[SF EXO] Kim junmyun smile all x Suho

ลำดับตอนที่ #4 : แอบชอบ Sehun x Suho

แอบชอบ hunho

 

การแอบชอบใครสักคนมันทำให้ตัวของผมเล็กลงยังไงไม่รู้นะฮะ เวลาเจอคนที่แอบชอบตัวของผมที่ดูเล็กอยู่แล้วกลับเล็กลงเข้าไปอีก ยิ่งตอนเดินผ่านต้องเก็บอาการไม่ให้เขิน มันยิ่งทำได้ยากมากๆเลยเวลาเจอผู้ชายที่ชื่อ 'โอ เซฮุน' ตายล่ะ แค่พูดชื่อผมยังเขินแก้มแทบปริเลยล่ะฮะ



"จุนมยอนนนน ยิ้มอะไร แหนะๆฉันเห็นนะเว้ยตอนเดินผ่านไอ้เซฮุนน่ะ"    ไอ้ชานยอลบ้าพูดเสียงดังไม่พอยังจะทำท่าจะลากจุนมยอนไปหาคนที่ถูกพาดพิงอีก ม่ายยยยนะ จุนมยอนเขินนน ผมฝืนตัวสุดพลังทั้งทุบทั้งตีทั้งหยิกจนเกือบจะกัดแล้วจนไอ้โย่งมันเลิกแกล้ง เหงื่อบ้านี่ก็จะไหลมาทำไมเยอะแยะแถมหัวใจยังเต้นแรงอีกตังหาก งื้อออ ผมกำลังเป็นเอามากเลย ชานยอลนะ ชานยอล เซฮุนเกือบรู้แล้วมั้ยล่ะ ถ้าเกิดรู้ขึ้นมาจะเอาหน้าไปไว้ไหน หึ่ย แย่จริงๆ

"งอนเหรอ?จุนน้อย"ชานยอลหันมาทำหน้าอ้อนใส่เมื่อเห็นว่าหน้าผมกำลังบึ้ง

"ไม่เอาหน่า อย่าโกรธยอลเลยนะ "ชานยอลเพิ่มดีกรีความน่ารักเข้าไปอีกนิด

"พอเลยไอ้หูกาง คราวหลังห้ามทำอีกนะ"จุนมยอนบอกเสียงเขียว

"งี้ก็แสดงว่าชอบไอ้ฮุนจริงดิ" 

"นี่อยากโดนงอนจริงใช่มั้ย!" เพื่อนตัวเล็กตั้งท่ากระชับกระเป๋าพร้อมกับจะเดินหนีไป จนชานยอลต้องคว้าแขนไว้

"ไม่พูดแล้วจ้ะ จุนน้อย ยอลจะไม่พูดแล้ว"

"ว่าแต่ขอยืมมือถือโทรหาป๊าหน่อยสิ จะให้ป๊ามารับกลับบ้าน" จุนมยอนอดไม่ได้กับท่าทางอ้อนจนน่าหมั่นไส้ของชานยอลจริงๆจนต้องหยิกไปที่พุงทีนึง โตขนาดนี้แล้วยังจะทำตัวเป็นลูกแหง่อีก แต่ก็ยอมยื่นมือถือให้ไป

ชานยอลรับมือถือไปเดินกดยุกยิกๆๆแล้วโทรออกสักพัก จากนั้นก็เดินมาบอกจุนมยอนว่าป๊าไม่ว่างต้องกลับเอง แถมยังตีหน้าเศร้าจนน่าสมเพชมากกว่าน่าสงสารเสียอีก จุนมยอนล่ะเพลีย



"งั้นก็กลับพร้อมกัน" จุนมยอนบอกพร้อมกับจูงมือคนตัวสูงกว่าราวกับจะปลอบใจว่าไม่ต้องเสียใจนะที่ป๊าไม่มารับ เดี๋ยวพี่จุนคนนี้จะพากลับเอง=_= แต่หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มร้ายที่จุนมยอนไม่มีวันได้เห็นปรากฏขึ้นอยู่บนใบหน้าหล่อจนไม่สามารถอ่านความคิดของร่างสูงได้

ระหว่างนั่งรถกลับบ้านกันคนตัวเล็กก็เคลิ้มหลับคอพับไปพิงกับไหล่กว้างของเพื่อนตัวโย่ง ใบหน้ายามหลับของจุนมยอนน่ารักจนเพื่อนอย่างชานยอลอดที่จะมองนานๆไม่ได้ ผิวหน้าที่ขาวนุ่มที่เขาชอบบีบเล่นยามต้องการจะแกล้งร่างเล็ก ปากเล็กอมชมพูที่ชอบด่าเขาในตอนนี้มันกลับมีเสน่ห์ดึงดูดบางอย่าง ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกัน ชานยอลก็อยากจะลองสัมผัสมันสักครั้ง แต่คนตัวสูงก็รู้ดีว่าระหว่างเขากับจุนมยอนมันเป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้ด้วยเหตุผลอะไรทั้งหลายเขาจึงเลือกที่จะทำให้จุนมยอนสบายใจโดยการเป็นเพื่อน และเปรียบเสมือนพี่ชายที่คอยปกป้องจุนมยอนอย่างนี้ดีกว่า เพราะงั้นเขาจึงจะเลือกสิ่งที่ดีๆให้กับจุนมยอน



"อื้ออ"เสียงครางเบาๆในลำคอดังออกมาเมื่อมีสิ่งที่คอยรบกวนยามหลับชานยอลชักมือกลับหลังจากเช็ดเหงื่อให้ใบหน้าเล็กเพราะในตอนนี้อากาศบนรถเมล์มันร้อนจนจะสุกได้แล้ว 

ท่าทางยามหลับของคนตัวเล็กดูเหนื่อยจนเค้าไม่กล้าปลุกเลยปล่อยให้รถเมล์แล่นเลยป้ายไปเพราะเค้ารู้สึกดีที่เห็นจุนมยอนกำลังหลับสบาย

ดวงตากลมโตปรือขึ้นมาพร้อมกับมือสองข้างที่ขยี้ดวงตาไล่ความง่วงออกไป จุนมยอนไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะง่วงอะไรนักหนา หันไปมองคนข้างๆที่หลับอ้าปากน้ำลายยืดก็อยากที่จะถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระทึกแต่เกรงว่าตอนนี้คงจะไม่ถูกเวลานัก ก็เพราะว่า 








ที่นี่ที่ไหน?!!!

ใบหน้าหวานหันไปมองข้างทางก่อนที่มือเล็กจะระดมทุบไปที่อกแกร่งของเพื่อนตัวสูง ก็มีอย่างที่ไหนมานั่งหลับพร้อมกันใช้ไม่ได้จริงๆ

"โอ๊ยยยย เกิดอะไรขึ้นจุนมยอนนนน" น่านยังมีหน้ามาถามอีกไม่แหกตาดูบ้างนะไอ้หูกาง

"ที่นี่ที่ไหนวะชานยอล" 

"เอ่อ ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ" เสียงทุ้มตอบพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ

"โอ้ยย งั้นต้องเดินไปขึ้นรถอีกฟากเสียเวลาจริงๆ"จุนมยอนบ่นอุบอิบ

"เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวฉันโทรให้ป๊ามารับเอง"ชานยอลตัดบท เดี๋ยวนะ เมื่อตอนเย็นมันบอกป๊าไม่ว่าง ให้กลับเอง แล้วมันเอามือถือเราไปทั้งๆที่มือถือมันก็ใช้ได้ ชานยอลมันเต็มป่ะวะ สติมันยังครบอยู่มั่ยเนี่ย จุนมยอนเลือกเก็บความสงสัยไว้ในใจจนกระทั่งป๊าของชานยอลมารับ จุนมยอนสนิทกับสมาชิกทุกคนในบ้านของชานยอลเพราะเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กๆแถมบ้านยังอยู่ในละแวกเดียวกันจึงมาหากันง่าย


ร่างเล็กของจุนมยอนเปิดประตูรถเดินลงมาพร้อมกับโค้งขอบคุณให้คุณปะป๊าของชานยอลก่อนจะหันไปร่ำลาเพื่อนตัวเองพร้อมกับคำพูดสุดท้ายของชานยอล



"เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีนะจุนน้อย"



หลังจากฟังคำพูดไร้สาระของชานยอล จุนมยอนก็เลือกที่จะไม่เก็บเอามาใส่ใจร่างเล็กอาบน้ำ แต่งตัว กินข้าวตามปกติ จากนั้นก็กลับเข้าห้องของตัวเองนั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก





Rrrrrrrrrr

เสียงมือถือของจุนมยอนดังขึ้น ร่างเล็กคิดว่าไอ้บ้าชานยอลต้องโทรมาก่อกวนอย่างเช่นทุกวันแน่ๆ แต่พอเห็นว่าเป็นเบอร์แปลกคิ้วเรียวจึงขมวดขึ้นเป็นปมด้วยความสงสัยก่อนจะกดรับ

"ครับ?" จุนมยอนตอบรับไป



(........) เงียบ

"ต้องการคุยกับใครครับ?" จุนมยอนกรอกเสียงลงไปอีก


"แล้วนายต้องการคุยกับใครล้ะ"ปลายสายที่เงียบไปนานตอบกลับ จนจุนมยอนไม่อยากจะคิดว่าอีกฝ่ายกำลังกวนอารมณ์เขาอยู่ ใครโทรหามันก่อนวะ ก็เห็นอยู่ว่ามันโทรมาก่อน จุนมยอนได้แต่คิดในใจ

"ผมไม่ได้โทรไปก่อนนะ แล้วนี่ใครพูด" เสียงหวานตอบกลับนี่เริ่มจะเหวี่ยงนิดๆล่ะ

"เซฮุนพูด"

"ซะเซ..ฮุนนนน" เสียงหวานทวนชื่อปลายสายเสียงสั่นพอๆกับที่หัวใจตัวเองมันสั่น

"ตู๊ดๆๆ" มือบางกดตัดสายไปทันทีเมื่อควบคุมอาการเขินของตัวเองไม่ได้เลย สร้างความงุนงงให้กับเซฮุนอย่างมาก


"ชานยอล นายตายแน่"


หลังจากได้ยินเสียงเซฮุน จุนมยอนก็นอนไม่หลับอีกเลย จะว่าเพ้อก็ได้นะ แบบว่ามันฟินอ่ะ ได้ยินเสียงทุ้มๆของคนที่แอบชอบ มันก็เป็นอะไรที่เกินคาดของจุนมยอนแล้ว ตอนแรกสารภาพเลยว่าโมโหไอ้ชานยอลคนบ้า แต่ตอนนี้ต้องขอบใจแล้วล่ะที่ทำให้จุนมยอนได้เบอร์คนที่ชอบโดยไม่ต้องไปเสาะหาเอาเอง แต่อย่าคิดว่าจุนมยอนจะโทรหาก่อนนะไม่มีทาง คนอย่างจุนมยอนต้องแอบชอบแบบมีชั้นเชิง 




แค่ส่งข้อความไปหาก่อนนอนคงไม่เป็นไรมั้ง?



"ฝันดีนะเซฮุน"



กดส่งไปแล้ว 

เซฮุนจะเปิดอ่านหรือยัง โอ้ย อายๆๆๆ แล้วนี่ผมกำลังหวังให้อีกฝ่ายส่งกลับมาเหรอ บ้าไปแล้วจุนมยอนหวังอะไรลมๆแล้งๆไม่เข้าท่า

งั้นนอนแล้วก็ได้=_=







ติ๊ด

'อือ ฝันดี'   from Sehuna





หลังจากนอนหลับเต็มอิ่มแล้วสิ่งแรกที่ร่างเล็กทำคือการคว้าเอามือถือขึ้นมาดูความเคลื่อนไหวของมัน






กรี๊ดดดดดดดดดดด



น่านไงเซฮุนตอบกลับด้วย 





'เซฮุนตื่นได้แล้วนะ เช้าแล้วเดี๋ยวไปเรียนสาย'  มือเผลอกดส่งข้อความไปอีกแล้วบ้าจริง

ติ๊ด

กรี๊ดดดด ครั้งนี้ตอบเร็วจัง


'อือ กำลังจะอาบน้ำ' from Sehun

หลังจากส่งไปแล้วจุนมยอนก็ไม่รบกวนอะไรเซฮุนอีก ร่างเล็กรีบอาบน้ำแต่งตัวเพราะไอ้ชานยอลมันโทรมาบอกจะมารับแต่เช้าเพราะจะลอกการบ้าน โถ่ววววว ก็นึกว่าอะไร นี่อยากจะบอกมันเหมือนกันว่าตัวเองก็ทำไม่เสร็จเพราะมัวแต่ฟินเซฮุน แต่จะบอกมันตอนถึงห้องเรียนแล้วฮ่าๆ


พอไอ้โย่งมารับถึงบ้านจุนมยอนก็จ้อไม่หยุดปากพร่ำเพ้อถึงแต่เซฮุนจนชานยอลหมั่นไส้ ตอนแรกทำเป็นเล่นตัวสุดท้ายก็รักเขานั่นแหละหนา ไอ้ตัวเล็กเอ้ย

"จุนมยอนการบ้านล่ะ เอามาลอกเลย" 

"ชานยอลอ่า เค้ายังทำไม่เสร็จเลย ใครจะไปมีสมาธิทำกันเล่า"ร่างเล็กว่าเสียงอ่อนเสียงหวาน จนชานยอลไม่อยากจะด่า
นั่งทำเองก็ได้โว้ยยย


ช่วงก่อนพักเที่ยงสักเล็กน้อยมือเล็กของจุนมยอนก็หยิบมือถือมากดยุกยิกๆๆ

"เซฮุนเที่ยงแล้ว อย่าลืมทานข้าวนะเดี๋ยวปวดท้องเราเป็นห่วง"
เสียงล้อเลียนของชานยอลที่ดัดเสียงให้เหมือนหญิงสาววัยแรกแย้มอ่านข้อความที่ร่างเล็กกำลังส่งให้ชายในฝันจนรู้สึกน่าถีบขึ้นมาในความรู้สึกของจุนมยอน

"เชอะ" ว่าแค่นั้นจุนมยอนก็ลุกขึ้นจะไปโรงอาหารไม่อยากต่อความยาวกับคนสติไม่ดี

"เห้ยเซฮุน นี่หว่า" ชานยอลว่า

"ไหนๆๆ"ดวงตากลมของจุนมยอนมองหาหลังจากมัวแต่ก้มๆเงยๆเพราะมัวแต่ตอบข้อความที่เซฮุนส่งมา

"เซฮุนนนน มานี้ดิมีไรจะบอก"ชานยอลเอ่ยเรียกเซฮุนที่ยืนหล่อซื้อน้ำอยู่ไม่ห่างมากนัก ร่างสูงมองชานยอลและเหลือบมองคนตัวขาวข้างๆที่ทำท่าเหมือนกลัวเค้าอีกตังหาก กลัวคนหล่อเหรอวะ 



"มีไรวะชานยอล "เซฮุนสืบเท้าเดินเข้ามาสร้างความตกใจให้กับจุนมยอนอย่างมากหลังจากหลุดออกมาจากภวังค์ความหล่อ

บ้าาาา ไอ้ชานยอลจะเล่นพิเรนอะไรอีก เตรียมเขินรอได้มั้ย

"จะบอกว่ามีคนแอบชอบนายวะ เค้า..โอ้ยยยย หยิกมาได้จุนมยอนเจ็บนะ"
แทนที่เซฮุนจะสนใจชานยอลกลับมาสนใจปฏิกิริยาแปลกๆของคนตัวเล็กแทน มีอย่างที่ไหนเค้าหล่อขนาดนี้คนร่างเล็กนี่กลับมองแต่ปลายเท้าตัวเอง มันหล่อกว่าเซฮุนตรงไหนว่ะ ขอถาม

"ใครล่ะ "เซฮุนถาม

"ก็เบอร์แปลกที่โทรหานายเมื่อวานไง"ชานยอลว่า ตอนนี้จุนมยอนอยากจะฆ่าชานยอลเลยเอาจริง อยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ที่สุด ทำตัวไม่ถูกแล้วนะเว้ย

"เค้าตัดสายไปเลยไม่ได้บอกชื่อน่ะ  แปปนึงนะ"เซฮุนบอกพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมา 
ไม่นะๆๆๆ ไม่ๆๆไม่ใช่ตอนนี้นะเซฮุน จุนมยอนภาวนาในใจเมื่อเห็นว่าเซฮุนกำลังจะโทรออก ขออย่าให้เป็นเบอร์เค้านะ ได้โปรด


เหมือนความปรารถนาของจุนมยอนจะพังลงเมื่อเสียงมือถือในมือกำลังดังขึ้นชัดเจนก้องในหูทั้งสามคน

มือเล็กของจุนมยอนเตรียมกดรับอย่างสั่นๆดวงตากลมมองหน้าเซฮุนที่ตอนนี้โดนอีกฝ่ายจ้องเขม็ง 




ติ๊ด

"ชานยอลแกล้งฉัน ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น" จุนมยอนตอบผ่านมือถือทั้งๆที่ได้ยินเสียงพูดกันชัดเจน 

จากนั้นร่างเล็กก็วิ่งหนีย้อนกลับไปทางเดิมที่พึ่งเดินมา ฮือออ เซฮุนต้องไม่ชอบเราแน่ๆเลย อาจจะเกลียดกันเลยก็ได้ ชานยอลทำอะไรว่ะ คอยดูกลับมาจะงอนน งอนให้หนัก


"อือ คนนี้แหละที่ชอบนายเพื่อนรักฉันเอง ก็เห็นเล็งไว้ไม่ใช่เหรอว่ะ จีบให้ติดนะเว้ย" ชานยอลตบบ่าเซฮุนเบาๆก่อนจะเดินไปที่โรงอาหาร ซื้อหนมไปง้อไอ้ตัวเล็กเพราะรู้ว่าจะโดนงอน แต่คนอย่างจุนมยอนงอนชานยอลได้ไม่นานหรอกนี่พูดเลย


จุนมยอนคิดว่าตัวเองจะไม่ส่งข้อความหาเซฮุนแล้ว แค่นี้ก็อายจนอยากจะมุดแผ่นดินนี้ ตอนนี้หายโกรธไอ้โย่งแล้วก็ได้ เพราะชานยอลยอมเป็นเบ้อาทิตย์นึงเลยนะ หึ สมน้ำหน้าอยากแกล้งเค้าไม่เข้าเรื่องมันต้องโดนงี้แหละถึงจะสาสม



ในช่วงวันอาทิตย์จุนมยอนว่างจนไม่อยากลุกจากที่นอน เลยนอนอืดจนถึงเที่ยงดีนะที่ไอ้ชานยอลมันไม่ได้โทรมาก่อกวนก็แน่ล่ะเป็นเบ้เค้าก็ต้องฟังเจ้านายสิ ว่าแต่หิวแฮะโทรบอกให้ชานยอลซื้อข้าวมาให้กินดีกว่า วันนี้หม่ามี๊ไม่อยู่จริงๆแล้วจุนมยอนหิวมากเลยนอนให้มันเลยเวลาอาหารจะได้ไม่รู้สึกหิว ดูรันทนจัง




'ติ๊ด กินข้าวยังตัวเล็ก'from sehun

จุนมยอนเปิดอ่านข้อความด้วยมืออันสั่นเทา
เป็นไปได้ไงเซฮุนส่งข้อความมาหาก่อน จุนมยอนไม่ได้ส่งข้อความให้เฮุนมาสามวันแล้ว คนกำลังจะตัดใจอย่ามาทำให้หวั่นไหวง่ายๆนะ

'ชานยอลกำลังซื้อมาให้กิน' ว่าจะตัดใจแต่คนแอบชอบมาตั้งนาน มันก็อยากส่งกลับไง อย่าว่าจุนมยอนใจง่ายเลยนะ 

'ฉันโทรหาได้มั้ย ขี้เกียจพิมพ์'from Sehun

'ไม่ได้นะ มัน มัน มันเขิน'






RRRRRRRRRR

ปากบอกว่าเขินแต่มือเล็กกดรับสายอย่างรวดเร็ว บ้า บ้าจริงจุนมยอน ท่าทางหัวใจจะทำหน้าที่สั่งการทุกอย่างในตอนนี้

"ก็บอกแล้วไงว่าเขินยังจะโทรมาอีกนะ" จุนมยอนพูดแถมกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนเพราะอาการเขินอย่างหนักอีก 

"เขินบ้าเขินบอไรว่ะ จะกินมั้ยข้าวลงมาเปิดประตูเลย" ไอ้ชานยอล ฮืออ มัวแต่เขินลืมมองเบอร์ สงสัยจุนมยอนคงสำคัญตัวผิดคิดว่าเซฮุนอยากคุยกับเค้าจริงๆ รู้สึกแย่ขึ้นมานิดๆ ต้องตัดใจอย่าหวั่นไหว

"เอ่อ จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ"

ร่างเล็กกดตัดสายแล้ววางมือถือไว้บนที่นอนไม่คิดที่จะสนใจมันอีกเลย



RRRRRRRRRRR


ติ๊ด



พอเดินลงมาก็เห็นชานยอลยืนหน้ามุ่ยแถมเหงื่อตกอีก รู้สึกผิดนิดหน่อยที่ใช้มัน ก็แค่นิดหน่อย

"เขินไรวะ ยังไม่เคลียร์" ชานยอลว่าหลังจากเดินถือกล่องข้าวเข้ามาในบ้าน

"ป่าว "จุนมยอนตอบสั้นๆ

"ไม่ใช่กำลังคุยกับไอ้ฮุนอยู่นะ"

"จะคุยทำไมก็ไม่ได้ชอบแล้ว อีกอย่างฉันสั่งให้นายเลิกพูดถึงเค้า เข้าใจมั้ย" จุนมยอนแว้ดใส่ร่างสูง ชานยอลก็พยักหน้ารับง่ายๆก็เป็นเบ้เค้าเนอะก็ต้องฟังเนอะ

จากนั้นจุนมยอนก็ใช้เวลาทั้งวันกับชานยอลก็จุนมยอนแทบไม่มีเพื่อนที่ไหนเลย ส่วนไอ้ชานยอลก็ด้วย เลยเล่นกันอยู่สองคน อดคิดไม่ได้ว่าถ้าชานยอลมีแฟนจุนมยอนจะอยู่ยังไงนี่ไม่ได้ดราม่านะแต่น้ำตาแอบซึมจนชานยอลมันสังเกตเห็น

"อ้าว เป็นไรอีกจุนน้อย"

"ป่าว คิดไรนิดหน่อย" จุนมยอนว่าพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตาที่หางตา

"มีไรก็พูดมา อย่าทำเหมือนฉันเป็นคนอื่นสิ" ชานยอลว่าแล้วลูบหัวเพื่อนตัวเล็ก

"ถ้ายอลมีแฟน ยอลอย่าลืมจุนนะ" โหมดอ้อนจุนน้อยคือมาเลย

"โอ้ยย นึกว่าเรื่องไร ใครจะกล้าลืมวะน่ารักขนาดนี้ จุนนั่นแหละจะลืมยอล" โหมดอ้อนชานยอลเห็นแล้วคนตัวเล็กขำทันทีเลย ก็มันไม่เข้ากับหน้าแถมเสียงงี้เหมือนกระเทยป่าเลยไง
"จุนไม่ลืมยอลหรอก ยังไงจุนก็ให้ยอลสำคัญกว่าเพราะยอลมาก่อน" ร่างเล็กยิ้มจุนตาหยี แถมเอาหน้าไปถูแขนแกร่งอีก ชานยอลออกจะงงกับท่าทีของร่างเล็กแต่ว่าขอแค่ให้จุนมยอนสบายใจเค้าก็พอใจแล้ว

หลังจากชานยอลกลับไปแล้วจุนมยอนก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมนอน ฟังไม่ผิดหรอกก็ชานยอลกว่าจะกลับก็สามทุ่มแล้ว อดไม่ได้ที่จะไม่หยิบมือถือมาเปิดดู


7  Misscall  จากเซฮุน

มีข้อความเข้า2ข้อความ

'รับโทรศัพท์หน่อยคร้าบบบบบ'

'อยู่กับชานยอลมากไปแล้วนะ หึงงงงงงง' 

บ้าจริงเซฮุนรู้ได้ไงว่าอยู่กับชานยอล เอ่อ ก็บอกไปแล้วเมื่อเช้า ลืมๆ ช่างเหอะ แต่ไอ้หึงนี่สิ จุนมยอนกำลังจะเข้าข้างตัวเองอีกแล้วนะว่าเซฮุนมีใจให้ เขินอีกแล้ว เซฮุนนะเซฮุน แต่ครั้งนี้จุนมยอนจะหยิ่งจะไม่ตอบเพราะเซฮุนชอบหลอกให้ดีใจ อย่ามาเล่นกับความรู้สึกของจุนมยอนนะจะบอกให้


วันนี้ชานยอลก็มารับไปเรียนตามปกติ ร่างสูงอดที่จะแปลกใจไม่ได้ที่คนตัวเล็กตัดใจจากเซฮุนได้เร็วขนาดนี้ ตกลงชอบเค้าจริงป่ะเนี้ย แต่ไม่ถามหรอกขี้เกียจโดนด่า 

เมื่อหมดคาบเรียนจุนมยอนก็พูดคุยไม่หยุดปากกับชานยอลจนไม่ได้สังเกตเห็นความเคลื่อนไหวของผู้มาใหม่ที่ยืนอยู่ข้างหลังตน



"อ้าวเซฮุนมีไรวะ" แค่เพียงชานยอลเอ่ยทักชื่อ จุนมยอนก็ลุกขึ้นยืน ดวงตาสวยแอบเหลือบไปมองหน้าหล่อเพียงแว้บนึงจากนั้นก็วิ่งไปหลบหลังชานยอล จุนมยอนไม่ได้กลัวเซฮุนแต่จุนมยอนกำลังเขินอายเพราะการมาไม่ได้ตั้งตัวของอีกฝ่าย ก็คนจะตัดใจถ้ามาให้คนทั้งสองรู้ว่าในใจยังชอบมากขนาดนี้ก็เสียฟอร์มดิ มือเล็กกำชายเสื้อของชานยอลไว้แน่นแถมใช้ร่างสูงของชานยอลเป็นกำบังไม่ให้เซฮุนเห็นหน้าอีก 

"ฉันมาหาจุนมยอน"เซฮุนตอบ

"เอ่อจุนมยอนได้ยินแล้วใช่มั้ย "ชานยอลว่า

"แต่ฉันไม่มีอะไรจะพูดด้วย" จุนมยอนบอกปัดพร้อมกับกำชายเสื้อชานยอลไม่ไว้แน่นกว่าเดิม ชานยอลก็เหมือนจะรู้สึกได้ จึงพยายามกันร่างเล็กไว้เมื่อเซฮุนจะเดินเข้ามาใกล้ ชานยอลไม่รู้หรอกว่าทำไมจุนมยอนถึงหนีหน้าเซฮุนแต่เมื่อเพื่อนเค้ายังไม่พร้อมชานยอลก็จะไม่ไปไหน



"จุนมยอน ทำไมนายทำกับคนที่แอบชอบนายแบบนี้ล้ะ" เป็นเซฮุนที่พูดขึ้นร่างเล็กตาโตทันทีที่ได้ฟัง นี่มันเรื่องอะไรกัน

"นายกำลังให้ความหวังฉัน แล้วก็จะหายไปเหรอ ใจร้ายนะ" ถึงตอนนี้เซฮุนไม่อายแล้วแม้ว่าจะมีชานยอลยืนคอยกันอยู่ อย่างน้อยเค้ากับชานยอลก็สนิทกันเพราะแม่ชานยอลเป็นพี่สาวแม่เค้า 



"จุนมยอน นายคิดว่านายเขินฉันเป็นคนเดียวเหรอ ที่ฉันมาพูดตอนนี้ก็เขินนายเหมือนกันนะ" มือบางของจุนมยอนค่อยๆปล่อยชายเสื้อของชานยอล ร่างสูงรู้ว่าจุนมยอนโอเคแล้วเลยเลือกที่จะหันมามองจุนมยอนพร้อมกับลูบหัวเบาๆจุนมยอนก็พยักหน้าหงึกๆไป ชานยอลจึงเดินออกไปให้สองคนคุยกัน

ที่ว่างทั้งสองยังยืนห่างกันเท่าเดิม ไม่มีใครขยับมาใกล้หรือถอยห่างออกไปอาการเขินตีรัวขึ้นมาทั้งสองฝ่ายจนเซฮุนจึงเลือกที่จะหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์แทน

'แอบชอบคนที่แอบชอบตัวเองเหมือนกันมันเกิดขึ้นไม่ง่ายนะตัวเล็ก'

จุนมยอนกดอ่านใบหน้าหวานก็พลันเห่อร้อนขึ้นมา เซฮุนเห็นหมดเลยว่ากำลังเขินอย่างหนัก แต่เซฮุนก็เขินเหมือนกันนั่นแหละ

'งั้นเรามารักกันมั้ย' เซฮุนพิมพ์ข้อความส่งมาให้อีก

จุนมยอนเลยพิมพ์ตอบกลับไปบ้าง

'เราก็รักกันแล้วไม่ใช่เหรอ?'จุนมยอนเขินเว้ย พิมพ์บ้าอะไรไปเนี้ย น้ำเน่านะ ฮือออ

"งั้นต่อไปนี้จุนมยอนคือแฟนเรา"เซฮุนว่าพร้อมกับเดินหยุดยืนตรงหน้าร่างเล็ก 

"อื้อ เป็นก็ได้" ความเขินสำหรับจุนมยอนมันหายไปหมดแล้วตอนนี้ต้องหน้าด้านเข้าไว้ จริงๆอยากเป็นแฟนเซฮุนใจจะขาดไม่งั้นไม่พิมพ์อ่อยไปขนาดนั่นหรอก 

"ดีแล้วต่อไปเซฮุนจะเป็นคนดูแลจุนมยอนเอง เดี๋ยวจะจัดการกับชานยอลด้วย"

จุนมยอนงุนงงกับคำพูดของร่างสูงจนต้องหันไปมองอย่างต้องการคำอธิบาย

"ก็ทุกวันนี้ชานยอลตัวติดกับตัวเล็กจนฉันหึง ไม่รู้จะหึงยังไงแล้ว แต่ทำไรไม่ได้ไง แต่ตอนนี้ทำได้แล้ว" 

"แต่ชานยอลเป็นเพื่อนฉัน นายหึงแม้กระทั่งเพื่อนกับเพื่อนเหรอ?"

"จุนมยอนอยู่กับใครที่ไม่ใช่ฉัน ฉันก็หึงหมดแหละ" เซฮุนพูดหน้าตาย


"แล้วนายจะทำอะไรกับชานยอล" จุนมยอนยังอยากรู้


"ก็หาแฟนให้ชานยอลไง น้องแบคฮยอนที่น่ารักๆคนนั้นชานยอลต้องชอบมากแน่ๆๆ" เซฮุนทำท่าครุ่นคิดเมื่อคิดถึงเด็กหนุ่มที่ชื่อแบคฮยอน

"ไม่ได้ๆ ชานยอลเป็นเพื่อนฉัน ฉันหวง ใครจะมาเป็นแฟนไม่ได้ทั้งนั้น" จุนมยอนว่าพลางกอดอก นี่ตกลงทั้งสองคนจะมาเถียงกันเรื่องชานยอลทำไม คบกันวันแรกก็จะทะเลาะกันแล้ว

"ก็เพราะงี้ไงถึงต้องกันชานยอลออกไป จุนมยอนจะได้เป็นของฉันคนเดียว" เซฮุนไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแถมยังกอดคนตัวเล็กเอาไว้แน่น

เซฮุนพูดอะไรไม่สนใจหัวใจจุนมยอนบ้างมันเขินจนทำงานหนักเกินไปแล้วนะ บ้าๆๆ แต่ก็รักเซฮุนมากนะเออ







ชานยอล :แอบฟังตั้งนาน ว่าแต่น้องแบคฮยอนหน้าตาเป็นไงว่ะ 




End.

เป็นช็อตฟิคที่เค้าแต่งวันเดียวเลยออกมาเป็นงี้ ฮ่าๆๆ 
รักคนอ่านนะคะ จุ้บๆ