ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คุณพ่อบุญธรรม( แก้ ค.ผ. )
Taeyang part
อนนี้ผมำลัับรถเพื่อไปบ้านพัาอาาศ ที่ผมอไว้ เนื่อในโอาศอะไรอ่ะหรอ วันหยุอผมนี่แหละ็นานๆทีผมะไ้พันี่นา แ่ะว่าไปผม็เหาเหมือนันนะเนี่ย วันหยุทั้ที่รอบรัวไม่ว่าเลยสัน อนที่ผมไม่ว่าเนี่ยวนไปนู่นบ้า วนไปนี่บ้า แ่พอผมว่านะิานันรึมมม แอบน้อยในะเนี่ย .. แ่็ั่เถอะผม็ใ้ีวินเียวมาั้แ่มหาลัยแล้ว อนนี้เลยรู้สึเยๆสำหรับารอยู่นเียวแล้วหล่ะ เฮ้อออออออออออออออ
ุ๊บบบ!!
เอี๊ย !!
ผมเหยียบเบรมิเท้าอะไรมันหล่นใส่รถผมว่ะเนี่ย ะใ่ไอ้พวเ็แ๊ปาหินหรือป่าวว่ะ ถ้ารถผมเป็นรอยนะผมะเอาพวมันให้ยับเลย ไม่รู้ไว่ะว่านี่รถนายำรวให่ โลโ้มัน็มีใหู้ไม่แหาูันบ้าไว่ะ!!! หึ่ยยย!!
ปั
เสียผมปิประูรถเอแหละ - - * ผมออมาูรอบๆรถ็ไม่เป็นรอยไรนี่หว่า ไหนลอูหลัารถิ
" เฮ้ยย!! เ็ผู้หิที่ไหนว่ะเนี่ย แล้วลมาบนรถผมไ้ไว่ะเนี่ย " นี่ผม้ออุ้มเธอลมาใ่มั๊ย รู้สึว่าวันหยุแสนสุอผมะบลแล้วสินะ แ่็ั่เถอะผมเป็นำรว็้อ่วยประานสิ
ฮึบบบ !! ผมึ้นไปบนรถเพื่ออุ้มเธอลมา อือหือ ัวหนัเหมือนันนะเนี่ย แ่ว่ามอไปมอมาเธอ็สวยใ่ย่อยนะ แล้วุที่เธอใส่ืออะไรว่ะ ยัับหลุออมาานิทาน ลุ่มลาม เะะ พอผมอุ้มเธอลมาาหลัารถ ผม็เอาเธอไปวาไว้ที่เบาะหลัอรถแล้วสำรวว่าเธอไ้รับบาเ็บรไหนบ้ารึป่าว ะไ้พาเธอไปส่โรพยาบาล แ่ว่ามันเป็นอะไรที่น่าแปลมาเพราะร่าายอเธอไม่มีแม้แ่รอยี่วน แู่รถผมสิยุบเลย สรุปผมวรสสารเธอหรือสสารรถัวเอันเเน่ แ่อนนี่ผมพาเธอไปสถานีำรว่อน
ีว่า เผื่อพ่อแม่เธอมาแ้วามไว้ว่าลูสาวหาย
30 นาที่อมา
อนนี้ผมมาถึสถานีำรวแล้ว ผม็ไปอุ้มเธอลารถแล้วพาเ้าไป้าในสถานีำรว
" เอ้า! ุแทยัอุ้มใรมา่ะนั้น แล้วไหนบอป้าว่าวันนี้ะลาหยุไ่ะ " ุป้าเน ที่เห็นผมอุ้มเธออยู่ถามึ้นอย่าอใ
" พอีเธอหล่นลมาใส่รถผมรับ ผมเลยะพามาหาูว่ามีใรมาแ้วามนหายไว้หรือป่าว " ผมบอุป้าไป
" หรอ่ะ ั้นพาเ็นนี้ไปห้อรับแ่อนมั๊ย่ะรอเ็นนี้ื่นแล้วะไ้สอบสวน " ุป้าเนพู แล้วพาผมไปที่ห้อรัแอสถานีำรว
ผมวาเธอลบนโฟาอย่าเบามือ แล้วบอให้ป้าเน่วยเ็ัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ้วย ผมหวัว่าเธอไม่เป็นอะไรมานะ
10 นาที่อมา
" อื้อออ " ผมผละออาานทันทีที่ไ้ยินเสียอเธอ
" ุแทยั้ะ เ็นนี้ฝื้นแล้ว้ะ " ผม็ไ้ยินรับป้า ไม่้อบอผม็รู้--
" รับ " ผมพูับป้าพร้อมลุึ้นไปหาเ็นนั้นที่นอนอยู่บนโฟา เธอำลัลืมาึ้นพอเธอเห็นผมเท่านั้นแหละ
" รี๊!! เ้าเป็นใร แล้วับ้ามาทำไม ที่นี่ที่ไหน ท่านพ่อส่เ้ามาใ่มั๊ย " = = * เอิ่มม เธอหลุมาานิทานเรื่อไหนว่ะเนี่ย เอ๊ะ หรือใในวามหล่ออผม ... อิอิ ^^ เินนะเนี่ย
" ั้สิหน่อยสิเธอ ที่นี่สถานีำรวไ ันเป็นนพาเธอมาที่นี่เอ แล้วพูอะไรน่ะ ท่านพท่านพ่ออะไร เธอ้อมบทละรหรอ " ผมบอเธอไปพร้อมับเธอที่ทำหน้าใสุี
" เอ่อออ ... สถานีำรวืออะไรหรอ เป็นาวที่เิใหม่ใ่มั๊ย เ้า่วย้าไว้ใ่มั๊ย " เธอพูับผมพร้อมทำสายาลุวาวเหมือนีใอะไรสัอย่าแ่ผมว่าเธอบ้านะหลุมาาโรบาลไหนรึป่าวเนี่ย ้อให้ลูน้อไปสืบสะแล้ว
" นี่ป้ารับ่วยไปเรียเลาผมให้หน่อยสิร้บ " ผมบอป้าเาไป แล้วป้าเา็พยัหน้าแล้ว็ออไป ผมรู้สึว่ามีอะไรสะิที่แนผม ผมึหันไปมอ็เห็นเธอนนั้นยิ้มแ่
" เ้าื่ออะไรหรอ บอ้าหน่อยสิ " เอ่ออ ะอบเธอยัไหล่ะทีนี้ เอ๊ะ ผมำไ้ว่ามีนบอว่าถ้าุยับนบ้า ็้อพูแบบที่เาพู
" แฮร่ๆ ้าื่อแทยัเอ " ผมอบพลายิ้มให้เธอ เธอทำหน้ารุ่นิแล้วอบผมลับมาว่า
" เ้าเป็นราาอาววนี้สินะ ใ่มั๊ย .. มิน่าหล่ะเ้าถึสั่ผู้หินเมื่อี้ไ้ ^^ " เฮ้อออ ะอบเธอว่ายัไีเนี่ย ผมัเริ่มลัวเธอแล้วสิ น่าเสียายนะ เิมาสวย แ่สมอไม่ปิ
" ใ่ แล้วพ่อแม่เ้าอยู่ไหนล่ะ ้าะไ้พาไปส่ " ผมบอเธอไปแ่ทำไมเธอ้อทำหน้าเศร้าอย่านั้น้วยนะ
" เอ่อ.. พ่อแม่้าเสียไปั้แ่้ายัเ็ " อ่าวั้นเธอ็ไม่มีพ่อแม่สิ ะทำยัไีหล่ะทีนี้
แอ๊
" มีอะไรหรอรับุแทยั เอ้า! แล้วนั้นเ็นนั้นเป็นใรหรอรับ " เลาผมถามเมื่อเห็นเ็นนั้น
" อ้อ !! ้ามีนามว่าแอนรอเม้าบุรอท่านเริวสุลราาแห่อาาัรนอร์เทน ลาวหรือะเรีย้าว่า มิริน ็ไ้ ^^" เธออบ
เลาอผม้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แ่พอหันไปมอหน้าเลาผมเท่านั้นแหละ อ้าปาหว่อันเลยทีเียว ผมึวัมือเรียเลาผมเ้ามาหาผม
" เธอเป็นอะไรหรอรับ " พอเลาผมเินมาถึัวผมเา็ถามผมทันที
" สสัยเธอะไม่เ็มหน่ะนายเล่นามน้ำไป่อนล้ะัน " ผมระิบบอเาไป เลาผม็พยัหน้ารับ แล้วหันไปหาเ็นนั้น
" เารพ อ์หิแห่อาาัรนอร์เทนรับ " เลาผมลไปุเ่า่อหน้าเธอแล้วับมือเธอึ้นมาุ๊บลฝ่ามืออเธอ เธอยิ้มเล็น้อย่อนะเอามืออเธอสัมผัสที่แ้มอเลาผม แล้วบอให้เาลุึ้น นี่มันไปำมาาหนัเรื่อไหนว่ะเนี่ย แล้วทำไมารทำวามเารพมันแปลั
" นี่เ้าอ์รัษ์ มาหา้าหน่อยสิ มีเรื่อะุย้วย " ผมยับปาบอเลาเิให้เาเินมาเร็วๆ
" มีอะไรหรอรับุแทยั " เาเินมาหาผมแล้วถามึ้น
" นาย่วยหาประวัิเธอให้ันหน่อย ว่าเธอเป็นลูเ้าเหล่าใร แล้วเยเ้าโรบาลบำบัประสาทรึป่าว " ผมบอเลาผม
" รับ ุแทยัอัวนะรับ "
" เี๋ยว !! นายรู้ัารทำวามเารพอย่านั้นาที่ไหน " ผมถามเลาผม ผมเห็นมันแอบยิ้ม้วยแหละ -- * ยิ้มทำไมว่ะ
" ผมอบูหนัแนวเ้าหิเ้าายรับ ผมำมาาหนั-///- " เอิ่มมม...ผมมีเลาบ้าูหนัหรอเนี่ย ว่าแ่ทำไมมัน้อหน้าแ้วยว่ะ
" ออไปไ้ แล้วไปสืบประวัิเธอมาให้ละเอีย ันให้เวลานาย 2 ั่วโม ่วน!!!! "
" รับ รับทราบรับ "
ปั
ูมันปิประูถ้าประูผมพันะ ผมะหัเินมัน --
" เ้าุยอะไรับเาหรอแทยั " ูผมยัไม่ทันถึโฟาเลยเธอ็เอ่ยถามผมสะและ
" ไม่ไุ้ยอะไรหรอ แ่เธอไม่มีพ่อแม่ันเลย้อส่เธอไปอยู่มูลนิธิเ็ำพร้าะไ้มีพ่อแม่มาอยเลี้ยู เ้าในะ " ผมบอเธอ้วยสีหน้าริั นั้นทำให้เธอหน้าหอยทันที อนนี้ผมไม่มีอารม์มาพู้าับเ้าแล้ว
หมับบ
" เฮ้ย ยย! " ผมใที่อยู่ๆเธอ็ระโเ้ามาหาผม แถมยัเอาหน้าถูแนเสื้อผมอี่าหา
" ไม่เอา้าไม่ไป..!! "
" ้อไป "
" ้าไม่ไป "
" ้อไป! "
ฮึๆๆ
ิปหายละเธอร้อไห้สะั้น ทำไีว่ะทีนี้ ั้นเอาเธอไปอยู่บ้านผม่อนละัน เฮ้ออออ
" ็ไ้ๆ ั้นเธอ็มาอยู่ับัน ในานะ * ลูสาว * " ผมบอเธอพร้อมับลูบหัว นั่นทำให้หน้าเศร้าๆอเธอลับมายิ้มแ่
" ไ้ แ่้าอถามอะไรหน่อยไ้มั๊ย เธอ ับ ัน มันืออะไรหรอ " เธอทำหน้าอยารู้อยาเห็นทันที
" เธอ ือ เ้า ัน ือ ้า " ผมอบเธอลับไป
" อ้อ เป็นำศัพท์ใหม่อาวเ้าสินะ " เธอนี่เ้าใอะไรยาริๆ ผมว่าถ้าเธอเ้ามาอยู่ในานะลูสาว้อพาเธอไปบำบัแล้วแหละ
" นี่ไม่ใ่าวนะ นี่โลมนุษย์รู้ัมั๊ย " พอเธอไ้ยินยัั้นเธอ็ทำหน้าใทันที
" นี่้ามาไลาาวอ้านานี้เลยหรอ 0*0 " แหนะ! ปวสมอ เฮ้ออ ผมเหนื่อยแล้วนะ
" ั่เถอะ เธอเป็นใรมาาไหน็เรื่ออเธอ แ่บอันหน่อยว่าเธออายุเท่าไหร่ " ผมถามอายุเธอ
'' ้าอายุ 120 ปี ^+++^ '' โอ้วโนววว 120 ปี ย่าผมยัไม่ถึ 100 ปียัเสียไปแล้วเลยวันนี้ผมะุยับเธอรู้เรื่อมั้ยเนี่ยสสัยผม้อทำบัรใหม่และทุอย่าให้เธอหมเลยมั้ เห้ออ ลำบาริๆ
๊อๆๆ
ผมละวามาวามสนใเธอไปเป็นเสียที่ประูแทน
" เ้ามาไ้ " ผมระโนบอเป็นเิอนุาให้เ้ามาไ้
แอ๊
" ุแทยัรับ ผมไป้นหาประวัิอเธอนละเอียแล้วนะรับ แ่ไม่เห็นมีประวัิเี่ยวับเธอนนี้เลยสัอย่าเียว " เลาผมพูพร้อมับทำหน้าเรีย เห้อ ผม็เรียนะ้อเอาเธอไปเป็นลูบุธรรมริๆหรอ
".........."
" ผมว่าุแทยั้อทำบัรและประวัิให้เธอใหม่แล้วละรับเพราะเธอไม่มีพ่อแม่หรือนที่รู้ัเลยแถมเธอเอ็ยัุย้วยไม่รู้เรื่ออี่าหา " ผมั้ใฟัที่เลาพู่อ
".........."
" และถ้าุแทยัไม่สร้าบัรให้ หรือไม่อนุมัิให้เธอทาำรวอเรา็ะอับเธอใน้อหา่า้าวรับ " ะเอาไีนะ ในึ็สสารในึ็ไม่รู้ว่าเธอือใร?
"อืมมม ั้นเี๋ยวันะสร้าบัรให้เธอเอ เพราะยัไเธอ็หล่นมาบนรถัน ัน็้อรับผิอบอีอย่าเธอยัพูเาหลีไ้อยู่ถึะแปลๆ็เถอะ " ผมพูพร้อมับยิ้มให้เลาและอีอย่าที่ผมพึ่ิไ้ือเธออาะสมอเสื่อมเพราะผม็ไ้
" เอาอย่านั้น็ไ้รับ ั้นุแทยั่วยรอประวัิให้เธอหน่อยนะับ " ผมพยัหน้าแล้วยื่นมือไปรับเอสาราเลา....
" อืมมมม......." ะให้เธอื่ออะไรีนะเธอเยบอเลาผมว่ามิรินนิั้นเอาื่อนี้ละัน 1) ื่อ มิริน 2 ) อายุ 18 ปี ผมูาหน้าาอเธอ
" อ้ะ " พอผมรอประวัิทุอย่านรบผมเธอยื่นประวัิืนให้เลา
" เอ๊ะ ุแทยัะรับเธอเป็นลูริๆหรอรับ " เลาผมถามพร้อมับมวิ้มเป็นปม ทุนไม่้อสสัยหรอรับว่าทำไมเาถึทำแบบนั้น ็เพราะว่าผมไม่่อยอบยุ่พว ผ. ละสิถ้าเิไม่ใ่นในรอบรัวหรือไม่มีวามำเป็น
" นายไม่ห่วันหรอันว่าเธอสมอเสื่อมเพราะันอ้ะ อ่อ แ่ันอรบวนนายเรื่อนึสิ " อันที่ริไม่้ออ็ไ้นิ
" ว่าสิรับ "
" นาย่วยหา โรเรียนที่ีที่สุให้ลูสาวันหน่อยไ้มั้ย " อนนี้ผมเริ่มเรียเธอว่าลูสาวแล้วละ แ่มัน็รู้สึแปลๆอยู่นะทีู่่ๆไ้เป็นพ่อนเยเลย
" ไ้สิับ ั้นผมอัว่อนนะรับ "เลาผมยิ้มแล้ว็เินออไป
ปั !
ผมหันหน้าไปมอลูสาว (ำลัเห่อ) ที่นั่มอผมาแป๋ว สสัยะว่าผมพูเรื่ออะไรับเลา
" นิเธอ ่อไปนี้เธอ้อเรียันว่าุพ่อนะ " ผมบอนที่ำลันั่มอผมาแป๋ว
" ท ท่านพ่อหรอ? " เธออบผมพร้อมับทำหน้าสลนิหน่อย เห้ออ สสัยเธอิถึพ่อแม่เธอที่ายไปแล้วสินะแ่ไม่เป็นไรหรอ่อานี้ผมะเป็นพ่อนที่ 2 ให้เธอเอ
"ไม่ใ่ท่านพ่อแ่เรียว่า ุพ่อ สิ" อนนี้ผมรู้สึลุ้นนัวะหยิปะปนไป้วยวามีใและวามรู้สึผิหวัถ้าเธอไม่เรียผมว่าพ่อ......
" ...ะ ุพ่อ " ปริ่มนํ้าาผมะไหลนี่สินะสัาาอนเป็นพ่อถึเธอะไม่ใ่ลูผมริๆแ่ยัไ เธอ็ไ้ใ้นามสุลอผมแล้วไ้ั้สถานะว่าเป็นลูสาวอผมแล้ว............พ่อะูแลมิรินให้ีที่สุนะ
------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น