ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : dearfriend or lovefriend 2 แฟน
‘แบอบานน่ะ’ำพูที่ออมาาปา
แบฮยอนำพูที่ว่าแบฮยอนอบผม
ผมไ้แ่็อับำพูนั้น นี่แบฮยอน็อบ
ผมเหมือนันหรอ? นี่ผมไม่ไ้ฝันไปใ่มั้ย?
‘แ่านไม่ไ้อบแบใ่มั้ย?’ไอหมา้มหน้าเอาาิอ
‘ใรบอ?’ผมถาม
‘หื้ม?’แบฮยอนเยหน้าึ้นมามอผม่อน
ผมะประบริมฝีปาหนาอัวเอับริมฝีปาบานั่น ผมพยายามบเบียริมฝีปาบานั่นนรู้สึถึาวเลือ ผมึ่อยๆูลีบปาล่าและบน้าๆ
่อนะัปาล่าเป็นำสั่ให้เผยอปาออ
ให้ลิ้นผมไ้เ้าไปสำรว้านในปาบานั่น
ผม่อยวา้อนวามหวานาริมฝีปานั้น
้าๆแล้วเริ่มทวีูวามแรึ้นามวาม้อาร
‘อื้อ!’แ่เหมือนนัวเล็ะหมลมหายใ
เลยร้อประท้วผมในลำอ ผมึ่อยๆผละูบออแล้วูับเบาๆ
อนนี้แบฮยอนเอาแ่้มหน้าุอยู่ับอผมไม้ล้าแม้แ่ะพูอะไรเลย้วยำ้
‘หมา’ผมระิบเรีย้าหูแบฮยอนเบาๆ
‘พี่านยอล่ะ!!!’แ่เหมือนผมะลืมอะไรบา
อย่าไป นี่ผมลืมไปเลยว่าฮานิยัอยู่บนาฟ้า้วย
ผมประอแบฮยอนึ้น้าๆอย่าระมัระวั
‘พี่ับพี่แบ’ฮานิี้ที่ผมแล้ว็แบฮยอนสลับัน
‘ไปันเถอะ’ผมบอแบฮยอน่อนะเิน
หันหลัให้ฮานิ
‘พี่านยอล’ฮานิวิ่เ้ามาสวมอผมา
้าหลัโยที่ผมไม่รู้ัวเลยทำให้ผมับ
แบฮยอนเเล็น้อย
‘พี่ะทำอย่านี้ไม่ไ้น่ะ ไหนพี่บอว่าพี่อบ
ฮานิไแล้วนี่มันืออะไร?ฮึ’ฮานิอผมแล้ว
ปล่อยนำ้าให้ไหลลเสื้อผมา้าหลั
ผมมอหน้าแบฮยอนที่อนนี้ำลัยืนเม้ม
ปาแน่น ผมเลยัสินใแะมือฮานิออแล้วเลือที่ะเิน่อไป้าหน้าโยไม่หันลับไปสนใฮานิเลย
‘านยอล’แบฮยอนเรียื่อผมเบาๆ
‘รับ?’
‘านยอลอย่ามีใรไ้มั้ย?’แบฮยอนถามผมอย่าใสื่อแ่ผมะผิมั้ยถ้าผมยัรับ
ปาอนนี้ไม่ไ้
‘รับ’แ่ผม็เลือที่ะอบแบบนั้นออไป
เพราะไม่อยาให้แบฮยอนเสียใ
‘านยอล บันน่ะ’แบฮยอนพู่อนะ
มอหน้าผมอย่าลุ้นับำอบ
‘็ไ้แ่รู้มั้ยเป็นแฟนันเา้อทำอะไรันบ้า?’ผมถาม่อนะมอแบฮยอน้วยสายารุ่มริ่ม
‘ไม่รู้อ่ะ ็ิน้าว ูหนั ฟัเพลแล้ว็ไปเที่ยว้วยันป่่ะ’
แบฮยอนอบอย่าใสื่อ
‘มันไม่ใ่แ่นั้นหน่ะสิ’ผมอบ่อนะพาให้
แบฮยอนนั่ลรบันไ่อน
‘อะไรอีอ่ะ’แบฮยอนทำหน้าอยารู้ใส่ผม
‘็เา้อทำเรื่อบนเียัน้วยน่ะ
หมาพร้อมมั้ยหล่ะ?’ผมถามออไปามร
แบฮยอนทำท่าินิหน่อยับำพูอผม
‘มัน้อทำอะไรบ้าอ่ะ’ผมยยิ้มให้ับวาม
ใส่ื่ออแบฮยอนเลย ทำไมน่ารัอย่านี้
น่ะ? ผมยแบฮยอนึ้นมานั่บนั่อน
ะเอาาเยที่ไหล่เล็ไว้
‘ถ้าอยารู้็้อรอืนนี้น่ะหรือไม่็ถ้าอยา
รู้เลย็ไปเ้าห้อนำ้ันเลยมั้ยรึรบันไี’
ผมแล้แหย่แบฮยอนเล่น
‘รบันไ็ทำไ้้วยหรอ?’ผมแทบหลุำ
ให้ับำถามนี้ นอะไรใสื้อริๆเลยแล้วอย่านี้ผมะ
้อสอนให้ทุอย่าเลยใ่มั้ย ั้นรอืนนี้่อนน่ะไอหมาแบ
หลัาที่นัวเนียับแบฮยอนมาพอหอมปาหอมอแล้ว ผมเลย้อรีบพาแบฮยอนมาเ้าเรียนเพราะมันใล้ถึเวลาเรียนแล้ว
‘เฮ้ยย! ืนีันแล้วเรอะ?’เป็นประโยแรที่ไ้ยินอน้าวาเ้าห้อ
แบฮยอนหันมามอหน้าผมเล็น้อยเพราะ
อนที่นั่อยู่รบันไเราัสินใแล้วว่าะบอเรื่อนี้ับทุนเพราะยัไ็ือเพื่อนันหม
‘พวมึ’ผมเรียพวมันหลัาพาแบฮยอนมานั่ที่โ๊ะัวเิมือัวที่อยู่้าผมแล้วไออิน็เลยเินไปนั่ับีโอเหมือนเิม
ทุนหันมามอผมับแบฮยอนเป็นาเียวเพราะ้อาระฟัสิ่ที่ผมะพู่อไปนี้
‘ูับแบฮยอนบันแล้วน่ะ’ผมบอ่อนะุมมือแบฮยอนไว้แล้วหันไปสบาับแบฮยอนนิหน่อย
...แ่สิ่ที่ไ้าพวมันือวามเียบ
พวมันเหมือนูใันไปหม
‘พวมึเป็นเพื่อนรัันน่ะ’เฮุนเป็นนพูึ้น
ผมหันไปมอหน้าแบฮยอน่อนะระับมือให้แน่นว่าเิม
‘แล้วไว่ะ? ็พวูรัันไม่ไ้อ่อ?’ไอหมานี่นั่เียบอยู่นานถามพวมันออไป
‘เออ ็ไ้เว้ยแ่พวมึแน่ใน่ะว่าะไม่เลิัน’
‘แน่ใ!!!’เป็นำอบอแบฮยอนที่อบออมาอย่าหนัแน่น่าาผมทีี่ไม่ล้าแม้แ่ะอบำถามนี้เลย้วยำ้
‘มึ’แบฮยอนเรียผมเบาๆ่อนะมอหน้าผม้วยสายาทีีเหมือนำลัาเาบาอย่าาผม
‘ูอโทษน่ะหมา แู่อเวลาหน่อยน่ะ’ผมบอ่อนะระับมือที่ับันไว้ให้แน่นึ้น แ่แบฮยอนลับลายมือออามืออผม
‘อืม’่ายๆสั้นๆแ่ทำให้ผมรู้สึว่าผมำลัทำวามผิ่อแบฮยอนอยู่อย่านั้นแหล่ะ
‘ูอเวลาบอเลิทุนทีูุ่ยมา่อนน่ะแล้วูะสัาับมึที่หลัเลยว่าูะไม่มีทาเลิับมึแน่นอน โอเมั้ยรับ?’ผมอบอย่าหนัแน่น่าาเมื่อี้ลิบลับ
ที่พูออไปเมื่อี้แ่้อารแล้หมาโ่เล่นเท่านั้นเอ
‘านยอล มึ!แม่!’แบฮยอนทำท่าะ่าผมไม่่าาทุนที่เหมือนะ่วย่าผมัน้วยอีแร
‘ฮ่าๆๆ ‘มันทำให้ผมระเบิหัวเราะออมาไ้อย่า่ายาย ผิับแบฮอนที่เหมือนะร้อไห้อยู่ร่อมร่อ ผมเลยึแบฮยอนเ้ามาอปลอบ
‘ูอโทษ’ผมบอ่อนลูบหัวหมามันเบาๆ
‘ูเลียมึแล้ว’แบฮยอนบอผม่อนะ
ีแนผมเบาๆ
#ทัทายันหน่อย
อนนี้สั้นเนอะ555
เี๋ยวรอูอนหน้าเถอะ
อนหน้ามีncน่ะร้าา
บอไว้่อนนนน
แ่ถ้าไม่มีนอ่านไม่แ่่อเน้อ
หมำลัใ อนหน้ามีวามฟินนน
ว่านี้อี ือ...แบะโว์ื่อไปไหน?
เี๋ยวอีานมัน็สอน่ะหมหรอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น