คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 :
ฟิ้ววว~ โครมมมมมม!!!!!
คราวนี้เป็นกระป๋องสีทาบ้านหรอเนี้ย =..=* ...ฉันมองกระป๋องสีทาบ้าน (ที่ยังไม่เปิดใช้) ขนาดพอเหมาะพอดีที่จะทำให้คอหักเป็นสามท่อนได้ หากเอาศีรษะน้อยๆไปรอรับมันตอนหล่นลงมา!
เฮ้ออออ~คนพวกนี้อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมากไปหรือเปล่าเนี้ย ถึงได้เอาวิธีสมองนิ่มแบบนี้มาแกล้งฉัน =*= คิดว่าที่นี้คือช่องเก้าการ์ตูนหรือไง!!!!
ฉันว่านะ ดักรอตีหักฉันกลางทาง มันยังง่ายและได้ผลกว่า ไอ้วิธีตั้งของไว้บนขอบประตู เพื่อให้มันหล่นใส่หัวฉันแบบนี้อีก =..=
อ่า....และก็นะ ช่วยเปลี่ยนวิธีแกล้งฉันด้วยเถอะ เจอวิธีแกล้งแบบเดิมๆ สิบรอบต่อวันเนี้ย ฉันก็เบื่อเป็นนะ ( ปล. ควรจะเปลี่ยนแผนตั้งแต่ครั้งแรกไม่สำเร็จแล้ว =..=’ )
ฉันมองทุกคนในห้อง พวกเขากำลังรีบก้มหน้าไปหากิจกรรมทำ .....เฮอะๆๆ อย่าให้จับได้แล้วกันว่า ใครเป็นคนคิด และทำมันขึ้นมา ฮึ ไม่ได้ตายดีแน่!
เฮ้อออออออออออ ~ = =
แค่เปิดเทอมวันแรก ยังไม่ถึงครึ่งวันฉันก็กลายเป็นตัวประหลาดของโรงเรียนไปซะแล้ว ไม่มีใครเข้ามายุ่งกับฉันสักคน เอาแต่จับกลุ่มซุบซิบนินทาฉัน =*= แถมยังเอาสิ่งของหนักๆว่างไว้บนขอบประตู พอรอให้มันหล่นมาใส่หัวฉัน เพื่อแกล้งฉัน หรือ อีกนัยหนึ่ง พวกเขากำลังแอนตี้ฉันนนนน =..=******
แล้วทำไงคนอย่างฉันต้องมาโดนแอนตี้ด้วยนะหรอ เรื่องมันมีอยู่ว่า.......
“เอ่ออ เธอชื่ออะไรหรอ”
นักเรียนหญิงใจกล้าคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน ท่ามกลางสายตาของทุกคนในที่นี้จับจ้องมา.....ทำไมพวกนี้ต้องจ้องฉันเป็นตาเดียวด้วยสายตาหวาดกลัวอะไรแบบนั้น
“กะ...กุญ แจ”
หื๊อออออออออ O[ ]O!!!!!
เสียงหือห๊า ห๊าหือ ดังขึ้น เมื่อได้ยินชื่อเล่นของฉัน กร๊าซซซ~ หือห๊า อะไรกัน O[]O!!!....ทำไมต้องตกใจอะไรกันขนาดนั้นด้วยยยยยยยยยย
หรือว่าช็อคกับชื่อสิ่งของที่ไม่น่าเอามาตั้งเป็นชื่อเล่นได้ของฉัน?
เฮอะ....ไม่อยากจะบอก ชื่อจริงของฉันน่าช็อคกว่านี้อีก ฉันเองยังช็อคเลย ว่าพ่อแม่คิดอะไรอยู่ถึงตั้งชื่อนี้ให้ฉันนนนน ToT
ฮ่าๆๆ อยากรู้ล่ะสิ จ้างให้ ฉันก็ไม่บอกหรอก เพราะฉันล่ะอ้ายอายกับชื่อจริงของฉันเป็นที่สุด >\\<
“กุลสตรี คือชื่อจริงเธอด้วยใช่ไหม”
เฮือกกก!! อย่าถามฉันด้วยคำถามนี้ได้ไหม O[ ]O* ฉันล่ะไม่อยากจะได้ยินชื่อจริงของฉันเลย! มันสุดแสนจะไม่เข้ากับหน้าตาและนิสัยของฉันเอามากๆๆๆๆ กร๊าซซซซ~ พ่อแม่ทำร้ายฉัน T[ ]T
ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบเบาๆ และแน่นอนว่าทุกคนต่างก็ทำเสียงฮือฮากับคำตอบที่ได้รับ บอกแล้วว่าหน้าฉันไม่เหมาะจะชื่อแบบนี้ TT
“แล้ว....คีย์ต้า ล่ะ”
นักเรียนหญิงใจกล้าคนเดิมรีบพูดสวนขึ้นมาทันที....
“อ่า...นั้น ชื่อ พี่สาวฉัน ทำไมหรอ”
O O .....ชิ่งงงงงงงงง..........................~~~~
นิ่งสงบ..................!!!!!!
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่านักเรียนต่างพากันแข็งทื่ออ้าปากค้างราวกับเกิดอาการเกร็งที่กล้ามเนื้อหนังหน้าและร่างกาย....
“จะ จริง จริงด้วย ไม่อยากจะเชื่อเลย”
พอกล้ามเนื้อตามร่างกายเริ่มคล้ายตัว สติของพวกเขาก็เลื่อนลอยเลอะเลือนทันที .....พวกเขาเพ้ออะไรกัน จริงอะไรอะไรคือจริง ทำไม่ต้องไม่อยากเชื่อ ทำไม บอกฉันที งงไปหมดแล้ว!!!
“ฉานนน รับ ม้ายด้ายยยยยยยยย”
เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วห้องโถงรับรองสีทองอร่ามงามตา จนเสาหินอ่อนสลักรูปเทพเจ้ากรีกแทบจะแตกร้าวกับพลังเสียงกรีดร้องโหยหวนเหล่านั้น
ก่อนที่ทุกคนจะ……………สลายโต๋ (ตัว) กันไปอย่างรวดเร็ว ............ทิ้งให้ฉัน...... O[ ]O
เอ่อ........เอ่อ........????????
มัน เกิด อา รายยยย ขึ้นนนนนนนนน
ทำไม ต้องมาทิ้งปริศนากรรม (ธรรม) ก้อนใหญ่ไว้ให้ฉันคิดเองแบบนี้!!!!
หมับ!!!
“แฮ่ๆ”
ฉันยิ้มแห้งๆ ให้กับนักเรียนชายหน้ามันเยิ้ม (อยากจะซื้อกระดาษซับมันให้สักกล่อง =..=) ที่เหมือนกล้ามเนื้อร่างกายของเขายังไม่หายเกร็ง เพราะเขายังคงยืนแข็งทื่อ แบบไม่รู้จะไปทางไหนดี
“เกิดอะไรขึ้นหรอ”
ฉันสาบานได้เลยว่าน้ำเสียงและสีหน้า ยันท่าทางของฉัน มันเป็นแสดงออกถึงความเป็นมิตรสุดๆ แต่เจ้าเด็กหน้ามันเหมือนเอาน้ำมันหมูทาหน้านี่กับห่อไหล ราวกับตัวของเขากำลังหดเล็กลง
กะ แก จะกลัวฉันทำไม!!!! =*=
“มะ มะ ไม่ ไม่ ไม่มี๊”
=..=’ เอ่อออ ...ไม่ค่อยจะโกหกเลย ทั้งตัวสั่น ทั้งตะกุกตะกัก แถมขึ้นเสียงสูงอี๊ก~
“จะบอกหรือไม่บอก! ห๋ะ!!”
ทันทีที่ทำเสียงแข็ง พร้อมกับกระชากปกคอเสื้อของเขา เจ้าหน้ามันก็ทวีความสั่น ราวกับไปกดโดนปุ่มสั่นระดับสูงสุด เฮ้ยยย มีปุ่มปิดไหมเนี้ยยยย!!!
“นะ นะ นี่”
ฉันคว้าแผ่นกระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่แอบยับเล็กน้อยมาจากมือสั่นๆของเจ้าหน้ามันจอมสั่น
“อะไรน่ะ”
ฟริ้ววววววววววว~
ยังไม่ทันจะได้ถามต่อ เจ้าหน้ามันจอมสั่นก็สลายโต๋ไปอย่างรวดเร็ว ราวกับติดจรวดไว้ที่หลัง โห้ยย ไวจนแทบไม่เห็นฝุ่น
แต่ช่างเถอะ!! ฉันละสายตาจากความว่างเปล่า (หมอนั้นหายไปแล้ว) มาสนใจกระดาษแผ่นน้อยยับๆในมือ ...มันคืออะไร
ข่าวเด่นตอนรับเปิดเทอม
ช็อค!!! ‘กุญแจ กุลสตรี’ น้องสาว ‘คีย์ต้า คลีทาพัท’นางฟ้าแห่ง
K.PRIENCE SCHOOL ที่หนุ่มๆวาดฝันไว้ว่าต้องสวยมว้ากก
เธอเป็นแค่เพียง ม้าดีดกะโหลก ที่หน้าตาไม่มีความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด
เกิดผิดเพศหรือเปล่า (ก็ไม่รู้) หน้าตาแบบนี้ เรียกผู้หญิงได้หรอ นี่มันเด็กผู้ชายชัดๆ!!!
(ภาพประกอบคือ ภาพรูปพี่สาวของฉันยิ้มสดใส แต่งโฟโต้ช็อปให้ใส่มงกุฎน่ารักๆ ส่วนอีกรูปหนึ่ง เป็นรูปของฉันที่แลดูกำลังเบื่อโลก มีการแต่งเติมเขาเดวิลเพื่อเพิ่มความน่ากลัวเข้าไปด้วย)
รายงายโดย KPNEWS
เหอะ เหอะ เหอะ เหอะ เหอะ อย่างนี้นี่เอง...
ฉันคลียิ้มบางๆ พลางขยำกระดาษในมืออย่างช้าๆ ก่อนจะรวบรวมพลังงานคาร์โบไฮเดรตที่กินไปเมื่อคืน (ไม่เกี่ยว =..=) เพื่อ.......
ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
แล้วก้อนกระดาษนั้นก็กระแทกเข้าหน้าซิตี้ เป็นเหตุให้เขาเกียดและโวยวายด่าฉันเมื่อเช้าไงล่ะ
ฉันละเสียใจที่สุดเลยยย ทำไมต้องเป็นเขาที่มาเกียดฉัน คนทั้งโรงเรียนเกียดฉัน มันไม่เจ็บปวดทรมานเหมือนกับ คนที่ฉันรักอย่างเขามาเกียดหรอก
ติ้งต่อง ติ้งต่อง ติ้งต่อง
เย้~!!!!!
เลิกเรียนสักที่ ฉันกำลังจะได้ออกไปให้พ้นๆโรงเรียนบ้าๆนี่แล้วใช่ไหม \^0^/
...อ๊ะ! ยังไม่ได้สิ ฉันยังไม่ได้เอายาทาแก้ปวดไปให้ซิตี้เลย ป่านนี้แก้มใสๆของเขาคงช้ำจนม่วงไปแล้วมั่ง T^T
แต่ว่าเขาอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนเนี้ย!!!!
เฮ้อออ~ พอจะไปถามหาเขา ยังไม่ทันได้ถาม แค่คิดว่าจะถาม คนพวกนั้นก็หายหัวไปเลย ความรู้สึกไวกันจังเลยนะ =*= ใช่สิ ฉันมันเป็นบุคคลน่ารังเกียดนิ TT^TT
เอาเถอะ ฉันหาเขาเองก็ได้... ไม่ง้อหรอก =..=
“กำลังหาเธออยู่พอดีเลย”
หือ!!! O O นักเรียนหญิงสามคนยืนเรียงหน้ากระดาษอยู่ตรงหน้าฉัน ...แต่แหม พวกเธอสามคนเหมือนนัดกันตัดผมหน้าม้ามาเลยนะเนี้ย เหมือนกันเชียว ฮ่าฮ่า
“หาฉัน หาทำไม”
อย่าบอกนะ! ว่ายัยพวกนี้จะมารุมแกล้งฉัน ขอบอกไว้เลยว่า ตัวบางๆแบบพวกเธอสามคนรวมพลังกันยังไง ก็สู้ฉันไม่ไหวหรอก แม้ว่าฉันจะตัวเล็กกว่าก็เถอะ =0=
“เราต้องการตัวเธอ มารวมอุดมการณ์กับพวกเรา”
นักเรียนหญิงเบอร์หนึ่งผู้มัดผมตึงแววตาบ่องแบ๊วพูดขึ้นด้วยท่าทางเป็นมิตร (มั่ง)
“อุดมการณ์อะไร”
“แฮ่ๆ”
พวกเธอทั้งสามยิ้มกว้างให้ฉัน.....แล้วจะไม่บอกฉันหรอว่าอุดมการณ์อะไร
“พร้อมหรือยัง”
“จะดีหรอ”
ฉันไปถามเพื่อนใหม่ทั้งสามคนที่ส่งสายตาอ้อนวอนมายังฉัน คือยังไงฉันก็ต้องทำใช่ไหม
ฉันมองเข้าไปในร้านกาแฟหน้าโรงเรียน แม้จะตั้งอยู่หน้าโรงเรียนแต่ราคามันไม่ได้มีไว้ขายนักเรียนเลย พ่อแม่ฉันไม่ได้ขุดบ่อน้ำมันนะเฟ้ย =*=
เอาเถอะ! ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ราคาของกาแฟในร้าน แต่มันเป็นคนที่กำลังนั่งอยู่ในร้านต่างหาก นั้นมัน ซิตี้ กะ เด็กรุ่นน้องนิ เขาแอบคบเด็กงั้นหรอ T0T
“นั้นคือ สิ่งที่เราต้องกำจัดออกไป เพื่อนางฟ้าคีย์ต้า พี่สาวของเธอ”
อ่า...จะขอเล่าย้อนไปว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ตรงนี้กะยัยพวกนี้ได้
พวกเธอ โดยมีชื่อว่า บาร์บี้ ดีเดียร์ และ จิ๊บจิ๊บ เป็นคนในชมรม TK CLUB ชื่อเต็มๆคือ ชมรมพิทักษ์ความรักของทาวน์กับคีย์ต้า (พี่สาวฉันเองแหละ)
ซึ่งพวกเธอบอกว่า ทาวน์ กำลังคบกับพี่สาวของฉัน TT อ๊ากกก~ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย พี่คีตมีอะไรบอกฉันทุกเรื่องนะ!!!
เอ๊อะ!!! เกือบลืมบอก เหมือนยัยพวกนี้จะเรียก ซิตี้ ว่า ทาวน์ นะ สงสัยพอเข้าวงการก็เลยเปลี่ยนชื่อ เป็น ซิตี้ มั่ง
แต่เป็นไงมาไง ฉันก็ไม่กล้าถามมาก กลัวจะเสียประวัติแฟนพันธ์แท้ของ ซิตี้ อย่างฉันหมด แบบประมาณว่าเรื่องแค่นี้ยังไม่รู้ จะเป็นแฟนคลับ ซิตี้ ได้ไง ประมาณนี้ (เหมือนจะเกี่ยว =..=)
จะ ทาวน์ หรือ ซิตี้ ยังไงความหมายมันก็แปลว่า เมือง เหมือนกันอยู่ดี (แต่เพิ่งรู้นะเนี้ยว่า อยู่โรงเรียนจะ เรียก ซิตี้ ว่า ทาวน์ แสดงว่าสนิทใช่ม๊า ดีนะเข้ามาเรียนที่นี่ งั้นไม่รู้เลย^^)
แต่ว่า พี่สาวฉัน กะ ทาวน์ (ซิตี้) ไปคบกันตอนไหนเนี้ยยยย T0T
...เอาเถอะ ฉันทำใจได้ล่ะ ยอมให้ ทาวน์ มาเป็นพี่เขยฉันก็ได้ มันก็ยังดีซะกว่า ....อย่างน้อยพี่สาวฉันก็เหมาะสมกะ ทาวน์ ที่สุดล่ะ
ดังนั้น ฉันควรจะต้องกำจัดพวกผู้หญิงที่จะมาแย่งแฟนพี่สาวฉัน หึ หึ ….สาบานว่า ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลยแม้แต่นิสสสสสสสส
“อ่า ฉันพร้อมแล้ว”
“ดีมาก ไปเลยๆ”
ฉันสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด มันจะต้องสำเร็จสิ ไฟท์ติ้ง
ก๋องเก๋ง
เสียงกระดิ่งกระทบกันเมื่อมีลูกค้าเปิดประตูเข้ามา ...ก็ฉันนี่แหละ =..=
ฉันกำลังเข้ามา!! เข้ามาเพื่อเขี่ยยัยเด็ก ม.ต้นคนนั้นออกไปให้พ้นทาง ...เพื่อความรักของพี่คีต กะ เขา จะได้ยั่งยืน แม้ว่าฉันจะต้องเจ็บ T{}T แต่เพื่อพี่สาวฉัน ฉันทนได้ เชื่อสิ TT^TT
ปึง!!!
“ว้ายยยยยยยย”
ยัยเด็ก ม.ต้นหน้าตาแอ๊บแบ๊วดูเป็นผู้หญิง (ก็มีฉันนี้แหละที่ไม่เหมือนผู้หญิง TT ) กรีดร้องด้วยความตกใจทันที เมื่อฉันทุบลงกลางโต๊ะดังปัง แม้แต่ทาวน์เองยังแอบสะดุ้งตกใจเบาๆเลย
“ทำบ้าอะไรของเธอเนี้ย!!!”
ทาวน์โวยวายพร้อมกับจ้องหน้าฉันเขม่งเลย... ตกใจหรอ?
หึหึ แต่เรื่องน่าตกใจไม่ได้มีแค่นี้หรอก....(เพื่อพี่สาวของฉันจริงๆนะ =0=)
“นี่น้อง!!!”
ฉันยื่นหน้าเข้าไปหายัยเด็ก ม.ต้น ผู้เป็นผู้หญิ๊งผู้หญิง แต่แบบแอ๊บแบ๊วนะ =..=
โอ่ววโน่วววว~O{ }O!!!
ทำไมยัยนี้โบกหน้ามาหนาขนาดนี้ ทั้งกรีดอายไลน์เนอร์ ติดขนตาปลอมยังกะจะไปเชิดสิงโต ไม่ต้องให้บอกถึงบิ๊กอายที่อยู่ในเบ้าตาเธอ นี่!! เธอยัดมันเข้าไปในลูกตาได้ยังเนี้ยย!! มันบิ๊กซะแทบจะมองไม่เห็นตาขาวเลยนะเนี้ยยย O0O!!!
.....มองใกล้ๆแล้วเธอช่างดูน่ากลัวมาก T[ ]T
ว๊ากกกกกกกกก นี่ไม่ใช่ประเด็น อย่านอกประเด็นสิ หยุดสนใจเครื่องสำอางบนหน้ายัยดีนี่ได้แล้ว
“คะ ใคร หรอ ค่ะพี่ทาวน์”
เธอเอียงตัวร้องถามรุ่นพี่สุดหล่อที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวเอง เนื่องจากหน้าฉันบังระหว่างกลางอยู่ =..=
ซึ่งรุ่นพี่ชายหน้าหวานผมสีช็อกโกแลตเข้ม (ซึ่งถ้าผมสีอ่อนกว่านี้ หน้าเขาจะหวานมากกว่านี้อีก) กำลังขมวดคิ้วหนาๆ มองฉันด้วยความไม่พอใจ อาจจะถึงขั้นโกรธเลยล่ะ
“ไม่รู้จักฉันหรอไง ฉันออกจะดัง”
หมับ!!!
ฉันทำรุนแรงไปหรือเปล่านะ ที่ถึงขั้นจับคอเสื้อของน้องเขา แค่จับนะ สาบานว่าจับ T^T และแน่นอนว่าคนที่นั่งอยู่อีกคนต้อง....
“ทำอะไรของเธอน่ะ”
รีบกระชากตัวฉันออกห่างจากยัยเด็กแป้งหนาทันที แรงกระขากทำให้ฉันเซจนเกือบล้ม!
หนอยยยย!!!! นายปกป้องยัยเด็กนี่อย่างนั้นหรอ!!! แค่ฉันจับปกเสื้อยัยเด็กนี่ (เฉยๆ) นายถึงกับต้องโกรธราวกับจะฆ่าฉันให้ตายเลยงั้นหรอ!!!!
ย้ากกกกกกกกกกก!!! >[ ]<
คน หลาย ใจ
“เฮ้ย!!!!”
แรงสะบัดปนผลัก ทำให้ร่างของทาวน์ที่ก็ไม่ได้ดูบอบบางเลยสักนิด ถึงกับกระเด็นกลับไปนั่งอยู่บนเก้าอี้แบบเดิม ซึ่งถ้าไม่มีพนักพิงเก้าอี้รอรับอยู่เขาคงหงายหลังขาชี้ฟ้าแน่ๆ!!!
ฉันแรงเยอะอีกแล้ว >{}< ดูสิ ทาวน์ยังช็อคกับการลอยไปนั่งบนเก้าอี้เมื่อกี้อยู่เลย สีหน้าของเขาดูไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่พึ่งเกิดเมื่อกี้สุดๆ
เอาเถอะ....เดี๋ยวค่อยจัดการผู้ชายหลายใจคนนี้ ตอนนี้จัดการยัยนี้ก่อน ....สาบานว่า ทำไปเพื่อพี่คีตจริงๆ
“ท่าทางจะไม่รู้จักฉัน งั้นฉันจะแนะนำตัว”
“............”
ยัยเด็กแป้งหนา ค่อยๆหดร่างกายของตัวเองให้เล็กลง นี่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ ? แล้วทำไมตอนมาแย่งแฟนพี่สาวฉัน ทำไมไม่รู้จักเกรงกลัวบาปกรรมบ้างห่ะ!!!
“ฉัน คือ น้องสาว ของ แฟน ผู้ชายคนนี้”
“ห๊า!!!!!”
ทาวน์ และ ยัยเด็กแป้งหนาประสานเสียงกันดังลั่นร้าน
“เธอพูดเรื่องบ้าอะไรของเธอเนี้ย”
ความคิดเห็น