ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 14 งอน เปิดตัว
[Sehun talk.]
ผมรู้ครับว่าตอนนี้เป็นช่วงสายมากแล้ว แต่ก็อยากทำอาหารเช้าให้กินอยู่ดี ตอนนี้ผมกับลังทอดฮอตด๊อก(เขียนถูกปะวะ-_-:ขนมปัง)อยู่ครับ
"อะ นี่จงอิน"ผมพูด เมื่ออยู่ๆจงอินที่มาจากไหนก็ไม่่รู้มุดเข้ามาอยู่ระหว่างแขนสองข้างผม
"อะไรเล่า แค่มาดูเฉยๆเอง"จงอินหันหน้ามาพูดกับผม
"ฉันมองไม่เห็นนะ แถมทำไม่ถนัดด้วย"ผมพูด
"นี่ก็เสร็จแล้วไม่ใช่หรอ"จงอินพูดแล้วปิดเตาแก๊สเลยครับ เอางี้เลยเรอะ
"ไม่มีอะไรทำใช่มะ ถึงมากวนแบบนี้"ผมพูด
"ก็มันเหงานี่หน่า ให้นั่งรอเนี่ยนะ เบื่อตายเลย"จงอินหันมาหาแล้วพูด
"รอหน่อยไม่ได้หรอครับ หืม"ผมพูดแล้วลูบหัวจงอิน
"ไม่ได้"จงอินพูด
"ชักทำตัวแบ๊วใหญ่ละ บอกมาซินายต้องการอะไรกันแน่"ผมพูด
"ไม่ได้ต้องการอะไรซะหน่อย ก็แค่อยากรู้อะไรบางอย่างแค่นั้นเอง และตอนนี้ฉันก็แน่ใจแล้ว
ด้วย"จงอินพูด จงอินคนเก่ากับมาแล้วครับสังเกตจากท่าทางและไอรอยยิ้มมีเลสนัยนั่น
"มั่นใจอะไร"ผมนี่ขมวดคิ้วเลยครับ
"จำไว้ จงแดน่ะไม่ค่อยโกหกใครหรอก ถึงโกหกก็ไม่เนียนเท่าไหร่ด้วย จุ้บ! J"จงอินพูดแล้วจุ้บ
ปากผม ก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัวเลยครับ เดี๋ยวนะ จงแดไม่ค่อยโกหกใคร งั้นแสดงว่าตอนอยู่
ที่ร้านเสี่ยวลู่ก็พูดจริงอะดิ บวกกับคำพูดเมื่อกี้ด้วย ชัดเจนครับไม่ต้องพูดอะไรมาก เอาเป็นว่ารู้กัน
มาบอกกันง่ายๆแบบนี้แล้วก็ไปเนี่ยนะ สงสัยต้องแกล้งซะหน่อยแล้ว ผมหันมาจัดอาหารเช้าให้เรียบ
ร้อยแล้วยกไปที่โต๊ะอาหารท่ีจงอินนั่งรออยู่ครับ
"เมื่อกี้นายบอกฉันทำไมหรอว่าจงแดค่อยโกหกคนน่ะ แถมอีกอย่างมันไม่ใช่คำตอบที่ฉันถาม
ด้วย"ผมพูดแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามจงอิน
"นี่นายล้อฉันเล่นใช่มั้ยเนี่ย"จงอินพูด
"ทำไมฉันต้องล้อนายเล่นด้วยล่ะ"ผมพูด
"เฮ้อ~ ให้ตายสิ ไม่อ้อมก็ได้ว่ะ"จงอินพูดแล้วสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆแล้วหายใจออกช้าๆ เหมือนกำลังเรียกกำลังใจตัวเองครับ "คือ...ฉัน.."
"...."ผมนั่งเงียบตั้งใจฟังสุดๆเลยครับ ก็แหมอยากได้ยินจากปากชัดๆนี่หน่า
"ฉัน..."
"...."
"ฉัน..."
"...."
"นี่ มองแบบนี้ฉันกดดันนะ"
"แล้วนายมัวแต่พูด ฉัน ฉัน อยู่อย่างนี้ฉันจะรู้มั้ย ลุ้นเหมือนกันนะ"
"เออๆ ก็ได้ ฉัน..... ฉันชอบนาย"จงอินพูด ผมำด้ยินครับแต่มันเบามากๆเลย แกล้งหน่อยเหอะ
"อะไรนะ มันเบาอะไม่ได้ยิน"ผมพูด
"ฉันชอบนาย"ดังขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยครับ
"อะไรนะ"
"นี่!ก็บอกว่าฉันชอบนาย ฉันชอบนายไงเล่า! ให้พูดอยู่นั่นแหละ เขินนะเว้ย .///////."จงอินพูด
แล้วฟุบลงกับโต๊ะ น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ
"น่ารักจริงๆเลยนะนายเนี่ย เพราะงี้ไงฉันถึงรักนาย"ผมพูด
"งื้ออ~./////////."
"แล้วไงต่อดีอะ"ผมพูด
"ไม่รู้"จงอินพูดแล้วเงยหน้ามาจัดการกับอาหารตรงหน้า เหมือนจะหาอะไรแก้เขินครับ
"งั้นเป็นแฟนกันนะ"ผมพูด จงอินหยุดชะงั้กแล้วเงยหน้ามองผมครับ "ถ้าไม่ก็พูดก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าตกลงให้ทำปากจู๋ถ้าไม่ก็ทำปากจู๋"ผมพูด
"ขี้โกงนี่ ไม่ว่าจะทำแบบไหนยังไงฉันก็ตกลงเป็นแฟนนายอยู่ดี"จงอินพูด
"อะดู นี่มีกี่นิ้ว"ผมพูดแล้วชูสองนิ้วครับ
"สอง"
"คบมั้ย"
"ครบ"
"คบแล้วอย่าเลิกนะ"ผมพูด จงอินถึงกับนิ่งเลยครับ
"นายมัน...."
"ฉันมันทำไม"
"นายมันบ้าที่สุดเลย"
"บ้าแล้วรักมั้ยล่ะ"
"ไม่...ไม่รักก็บ้าแล้ว"จงอินพูดแล้วยิ้มให้ผม
"นายทำเอาฉันใจหายหมดเลยนะเนี่ย"
"เล่นนิดเดียวเอง กลัวฉันไม่รักนายรึไงกัน"จงอินพูด ผมไม่ตอบอะไร แต่ผมถอดแหวนที่ผมใส่
อยู่ออกครับ มันเป็นแหวนรุ่นของโรงเรียนปฐมชินฮวาครับ แหวนนี้เขาให้เราเอาไว้ให้กับคนรักของเรา
ครับ และตอนนี้ผมก็มีคนรักแล้วด้วย
"จงอิน ขอมือซ้ายหน่อยดิ"ผมพูด จงอินก็มองผมแบบงงๆแต่ก็ยื่นมือมาให้ผมครับ ผมใส่แหวน
นิ้วนางข้างซ้ายให้จงอินก่อนจะก้มลงจูบเบาๆ แล้วผละออกมา "ใส่แหวนนี่แล้วอย่าถอดนะ ไม่งั้นงอนจริงๆด้วย"
"อืม จะไม่ถอดออกเลยล่ะ"จงอินพูด แล้วยิ้มให้ผม
"อย่าทำตัวน่ารักบ่อยๆล่ะ ทนไม่ไหวขึ้นมาอย่ามาขอให้หยุดนะ"ผมพูดแล้วส่งสายตาหื่นๆใส่
"ย่าห์ เป็นแฟนกันยังไม่ถึงห้านาทีมาทำหื่นใส่กันละ"จงอินพูด
"ก็แค่พูดเล่นเฉยๆน่า ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก คนเนี่ยรักจะตาย กว่าจะได้เป็นแฟนกันก็ใช้เวลา
ตั้งนาน เพราะงั้นต้องดูแลให้ดีๆก่อน"ผมพูด
"ขอให้จริงเหอะ"จงอินพูดแล้วชี้หน้าผม
"ครับ.... มั้ง"ผมพูดคำว่ามั้งเบาๆไม่ให้จงอินได้ยิน
[Chen talk.]
จุ้บ!
ฟอดดด~
จุ้บ!
เอาล่ะ ผมเริ่มรู้สึกรำคาญขึ้นมาละ ก็แบคฮยอนอะดิพอกินขนมเสร็จก็นอนหนุนตักผมไม่พอ เอามือผมไปจูบไปหอมอยู่นั่นแหละ เป็นอะไรก็ไม่รู้
"แบคพอได้แล้ว อะไรนักหนาเนี่ย รำคาญ"ผมพูดแล้วชักมือกลับ
"ฮยองเบื่อผมหรอ ใช่สิ ผมมันน่ารำคาญนี่หน่าแถมเอาแต่ใจด้วย"แบคพูดแล้วเบะปาก อะไรว่ะงอนซะงั้น ตุ๊ดชัดๆเลย
"ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คือมัน... เฮ้อ~ โอเคฮยองขอโทษ อย่างอนน้า คืนดีกันๆ"ผมพูด แล้วเอานิ้วก้อยของผมกับแบคมาเกี่ยวกัน
"ไม่งอนก็ได้ครับ"แบคพูด
"เด็กดี"ผมพูดแล้วลูบหัวแบคฮยอนเบาๆ
"ฮยอง วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะที่ฮยองจะตามใจผมอะ ผมขอฮยองอย่างหนึ่งดิ"แบคพูด วันนี้วันสุดท้ายแล้วนี่หน่า เร็วจังเนอะ
"อะไรอะ"ผมพูด
"ก็ถ้าสมมติฮยองโกรธผมอยู่ แล้วผมง้อฮยองพอฮยองหายโกรธฮยองต้องจุ้บผมเป็นการบอก
ว่าหายโกรธแล้วจริงๆ แต่สมมติฮยองไม่ได้โกรธผมเลยฮยองต้องจูบผมเป็นเครื่องยืนยัน"แบคพูด
มันแปลกๆนะครับ แต่ก็ไม่ได้ยากอะไรหรอกทำได้อยู่แล้ว
"ทำได้สิ"ผมพูด
"ฮยอง ที่ผมขออะไม่ใช่ให้ฮยองทำแค่วันนี้นะ แต่ให้ฮยองทำตลอดไปต่างหาก"แบคพูด
"ทำอะพอได้อยู่ แต่ให้ทำบ่อยๆมันก็เขินเป็นนะ แถมอีกอย่างเรา...ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย"ผมพูด
แบคดูชะงักไปเล็กน้อยครับ
"พรุ่งนี้ไปเที่ยวที่สวนสนุกกันมั้ย"แบคพูด
"อยากไปหรอ"ผมพูด
"ช่าย ไปกัน"แบคพูด
"อืม ไปก็ไป"ผมพูด
"ฮยองน่ารักที่สุดอะ"แบคพูดแล้วยิ้มขี้เล่นให้ผม โอยยย~น่ารัก.///////.
16:00 น.
[Tao talk.]
"ทุกๆอย่างที่ฉันสอนมานายจำได้หมดมั้ย"พี่ซูโฮพูด
"จำได้ครับ"ผมพูด ดีครับทุกคน ตอนนี้ผมกำลังเดินอยู่ในบริษัทเฮียครับ
"ดูครบทุกฝ่ายแล้วเนอะ เดี๋ยวจะมีประชุมกันในระดับหัวหน้าฝ่ายต่างๆนะ บริษัทเป็นบริษัทปั้นดา
ราก็จริง แต่ก็มีการสร้างรายการขึ้นมาให้กับดาราของบริษัทเพราะฉะนั้นทีมงานจึงเยอะ แต่เวลาประชุม
ก็จะมีแต่ระดับหัวหน้า"พี่ซูโฮพูด
"แล้วพี่ซูโฮจะเข้าประชุมมั้ยครับ"ผมพูด
"เข้าสิ ก็ฉันเป็นหุ้นส่วนใหญ่นี่หน่า"พี่ซูโฮพูด
"แล้วผมจะไปรอที่ไหนได้ล่ะเนี่ย"ผมพูด
"นายก็ต้องเข้าไปเหมือนกัน ไปนั่งดูว่าเขาประชุมกันยังไง"พี่ซูโฮพูด
"อ่อครับ"ผมพูด นี่ฝึกงานวันแรกนะครับ ไม่รู้ว่าพี่ซูโฮรีบหรืออะไร สอนวันเดียวหมดทุกอย่าง
เลยครับ แทบไม่เหลืออะไรให้สอนเลยครับ อยากถามจังว่ารีบหรอมาเลยครับ
Trrrrrrrrr~
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นครับ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูครับ ของผมเองครับและเฮียก็โทรมาด้วยไง
ผมกดรับสายครับ
//เทาเดี๋ยวขึ้นมาหาฉันที่ห้องหน่อยนะ//
"มีอะไรรึเปล่าครับ"
//นิดหน่อยรีบขึ้นมาล่ะ//
"ครับ"ผมพูดแล้วกดวางสายไป "พี่ซูโฮครับ เดี๋ยวผมจะขึ้นไปหาท่านรองประธานนะครับ แล้วเดี๋ยวผมตามไปที่ห้องประชุม"
"อืม งั้นพี่ไปรอที่ห้องประชุมนะ"พี่ซูโฮพูด
"ครับ"ผมพูด เราสองคนขึ้นลิฟต์มาด้วยกันครับ พี่ซูโฮออกจากลิฟต์ไปตอนอยู่ชั้น 18 ซึ่งเป็น
ชั้นห้องประชุม ส่วนผมก็ขึ้นต่อมาที่ชั้น 20แล้วก็เดินมาที่ห้องเฮียซึ่งเลขาก็นั่งอยู่เหมือนเดิม ผมก็เปิดประตูเข้ามาก็เห็นเฮียเล่นโทรศัพท์อยู่ครับ "พี่คริส"
"อ้าว!ไง วันนี้ซูโฮสอนอะไรนายไปมั่งอะ"พี่คริสพูด
"สอนเกือบหมดแล้วครับ ผมจำได้หมดแล้วด้วย"ผมพูด
"สมกับเป็นซูโฮและสมกับเป็นนายจริงๆ ซูโฮน่ะเป็นพวกไม่ชอบสอนใครเท่าไหร่มันน่ารำคาญ
ซูโฮจึงมักจะพยายามสอนเร็วๆ และแน่นอนว่าเขาสอนดีมาก พรุ่งนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายที่ซูโฮสอน
นาย เพราะซูโฮมีงานต้องทำอีก เขาคิดสไตล์ของอัลบั้มใหม่ให้เราได้แล้วอยู่ที่ว่าใครจะได้มันไป
เพราะฉะนั้นเขาอาจหายตัวไปแต่งเพลงอีกเป็นเวลาหลายอาทิตย์"พี่คริสพูด
"นี่พี่ล้อผมเล่นใช่ปะ"ผมพูด
"เปล่าเลย"พี่คริสพูด
"งั้นผมก็มีข่าวดีเหมือนกัน"ผมพูด
"ข่าวดีอะไร"
"ผมเรียนจบแล้ว มหาลัยนั่นน่ะผมเรียนจบแล้ว ผมสามารถเลิกเรียนที่โรงเรียนแล้วมาทำงานได้
เลย"
"งั้นก็ดีน่ะสิ งั้นลาออกมาเลย"
"เดี๋ยวก่อนครับ ผมออกแน่ แต่ผมขอบอกเพื่อนๆก่อน"
"ได้ แต่อย่านานละ ช่วงนี้พ่อเราไม่ค่อยดีซะด้วย"
"ครับ ไม่ถึงอาทิตย์หรอก"
"ดีแล้วล่ะ เดี๋ยวเข้าห้องประชุมพร้อมกันนะ นั่งข้างๆพี่เลย"
"แล้วคนอื่นจะไม่สงสัยหรอครับ"
"ไม่สงสัยสิแปลก ประชุมครั้งนี้ฉันจะเปิดตัวนาย ประกาศให้ทุกคนรู้ว่านายคือน้องฉัน"
"เร็วไปรึเปล่าครับ วันนี้วันแรกนะครับ"
"นายไม่รู้อะไร วันแรกนายก็เป็นประเด็นแล้ว เขาคุยกันใหญ่เลยว่าอายุแค่นี้จะทำอะไรได้ เรียนก็ยังไม่จบ รีบไปไหนทำงานไม่ได้หรอก"
"บริษัทพี่นี่ปากตลาดดีนะครับ ชอบเม้าเรื่องคนอื่นกันจัง"
"พี่ถึงจะประกาศให้พวกนั้นน่าแตกไง รับรองว่าจะทำดีกับมากเลยล่ะ"
"หวังตำแหน่ง?"
"เยสเซอร์"
"งั้นพี่ซูโฮก็จะรู้อะดิว่าผมเป็นน้องพี่"
"ถั่วต้ม"
"งั้นพี่อย่าบอกนะ"
"ทำไม อย่าบอกนะว่าชอบจุนอะ"
"ไม่ใช่นะครับ"ผมนี่รีบแก้ตัวทันทีเลยครับ
"ไม่ใช่ก็อย่าร้อนตัวสิ"
"ผมไม่ได้ร้อนตัวซะหน่อยครับ"
"หึ ไปกันเถอะใกล้เวลาประชุมแล้ว"พี่คริสพูดแล้วลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำผมออกมาจากห้อง แล้วลงลิฟต์มาที่ชั้น 18 โดยมีคุณเลขามาด้วย พอมาถึงหน้าห้องคุณเลขาก็เปิดประตูให้ครับ พี่คริสเดินนำเข้าไปก่อนครับตามด้วยผม พี่คริสเดินไปนั่งที่ครับแล้วให้ผมนั่งข้างๆและฝั่งตรงข้ามผมก็
เป็นพี่ซูโฮครับ ท่านประธานยังไม่มาเลยครับ แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้ผมเห็นแวบๆเหมือน... ผมหันไปมองคน
ที่นั่งอยู่ประมาณช่วงกลางๆของโต๊ะ แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อคนที่ผมเห็นคือ แบคฮยอน จงแด และจงอิน อย่าบอกนะว่าพวกนั้นทำงานอยู่บริษัทนี้อะ
"เทา!!"สามคนนั้นเรียกชื่อผมเสียงดังจนคนทั้งโต๊ะหันมามองเลยครับ ผมยิ้มแห้งๆให้คนในโต๊ะ
ก่อนจะยกนิ้วชึ้ขึ้นมาจรดริมฝีปากประมาณว่าเงียบๆ พวกนั้นก็ทำตาครับแต่ก็ยังคงมองผมอยู่ดี ผ่านไปแปปเดียวประตูก็เปิดครับ แล้วก็มีผูชายคนหนึ่งเดินเข้ามาครับ ทุกๆคนยืนขึ้นแล้วก้มให้เขานิด
หน่อยครับ ผมก็ทำตามที่ทุกคนทำครับ
"เอาล่ะ ก็ไม่มีอะไรมากอะนะ อันที่จริงไม่ต้องเรียกประชุมทั้งบริษัทก็ได้ เอาแค่คนที่จัดการเรื่อง
ข่าวมาก็พอแต่พอดีไอรองประธานอู๋ฟานเงิ้งเฉาะกระบานมันขอให้ประชุมทั้งบริษัท ก็นะ จัดไปตามที่
แต่ถ้าพูดเรื่องไร้สาระก็โกนฉันมะเงกให้เป็นของขวัญอะนะ มาเริ่มกันเลยดีกว่า เป็นเรื่องของคุณชาย
บยอนสุดฮอตของเราอีกเช่นเคย มีเรื่องให้เคลียร์ทุกเดือนจริงๆเลยนะ แบคฮยอน"ท่านประธานมาถึงก็
บ่นยาวเลยครับ แต่บางประโยคก็ทำคนบนโต๊ะขำบ้างนิดหน่อย
"ยังไม่ชินอีกหรอฮะ"แบคฮยอนพูดแล้วมองกวนๆใส่
"เดี๋ยวได้มะเงกเป็นของขวัญซะหรอก ฉันก็จะชินอยู่อะนะถ้าเกิดยังคงเป็นเรื่องที่นายเปลี่ยนผู้จัด
การเป็นว่าเล่น แต่พอดีมันไม่ใช่ไงล่ะ มันเป็นข่าวที่นายกิ๊กกับผู้จัดการนาย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไง นายไปห้างใช่มั้ยล่ะ มีแฟนคลับเจอนายซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่คนเดียว หลายคนและเขาก็แอบถ่ายนาย
สองคนด้วย ทั้งจับมือ ทั้งหอมแก้ม มีทุกช๊อตจะเอาช๊อตไหนล่ะ รู้มั้ยในเน็ตฮือฮากันแค่ไหน นี่จะครบ
หนึ่งอาทิตย์แล้วข่าวยังไม่ซาเลย"ท่านประธานพูด
"ก็ชั่งมันสิครับ ถ้าการที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายแล้วมันทำให้ผมไม่ดัง ผมออกก็ได้นะ ยังไงบ้านผม
ก็รวยแถมยังเรียน ยังมีอนาคตยังเรียนต่อมหาลัยแล้วหางานทำได้"แบคฮยอนพูดอย่างไม่ใส่ใจ
"นายนี่มันจริงๆเลยนะแบคฮยอน ไอเด็กบ้าเอ้ย! สรุปจะไม่แก้ข่าวใช่มะ"ท่านประธานพูด
"ครับ"แบคฮยอนพูด
"เอาที่มึงสบายใจนะ ต่อไปคิมจงอิน เมื่อคืนแฟนคลับเห็นนายไปกินข้าวกับกับเซฮุนและก็ว่อน
เน็ตอีกแล้ว แฟนคลับเขาสงสัยว่านายสองคนไม่ถูกกันไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไปกินข้าวด้วยกันล่ะ"ท่าน
ประธานพูด
"เจ๊ครับ คนเรามันจะดีกันไม่ได้เลยหรอครับ คนไม่ถูกกันก็ดีกันได้จริงมั้ยครับ เพราะไหนๆก็อยู่
ห้องเดียวกันแล้ว ก็ปรับตัวให้เข้ากันซะเลย"จงอินพูด
"โอเคพูดงี้แสดงว่าแก้ข่าว ก็คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะ อู๋จะพูดไรก็พูด"
ท่านประธานพูด
"ก็เตรียมตัวโดนมะเงกเป็นของคนขวัญแล้ว ก็พูดนิดเดียวทุกคนอาจสงสัยว่าเจ้าเด็กฝึกงานนี้
ทำไมถึงเข้ามาห้องประชุมแล้วนั่งข้างๆผม งั้นขอเฉลยนะครับ ที่จริงแล้วเขาคือน้องของผมครับ ถึงจะเป็นลูกคนละแม่กันแต่ก็ถือว่าเป็นพี่น้องอะนะ"พี่คริสพูด ทุกคนเงียบกริบตกอยู่ในอาการอึ้งครับ
"เชี่ยยย~เทา"ไอสามคนนั่นพูดครับ อึ้งเหมือนกันเลย ช่างพวกมันเถอะครับ คนที่ผมสนใจคือ
พี่ซูโฮครับ ผมกลัวเขาจะโกรธที่ผมโกหกเขา ผมมองหน้าเขาครับ เขาก็มองหน้าผมมองด้วยสายตา
เหมือนกำลังสับสนอยู่ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสายตาที่ดูก็รู้ว่าโกรธ งานนี้ผมต้องง้อแล้วล่ะ :)
Talk.จบแว้วววววววววววววววววววววว~ ขอโทษที่อัพช้าน้า วาเลนไทน์ใกล้ถึงแล้วน้ามีแฟนกันยัง
เอ่ย ไรท์ยังโสดอยู่เลยอะ คงไม่มีหวังหรอกเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคร้าบบบบ รักคนอ่านทุกคนเลย โปรดติดตามตอนต่อไป (ใกล้จบแล้วๆๆๆๆ) เม้นด้วยๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น