คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ราคีร้อนรัก :: Prologue & Character
CHARACTER
“โหด หื่น เถื่อน...สามคำที่เป็นตัวผม”
“บอบบาง อ่อนแอ โง่...สามคำที่เป็นตัวฉัน”
“รักง่าย จริงจัง จริงใจ...สามคำที่เป็นตัวผม”
PROLOGUE
“Adopted”
“พ่อจะเอายัยเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่นเข้ามาอยู่ในบ้านของผมไม่ได้นะ!!!”
ชายหนุ่มร่างสูงยืนโวยวายกับผู้เป็นพ่ออย่างไม่ยอมในสิ่งที่พ่อของเขากำลังจะทำ พ่อของเขาเป็นคนใจบุญเมื่อเห็นใครเดือดร้อนก็จะเข้าไปช่วย เมื่อก่อนพ่อชอบเอาหมาเอาแมวมาเลี้ยงไว้และก็เป็นเขาทุกทีที่ต้องเอาพวกมันไปปล่อย แต่ตอนนี้มันไม่ใช่พ่อของเขาพยายามจะเอาเด็กผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่รู้มาฝากให้เขาเลี้ยงดูในฐานะ ‘น้องสาวบุญธรรม’ ขนาดเขาเองก็ยังจะเอาตัวไม่รอดถ้าเอาเด็กนั่นมาเลี้ยงไว้มันก็ยิ่งจะไปกันใหญ่น่ะสิ แล้วเขาก็เป็นพวกเกลียดเด็กอยู่ด้วยมีหรือที่เขาจะยอม
“มันเรื่องของฉัน แกจะมายุ่งอะไรด้วย”
“แต่นี่มันบ้านของผม ผมไม่อยากจะให้ใครเข้ามาขวางหูขวางตาอยู่ที่นี่!!!”
“ก็ถ้าแกไม่แบมือขอเงินจากฉัน แกจะเอาปัญญาหาเงินมาจากที่ไหนมาซื้อบ้านแบบนี้อยู่ได้ล่ะ!!! ไม่มีปัญญาหาเงินแล้วยังจะมาหน้าด้านพูดอีกว่านี่บ้านแก”
“พ่อ!!!!!”
“แกต้องเลี้ยงเด็กคนนี้ในฐานะน้องสาวของแก ทำตัวให้มันดีๆ กับน้องเขาบ้าง ถ้าน้องวิ่งแจ้นมาฟ้องฉันว่าแกทำอะไรน้องล่ะก็....ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่ออีก!!”
สิ้นคำประกาศิตของผู้เป็นพ่อชายหนุ่มถึงกับนิ่งงันมองหน้าพ่ออย่างไม่เข้าใจ เวลานี้เขานึกอยากจะรู้เสียเหลือเกินว่ายัยเด็กนั่นเป็นใครพ่อเขาถึงได้ห่วงนักรักหนา ถ้ายัยเด็กนั่นไม่หน้าด้านพอก็คงไม่มีทางที่พ่อของเขาจะรับมาเลี้ยงไว้ในฐานะลูกสาวหรอก หรือว่านี่จะเป็นเด็กในสต็อกของพ่อเขาแต่ก็สิ้นคิดเกินไปแต่ไหนแต่ไรมาพ่อเขาก็เลิกทำตัวเจ้าชู้เพลย์บอยตั้งแต่แม่เขาเสียไปตั้งนานแล้ว รึว่ายัยนั่นชอบยั่ว....
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย”
“ครับ”
“ก็ดี แม่บ้านขึ้นไปจัดห้องสำหรับคุณหนูคนใหม่เอาไว้ แล้วไปบอกให้คนขับรถไปรับคุณหนูที่โรงเรียน”พ่อของเขาหันไปสั่งกับคนรับใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ สาวใช้พยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะรีบจัดการทุกสิ่งทุกอย่างให้เสร็จสิ้น พ่อของเขาเดินผ่านเขาไปอย่างไม่ใยดีปล่อยให้ชายหนุ่มยืนกัดฟันกรอดอย่างอารมณ์เสีย แต่สักพักเขาก็คลี่ยิ้มออกมาโดยที่ในหัวของเขามีแผนมากมายลอยอยู่
ร่างสูงในชุดไปรเวทย์สีเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาตามแบบฉบับผู้ดีเดินผิวปากไปตามทางเดินหน้าบ้าน เขาหยุดยืนอยู่ข้างๆ รถสปอร์ตสีดำสนิท เคาะกระจกข้างคนขับให้คนภายในรถเปิดกระจกมาคุยกับเขา
“ว่าไงครับคุณหนู”เสียงคนขับรถเก่าแก่ของตระกูลโอถามเมื่อลดกระจกลง
“จะไปไหน”
“เอ่อ ไปรับคุณหนูคนใหม่ครับ”
“ลงมา”
“ครับ?”
“ฉันบอกให้ลงมาหูตึงรึไง”สิ้นเสียงคำสั่งคนขับรถเก่าแก่ก็รีบเปิดประตูลงมาทันที น้ำเสียงบ่งบอกถึงความรำคาณทำให้คนขับรถถึงกับผวา คุณหนูคนนี้เป็นคนเข้าใจยากและขี้หงุดหงิดถ้าใครทำอะไรขัดใจนิดๆ หน่อยๆ ก็ไล่ตะเพิดตลอด เลยทำให้คนรับใช้หวาดกลัวเขาทุกคน
“เอากุญแจรถมา”
“ตะ...แต่ว่า...”
“แต่ว่าอะไร!!!”
“ปะ...เปล่าครับ”
คนขับรถรีบก้มหน้างุดเมื่อเกิดเสียงตวาดออกมาจากปากของคุณหนู รีบควานหากุญแจรถในกระเป๋ามายื่นให้เขาทันที ชายหนุ่มรับไปอย่างหงุดหงิดในขณะที่คนขับรถกำลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้านพักคนรับใช้ก็ถูกเรียกไว้ซะก่อน
“มีอะไรเหรอครับคุณหนู”
“ยัยเด็กนั่นชื่ออะไร อยู่โรงเรียนอะไร ชั้นไหน หน้าตาเป็นยังไงบอกมาให้หมด!”
“เอ่อคุณหนูคนใหม่ชื่อว่า ‘ยู’ ครับ อยู่โรงเรียน The Lost Planet High School เรียนอยู่มัธยมปลายครับ”
“หน้าตาเป็นยังไง”
“เอ่อ...นี่รูปครับ”คนขับรถยื่นรูปถ่ายให้ชายหนุ่มอย่างกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มรับมาแล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกงเอาไว้ เขาพูดไล่คนขับรถคนนั้นไปก่อนจะกระชากเปิดประตูรถและขับมันออกไปด้วยความเร็วสูง
หน้าโรงเรียน The Lost Planet High School
ภายในรถสปอร์ตที่ติดฟิมล์ดำเอาไว้ สายตาดุจเหยี่ยวและดุดันจ้องมองคนในรูปไม่วางสายตา ใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโต สีผิวชมพูเปล่งปลั่งที่ขัดกับผมยาวดัดลอนสีดำสนิทเป็นอย่างดี ใช่...คนในรูปนี่แหละที่พ่อของเขาและคนรับใช้ทั้งบ้านต่างเรียกกันว่า ‘คุณหนูคนใหม่’ ตอนแรกเขานึกว่าจะหน้าตาไม่ดีซะอีก ผิดคาดจริงๆ ..... ยัยเด็กนี่หน้าตาดีกว่าที่คิดไว้เยอะ
ในระหว่างที่กำลังคิดเกี่ยวกับแผนการอยู่เพลินๆ สายตาของเขาก็ไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินออกมาจากภายในโรงเรียน หน้าตาคล้ายคลึงกับคนในรูปที่เขาเพิ่งดูเมื่อกี้เหลือเกิน เธออยู่ในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนและกำลังเดินวนไปมามองหารถของตระกูลโอ เขาไม่รอช้ารีบเคลื่อนรถไปเทียบใกล้ๆ กับที่เธอยืนอยู่ แต่ในระหว่างนั้นเองก็มีชายหนุ่มอีกคนเดินเข้าไปปิดตาเธอจากด้านหลังหญิงสาวอมยิ้มแกะมือออกจากตาแล้วหันไปมองหน้าชายหนุ่มคนดังกล่าว เขามองเธอยืนคุยกับผู้ชายคนนั้นอยู่สักพักก่อนจะทนไม่ไหวรีบขับรถไปเทียบใกล้ๆ กับทั้งคู่ทันที
“สวัสดี”
“คะ?”ทันทีที่เข้าลดกระจกพูดทักทายกับผู้หญิงที่ชื่อ ‘ยู’ เธอก็ดูจะมึนงงเล็กน้อย เขาปรายสายตามองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะเจอสายตาไม่พอใจของชายหนุ่มคนนั้น
“เธอชื่อยูใช่ไหม”
“อ่อ ค่ะ คุณคือใครคะ”
“เป็นคนของตระกูลโอน่ะ คุณท่านบอกให้มารับเธอ”
“อ๋อ คนของคุณอานี่เอง”
“ใครเหรอยู”เสียงของชายหนุ่มที่เขาพอจะเดาออกว่าเป็นคนรักของเธอถามขึ้น น้ำเสียงและหน้าตาที่ไม่พอใจของคนรักบ่งบอกถึงความหึงหวงเป็นอย่างดี เขามองยูอธิบายทุกอย่างให้คนรักของเธอฟังก็อดที่จะยิ้มเยาะในใจไม่ได้
“เอ่อ ขอโทษนะคะที่ให้รอนาน”
“ไม่เป็นไร”
ยูเปิดประตูรถเข้ามานั่งฝั่งข้างๆ คนขับ เมื่อเห็นดังนั้นเขาก็รีบล็อกประตูทันที รถสปอร์ตสีดำขับเคลื่อนไปตามถนนสายเปลี่ยว ยูที่เห็นท่าไม่ดีเพราะจำได้ว่านี่ไม่ใช่ทางไปบ้านของคุณอา เธอเริ่มกระวนกระวายมองซ้ายแลขวาไปมาอย่างกังวล พระอาทิตย์ใกล้ตกดินเต็มทีแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะถึงบ้านคุณอาของเธอ เธอรวบรวมความกล้าทั้งหมดถามชายหนุ่มที่ขับรถทันที
“ขะ...ขอโทษนะคะ คือเมื่อไหร่จะถึงเหรอคะ”เมื่อได้ยินคำถามเขาก็คลี่ยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“หึ อยากถึงที่ไหนล่ะ บ้านหรือ...”
“....”
“สวรรค์ชั้นเจ็ด J”
“!!!!”
***************************
อันนี้แค่บทนำเองน้า นางเอกจะเสร็จเซฮุนแล้วง่า
ไม่ต้องแปลกใจไปทำไมถึงมีอิมเมจของนางเอกด้วย
เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านและการมโนค่ะ!!!!
ฉากหน้ามี NC น้า เดี๋ยวไรท์คิดก่อนได้ไหมว่าควรเอาลงในนี้หรือในเฟส
เพราะถ้าเอาลงในนี้มีความเสี่ยงโดนเว็บมาสเตอร์เก็บแหง T^T
รอหน่อยเน้อเดี๋ยวเอาสปอยมาลงให้แล้วเจิมกระหน่ำเลยน้าาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า รักทุกคนที่ติดตามเนอะ ^3^
****************************
ความคิดเห็น