ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หอสุริยา
\"สวัสดีครับ น้องๆทุกคน พี่ชื่อ โซล เลมาธีส นะ เป็นเสนาธิการฝ่ายซ้าย\"บุรุษผมทองสะดุดตากล่าวกับน้องๆปีหนึ่ง นักเรียนใหม่ของหอสุริยา
\"ฉันเซล เลมาธีส เสนาธิการฝ่ายขวา\"คนหัวเงินข้างๆชายหัวทองแนะนำตัว ฝาแฝดคู่นี่เหมือนกันทุกประการเว้นแต้สีผมเท่านั้น โซลกับเซลพาเด็กปีหนึ่งไปยังห้องนั่งเล่นของชั้นปี ก่อนจะอธิบายว่า
\"โรงเรียนนี่แบ่งเป็นสี่หอ หอแรกหอสุริยาสัตว์ปีก หอที่สองหอพสุธาสัตว์บก หอนี้น่าคบที่สุด หอที่สามหอนคราสัตว์น้ำ พวกนี้เป็นเด็กเรียน และสุดท้าหอจันทราสัตว์หากินกลางคืนเป็นหอที่ไม่สมควรไปยุ่งมากที่สุด มันโค ต รหยิ่งเลย ส่วนหอเรียน ก็ดูตามแผนที่นี้\"โซลว่าพลางชี้ไปที่แผนที่เก่าๆที่ติดอยู่ตรงเหนือเตาผิง มันเป็นแผนที่ในโรงเรียน มีตึกสิบตึก ตึกที่เป็นหอพักถูกจัดวางเป็นมุมห้ามุม หากลากเชื่อมกันแล้วจะได้เป็นรูปดาว และตึกเรียนจะถูกจัดวางอยู่หน้าหอพัก ข้างๆแผนที่เป็นตารางสอนของปีหนึ่งหอสุริยา เจ้าชายหัวส้มเดินเข้าไปดูตารางสอนแล้วถามโซลว่า
\"ใครเป็นหัวหน้าชั้นเหรอครับ\"แม้วาจาของผู้พูดจะเอ่ยออกมาอย่างเรียบๆ แต่คนพังกลับรู้สึกหมั่นไส้ผู้พูดอย่างบอกไม่ถูก
\"เรื่องนี้ต้องเลือก ใครจะเสนอชื่อ\"
\"เรอาธี ดรีไซด์\"ทุกเสียงกล่าวเป็นเสียงเดียวกันยกเว้นเจ้าชายหัวส้ม โซลยิ้มก่อนจะจดลงไปในสมุด
\"สามัคคีกันดีนี่ อ้อพี่ลืมแนะนำไป หัวหน้าป้อมของเรา ชื่อ วีนัส อเล็กสันต์ ผู้คุมกฎมีสองคน คนแรกชื่อ การ์เนีย ลิบาร์ทา อีกคน\"
เซลหยุดแล้วหันไปมองเงาตะคุ่มๆตรงหน้าต่าง เขากระตุกยิ้มเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า
\"ลูเชียส ดรอยน์ ทำไมนายไม่ออกมาช่วยฉันทำงาน....ท่านผู้คุมกฎมือซ้าย\"ชายผมสีน้ำเงินโผล่ออกมาจากเงามืด เขาเป็นคนสูงมากสูงจนเกือบติดเพดานทีเดียว บนไหล่กว้างมีนกเหยี่ยวสีเทาเกาะอยู่ มันมีตาสีน้ำเงินเหมือนผมเจ้าของ
\"นายควรจะทักการ์เนียบ้าง....หรือนายลำเอียงโซล..นายบังเขาอยู่\"แขกผู้มาเยือนชี้ไปที่หลังโซฟาที่โซลนั่งอยู่หญิงร่างเล็กโผล่ออกมาจาหลังโซฟา เจ้าหล่อนมีผมสีแดงเพลิง ปากอวบอิ่มยิ้มโชว์ฟันสวย ก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อชายผมน้ำเงินเรียกคันธนูค่ใจมาไว้ในมือ
\"ลูเชียส นายอย่างเล่นแรงนักสิ เดี๋ยวร่างอันบอบบางของฉันเสียหมด ฉันสัญญาแล้วไงว่าถ้านายรับรายงานฉัน ฉันจะยกร่างให้นายเลยก็ได้\"สาวน้อยว่า ทำเอาไอ้หนุ่มผมน้ำเงินยืนนิ่งเป็นหุ่นปั้น
\"โธ่การ์ดนายน่ะห่วงร่างน้องสาวนายมั่ง นายเป็นผีแล้วนะอย่าลืม นายอาศัยร่างน้องแล้วยังสร้างความเดือดร้อนให้เขาอีก\"โซลบอกอย่างหน่ายๆ แต่ทำเอารุ่นน้องตะลึง
\"พะ..พี่โซลว่าอะไรนะครับ\"เฟนเดอร์ถามเสียงตะกุกตะกัก
\"เรื่องการ์ดน่ะเหรอ\"ทุกคนพยักหน้าไม่เว้นเจ้าชายผมส้มที่สุดแสนเงียบ
\"การ์ดน่ะ ตายตอนอายุเท่าพวกเรา แต่ว่าวิญญาณเขายังอยู่ในร่างของน้อง พวกหวงน้องน่ะ ดังนั้นบางทีถ้าเราไปคุยกับเขา เราก็ดูด้วยแล้วกันว่าเป็นการ์ดหรือการ์เนีย\"โซลอธิบาย ร่างของการ์เนียสว่างขึ้น เซลสะกิดบอกรุ่นน้องว่า เขากำลังเปลี่ยนวิญญาณกันระหว่าง การ์เนียกับการ์ด
\"โอ้ย..การ์ดครองร่างนานจัง ปวดไปหมดเลย\"ทุกคนเกิดอาการเซ็งไปถนัดตา เมื่อสาวน้อยตรงหน้าไม่ได้มีนิสัยต่างจากผู้ชายอีกคนในร่างเท่าไหร่ โซลมองเห้นสีหน้าน้องๆแล้วแอบหัวเราะ ทำให้เซลหันมาทำตาขวางใส่
\"งั้นทุกคนก็ตามสบายนะ ตอนบ่ายพี่จะให้พวกเธออกไปซื้อเสื้อผ้า แล้วแต่ใครจะซื้อกางเกงหรือกระโปรง\"
\"แต่พี่โซล ปีนี้มีแต่ผู้ชายนี่ครับ\"เรอาธี เจ้าชายหัวส้มผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ค้าน โซลยิ้มละมุนก่อนจะอธิบายว่า
\"พี่หมายความว่าผู้ชายก็ใส่กระโปรงก็ได้ถ้าอยาก แต่พี่ว่า.....พวกนี้คงผิดปรกติ พวกเธอผิดปรกติหรือเปล่า เฟนเดอร์ เซย์โรกี\"คนถูกหาว่าผิดปรกติเกิดอาการเลือดขึ้นหน้าขึ้นมาทันควัน ก่อนจะเอ่ยพร้อมกันว่า
\"ฆ่ารุ่นพี่ติดคุกกี่ปีครับ\"
\"ชุดนักเรียนซัลวาดอร์ กับหนังสือเรียน มันอยู่ตรงไหนกัน\"เสียงใสๆเอ่ยถามคนในกลุ่มเทียร์ นาทีส กับ แบล็คเจทส่ายหัวก่อนจะมองหาร้าน เพื่อเป็นการช่วยเซย์รา
\"ร้านหนังสือไปทางโน้น\"เจ้าชายหัวส้มว่า ก่อนจะลากเซย์ราไป
\"ลากฉันมาทำไม\"
\"ช่วยแบกหนังสือ ฉันเห็นว่านายท่าทางจะแข็งแรง\"เซย์รามองเรอาธีแบบไม่เชื่อ ก็ทั้งนาที ทั้งเทียร์ แบล็คเจท เทียร์ แม้แต่เมเอียร์ก็ตัวใหญ่กว่าเธอทั้งนั้น ชั่วพริบตาแผนยั่งโมโหคนตรงหน้าก็เกิดขึ้น
\"นายอยากหาเพื่อนก็บอกมาเหอะ\"คำพูดแทงใจดำคนข้างๆเข้าอย่างจัง ก่อนจะยอมรับแบบอายๆว่า
\"ใช่..ฉันว่านายน่าจะมีมนุษย์สัมพันธ์ดีที่สุด\"เซย์ราสะดุ้งสุดตัวก่อนความคิดบ้าๆจะออกมา
\"นายเป็นพวกไม้ป่าเดียวกันเหรอ\"
\"ไม่ใช่\"เรอาธีเถียงทันควัน เซย์ราดีใจนิดๆที่คำตอบถูกใจ
พวกเขาเดินผ่านตรอกเล็กๆมาจนถึงร้านหนังสือ เรอาธีเดินนำเข้าไป เจ้าของร้านที่คาดว่าอายุคงจะเลยหกสิบแล้วออกมาต้อนรับ
\"มาอีกแล้วเหรอครับคุณชาย เชิญครับ\"เรอาธียิ้มให้ แล้วกล่าวว่า
\"เอาแบบเรียนสิบชุดครับ\"เราอาธีพูดแล้วเดินออกนอกร้านไป เซย์รามองเรอาธีแบบพินิจพิเคราะห์
ไอ้หมอนี่นิสัยเป็นยังไงกันแน่
เธอคิดพลางเดินดูหนังสือไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับหนังสือเล่มหนึ่ง ปกของมันเป็นสีน้ำตาลแก่ มีฝุ่นจับเล็กน้อย มีหยากไหย้เกาะแสดงว่า มันไม่ได้ถูกหยิบมานานแล้ว หน้าปกของมันเขียนด้ายภาษาอะไรก็ไม่รู้แต่ทำไมเธอเหมือนว่าเคยเห็นและ มันยังถูกตาต้องใจ......เธออ่านออก มันเขียนไว้ว่า \'ปีศาจ\'
\"มันเขียนด้วยภาษามนุษย์\"คำอิธิบายดังมาจากคนแก่เจ้าของร้าน
\"ไม่มีใครอ่านมันออกเลย\"เจ้าของร้านบอก แต่ก็ชะงักกับหน้าตาที่งงงวยของเซย์รา
\"มันเขียนว่าปีศาจ หนูอ่านออก\"
\"ข้างในมันเขียนว่าอะไรล่ะ\"เซย์ราหยิบมันขึ้นมาเปิด ก่อนจะอ่านให้เจ้าของร้านฟังว่า
\"ปีศาจ เป็น สิ่งมีชีวิตที่ร้ายกาจ เป็นอันตรายกับมนุษย์ มันกัดกินเนื้อสดๆของผู้บริสุทธิมากมาย\"เซย์ราอ่านถึงตอนนี้ก็หยุด ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่แสดงความสะอิดสะเอียน
\"ปรักปรำกันชัดๆ\"เซย์บอกแล้วหันไปหาเจ้าของร้านที่ตอนนี้ยืนอึ้ง
\"หนูอ่านออกได้ยังไง\"ชายชราถาม เซย์ราได้แต่ส่ายหัว เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
\"หนูชื่ออะไร\"
\"เซย์รา เอฟรีย่าค่ะ\"ชายชราหยิบหนังสือขึ้นมาแล้วใส่ไปในกาฃองหนังสือของเซย์ราและเพื่อนๆ
\"ตาให้...เอาไปเถอะ\"ชายชราพูดก่อนจะดันเซย์ราเบาๆพร้อมกองหนังสือก่อนที่เซย์ราจะปฏิเสธ เมื่อเซย์รากับเราอาธีเดินผ่านไปแล้ว ชายชราคนนั้นก็พึมพำว่า
\"ทำไมเธอคนนั้นถึงอ่านออก ก็ในเมื่อ มีตระกูลๆเดียวเท่านั้นที่สามารถทำได้ ......ราชวงค์วาเรีย...ของอัลเลธี\"
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
แต่งเสร็จซักที เมื่อยมือ
บาย
รักคนอ่านจาง
\"ฉันเซล เลมาธีส เสนาธิการฝ่ายขวา\"คนหัวเงินข้างๆชายหัวทองแนะนำตัว ฝาแฝดคู่นี่เหมือนกันทุกประการเว้นแต้สีผมเท่านั้น โซลกับเซลพาเด็กปีหนึ่งไปยังห้องนั่งเล่นของชั้นปี ก่อนจะอธิบายว่า
\"โรงเรียนนี่แบ่งเป็นสี่หอ หอแรกหอสุริยาสัตว์ปีก หอที่สองหอพสุธาสัตว์บก หอนี้น่าคบที่สุด หอที่สามหอนคราสัตว์น้ำ พวกนี้เป็นเด็กเรียน และสุดท้าหอจันทราสัตว์หากินกลางคืนเป็นหอที่ไม่สมควรไปยุ่งมากที่สุด มันโค ต รหยิ่งเลย ส่วนหอเรียน ก็ดูตามแผนที่นี้\"โซลว่าพลางชี้ไปที่แผนที่เก่าๆที่ติดอยู่ตรงเหนือเตาผิง มันเป็นแผนที่ในโรงเรียน มีตึกสิบตึก ตึกที่เป็นหอพักถูกจัดวางเป็นมุมห้ามุม หากลากเชื่อมกันแล้วจะได้เป็นรูปดาว และตึกเรียนจะถูกจัดวางอยู่หน้าหอพัก ข้างๆแผนที่เป็นตารางสอนของปีหนึ่งหอสุริยา เจ้าชายหัวส้มเดินเข้าไปดูตารางสอนแล้วถามโซลว่า
\"ใครเป็นหัวหน้าชั้นเหรอครับ\"แม้วาจาของผู้พูดจะเอ่ยออกมาอย่างเรียบๆ แต่คนพังกลับรู้สึกหมั่นไส้ผู้พูดอย่างบอกไม่ถูก
\"เรื่องนี้ต้องเลือก ใครจะเสนอชื่อ\"
\"เรอาธี ดรีไซด์\"ทุกเสียงกล่าวเป็นเสียงเดียวกันยกเว้นเจ้าชายหัวส้ม โซลยิ้มก่อนจะจดลงไปในสมุด
\"สามัคคีกันดีนี่ อ้อพี่ลืมแนะนำไป หัวหน้าป้อมของเรา ชื่อ วีนัส อเล็กสันต์ ผู้คุมกฎมีสองคน คนแรกชื่อ การ์เนีย ลิบาร์ทา อีกคน\"
เซลหยุดแล้วหันไปมองเงาตะคุ่มๆตรงหน้าต่าง เขากระตุกยิ้มเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า
\"ลูเชียส ดรอยน์ ทำไมนายไม่ออกมาช่วยฉันทำงาน....ท่านผู้คุมกฎมือซ้าย\"ชายผมสีน้ำเงินโผล่ออกมาจากเงามืด เขาเป็นคนสูงมากสูงจนเกือบติดเพดานทีเดียว บนไหล่กว้างมีนกเหยี่ยวสีเทาเกาะอยู่ มันมีตาสีน้ำเงินเหมือนผมเจ้าของ
\"นายควรจะทักการ์เนียบ้าง....หรือนายลำเอียงโซล..นายบังเขาอยู่\"แขกผู้มาเยือนชี้ไปที่หลังโซฟาที่โซลนั่งอยู่หญิงร่างเล็กโผล่ออกมาจาหลังโซฟา เจ้าหล่อนมีผมสีแดงเพลิง ปากอวบอิ่มยิ้มโชว์ฟันสวย ก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อชายผมน้ำเงินเรียกคันธนูค่ใจมาไว้ในมือ
\"ลูเชียส นายอย่างเล่นแรงนักสิ เดี๋ยวร่างอันบอบบางของฉันเสียหมด ฉันสัญญาแล้วไงว่าถ้านายรับรายงานฉัน ฉันจะยกร่างให้นายเลยก็ได้\"สาวน้อยว่า ทำเอาไอ้หนุ่มผมน้ำเงินยืนนิ่งเป็นหุ่นปั้น
\"โธ่การ์ดนายน่ะห่วงร่างน้องสาวนายมั่ง นายเป็นผีแล้วนะอย่าลืม นายอาศัยร่างน้องแล้วยังสร้างความเดือดร้อนให้เขาอีก\"โซลบอกอย่างหน่ายๆ แต่ทำเอารุ่นน้องตะลึง
\"พะ..พี่โซลว่าอะไรนะครับ\"เฟนเดอร์ถามเสียงตะกุกตะกัก
\"เรื่องการ์ดน่ะเหรอ\"ทุกคนพยักหน้าไม่เว้นเจ้าชายผมส้มที่สุดแสนเงียบ
\"การ์ดน่ะ ตายตอนอายุเท่าพวกเรา แต่ว่าวิญญาณเขายังอยู่ในร่างของน้อง พวกหวงน้องน่ะ ดังนั้นบางทีถ้าเราไปคุยกับเขา เราก็ดูด้วยแล้วกันว่าเป็นการ์ดหรือการ์เนีย\"โซลอธิบาย ร่างของการ์เนียสว่างขึ้น เซลสะกิดบอกรุ่นน้องว่า เขากำลังเปลี่ยนวิญญาณกันระหว่าง การ์เนียกับการ์ด
\"โอ้ย..การ์ดครองร่างนานจัง ปวดไปหมดเลย\"ทุกคนเกิดอาการเซ็งไปถนัดตา เมื่อสาวน้อยตรงหน้าไม่ได้มีนิสัยต่างจากผู้ชายอีกคนในร่างเท่าไหร่ โซลมองเห้นสีหน้าน้องๆแล้วแอบหัวเราะ ทำให้เซลหันมาทำตาขวางใส่
\"งั้นทุกคนก็ตามสบายนะ ตอนบ่ายพี่จะให้พวกเธออกไปซื้อเสื้อผ้า แล้วแต่ใครจะซื้อกางเกงหรือกระโปรง\"
\"แต่พี่โซล ปีนี้มีแต่ผู้ชายนี่ครับ\"เรอาธี เจ้าชายหัวส้มผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ค้าน โซลยิ้มละมุนก่อนจะอธิบายว่า
\"พี่หมายความว่าผู้ชายก็ใส่กระโปรงก็ได้ถ้าอยาก แต่พี่ว่า.....พวกนี้คงผิดปรกติ พวกเธอผิดปรกติหรือเปล่า เฟนเดอร์ เซย์โรกี\"คนถูกหาว่าผิดปรกติเกิดอาการเลือดขึ้นหน้าขึ้นมาทันควัน ก่อนจะเอ่ยพร้อมกันว่า
\"ฆ่ารุ่นพี่ติดคุกกี่ปีครับ\"
\"ชุดนักเรียนซัลวาดอร์ กับหนังสือเรียน มันอยู่ตรงไหนกัน\"เสียงใสๆเอ่ยถามคนในกลุ่มเทียร์ นาทีส กับ แบล็คเจทส่ายหัวก่อนจะมองหาร้าน เพื่อเป็นการช่วยเซย์รา
\"ร้านหนังสือไปทางโน้น\"เจ้าชายหัวส้มว่า ก่อนจะลากเซย์ราไป
\"ลากฉันมาทำไม\"
\"ช่วยแบกหนังสือ ฉันเห็นว่านายท่าทางจะแข็งแรง\"เซย์รามองเรอาธีแบบไม่เชื่อ ก็ทั้งนาที ทั้งเทียร์ แบล็คเจท เทียร์ แม้แต่เมเอียร์ก็ตัวใหญ่กว่าเธอทั้งนั้น ชั่วพริบตาแผนยั่งโมโหคนตรงหน้าก็เกิดขึ้น
\"นายอยากหาเพื่อนก็บอกมาเหอะ\"คำพูดแทงใจดำคนข้างๆเข้าอย่างจัง ก่อนจะยอมรับแบบอายๆว่า
\"ใช่..ฉันว่านายน่าจะมีมนุษย์สัมพันธ์ดีที่สุด\"เซย์ราสะดุ้งสุดตัวก่อนความคิดบ้าๆจะออกมา
\"นายเป็นพวกไม้ป่าเดียวกันเหรอ\"
\"ไม่ใช่\"เรอาธีเถียงทันควัน เซย์ราดีใจนิดๆที่คำตอบถูกใจ
พวกเขาเดินผ่านตรอกเล็กๆมาจนถึงร้านหนังสือ เรอาธีเดินนำเข้าไป เจ้าของร้านที่คาดว่าอายุคงจะเลยหกสิบแล้วออกมาต้อนรับ
\"มาอีกแล้วเหรอครับคุณชาย เชิญครับ\"เรอาธียิ้มให้ แล้วกล่าวว่า
\"เอาแบบเรียนสิบชุดครับ\"เราอาธีพูดแล้วเดินออกนอกร้านไป เซย์รามองเรอาธีแบบพินิจพิเคราะห์
ไอ้หมอนี่นิสัยเป็นยังไงกันแน่
เธอคิดพลางเดินดูหนังสือไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับหนังสือเล่มหนึ่ง ปกของมันเป็นสีน้ำตาลแก่ มีฝุ่นจับเล็กน้อย มีหยากไหย้เกาะแสดงว่า มันไม่ได้ถูกหยิบมานานแล้ว หน้าปกของมันเขียนด้ายภาษาอะไรก็ไม่รู้แต่ทำไมเธอเหมือนว่าเคยเห็นและ มันยังถูกตาต้องใจ......เธออ่านออก มันเขียนไว้ว่า \'ปีศาจ\'
\"มันเขียนด้วยภาษามนุษย์\"คำอิธิบายดังมาจากคนแก่เจ้าของร้าน
\"ไม่มีใครอ่านมันออกเลย\"เจ้าของร้านบอก แต่ก็ชะงักกับหน้าตาที่งงงวยของเซย์รา
\"มันเขียนว่าปีศาจ หนูอ่านออก\"
\"ข้างในมันเขียนว่าอะไรล่ะ\"เซย์ราหยิบมันขึ้นมาเปิด ก่อนจะอ่านให้เจ้าของร้านฟังว่า
\"ปีศาจ เป็น สิ่งมีชีวิตที่ร้ายกาจ เป็นอันตรายกับมนุษย์ มันกัดกินเนื้อสดๆของผู้บริสุทธิมากมาย\"เซย์ราอ่านถึงตอนนี้ก็หยุด ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่แสดงความสะอิดสะเอียน
\"ปรักปรำกันชัดๆ\"เซย์บอกแล้วหันไปหาเจ้าของร้านที่ตอนนี้ยืนอึ้ง
\"หนูอ่านออกได้ยังไง\"ชายชราถาม เซย์ราได้แต่ส่ายหัว เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
\"หนูชื่ออะไร\"
\"เซย์รา เอฟรีย่าค่ะ\"ชายชราหยิบหนังสือขึ้นมาแล้วใส่ไปในกาฃองหนังสือของเซย์ราและเพื่อนๆ
\"ตาให้...เอาไปเถอะ\"ชายชราพูดก่อนจะดันเซย์ราเบาๆพร้อมกองหนังสือก่อนที่เซย์ราจะปฏิเสธ เมื่อเซย์รากับเราอาธีเดินผ่านไปแล้ว ชายชราคนนั้นก็พึมพำว่า
\"ทำไมเธอคนนั้นถึงอ่านออก ก็ในเมื่อ มีตระกูลๆเดียวเท่านั้นที่สามารถทำได้ ......ราชวงค์วาเรีย...ของอัลเลธี\"
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
แต่งเสร็จซักที เมื่อยมือ
บาย
รักคนอ่านจาง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น