รักสุดท้าย นายมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉาก

“พี่เก่งๆ คนไข้ฟื้นแล้ว” ผมตะโกนเรียกพี่ชายที่เรียนด้วยกันมาเพื่อให้มาช่วยดูอาการของคนไข้ที่เพิ่งถูกยิงและบาดเจ็บทั่วทั้งร่างกาย

“คุณ คุณเป็นยังไงบ้างครับ ยังเจ็บอยู่ไหม” ผมเอ่ยถามคนที่เพิ่งลืมตาขึ้นมา ตาของเขากระพริบถี่ๆแล้วกรอกไปมาเพราะยังไม่ชินกับแสงไฟในห้อง ใช่ละสิก็เล่นหลับไปตั้ง 3 วัน

“ที่นี่ที่ไหน” เขาเอ่ยช้าๆ

“ที่นี่โรงพยาบาลครับ คุณปลอดภัยแล้วนะ” ผมแตะที่มือเขาเบาๆ

“แล้วคุณเป็นใคร”

“อ้าว ไอ้นี่ ใส่ชุดแบบนี้แล้วอยู่ที่นี่ คงเป็นพระเอกสิเกมั้ง” พี่หมอเก่งพูดสวนขึ้น

“พี่ใจเย็น เขาคงยังเบลอๆอยู่นะ อย่าใช้สิทธิ์ลูกเจ้าของโรงพยาบาลกวนคนไข้สิ” ผมพูดและทำสายตาปรามเขาเล็กๆ

“แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เขาค่อยๆถามต่อ

“พอดีน้องสาวผมไปเจอคุณนอนสลบเลือดอาบอยู่ที่หน้าบ้าน เขาเลยพาคุณมาส่งที่นี่”

“ว่าแต่สาวน้อยไปไหนแล้วละ” พี่หมอเก่งถามขึ้นอีก

“หลับอยู่นี่นะครับ สงสัยจะเฝ้าไข้จนเหนื่อย” เซนเพื่อนผมชี้ไปที่สมายที่กำลังหลับอยู่เพราะเธอมาเฝ้าเขาทุกวัน

“แล้วผมเป็นใคร ชื่ออะไรครับ”

“อ้าว ซวยละริท คนไข้มึงความจำเสื่อมซะแล้ว” หมอเก่งเดินถอยหลังไปหาเซน

“พี่ทิ้งกันเฉยเลยเหรอ นี่คุณจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ” ผมมองหน้าเขาอย่างหวั่นใจ

เขาพยักหน้ารับเบาๆ

“ตัวใครตัวมันแล้วมึง” หมอเก่งรีบเอ่ย

“โห พี่ได้ที  ก็ได้ๆริทดูเองก็ได้ พี่จะไปไหนก็ไปเลยไป” ผมไล่คนที่เอาแต่บอกปัด

“ก็พี่ช่วยดูจนฟื้นแล้ว คราวนี้ริทก็ต้องเป็นฝ่ายดูแลแล้วละคุณหมอเจ้าของไข้ ไปเซนเรากลับไปคอนโดดีกว่าจ๊ะที่รัก” หมอเก่งโอบเอวเซนแล้วเดินออกไป

“ไปเลย ไปสวีทกันให้พอใจเลยไป” ผมไล่ อยากจะบ้าตายกับคู่นี้จริงๆ

“แล้วคุณยังเจ็บแผลอยู่รึเปล่า ไหนลองขยับสิ” ผมหันไปหาคนป่วยเจ้าปัญหา

“โอ๊ะ โอ๊ย” เขาขยับแล้วร้องออกมา

“อ๊ากกกก พี่ พี่ฟื้นแล้วจริงๆด้วย พี่คะ พี่คะ หนูดีใจ” สมายเข้าไปกอดคนป่วยอย่างลืมตัว

“โอ๊ยๆๆ” เขาร้องเสียงหลง

“สมายใจเย็นๆสิ เขายังเจ็บอยู่นะ” ผมห้ามน้องสาวตัวแสบ

“หนูขอโทษคะ หนูดีใจไปหน่อย” เธอรีบยกมือไหว้ขอโทษ

“แสดงว่าคุณยังเจ็บอยู่เอาไว้ให้หายสนิทแล้วค่อยทบทวนเรื่องความทรงจำของคุณแล้วกันนะ” ผมบอกเขาแล้วดึงผ้ามาห่มให้

“นี่เด็กน้อยกลับบ้านไปได้แล้ว นี่จะเที่ยงคืนแล้วนะ เดี๋ยวพ่อเป็นห่วง” ผมหันไปหาสมายบ้าง

“โถ่ กลับไปก็ไม่เจอใครหรอก ป่านนี้พ่อนอนแล้ว ส่วนพี่แกงก็ไปผับอีกตามเคยหนูไม่อยากอยู่คนเดียวอยู่กับพี่สุดหล่อดีกว่า” ผมมองน้องสาวที่เอาแต่ใจแล้วอดส่ายหัวให้กับความรั้นไม่ได้

“แล้วเราจะเอายังไงกับพี่เขาดีคะ” สมายเสียงแจ๋วถามต่อ

“ถ้าเขาหายแล้ว ยังจำอะไรไม่ได้ก็คงต้องปล่อยเขาไป” ผมบอกเพราะไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน

“ปล่อยไป ไปไหนคะ พี่ริทไม่สงสารเขาเหรอ เป็นใครก็ไม่รู้ ชื่ออะไรก็ไม่รู้ เสียดายผู้ชายหล่อๆนะคะ^^” เธอตอบสวนมาทันที

“แล้วจะให้พี่ทำยังไง” ผมจนใจจริงๆ

“ก็ให้เขาไปอยู่บ้านเราไงคะ”

“ห๊ะ ไม่ได้หรอก คุณอาดุแย่เขาเป็นใครก็ใม่รู้จะให้ไปอยู่ได้ยังไงพ่อเธอไม่ยอมแน่ๆ ไม่รู้จักพ่อเขาเหรอ” เด็กน้อยนิ่งไปก่อนที่จะ

“ถ้างั้นก็ไปอยู่คอนโดพี่ริทไง คอนโดใกล้โรงพยาบาลตรงนี้พี่มีไม่ใช่เหรอ”  คอนโดที่ผมซื้อไว้เวลาออกเวรดึกๆจะได้ไม่ต้องขับรถไกลๆกลับบ้าน

“อ้าวลำบากพี่ เป็นงั้นไป”

“นะนะ ไม่งั้นหนูจะพาเขาไปบ้านจริงๆด้วย” ผมคิดชั่งใจอยู่นาน

“ก็ได้”

“เย่ เย้พี่ริทใจดีที่สุดเลย” สมายกระโดดกอดผม

“ปล่อยๆ พี่จะล้มแล้วเราไม่ใช่ตัวเล็กๆแล้วนะ ดูสิแก้มจะปริแล้วเนี่ย”

“อะไรพี่ว่าหนูอ้วนเหรอ ฮือๆๆหนูเสียใจ” เธอร้องลั่น

“เบาๆสิ นี่มันโรงพยาบาลนะ เดี๋ยวเขาก็แตกตื่นกันพอดี” ผมเอามือไปปิดปากสมายไว้

~อยู่รอคำว่ารักของเธอนั้นตลอดมา ช่วยรับรู้ใจกันบ้างจะได้ไหม~

“ฮาโหล คะเจ๊ต๊อป อยู่โรงพยาบาลกับพี่ริทคะ” ผมรู้เลยว่าคนที่โทรตามคือสต๊อปอีกเหมือนเคย

“ไม่คะ หนูยังไม่กลับ” แล้วเจ้าตัวก็ดื้อไม่กลับเป็นอย่างนี้ทุกคืน

“อะไรนะคะ ไอแพดรุ่นนั้นมาแล้วเหรอ ซื้อมาให้หนูแล้วด้วย” แผนการเดิมๆแต่ใช้ได้ผลทุกทีเลยสิน่า

“ยอมกลับบ้านแล้วใช่ไหม” ผมเอ่ยทักเมื่อเธอวางโทรศัพท์

“แฮ่ๆคะ งั้นหนูไปก่อนนะ ฝากพี่สุดหล่อด้วย พี่ริทห้ามเตะต้องนะคะ ไม่งั้นหนูไม่ยอมจริงๆด้วย” ก่อนจะไปยังมีมาทำตาเขียวใส่อีก

“โอเคๆกลับดีๆละ แล้วถ้าอยากให้นายนี่อยู่ก็อย่าเผลอเอาเรื่องนี้ไปบอกใครละ”

“คะ ได้คะเป็นสัญญาระหว่างเรา”

แอ๊ดๆเสียงประตูกำลังจะปิด

“เอ๊ะ ลืมคะ จ๊วฟๆพี่สุดหล่อ” สมายเดินกลับเข้ามาแล้วหอมแก้มนายนั่นสองข้าง

“นี่เราเป็นเด็กเป็นเล็กเล่นอะไรอย่างนี้” ผมทำเสียงดุๆ แต่เหมือนเขาจะไม่กลัวเลย= ="

“พี่ริท คนนี้หนูจอง” สมายบอกยิ้มๆแล้วเดินออกไป

“จริงๆเลยสิน่าเด็กสมัยนี้” ผมเดินเข้าไปดูหน้าเขาใกล้ๆ ก็หล่อจริงๆนั่นแหละนะ ใบหน้าขาวๆ จมูกเป็นสัน ปากเรียวๆแบบนี้ หน้าเราใกล้กันขึ้นเรื่อยๆจนจมูกจะแตะกัน

“น้องคุณแค่หอมแก้ม นี่คุณจะจูบผมเลยเหรอ” เขาลืมตาขึ้นมา

“นี่คุณณณณณณณณณณณ”

 Tิbc.....................
กลับมาตามสัญญาแล้วนะคะ
กับฟิคที่มีเหล่าพี่น้องเดอะสตาร์มากมาย
คนแค่นี้ยังไม่จุใจ  ยังไงก็ช่วยติดตาม
คอมเม้นต์ได้นะจ๊ะ.........ไรต์ไม่กัด (ฉีดยาแล้ว^^)