สาวโก๊ะหัวใจใสกิ๊ก

ลำดับตอนที่ #8 : ฟังวิทยุ

อะตอมเดินขึ้นไปห้องนอน     เพื่อจะทำการบ้านที่วันนี้อาจารย์ประจำวิชาภาษาอังกฤษเพิ่งสั่งมา  และให้ส่งในพรุ่งนี้เช้า       เ เหละนี้ก็คงจะเป็นวิชาเดียวที่อะตอมตั้งใจทำเองโดยไม่ได้ไปลอกเพื่อนที่โรงเรียน      แต่ก็มีเพียงบ้างวิชาเท่านั้นเหละที่เธอทำไม่ได้จริงๆ       ที่จริงอะตอมเป็นเด็กหัวไว แต่หล่อนค่อนข้างที่จะขี้เกียจไปนิด ทำให้เธอได้คะแนนสอบไม่ดีเท่าไรนัก      แต่ก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี

เฮ้อ...เสร็จซ่ะที    จะว่าไปแล้วเราก็เก่งใช้ย่อยน่ะเนี่ย      

โธ่..กะไอ้แค่ทำการบ้านเสร็จแค่นี้ก็ชมตัวเองไปได้นะคนเรา  หลงตัวเองจริงๆเลย

  งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า    ...นี้ก็สี่ทุมแล้ว   จะได้ตื่นแต่เช้า

จากนั้นหล่อนก็เดินไปเปิดวิทยุคู่ใจที่แม่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อ 2 ปีก่อน       อะตอมถือเป็นแฟนวิทยุตัวยงเลยคนหนึ่งก็ว่าได้  เพราะไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่ได้ยินเสียงวิทยุของเธอ    

 "เพลงนี้ก็ขอมอบให้กับ สาวนุ่น  ม.5 โรงเรียนนราดล    น่ะครับ   จากหนุ่มอ้วนจัง"

เสียงหล่อของดีเจ  ประจำคลื่น  89.6   คลื่นฮิตติดหนึบ ที่อะตอมชอบฟังเป็นประจำ      ส่งเสียงมายังโสตประสาทของอะตอม ทำให้หัวใจน้อยๆ ของหล่อน รู้สึกวิวๆ ขึ้นมา  ทุกๆวันที่หล่อนฟังก้จะได้ยินแต่เสียงคนขอเพลงให้กัน  จนทำให้หล่อนคิดขึ้นมาว่าทำไมไม่มีคนขอเพลงแบบนี้ให้เราบ้างน่ะ 

เฮ้อ....พุดไปแล้วมันก็น่าน้อยใจ     

ไม่เอาแล้วเรา ..นอนดีกว่าอย่าไปคิดเรื่องไร้สาระแบบนั้นเลย

ร่างบางๆนอนลงบนเตียงนุ่มที่ปูด้วย  ลายท้องฟ้าสีม่วงอ่อน   ที่เจ้าตัวชอบเป็นนักหนา       ไม่นานเทาไรหล่อนก็พล็อยหลับไป  โดยไม่ปิดวิทยุเหมือนเช่นทุกๆคืน

 อืม....................สดชื่นจังเลย      กระต่ายน้อยตัวโน่นน่ารักจังเลย  เดี๋ยวรอก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเล่นกับเจ้านะรอก่อน 

วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  _ *** ___\\        

  อะตอมวิ่งไปด้วยความเร็วแล้วก็ไปถึงบริเวณที่เจ้ากระต่ายน้อยยืนอยู่   แล้วหล่อนก็ค่อยๆ ย่องเข้าไป ย่องเข้าไป

อ้า................ อย่าเพิ่งไปเจ้ากระต่าย  ฉันไม่ทำอะไรเจ้าหรอก กลับมานี้ก่อนน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อะตอมตะโกนเรียกเจ้ากระต่ายน้อย  ที่กำลังจะวิ่งหนีเธอไปอย่าไม่คิดชีวิต     ด้วยมันกลัวว่าหล่อนจะจับตัวมันไปทำร้าย            แต่อะตอมก็ยังวิ่งตามเจ้ากระต่ายน้อยๆป พร้อมทั้งร้องเรียกกระต่ายให้กลับคืนมา    

โอ๊ย......

แล้วทันใดนั้น หล่อนก็วิ่งเข้าชนกับเสาไฟฟ้าขนาดสูง

เป็นอะไร       เจ็บมากไหมครับ  ??????

เฮ้ย.....ทำไม เดี๋ยวนี้โลกมันพัฒนาไปจนเสาไฟฟ้าพูดได้แล้วเหรอเนี่ย   ไม่น่าเชื่อเลย             

แต่เอ๊ะ .  ?????     ทำไมเสาไฟฟ้ามันยิ้มได้ว้า     

นั่นผู้ชายนิ     แถมหน้าตาหล่อซะด้วย              หรือว่าฟ้าจะสงสารเรา ก็เลยส่งเทพบุตร  องค์นี้ลงมา 

ขอบคุณนะค่ะท่านเทวดา   อะตอมเอาฝ่ามือทั้งสองข้างประกบกัน   เหมือนจะขอบคุณเทวดาพร้อมกับเหม่อมองไปยังท้องฟ้า  ที่ตอนนี้สวยเหลือเกิน

ไม่เคยเห็นท้องฟ้าที่สวยมาก่อนเท่ากับวันนี้เลย

คุณๆๆ  ครับเป็นอะไรมากหรือป่าวครับ    เจ็บตรงไหนหรือป่าว       และมือของเทพบุตรคนนั้น   เอ๊ะไม่ใช่ๆ   และมือของชายคนนั้นก็จับที่ไหล่ทั้งสองข้างของอะตอม    

ด้วยแรงสั่นและเสียงของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าทำให้ล่อนสะด้งตื่นขึ้นมา                   และแล้วหล่อนก็พบกับความจริงว่ามันเป็นแค่เพียงความฝันเท่านั้น

โธ่...น่าเสียดายจัง มันเป็นแต่ความฝันหรือเนี้ย      อะตอมเรานี่ชักจะบ้าเข้าไปทุกวันแล้ว    ฝันอะไรก็ไม่รู้     สงสัยคงจะเป็นเอาหนักน่ะเนี้ย

  แล้วหล่อนก็ล้มตัวลงนอนต่อ       บรรยากาศตอนนี้กำลังเงียบสงัด  ท้องฟ้าก็มืดครึม          เหมือนฝนจะตก

ตื่นได้แล้ว........ ตื่นได้แล้ว  เสียงนาฬิกาที่อยู่บนหัวเตียงส่งเสียงปลุกอะตอมให้ตื่นจากการหลับใหล

ฮือ....เช้าแล้วเหรอเนี้ย  ทำไมมันเร็วอย่างนี้นะ   

 อออกไปสูดอากาศข้างนอกระเบียงวะหน่อยคงดี

แล้วร่างน้อยๆก็เดินไปยังระเบียงบ้านที่หล่อนใช้เป็นจุดวาดรูปเป็นประจำ