คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 19 เหงา เคลียร์ [100%]
ตอนที่ 19 เหงา เคลียร์
ณ สนามบิน..
[Baekhyun talk.]
และแล้ววันนี้ก็มาถึงครับ วันที่ผมต้องไปต่างประเทศ คนมาส่งผมนี่คือเต็มเลยครับมีเฮียมีพี่ลู่ของ ไอฮุนมีเทาฮุนไคพี่โด้พี่อี้พี่ยองแจพี่จินยองแจ็กสันแบมแบมป๊าม๊าพ่อแม่ไอฮุนแม่ไอไค มากันซะเยอะ เลยครับ แหม~ ตอนนี้ก็รอเวลาขึ้นเครื่องอย่างเดียวครับ ผมกำลังยืนจับมือกับจงแดอยู่ครับ ไม่อยาก ไปเลยอะ
"ถึงที่นั่นแล้วอย่าลืมโทรหาผมนะครับ อยู่ที่นั่นดูแลตัวเองดีๆนะครับ ไม่มีผมคอยดูแลก็ต้องดูแล ตัวเองให้ดีๆนะครับ อย่าลืมคิดถึงผมด้วยล่ะ"
"งั้นเอาไว้ฉันปิดเทอม ฉันจะกลับมาหานาย"
"อย่ากลับมานะครับ"
"ทำไมล่ะ"
"ผมกลัวว่าถ้าแบคมาแล้วผมจะไม่ให้แบคกลับไปเรียนต่อให้จบ เพราะงั้นเอาไว้เรียนจบค่อยมาที เดียวเลยแล้วกันนะครับ"
"ไม่อยากไปเลยอ่า~"
"ไม่งอแงสิครับคนดี"
"('^')"
"โอ๋ๆ ผมสัญญาเลยครับว่าจะคอลไปหาทุกวันเลย"
"อืมมม~ กอดได้มั้ย"
"ได้สิครับ" ผมนี่รีบเข้าไปกอดเลยครับ ผมกับจงแดกอดกันกลมเลย
"จะทำอะไรเกรงใจคนอื่นบ้างงงง~"เสียงฮุนดังแว่วๆมาครับ แต่ผมสนที่ไหนล่ะ
"จงแด..."
"ครับ"
"ฉัน....รักนายนะ"
"ผมก็รักแบคครับ"
"เรียกฉันเหมือนตอนนั้นสิ พูดกับฉันให้เหมือนตอนนั้น...เฉิน"
"!!!"
"ไม่ยอมบอกกันเลยนะ"
"ขอโทษ ฉันรักนายนะป๋าย"
"คิดถึงจัง"
"นี่ๆ เลิกหวานกันได้แล้ว ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว"เสียงจงอินครับ
"มารความสุขตลอด"ผมผละออกมาแล้วพูด
"ไม่เคยได้ยินหรอ เวลาแก่งความสุขมักสั้นเสมอ"เทา
"พูดเกาหลีได้แล้วนี่"ผม
"มีเมียเป็นคนเกาหลีซะอย่าง"เทา
"ขึ้นเครื่องไปได้แล้วไป เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก"ฮุน
"จ้าๆ ไปละนะครับทุกคน แล้วเจอกันใหม่ครับ!!"ผม
"อย่าลืมคิดถึงพวกเราล่ะ"แจ็กสัน
"อื้มไปล่ะนะ ลาละนะครับ"ผมพูด แล้วเดินไปกอดพวกท่านๆทั้งหลายแล้วก็เดินไปกอดคนอื่นต่อ พอกอดหมดทุกคนก็ลากันอีกนิดหน่อย แล้วผมก็ไปขึ้นเครื่องครับ ให้ตายสิ อยากให้เรียนจบเร็วๆจัง สงสัยจะต้องตั้งใจเรียนแล้วรีบกลับมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วล่ะ รอฉันหน่อยนะจงแด...
1 เดือนผ่านไป
[Chen talk.]
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ถึงจะผ่านไปแค่เดือนเดียว แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนมันผ่านไปเป็นปีแล้ว มันทรมานนะครับ การที่จะรอคนที่เรารักมากๆน่ะครับ ผมไม่อยากรอเลยครับ ผมรอมาตั้ง 12ปี ยังจะต้องรออีก 3ปีอีกงั้นหรอ ตอนผมรู้เรื่องผมเครียดมาก แต่ก็ไม่อยากให้แบคต้องคิดมากผมเลย ต้องแกล้งทำเป็นว่าไม่เป็นไร ทั้งๆที่ตอนนั้นเฟลสุดๆ อยากจะห้ามไม่ให้เขาไปแต่ก็ไม่ได้ ทุกวันนี้มัน เหมือนภาพหลอนอะครับ ทำอะไรก็มีแต่ภาพตอนที่ผมอยู่กับแบคมาให้เห็น มันเหมือนมีอะไรขาดหาย ไปในชีวิตอะครับ เพราะผมทำมันจนชิน พอไม่มีแบคแล้วมันก็เลยโหวงๆอะครับ
"คิดถึงจัง" ผมพูดออกมาเบาๆ นับวันผมยิ่งเหมือนคนบ้า ถึงแม่จะคอลให้เห็นหน้ากันอยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังหยุดคิดถึงไม่ได้ เมื่อไม่กี่วันก่อนผมส่งของไปให้แบคที่นั่นครับ ไม่รู้ว่าจะได้รับรึยัง มันเป็น สมุดสเก็ทภาพน่ะครับ แบคบอกว่าอยากได้ผมเลยซื้อให้น่ะครับ แบคชอบวาดรูปวิวน่ะครับ ผมเลยไป หาซื้อแล้วส่งไปให้ ให้แบควาดภาพที่นั่น พอกลับมาก็เอามาให้ผมดู
"โอนเนอร์ยังโอเคอยู่ใช่มั้ยครับ"เจบีพูด
"หน้าฉันดูโอเคมั้ยล่ะ"ผม
"คิดถึงก็ไปหาสิครับ"เจบี
"ฉันไม่อยากทำให้เขาเรียนไม่รู้เรื่อง"ผม
"รักมากก็คิดถึงมากนะครับ"เจบี
"ฉันรู้ไม่ต้องมาบอกฉัน"
"โอนเนอร์ก็ ผมหวังดีนะครับ คิดถึงก็แค่ไปหาไม่ใช่มานั่งเป็นหมาหงอยแบบนี้"
"แกลองมาเป็นฉันสิ"
"ให้ผมเป็นก็ดีนะครับ แฟนโอนเนอร์ทั้งสวยน่ารักขี้อ้อนแถมเซ็กซี่นิดๆด้วย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าโอนเนอร์อดทนมาได้ยังไง เป็นผมคบกันแค่อาทิตย์สองอาทิตย์ก็เสร็จแล้ว"
"แกหยุดคิดและหยุดพูดอกุศลเกี่ยวกับแบคเดี๋ยวนี้เลยนะ คนนี้ฉันรักฉันหวง แล้วฉันก็ไม่ได้เป็น แบบนายด้วยที่จะทำอะไรแบบนั้นกับคนที่เป็นแฟนกันไม่ถึงเดือน แล้วก็นะ ฉันกับแบคยังไม่ได้คบกัน ด้วย"
"ป๊าดดดด~ พ่อคนดีของสังคมมม~"
"หุบปากแล้วออกไปทำงานได้แล้วไป ร้านเปิดแล้ว"
"คร้าบๆ"
"ให้ตายสิ"
อีกฝั่งนึง
[Baekhyun talk.]
"เฮ้อ~"ถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อยของวันแล้วครับ เวลาแบบนี้จงแดก็คงจะนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ ห้องไม่ก็ทำงานอยู่ที่ร้าน เวลาของเรา 2คนไม่ตรงกันเลยครับของผมกลางวันของจงแดกลางคืน ที่นี่กว่าจะเรียนก็ 9โมง เลยมีเวลาให้มานั่งเล่นอยู่แบบนี้ ผมมาอยู่ที่นี่ได้เดือนนึงแล้วครับ เริ่มมีเพื่อน บ้างแล้วล่ะครับ อยู่ที่นี่พูดแต่ภาษาอังกฤษ แต่ถ้าจะด่าต้องด่าภาษาเกาหลีจะได้ไม่รู้ว่าด่าอะไร
"ยูถอนหายใจมาเป็นร้อยรอบแล้วนะเบค่อน"จัสตินพูด เอิ่ม...บอกว่าแบคฮยอนๆแม่งเรียกเบค่อน อยู่นั่นแหละ คนนะเฟ้ย!ไม่ใช่ของกิน
"นั่นสิ ไอเห็นยูถอนหายใจตั้งแต่วันแรกที่ไอเห็นยูยันตอนนี้เลยนะ มีอะไรกลุ้มใจบอกไอสองคน ได้นะ"มิกกี้พูด
"เอาง่ายๆภาษาบ้านๆเลยปะ คิดถึงว่าที่แฟนเว้ย!"ผม
"ว่าที่แฟน? ทำไมต้องว่าที่อะ เป็นแฟนกันเลยไม่ได้หรอ"จัสติน
"จะให้เล่าใช่มั้ย"ผม
"Yes!!"ตอบอย่างพร้อมเพรียง งานนี้ผมก็เลยต้องเล่าให้สองคนนีฟังตั้งแต่วันแรกที่เจอกับจงแด จนตอนนี้ พูดถึงก็อยากกลับแล้วอะ
"นี่มันนิยายชัดๆ"จัสติน
"ช่าย เจอกันเพราะทำของหาย เคยไปเที่ยวกันสองคน ซื้อของคู่กัน คอนโดก็อยู่ข้างกัน ไปมา หาสู่กันตลอด แถมพี่ก็กีดกันนิดๆ ชีวิตในนิยายเลยนะเนี่ย"มิกกี้
"งั้นก็แสดงว่าที่ชอบถอนหายใจบ่อยๆก็เพราะคิดถึงหมอนั่นใช่มะ"จัสติน
"อืม"
"แล้วแกเคยมีอะไรกับเขามะ"มิกกี้
"จะบ้าหรอ-///- จงแดเขาเป็นสุภาพบุรุษจะตายจะไปมีอะไรกันได้ไง"
"แล้วแกอยากมีมะ"จัสติน
"ก็......."
"หึฉันมีแผน เอาให้ซี้ดเลย"
"อีบ้า-///-"
กลับมาอีกฝั่ง
[Kai talk.]
"นี่คือการประชุมใหญ่ระดับชาติ ถึงจะขาดไปสองคนก็ไม่เป็นไร แค่นี้ก็เยอะมากพอแล้ว" อลังไป มั้ยถามใจตัวเองดูนะโอเซฮุน มึงจะเว่อร์เกินไปละ ดีรับทุกคน ตอนนี้พวกผมอยู่ที่พี่อี้ครับ งานนี้ลง ทุนปิดร้านกันเลยทีเดียวครับ ตอนนี้มีชาวคณะร้านจางอยู่ครบ และคู่พระนางอย่างพวกผม ขาดไปแค่ คู่เดียวเท่านั้น และก็มีเสี่ยวลู่อีพี่โฮและหยอยอยู่ด้วย
"เอาตรงๆไม่อ้อมค้อมเลยละกันนะ ทั้งสองคนจะจบหรือไม่จบ"พี่ยองแจ
"จบ"ยอล
"แต่ฉันไม่จบ"อีพี่โฮ
"เหตุผล"พี่จินยอง
"ฉันรักคนอื่นแล้ว"ยอล
"ฉันจะทวงของๆฉันคืน"อีพี่โฮ
"อ่าโอเค เราไม่มีปัญหากับชานยอลละ แต่ซูโฮ ฉันถามหน่อย ระหว่างนายสามคน ใครผิด"พี่อี้
"เซฮุน"อีพี่โฮ
"Why?"หวัง
"ก็มันอ่อยเทา"อีพี่โฮ
"ไม่ใช่ว่าพี่ผิดหรอกหรอครับ"ผม
"...."
"ตัวเองผิดก็ยอมรับมาเถอะ ผู้ชายเขาไม่เอาก็อย่าพยายามเลย เห็นแล้วมันน่าสมเพช"แบม
"เกือบดีละ เสียตรงอันหลังอะ"
"ฉันก็รู้สึกนะ เคยถามตัวเองเหมือนกันว่ารักเขาจริงรึเปล่า.."
"..."
"หรือแค่เบื่อๆเหงาๆและเล่นสนุกกันแน่ ดูเลวใช่มั้ยล่ะ"
"มาก!"
"งั้นหรอ"
"พี่ซูโฮ ผมว่าพี่พอเถอะ อย่างพี่ต้องเจอคนอื่นที่ดีกว่าได้แน่ๆ"เซฮุน
"นายเชื่องั้นหรอ"ซูโฮ
"ครับ ขอแค่พี่ไม่คิดจะนอกใจเขาแค่นั้น ผมเชื่อว่าเขาคนนั้นคือคนที่ใช่สำหรับพี่"เซฮุน
"เพราะงั้น เลิกในสิ่งที่ทำอยู่เถอะนะ เชื่อสิ พอถึงเวลาคนๆนั้นก็จะมาหาเอง ส่วนคนในวันนี้ถ้า ยังไม่ใช่ก็ปล่อยเขาไป"พี่อี้
"สมกับที่เป็นพี่ใหญ่สุดเลย พูดได้ดีมาก"แบม
"เฮ้อ~ ก็ได้ แต่ถ้านายทำเทาเสียใจเมื่อไหร่ ฉันจะเอาเขาคืน"พี่โฮพูดพลางชี้หน้าฮุน
"ไม่มีทาง"ฮุน
"หึ ฉันจะคอยดู ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวจะรีบกลับบ้านวันนี้มีแขก"พี่โฮพูดแล้วก็เดินเชิดๆออก จากร้านไป
"แล้ว..... ชานยอลชอบใครอยู่หรอ"พี่อี้ถาม ทุกคนมองไปที่ชานยอล พี่อี้มองแบบคาดหวังมากอะ สายตามันมีหลายๆอย่างรวมกัน อ่านสายตาพี่เขาไม่ออกเลยจริงๆ
"คนถามนั่นแหละครับ คือคำตอบของผม"
"=[]=!!"
"0.0!!"
"0/////0"หน้าพี่อี้ครับ
"J"ผมนี่กระตุกยิ้มเลยครับ แล้วยอลก็ลุกเดินออกไปจากร้านเลย
"บอกกันง่ายๆแล้วก็เดินออกไปเงี้ย!!!"
กลับไปอีกด้าน
[Baekhyun talk.]
"........ก็คือช่วงนั้นยูจะต้องไม่ติดต่อกับทางนั้นโดยอ้างว่าเรียนหนัก และก็จะรีบๆเรียนให้จบเร็วๆ ด้วย โอเคมั้ย แล้วทีนี้ก็เริ่มแผนกันได้เลย"มิกกี้
"มันจะดูไม่ยิ่งใหญ่ไปหน่อยหรอ"ผม
"ก็ถือเป็นการเซอไพรส์ด้วยไง"จัสติน
"ตอนนี้ยูน่ารักอยู่แล้ว แต่ยังไม่พอ ยูจะต้องสวย สวยขึ้นแบบตะลึงไปยันโลกหน้าเลย"มิกกี้
"เว่อร์เกินไปละ"ผม
"แหม มโนเท่านั้นที่ครองโลกย่ะ"มิกกี้
"จ้าๆ"ผม
"ถ้าทำ ยูชอบสีไร"จัสติน
"สีขาวกับชมพู"ผม
"หืม ความคิดดีนี่"มิกกี้
"ชิมิล่า"ผม
"งั้นสไตล์ก็ต้องเปลี่ยน"จัสติน
"ไม่สิ เปลี่ยนทั้งตัว ที่คงเหลืออยู่คือความแรดแล้วเพิ่มความหน้าด้านเข้าไป"มิกกี้
"เอิ่ม นี่ไม่ได้หลอกด่าฉันใช่มั้ย"ผม
"ก็แล้วแต่จะคิดจ้า"มิกกี้
Trrrrrrrrrrr~
"ใครโทรมาหว่า"จัสติน
"ที่รักของแกใช่มั้ยล่า"มิกกี้ ผมหยิบโทรศัพ์ขึ้นมาดู แกมีตาทิพย์ใช่มะมิกกี้ ช่างมันก่อน ผมรีบกดรับสายอย่างเร็วเลยครับ
"ฮัลโหล~"
//ป๋าย ว่างรึเปล่า//
"ว่าง แต่ก็ใกล้จะเรียนแล้วล่ะ โทรมามีไรหรอ"
//ก็....แค่อยากได้กำลังใจในการทำงานจากป๋ายเฉยน่ะครับ//
"อืม... สู้ๆนะครับตัวเอง เค้าเป็นกำลังใจให้"
//ขอบคุณนะครับ คิดถึงจัง//
"คิดถึงก็มาหาสิ"
//ถ้าผมไปได้ผมไปแล้วล่ะ แต่กลัวว่าไปแล้วป๋ายจะไม่ให้ผมกลับผมเลยไม่ไป//
"อืม... คิดถึงเหมือนกันนะ"
//ครับ งั้นแค่นี้นะ ผมต้องทำงานแล้ว ตั้งใจเรียนนะครับป๋าย//
"อื้อ!!!" แล้วจงแดก็วางสายไปครับ
"คุยไปยิ้มไปเลยนะ"
"หน้าบานเป็นกระด้งหมดแล้ว"พวกนายนี่มัน-////-"
Talk.ครบแล้วคร้า สำหรับตอนนี้ ความสุขมันมีเวลาน้อยจริงๆค่ะ เพราะว่าอีกประมาณ 2อาทิตย์ ขนมปังก็จะสอบปลายภาคแล้วค่ะ งานค้างเต็มเลย ท่าทางผ.อ.จะรีบ ขนมปังยังเรียนไม่รู้เรื่องเลยอะ
ยังไงก็ ขนมปังจะพยายามอัพฟิคบ่อยๆนะคะ เรื่องนี้น่าจะจบประมาณเดือนหน้าค่ะ ละก็เรื่องเพจ ไม่มีคนไปไลค์เลย จะปิดเพจดีมั้ยน้อ ตอนนี้ฟิคสั้นในนั้นก็เริ่มแล้วด้วย อย่าลืมไปติดตามกันนะคะ
ความคิดเห็น