุดทางเดิน
 
             “อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณอลิส” ไอระทักทายหัวหน้าของเธอซึ่งเป็นคนเลือกเธอเข้ามาเป็นสมาชิกของเอนเกจอย่างสนิมสนม
             “หวัดดีจ้าไอระจัง มาเร็วดีนี่ นั่งก่อนสิ” อลิสทักทายไอระ อลิสย้ายจากอเมริกามาอยู่ญี่ปุ่นจนตรัสรู้ภาษาญี่ปุ่นเป็นอย่างดี เธอยังเป็นคนง่ายๆ ทำงานแบบสบายๆ ไม่ถือตัวอีกด้วย  “เป็นไงตื่นเต้นมั๊ย”
             “ก็นิดหน่อยหนะค่ะ ก็แหมวันนี้เป็นวันแรกของชั้นก็หวังว่าทุกๆคนที่นี่คงจะไม่รับน้องใหม่กันรุนแรงนะคะ” ไอระตื่นเต้นตามธรรมดาของคนที่เข้าทำงานวันแรก
             “แหม...เธอน่ารักออกอย่างนี้ทุกๆคนจะเอ็นดูเธอมากกว่าจ้า” อลิสให้กำลังใจ “เอาหละ...ได้เวลาแล้ว เดี๋ยวฉันจะพาไประจังไปแนะนำกับทุกคนในที่ประชุมเลยนะ ไปกันเถอะจ้า” อลิสหยิบแฟ้มที่ใช้ในการประชุมและเดินนำไอระไปที่ห้องประชุม

                                                       ***************** ห้องประชุม******************
 
             “ทุกคนเธอคนนี้คือครีเอทีฟคนใหม่นะ ฝากดูแลน้องใหม่ด้วยนะจ๊ะ” อลิสเกริ่นแนะนำไอระจัง
             “สวัสดีค่ะ มิสึมิ ไอระค่ะ ขอความกรุณาด้วยนะคะ” ไอระทักทายอย่างสุภาพ เธอเริ่มโล่งใจที่ทุกคนก็ดูท่าทางเป็นมิตรดี แต่แล้วเธอสบายใจได้ไม่นาน
             “ไอร่าจัง เธอใช่มั๊ย !?ไอร่าจัง จากมัธยมไซโจใช่มั๊ย?” ชายหนุ่มคนหนึ่งเรียกฉายาตอนม.ปลายของไอระ ทำเอาเธอสะดุ้งโหย่ง เธอไม่นึกเลยว่าจะเจอคนรู้จักที่นี่ และเมื่อชายคนนั้นยืนแสดงตัวให้ไอระเห็น เธอก็จำได้ทันทีว่าเค้าเป็นใคร
            “นัตสึโนะ เรียวยะ!” ไอระตะโกนชื่อนั้นสียงดัง “ล้อเล่นน่า...” ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของไอระออกแนวช็อก เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าชาตินี้จะต้องกลับมาเจอหน้าผู้ชายคนนี้อีก
           “อะอ้าว... เรียวยะรู้จักกับไอระเหรอ” อลิสมองทั้งสองคนอย่างงงๆ เช่นเดียวกับคนอื่นๆในที่ประชุม “แหม...ดีเลย ถ้าอย่างงั้น ต่อจากนี้ไปเรียวยะก็คอยดูแลแนะนำสาวน้อยคนนี้ด้วยนะจ๊ะ” อลิสฝากฝัง
ไอระกับเรียวยะทันที
            “คุณอลิสคะ...” ไอระทำท่าเหมือนจะคัดค้านความคิดนั้น
             “ว่าไงจ๊ะไอระ?” อลิสหันมาหาถาม 
             “เอ่อ...ป-ป่าวค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ” ไอระทำท่าเหมือนมีอะไรในใจ แต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา เพราะไม่อยากทำตัวมีปัญหาตั้งแต่วันแรก
 
             หลังการประชุมเหล่าพนักงงานสาวๆก็มะรุมมะตุ้มอยู่ที่โต๊ะไอระ การนำแนะนำตัวก็เป็นแค่ข้ออ้างเพื่อถามคำถามเกี่ยวกับเรียวยะในอดีตเท่านั้น ว่าแล้วขวัญใจของสาวๆทั้งออฟฟิสก็เดินรี่มาหาไอระ

              “เฮ้สาวๆครับ อย่าทำให้น้องใหม่ตกใจอย่างงั้นสิครับ” เรียวยะเดินผ่ากลางวงล้อมของสาวๆ ที่ต่างมองตามเรียวยะด้วยตาเป็นประกายราวกับว่าอยากจะให้เข้าหันมาสนตัวเองหน่อย “ผมต้องขอยืมตัวไอระไปก่อนนะครับ” เรียวยะหันไปยิ้มหว่านเส่ห์กับทุกคนและหันมาทำหน้าเป็นใส่ไอระ
            “ฉันเหรอ?” ไอระชี้คัวเอง
             “ก็ใช่หนะสิ คุณอลิสฝากเธอไว้กับฉัน ตอนนี้ฉันจะออกไปดูโปรดักที่จะใช้ในงานใหม่ เธอเองก็ต้องตามมาด้วย” เรียวยะบอกว่าเป็นเรื่องการเรียนรู้งาน ไอระจึงต้องทำใจและจำใจออกไปด้วย
 
      

            ตกกลางคืนในอีกสองสามวันต่อมาไอระออกมาสังสรรค์กับเพื่อนที่ร้านอาหารกึ่งบาร์กับเพื่อนๆที่คบกันมาตั้งต่สมัยมัธยม คาซึมิและอาคิโอะ
                “แด่งานแรกของพวกเรา!” ทั้ง 3 คนชนแก้วฉลองกัน
                “บอสฉันหล่อล่ำสุดๆ ถูกใจเจ๊มากๆ” อาคิโอะที่ค้นพบว่าตัวเองเป็นเกย์ตั้งแต่ป.2 ไม่รู้ว่ารักงานหรือรักเจ้านายกว่ากันแน่?
                “เพื่อนร่วมงานฉันนะ นิสัยน่ารักมากเลย แถมแต่งตัวเริ่ดๆทุกคนเลย อย่างงี้ค่อยสมกับทำงานเป็นดีไซน์เนอร์หน่อย” คาซึมิทำงานในทีมดีไซน์ของร้านบูติกชั้นสูง
            “ออฟฟิสชั้นนะ อะไรๆก็ดีหรอก ดันมีพี่เลี้ยงเฮงซวย!” พูดจบไอระก็กระดกค็อกเท็ล “ทายสิว่าบั๊ดดี้ฉันเป็นใคร”
                “คงไม่ใช่พวกโจทย์เก่หรอกนะ...” อาคิโอะแกล้งแซว
                “จะเป็นไปได้ไง ก็ยายนี่มีแฟนคนเดียว ไม่ทางเป็นนัตสึโนะหรอก!” คาสึมิแซวอย่างสนุกสนาน
                แต่เมื่ออคิโอะหและคาซึมิมองหน้าไอระ “หรือว่าจริง!!!???” ทั้งสองทำตาเหลือก
                “ก็เออหนะสิ ! ไม่รู้ว่ากรรมเวรอะไรถึงต้องมาเจอหน้ากันอีก แถมต้องทำงานทีมเดียวกันด้วย เห็นหน้าไอ้บ้านั่นทีไรความทรงจำแย่ๆมันกลับมาทุกที อารมณ์เสียเหอะ!”

               จริงๆแล้วเรียวยะกับไอระเคยคบกันสมัยม.ปลาย ถึงเรียวยะจะเกเร แต่ก็หัวดี และหน้าตาดีจนได้ฉายาว่าเทพบุตรแห่งไซโจโค แต่แล้วจู่ๆเรียวยะก็ไปต่างประเทศโดยทิ้งจดหมายบอกลาสั้นๆไว้ในกระเป๋าไอระ และไม่เคยติดต่อกลับมาอีกเลย

  


             ถึงที่ออฟฟิสจะมีเรื่องน่าปวดหัว แต่ไอระรู้ว่าจะต้องรู้สึกดีขึ้นแน่ๆถ้าได้เจอกับ ยูคิโตะ เจ้าของร้านโคมไฟ La Lampa พอเลิกงานปุ๊บไอระก็ตรงไปหายูคิโตะทันที

           "สวัสดีครับ มิซึมิจัง"
           "หวัดดีจ้าซาจิ นี่เป็นไรเหรอ สันห้าไม่ดีเลย"
           "เอ่อ โปรเจคกับโรงแรมซังองถูกยกเลิกหนะครับ ทาคาซากิซังก็เลยโมโหใส่นิดหน่อย"
           "งั้นก้แย่หนะสิ แต่ยังไงก็ขอโทษแทนยูคิโตะด้วยนะ" 
           พูดจบไอระก็เข้าไปหายูคิโตะในออฟฟิส ท่าทางยูคิโตะเคร่งเคียดมาก
           "ยูคิโตะ เอาเสียงมาส่งจ้า ทานอะไรก่อนนะ พอสบายใจแล้วจะได้มีแรงคิดไอเดียใหม่ๆ" ไอระเตรียมจัดโต๊ะ
           "ไอระ ฉันไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้น เธอช่วยเลิกเจ้ากี้เจ้าการทีได้มั๊ย ฉันอยากอยู่เงียบๆ" ยูคิโตะพูดเสียงแข็ง จนไอระเสีบความรู้สึกและกลับไป
        
            ตั้งแต่วันนั้นไอระก็ทุ่มเทให้กับโปรเจคโฆษณาบัตรเครดิตเต็มที่ เพราะเธอไม่อยากคิดเรื่องยูคิโตะ วันนี้ไอระมาเป็นผู้ช่วยเรียวยะเพื่อพรีเซ็นต์งานลูกค้า ถึงจะหมั่นไส้เรียวยะแค่ไหน แต่ไอระยอมรับจริงๆว่าทึ่งกับฝีมือการเสนองานกับลูกค้าของเรียวยะมาก และรู้สึกว่าได้บั๊ดดี้เป็นผู้ชายคนนี้ก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่ เพราะที่ผ่านมาเธอได้เรียนกานจากมืออาชีพจริงๆและเรียวยะเองก็ดีกับดธอมาก อย่างน้อยก็สบายใจกว่าการคิดถึงเรื่องยูคิโตะที่หมู่นี้อารมณ์ไม่ดีตลอด  
           "เฮ้ๆ นัตสึโนะ เรียวยะ นี่มันไม่ใช่ทางกลับออฟฟิสหนิ นี่...นาย...จะไปไหนหนะ ฉันเผลอใจลอยไนดเดียวนายก็ถือโอกาสใช่มั๊ย เฮ้...พูดอะไรหน่อยสิ จะไปไหนกันแน่" ไอระโวยวายเมื่อเห็นว่ากำลังออกห่างจากตัวเมืองทุกทีๆ เธอเผลอคิดอะไรเพลินแป็บเดียวเรียวยะก็พาไปไหนไม่รู้ อย่างงี้จะไม่ให้โมโหโวยวายได้ยังไง แต่แล้วเธอก็เปลี่ยนอารมณืทันทีเมือสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือทะเลยามเย็นแสนสวย "ว้าว....ทะเล...แสงสะท้อนระยิบนะยับเลย"
           "สวยใช่มั๊ยหละ นี่ถ้าเธอกระโดหนีออกจากรถกฌคงไม่ได้เห็นอะไรน่าทึ่งแบบนี้หรอก"
          "นี่ ฉันไม่โง่เจ็บตัวเหมือนในละครหรอก อีกอย่าง...นายก็คงไม่พาไปที่อันตรายๆหรอก ฉันรู้สึกได้" ไอระยิ้มให้เรียวยะอย่างสบายใจเป็นครั้งแรก
         " เธอหนะพอเห็นทะเลปุ๊บ จากหน้าบึ้งๆก็กลายเป็นหน้าบาน เหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิดเลย"
        ไอระแปลกใจที่เรียวยะยังจะได้
         "อย่าทำหน้าแปลกใจเลย เรื่องของเธอผมไม่เคยลืมเลย..."
        "เฮอะ จะเชื่อได้เหรอ" ไอระสะบัดหน้าหนี
        "ซะงั้น เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆอยู่เลย" เรียวยัขำเจื่อนๆ "แบ้วเธอจะรู้เองแหละว่าเธอเชื่อคำพูดผมได้รึเปล่า
        เพราะว่าเรียวยะพูออย่างหนักแน่น และเพราะบรรยากาศริมทะเลที่แสนโรแมนติก ความทรงจำดีๆกับเรียวยะก็ผุดขึ้นมาในสมองของไอระ  ทั้งสองโน้มตัวใกลเกบเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนริมฝีปากเกือบสัมผัสกัน แต่แล้วไอระก็หยุดตัวเองไว้ 
        "วันนี้ของคุณยะเรียวยะ" ไอระรีบหลบตาเรียวยะ และลุกขึ้นยืน เธอหน้าแดงไปหมด ร้อนไปทั้งหน้า
        "ไม่เป็นไร เธอสบายใจก็พอ...เอาหละกลับกันเถอะ"