ซัลวาดอร์~~โรงเรียนปีศาจ

ลำดับตอนที่ #3 : ความบังเอิญ

ตอนนี้นกอินทรีย์สามตัว กำลังนั่งคุยกันอย่างเมามันส์กับภูตต้นไม้หนึ่งต้น  ในโรงแรมแถวชานเมืองซัลวาดอร์ โรงแรมแห่งนี้จัดแต่งแบบซัลวาดอร์ดั้งเดิม หน้าต่างกว้างๆเตี้ยเกือบเท่าประตู ถือว่าเจ้าของฉลาดพอควรหน้าต่างแบบนั้นทำให้อากาศพัดผ่านถ่ายเทตลอดเวลา เซย์รานั่งคุยไปด้วย พร้อมเช็ดมีดสั้นอันวาววับหนึ่งคู่ ด้ามของมันทำมาจากไม้รู้ดเรทจากป่าของเอเดวา ประดับด้วยเพชรสีม่วงอมน้ำเงินคล้ายกับตาของเข้าของมัน เซย์กำลังนั่งอ่านหนังสือความจริงควรเรียกว่าถือหนังสือมากกว่าเพราะมันยังไม่พ้นจากหน้าที่หนึ่งเลย  เซย์โรกีนอนกลิ้งเล่นอยู่บนเตียง หากหญิงใดมาเห็นเขาในตอนนี้คงจะผิดหวังน่าดูกับชายหนุ่มรูปหล่อแต่อ่อนปัญญาไปนิดอย่างเซย์โรกีคนนี้  ส่วนแขกผู้มาเยือนแบบน่ากลัวก็กำลังนั่งเล่นกับต้นไม้บนตัก

\"นายมาจากเจอร์ซีเหรอ  ที่นั่นอากาศดีไหม  เห็นว่าอยู่ใกล้ซาเซียร์ดินแดนน้ำแข็งนิ\"หญิงสาวคนเดียวในคณะเดินทางกล่างอย่างอยากรู้อยากเห็น บุรุษผู้เป็นเจ้าของนัยน์ตาสีเหลืองยิ้มละมุนแล้วตอบว่า

\"อากาศดี ต้นไม้ปกคลุมร่มเย็น....ฉันชอบ\"เมเอียร์บุรุษตาเหลืองกล่าว  เซย์โรกีหยุดการกลิ้งแล้วช้อนสายตาสีม่วงอันคมกริบขึ้นมามองเมเอียร์

\"แล้วคุณเมเอียร์มาที่ป่ากีซทำไมล่ะครับ\"เซย์โรกีถาม เมเอียร์ตีหน้าเคร่งก่อนจะตอบเสียงจริงจังว่า

\"ก็ต้นไม้ในป่ากีซถูกทำลายด้วยฝีมือของพวกโจรแถบนั้น ฉันเลยไปจัดการ..ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ\"พอพูดถึงตอนนี้เมเอียร์ก็เริ่มอารมณ์เสีย  เซย์ทีฟังมานานเลยหาเรื่องใหม่พูด

\"แล้วนายจะกลับเจอร์ซีวันไหนเหรอ\"บุรุษตาเหลืองมองแฝดคนโตที่กำลังนั่งถือหนังสือเล่มเก่าคร่ำครึ เจ้าของบอกว่าได้มาจากคุณตาข้างบ้าน

\"อ๋อไม่กลับหรอก ฉันจะไปเรียนที่ซัลวาดอร์เหมือนกับพวกนายนั่นแหละ\"เมเอียร์พูดเรียบๆแต่นักฆ่าตระกูลเอฟรีย่าช้อกค้างไปเรียบร้อย  ปล่อยให้ต้นไม้หัวเราะนกสามตัวที่แข็งเป็นหินอยู่คนเดียว



ในตัวเมืองซัลวาดอร์คราคร่ำไปด้วยฝูงชนหลากหลาย  ตั้งแต่ขอทานไปถึงเจ้าชาย ก็ใช่น่ะสิ มันจะไม่วุ่นวายได้อย่างไรในเมื่อมันเป็นวันรับสมัครนักเรียนของโรงเรียนซัลวาดอร์โรงเรียนที่ดังที่สุดในรอบพันปีของชาวปีศาจ เด็กรุ่นราวคราวเดียวกันกับเซย์ราที่มาจากหลากหลายเมืองก็มารวมกันที่นี่  เมืองปีศาจแบ่งออกเป็น 9 เมือง ได้แก่  อัลเลธี  เจอร์ซี  ฟรอนเทียร์  เอเดวา  ซาเซียร์  นาทาน  โอแกน  เนปแลนด์ และ ซัลวาดอร์  พวกปีศาจตัดขาดจากมนุษย์และเอลฟ์ตั้งแต่หนึ่งหมื่นปีที่แล้ว  เพราะมนุษย์และเอลฟ์เข้าใจผิดว่าปีศาจเป็นคนทำให้เกิดอุทกภัยครั้งใหญ่ที่คร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย

\"เอ  ไปทางไหนดีน้า  คนเยอะแยะไปหมดเลย  โอ้ย..ขอโทษ\"ทุกคนหันมามองที่เหญิงสาวตาม่วงกับหนุ่มหัวเงินเจ้าทุกข์ทันที ก็เซย์ราจอมซุ่มซ่ามดันไปเดินชนหนุ่มรูปงามหัวเงินตาเทาคนนั้นจนล้ม  ดูท่านายนั่นจะไม่เลิกราง่ายๆซะด้วย

\"ไม่เป็นไรฉันไม่คิดถือสาปีศาจต่ำๆอย่างนายอยู่แล้ว\"เซย์ราหน้าขึ้นสีเพราะความโกรธ นายนั่นลุกขึ้นจัดผ้ายับๆของตัวเองแล้วเหลียวมองดูเซย์ราในชุดมอมๆอย่างดูถูก  เซย์ราชักมีดออกมาจากกระเป๋าแล้วเข้าไปประชิดตัวไอ้หนุ่มมาดมาก

\"แล้วปีศาจตัวนี้มันต่างอะไรจากนายล่ะ\"เมเอียร์มองคู่ต่อสู่ที่ตัวไม่สมกันเท่าไหร่อย่างไม่ค่อยพอใจ  ก็เรื่องอะไรมาว่าเพื่อนเขาอย่างนี้ล่ะ

\"ฉันเป็นภูตแห่งแสง\"สิ้นเสียงเซย์ราก็ปล่อยก้ากออกมาทันทีอย่างไม่สมหญิง ภูตแห่งแสงมองอย่างงงๆ กับคนที่เขาคิดว่าเป็นบุรุษตรงหน้า

\"หึ  ภูตมันแตกต่างจากกันตรงไหน มันก็คือปีศาจหล่ะว้า\"เพียงเท่านั้นคนถูกดูหมิ่นก็ร่ายเวทมนต์ทันที แสงสว่างอันเจิดจ้าก็เข้ามาล้อมรอบตัวเซย์รา เธอตะโกนเรียกรินเรและรวมร่าง

\"วินดิออล\"ฉับพลันแสงที่ล้อมรอบตัวเซย์ราก็ค่อยจางหายไป  ชั่วพริบตามีดคู่ใจของเซย์ราก็จี้ลงบนคอของบุรุษตาเทา แต่เขาก็ต่อยลงไปที่หน้าอกของหญิงสาวจนเธอล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น ชายหนุ่มตาสีเทายืนนิ่งเป็นหุ่นปั้น ยกมือข้างที่ต่อยไปขึ้นมาพินิจดูเหมือนกับมีอะไรอยู่บนมือใหญ่ๆ ปากสีชมพูพึมพำออกมาว่า

\"ผะ..ผู้หญิงหรอกรึ\"เมื่อคิดได้ชายผมเงินก็รีบเข้ามาประคอง พร้อมพูดว่า

\"ฉันขอโทษ  ฉัน\"

\"ไอ้บ้าเอ้ยแกทำกับน้องฉันอย่างนี้ได้ไง\"เซย์ต่อยหน้าของชายผมเงิน เขาเริ่มเกิดอาการงง เขาเบลอเหรอไหงมีคนๆเดียวกันตั้งสามคน

\"คือว่า...ฉันไม่รู้นิว่าน้องคุณเป็นผู้หญิง\"เขาแก้ตัว ก่อนที่หมัดหนักๆของเซย์โรกีจะลงไปบนใบหน้าคมๆของเจ้าของตาสีเทาเซย์ราก็ห้ามไว้ซะก่อน

\"ไม่เอาน่าเซย์โรกี  พี่ผิดเองที่เดินไปชนเขา  เอาเถอะพี่ไม่เป็นไรหรอก..พี่ไม่เจ็บเลยซักนิด\"เซย์ราพูดทั้งๆที่มือบางๆยังกุมหน้าอกอยู่

\"คุณไปโมโหใครมาเหรอ  อ้อ ฉันเซย์รา  เอฟรีย่า  เดอะคิลเล่อร์  ออฟอัลเลธี ขอโทษแทนพี่ด้วย\"เซย์รายื่นมือไปให้แต่ชายหนุ่มไม่ยอมจับ

\"บุรุษไม่สมควรจะจับเนื้อต้องตัวสตรี  ฉันชื่อ นาทีส  อเวนเทอรีน  เดอะปริ้นซ์  ออฟนาทาน\"นาทีสพูดแล้วยิ้มเย็นให้  คนที่เหลือก็เริ่มเข้าใจว่าเขาก็ไม่ใช้คนเลวร้ายอะไร

\"แล้วนายไปโกรธใครมา\"เซย์โรกีพูดจบนาทีสก็เริ่มเล่าอย่างอารมณ์เสีย เกี่ยวกับเพื่อนเจ้าชายเหมือนกันชื่อแบล็คเจท เจ้าชายแห่งฟรอนเทียร์ ที่ยั่วให้เขาโมโหโดยการพาเขาไปในที่มืด

\"นาทีสฉันขอโทษน้า  ยกโทษนะ\"ตอนนี้เจ้าคนก่อเรื่องกำลังมาง้อนาทีส  แบล็กเจท  ไซโคลพีเดี่ยร์ เดอะปริ้นซ์   ออฟฟรอนเทียร์  บุรุษผมสีดำ  ประกอบกับตาสีดำสนิท  แค่เห็นก็เข้าใจที่มาของชื่อทันที

\"นายต้องสัญญาว่านายจะไม่ทำอีกแบล็คไม่งั้นฉันกับนายขาดกัน\"นาทีสก็งอนเป็นเด็กๆ  ส่วนแบล็คเจทก็ไม่วายง้อแบบเด็กๆเหมือนกัน นักฆ่ากับนักบวชมองคู่ซี้คู่นี้อย่างเหนื่อยหน่าย  เสียงกริ่งแว่วมา ทุกคนเงี่ยหูฟังข้อความที่จะประกาศ

\"ขอให้นักเรียนที่จะมาสมัครเรียนมารวมตัวที่หน้าประตูโรงเรียนด่วนครับ\"เสียงทุ้มๆน่าฟังแว่วมาตามลม ใครจะไปรู้ว่าเจ้าของเสียงน่ะ มันขัดกับเสียงขนาดไหน ชายร่างยักษ์ผมสีแดงราวเปลวเพลิงยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียนซัลวาดอร์  พวกเซย์ราเดินเข้าไปต่อแถวที่เขารับสมัครนักเรียน  หลังจากที่สมัครแล้วก็มีรุ่นพี่หลายกลุ่มสวมปลอกแขนสีต่างๆกันพอคนที่ลงสมัครไปคัดเลือกในห้องโถงใหญ่  ห้องโถงใหญ่บุพรมสีน้ำตาลทั้งหลังมีเวทากว้างขวางอยู่ข้างหน้าอัศจรรย์ ที่เห็นว่าเด่นที่สุดคงจะเป็นชายชราที่ยืนอยู่บนเวที

\"หวัดดี ฉันเปเปอร์  โฮนาซี  เดอะซอซาเรอร์  ออฟซาเซียร์...เฮ้ยขอโทษ  นายตกใจเหรอ\"บุรุษผมสีม่วงตาสีน้ำเงินทักเซย์ราที่ตอนนี้ใจดวงน้อยหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

\"ฉันเทียร์  ฟานตาน่า  เดอะปริ้นซ์  ออฟซาเซียร์\"ชายผมขาวตาฟ้าข้างๆแนะนำ  สองคนนี้ดูท่าจะเป็นเสือผู้หญิงเหมือนกัน  แต่ต่างกันตรงที่อุปนิสัย  เปเปอร์ดูเป็นคนขี้เล่น  แต่เทียร์ดูสุขุม  นักฆ่าสาวยิ้มให้แล้วหันไปสะกิดเพื่อนๆทั้งใหม่เก่าให้หันมาทำความรู้จัก

\"ฉันเซย์  นี่เซย์ราน้องสาวฝาแฝดฉัน  และนี่เซย์โรกี  เราอยู่ตระกูลเอฟรีย่า  เป็นนกอินทรีย์\"

\"เซย์โรกี  .....  เซย์โรกี\"เสียงใสๆแว่วมาจากทางด้านหลังของน้องเล็กตระกูลเอฟรีย่า  เมื่อเซโรกีหันไปก็พบกับด็กผู้ชายหน้าหวาน  ผมของเขาเป็นสีดำ  ส่วนสีตาก็แสด เซย์โรกีกับไอ้หนุ่มหน้าหวานกระโดดกอดกันท่ามกลางสายตานับร้อยในห้องโถงใหญ่  เมเอียร์กับแบล็คเจทหันไปถามเซย์ว่า

\"เอ่อ..น้องนาย\"เซย์ยิ้มแล้วเผยถ้อยคำที่เพื่อนๆต้องถึงบางอ้อ

\"นั่นเฟนเดอร์   เซนฟานี  นักฆ่าแห่งฟรอนเทียร์  เพื่อนรักของเซย์โรกีมัน\"เปเปอร์ที่ตอนแรกอ้าปากค้างจึงหุดปากลงแล้วถามต่อ

\"แล้วพวกนายชื่ออะไรกันบ้าง\"

\"ฉันแนะนำเองละกัน  ฉันชื่อแบล็คเจท  นายหัวเขียวนี่ชื่อเมเอียร์  คนที่ยืนอ่านหนังสือน่ะ  นาทีส เพื่อนซี้ฉันเอง\"นาทีสเงยหน้าจากหนังสือแล้วยิ้มน้อยๆก่อนจะอ่านต่อ



เสียงปรบมือขอความสงบดังมาจากกลางเวที  ทำให้ปีศาจหายๆตัวที่นั่งคุยกระจายเป็นอันต้องหยุด  ชายผมสีแดงและสลับด้วยสีขาวที่เกิดเพราะความแก่แต่ดวงหน้าก็ยังคงเหมือนเพิ่งสี่สิบต้นๆทั้งๆที่อายุจริงปาไปเกือบสองร้อยปี

\"ให้สัตว์ปีกเดินมาที่ธงสีแดง  สัตวน้ำไปที่ธงสีฟ้า  สัตว์บกไปที่ธงสีดำ  สัตว์กลางคืนไปที่ธงสีเหลือง  ส่วนภูตจะไปที่ธงไหนก็เชิญ\"ชายชรากล่างสั้นๆก่อนที่นักเรียนจะเริ่มแยกย้าย

\"อ้าว  แบล็ค   เปป  นายเป็นนกเหรอ\"เซย์ราถามแบล็คเจท  กับเปเปอร์  ที่เดินมาทางธงสีแดง

\"ฉันเป็นเหยี่ยว\"แบล็คเจทว่า

\"ฉันเป็นนกพีรีแกนน่ะ\"เปเปอร์พูด  ฉับพลันทุกๆคนในห้องประชุมก็มีรอยกากบาทกับเครื่องหมายถูกสลับกันไปอยู่กลางหน้าผาก บางคนก็ได้กากบาทบ้างก็ได้ถูก  พวกของเซย์ราได้เครื่องหมายกากาบาทมา

\"คนที่ได้เครื่องหมายถูก.....เธอสอบตก!\"ความงงงวยเกิดขึ้นกับนักเรียนทุกคน  มีปากดีๆของใครบางคนที่ไม่แน่ว่าเป็นเปเปอร์หรือแบล็คเจทกล่าวว่า

\"อ้าวไหงงั้นครับ\"

\"จำไว้ที่นี่   กากบาทคือเครื่องหมายถูก\"ชายชรากล่าวแล้วยิ้ม  พวกที่สอบตกเดินออกไปข้างนอกห้องคงเหลือแต่งพวกที่สอบผ่าน  ดูเหมือนเหล่าหนุ่มๆจะติดใจเซย์ราเลยตามมาอยู่หอสุริยาธงสีแดงกันหมด  และก็มีเพื่อนใหม่อีกหนึ่งคน   ชายผมส้มตาเขียวที่ดูสะดุดตา  ทุกคนหันไปมอง  เมเอียร์ทักขึ้นก่อนว่า

\"คุณชื่ออะไรครับ\"ชายผมส้มนิ่งไปชั่วครู่ก่อนตอบเสียงดังฟังชัดว่า

\"เรอาธี  ดรีไซด์  เดอะปริ้นซ์    ออฟโอแกน\"



+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+



ตอนเจอพระเอกนี่มัน....โค ต ร ธรรมดาเลยไม่ใช่เรอะ :คนอ่าน

ง่ะ  คิดการเจอไม่ออกง่ะโทดทีก้าบ:โจรน้อย