คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 7 .....!?
ตอนที่ 7 .....!?
[Tao talk.]
หน้าตกใจนะครับ ตอนแบคฮยอนบอกว่าเซฮุนเกือบจับเพื่อนตัวเองทำเมีย คนอย่างเซฮุนเนี่ยนะครับ แต่ถ้าจะใหเซฮุนเมะก็ได้อยู่นะครับ เพราะเซฮุนเป็นคนตัวสูงและหน้าตาออกออกจะหล่อนิดๆแต่เพราะนิสัยและท่าทางทำให้ดูไม่น่าเมะได้เท่าไหร่
"แล้วนี่จะง้อแฟนวันไหน"จงแดที่นั่งเรียนอยู่ข้างๆผมพูดขึ้น
"วันนี้และมั้ง อาจจะบุกไปรอหน้าห้องเลย"ผมพูด
"ขอให้โชคดีนะมึง"จงแดพูด
"ทำไมนายพูดเหมือนแช่ง"ผมพูด
"ฉันรู้ในสิ่งที่นายไม่รู้ และสิ่งที่ฉันรู้ก็คือสิ่งที่นายไม่อยากรู้"
"คิดว่ากูงงมั้ย"
"นายไม่เข้าใจที่ฉันพูดอะดีแล้ว เจ็บแล้วจำคือคนเจ็บแล้วทนคือควาย ระหว่างคนกับควาย มีอย่างหนึ่งที่นายกำลังจะเป็น"
"พูดอย่างกับว่านายมองเห็นอนาคต"
"ฉันไม่ได้เห็น แต่ฉันดูคนออก"
"อนุโมธนาสาธุ"
"กวนละ"
"คิกๆ"
"-*-"
"โอ๋ๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับพ่อมหา"
"_|_"
"แรงง่า"
"...."ไม่ตอบแต่ยักคิ้วให้ผมแบบกวนๆ
"อีมหาผิดศีล"
"เห้ย! ไอสองตัวนั้นจะคุยกันอีกนานมั้ย"เสียงอาจารย์ดังขึ้นครับ
"นานครับ"ผมพูด
"สัส กวนอาจารย์หาพ่อมึงอ่อ"จงแดพูด
"ถ้ามีอีกฉันลงโทษพวกนายแน่"อาจารย์พูด
"ครับผม!!!"ผมพูดแล้วทำท่าตะเบ๊ะ หันไปมองจงแดก็เห็นมันนั่งกุมขมับอยู่ครับ มันเป็นไรว่ะ ไม่ใช่เพราะผมใช่มั้ย(' ')?
16:20 น.
แปปเดียวก็เลิกเรียนแล้วครับ อีไรท์มันรีบ(อะไรใครรีบ ไม่มี๊ไม่มี#เสียงสูง:ขนมปัง) ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่ตึกคณะแพทย์ที่พี่จุนมยอนเรียนอยู่ แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งครับ พอผมเดินเข้ามาในเขตขณะแพทย์ได้เพียงไม่ถึงนาทีก็ต้องหยุดเดิน ภาพตรงหน้าทำให้ผมไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเอง พี่จุนมยอนกำลังกอดกับผู้ชายครับ กอดไม่พอจูบอีกด้วย หรือนี่คือสิ่งที่จงแดบอกกับผมตอนที่เรียนอยู่เจ็บเป็นบ้า ผมหันหลังเดินกลับไป เดินไปตามทางที่ผมเดินมา พร้อมกับความเจ็บที่อยู่ในใจ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความให้ใครบางคน ผมไม่ยอมเป็นควายง่ายๆหรอก อย่างน้อยก็ขอเป็นคนก่อนควายละกัน
.
.
.
.
.
.
'เราเลิกกันเถอะ'
ณ หอพักนักศึกษา
ปิดเครื่องสิครับ ส่งข้อความเสร็จก็ปิดเครื่องทันทีเลยครับ ตอนนี้ผมมาอยู่ที่หอแล้วครับ ไม่รู้ว่าเซฮุนจะอยู่ในห้องรึเปล่าเนอะครับ เห็นบ่นอยู่ว่าเหงาอีกแล้ว คงจะไม่อยู่ในห้องหรอก ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องและก็พบกับเซฮุนครับ ผิดคาดแฮะ นึกว่าไม่อยู่ซะอีก
"กลับมาแล้วหรอเทา ทำไมทำหน้าเศร้าๆอะ เป็นไรหรอ"เซฮุนพูด
"เปล่าไม่มีอะไร"ผมพูดแล้วเดินไปนั่งข้างๆเซฮุนก่อนจะวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ
"อย่ามาโกหกน่า เป็นอะไร ง้อพี่จุนมยอนไม่สำเร็จหรอ"เซฮุนพูด
"เปล่า ยังไม่ได้ง้อ"ผมพูด
"แล้วเป็นอะไรอะ"เซฮุนพูด
"...."
"เฮ้อ~ ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร แต่อย่าเศร้าไปเลยนะ ไปเปลี่ยนชุดกัน เดี๋ยวพาไปเที่ยว"เซฮุนพูดแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะจับมือผมแล้วออกแรงดึงให้ผมลุกขึ้นยืน ผมก็ยอมแต่โดยดีครับแล้วก็โดนลากเข้าไปในห้องครับ เซฮุนเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำส่วนผมก็เปลี่ยนชุดข้างนอกครับปกติเวลาเสียใจผมไม่ไปเที่ยวนะครับ อยู่ในห้องอย่างเดียวเลย แต่นี่ผมกลับยอมไปเที่ยวกับเซฮุนไม่เข้าใจตัวเองว่ะครับ
"เทานายแต่งตั.... เห้ย!ไอบ้า!ทำไมไม่ใส่เสื้อห้ะ! >/////<"เซฮุนพอออกมาจากห้องน้ำ ก็โวยวายใส่ผมใหญ่เลย พึ่งจะถอดเสื้อเมื่อกี้จะไปเอาเสื้อที่ไหนใส่กันเล่า
"นี่ จะโวยวายทำไมกัน ฉันพึ่งจะถอดเสื้อเมื่อกี้เองนะ ยังไม่ทันได้หยิบเสื้อนายก็โวยวายแล้วฉันไม่ได้อยากจะแก้ผ้าให้นายดูซะหน่อย เกิดนายหน้ามืดปล้ำฉันขึ้นมาทำไง ฉันยังซิงอยู่นะเว้ย"ผมพูด
"ไอบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้ ฉันไม่ปล้ำนายหรอก ตัวอย่างกับควาย ถ้าตัวเล็กกว่านี้ก็จะทำอยู่หรอกนะ"เซฮุนพูด
"อ่อ แสดงว่าเพราะจงอินตัวเล็กกว่าใช่มะ เลยจะทำเพื่อนตัวเอง"ผมพูด
"ไอบ้า ตอนนั้นเพราะฉันเมาต่างหากล่ะ แถมจงอินยังมายั่วฉันอีก"เซฮุนพูด
"ยั่วยังไง"ผมพูด
"จะให้ฉันจำลองสถานะการณ์กับนายมั้ยล่ะ แต่ระวังทนไม่ไหวเอานะ"เซฮุนพูดพลางเอามือลูบตั้งแตคอผมลงมาเลื่อยๆ แถมช้อนตามองแบบยั่วๆแล้วยังกัดริมฝีปากร่างอีก เล่นเอาผมขนลุกเลยครับ "ว่าไงจะให้ทำมั้ย"
"ม...ไม่ล่ะ นายไปรอข้างนอกไป เดี๋ยวฉันตามไป"ผมพูดแล้วถอยหลังหนีมือของเซฮุนที่ลงไปถึงขอบกางเกงของผมแล้ว
"คิก เร็วๆหน่อยล่ะ ดูท่าจะตื่นซะแล้วนะนั่น"เซฮุนพูดแล้วเหล่ตามองน้องชายของผมก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ตื่นบ้าอะไรล่ะครับ ยังไม่ตื่นเลย ของผมตื่นยากครับถ้าไม่สัมผัสก็ไม่ตื่น ชักลามกแล้วครับ ผมเดินไปหยิบเสื้อในตู้เสื้อผ้ามาใส่ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนครับ "ไปเที่ยวไหนดีหว่า เทาอยากไปเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษมั้ย"
"สวนสนุก"ผมพูด
"สวนสนุกตอนนี้อะหรอ"เซฮุนพูด
"อืม มีมั้ย"ผมพูด
"ก็มีนะ เปิดตั้งแต 8โมงถึง 3ทุ่ม จะไปมั้ยล่ะ จากนี่ไปที่นั่นประมาณ 15นาที ถ้านายจะไปต้องซื้อตั๋วให้ฉันนะ"เซฮุนพูด
"ได้สิ"ผมพูด
"งั้นไปกัน^^" เหมือน....แสงสว่างเลยครับ เขาทำให้ผมแทบลืมที่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้เลยครับ รวมถึงเรื่องของพี่จุนมยแนด้วย อยู่กับเขาความคิดผมมีแต่ปัจจุบันเท่านั้นไม่มีอดีตไม่มีอนาคต มีแค่ปัจจุบัน....
ย้อนไปเมื่อ 12:05 น.
[Kai talk.]
ดีครับทุกคน ตอนนี้จงแดกับเทาไปเรียนแล้วครับ เหลือแต่เซฮุนกับแบคฮยอนแล้วครับทีนี้
"จงอิน เอาเค้กไปเสิร์ฟโต๊ะ 5นะ"พี่อี้ชิงเดินออกมาแล้วพูด ก่อนจะวางเค้กลงบนถาด
"ครับ"ผมพูดแล้วยกถาดไปที่โต๊ะซึ่งเป็นโต๊ะของฮุนกับแบค อีสองคนนี้มันนั่งกินเรื่อยๆครับไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง "เค้กได้แล้วครับ"ผมพูดแล้ววางเค้กลงบนโต๊ะ
"ใจจ้า เห้ย กูลืมโทรบอกเฮียเลยว่ะว่าวันนี้เรียนครึ่งวัน"แบคพูดแล้วโทรหาใครบางคนซึ่งน่าจะเป็นพี่คริส "ฮัลโหลเฮียวันนี้ป๋ายเรียนครึ่งวันอะ.....อืม ตอนนี้ป๋ายอยู่ร้าน'Zhang'อะ.....เซฮุนกับจงอินก็อยู่ แต่จงอินไม่ได้นั่งด้วยอะมันทำงาน....อ่าห้ะ....วันนี้เฮียเรียนครึ่งวันหรอ.....เฮียจะมาหรอ เห้ยจงอิน เฮียมาว่ะ"
"แล้วมาบอกฉันทำไมกัน เชอะ ไปละ"ผมพูดแล้วเดินออกมาจากนั้น แต่ก็ยังได้ยินเสียงแว่วมา
"เฮีย จงอินมันเขินจนเดินหนีไปแล้วอะ"เสียงอีฮุนพูด ผมไม่ได้เขินซะหน่อย จริงๆนะ เชื่อผมสิ!
"จงอินหน้าแดงด้วย เป็นอะไรหรอ"พี่คยองพูดทันทีที่ผมเดินมาที่เคาว์เตอร์
"ไม่เป็นไรครับ"ผมพูด
"จริงหรอ ไม่ใช่ว่าเขินหนุ่มที่ไหนหรอกเรอะ"พี่คยองพูด
"เขินอะไรกันครับ ไม่ได้เขินซะหน่อย"ผมพูด
"ขอให้มันจริงเหอะ ถ้าเราโกหกว่าไม่ได้เขินนะ พี่ขอให้นายรักคนคนนั้นหัวปักหัวปำเลย และคนคนนั้นก็รักนายมากๆเหมือนกัน แถมให้คนคนนั้นขี้หวงมากๆด้วย หวงนายแบบสุดไปเลย ไม่ให้เข้าใกล้คนอื่นเลยยกเว้นเพื่อน"พี่คยองพูด
"ผมว่ามันชักจะเยอะแล้วนะครับ"ผมพูด
"เยอะๆสิดี จะได้รักกันนานๆ"พี่คยองพูด
"แล้วพี่อะ มีแฟนยังเหอะ หรือว่าโสด"ผมพูด
"พูดได้แทงใจดำที่สุดอะ พี่ยังไม่มีแฟนหรอก"พี่คยองพูด
"โสดหรอครับเนี่ย"ผมพูด
"ก็ใช่น่ะสิยะ"พี่คยองพูด
กรุ๊งกริ๊ง~
"ยินดีต้อนรับครับ"ผมกับพี่คยองหันไปพูดพร้อมกันครับ แต่ผมไม่ได้มองว่าใครมา
"วันนี้จงอินน่ารักจังครับ"เสียงนี้มันคุ้นๆนะครับ คุ้นมากด้วย ผมหันไปมองก็พบกับคริสครับ เมือกี้ถ้าผมฟังไม่ผิด คริสบอกว่าผมน่ารักใช่มั้ย
"น่ารักบ้าอะไร เมื่อเช้ายังเจอกันอยู่เลย พึ่งจะมาชมเนี่ยนะ"ผมพูด
"ก็ชุดเมื่อเช้าพี่เคยเห็นแล้วนี่ครับ แต่ชุดนี้ไม่เคยเห็นอะ"คริสพูด
"อย่ามาโกหก นายเคยเห็นฉันใส่ชุดนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง แล้วก็นะ ใครให้นายเรียกแทนตัวเองว่าพี่เวลาคุยกับฉันกัน"ผมพูด
"ง่าไม่ได้หรอครับ"คริสพูด
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็แค่ถาม จะเรียกแทนตัวเองว่าพี่ก็ได้ ตามใจ (' ' )"ผมพูดแต่ไม่มองหน้าคริสครับ หันหน้าไปทางอื่น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
"งั้นพี่เรียกแทนตัวเองว่าพี่นะครับ"คริสพูด
"อืม ไปนั่งได้แล้วไป ไปนั่งกับแบคก็ได้"ผมพูด
"ครับ"คริสพูดแล้วส่งยิ้มหล่อทำลายล้างมาให้ผมทีหนึ่งก่อนจะเดินไป เล่นเอาหน้าผมร้อนเลยครับ จะหล่อเกินไปละ
"ฮันแน่~ มีหนุ่มมาจีบด้วยแฮะ ใครอะ หล่อจัง"พี่คยองพูด
"จีบเจิบอะไร มั่วละ เขาเป็นพี่ของเพื่อนผมน่ะ"ผมพูด
"อ๋อหรอ"พี่คยองพูด
"คร้าบ ไม่คุยด้วยละ ไปดีกว่า"ผมพูดแล้วไปที่โต๊ะแบคซึ่งตอนนี้มีเฮียนั่งอยู่ด้วย
"น้องจงอิน มาแล้ววว~"แบคพูดเมื่อเห็นผมเดินมา
"จะแหกปากทำไมครับ ที่นี่ไม่ใช่ตลาดนัดนะครับ"ผมพูด
"อะเฮือ!!!เจ็บจุงเบย"แบคพูด
"สติยังโอเคอยู่ใช่มั้ยครับ"ผมพูด
"ถ้าโอเคก็ไม่ใช่มัน"เซฮุนพูด
"หึ รับอะไรดีครับ"ผมหันไปถามคริส
"มอคค่ากับเค้กวนิลาครับ จงอินต้องมาเสิร์ฟให้พี่ด้วยนะ ไม่งั้นพี่ไม่กิน"คริสพูด
"แล้วทำไมต้องผมอะ"ผมพูด
"ก็พี่อยากเจอหน้าจงอินบ่อยๆ ไม่ได้หรอครับ"คริสพูด
"อ...ก..ก็ได้ ('//' )"ผมพูดแล้วหันหน้าหนี ทำไมน่ะหรอ ก็คริสกำลังยิ้มนะสิครับ ดูจะมีความสุขมากเลยนะนั่น
"โอ๊ย หยอดเข้าไป"แบคพูด
"หวานจนเลี่ยน"เซฮุนพูด
"หุบปากไปเลยนะทั้งสองคน ไม่อยู่คุยด้วยแล่ว"ผมพูดแล้วเดินกลับมาที่เคาว์เตอร์
"เค้กวนิลากับมอคค่าครับพี่คยองซู"ผมพูด พี่คยองก็เข้าไปในห้องครัวครับ แล้วก็เดินออกมา
"เค้กวนิลาทำเสร็จพอดี รอแต่งหน้าอีกนิดหน่อยก็ได้แล้ว แล้วเมื่อกี้ไปทำไร ทำไมนานจังอะ"พี่คยองซูพูด
"ก็ไปรักออเดอร์แล้วก็คุยนิดหน่อยอะ"ผมพูด
"ชอบเขาปะ"พี่คยองพูด
"ไม่ได้ชอบซะหน่อย"ผมพูด
"งั้นเวลาอยู่ด้วยกัน ใจสั่นมะ ใจเต้นแรงแบบไม่มีสาเหตุอะ"พี่คยองพูด
"ก็เป็นนะ"
"อืม หึ นี่สอบเสร็จวันไหนหรอ"
"เดือนหน้าวันที่ 25 อะครับ"
"สอบเสร็จแล้ว นายลองไปเที่ยวต่างจังหวัดมั้ยล่ะ ไปกับเพื่อนๆ ถือเป็นการพักผ่อนด้วย"
"ถ้าจะไปก็ไปได้นะครับเพราะเพื่อนไปด้วย แต่ที่สำคัญคือเงินนี่สิครับ ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้น"
"ก็ชวนคนที่ยอมนายทุกอย่างไปด้วยสิ นายจะได้ไม่ต้องใช้เงินเลยสักบาท"
"โหยพี่ นั่นมันโคตรเลวเลยนะ"
"พี่ล้อเล่นน่า แต่พี่พูดจริงนะเรื่องไปเที่ยวอะ ไปเที่ยวกับเพื่อนมั่งก็ดี"
"แล้วจะไปที่ไหนล่ะครับ"
"ทะเลไง เที่ยวทะเลสนุกที่สุดแล้ว"
"งั้นผมจะลองชวนเพื่อนดูละกันนะครับ"
"จ้า ชวนพี่ของเพื่อนจงอินไปด้วยก็ดีนะ"
"ท...ทำไมผมต้องชวนเขาด้วยล่ะ"
"เดี๋ยวก็รู้ แต่จะไม่ชวนก็ได้นะ"
"เลิกคุยกันได้แล้วจ้า มอคค่ากับเค้กวนิลา เอาไปเสิร์ฟไป"พี่อี้เดินออกมาแล้วพูดก่อนจะยื่นถาดให้ผม ผมก็เดินไปเสิร์ฟที่โต๊ะคริสครับ
"มอคค่ากับเค้กวนิลาได้แล้วครับ"ผมพูดแล้ววางมอค่ากับเค้กวนิลาลงตรงหน้าคริส
"ขอบคุณครับจงอิน"คริสพูด
"นี่วันนี้ทำงานปะ"แบคพูด
"ทำสิ"ผมพูด
"ร้านไหนว่ะ"ฮุนพูด
"มึงรู้แล้วนี่ แถวๆบ้านกูอะ ร้าน'นิชคุณ' เป็นร้านอาหารไทย"ผมพูด
"อ่อ ถ้าจำไม่ผิด แกเคยเล่าให้ฟังว่าพี่นิชคุณเจ้าของร้านจีบแกอยู่ใช่ปะ"แบคพูด
"ก็ใช่"ผมพูด
"เพื่อนฉันนี่คนจีบเยอะจังนะ เดือนคณะยังมาจีบเลย อีพี่แทมินอะ"เซฮุนพูด
"พูดมากน่า ฉันไปละ"ผมพูดแล้วหันไปมองคริสนิดนึงก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น คริสเงียบไปเลยครับ ก้มหน้าก้มตากินตั้งแต่ที่แบคพูดเรื่องพี่นิชคุณแล้วครับ หน้าบึ้งไม่ยิ้มเลยครับ เป็นอะไรของเขากันนะ
"จงอินเป็นอะไรหรอ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ"พี่จินยองพูด
"เปล่าไม่มีอะไรครับ"ผมพูด
"แน่ใจหรอ เมื่อกี้พี่ไปรับออเดอร์โต๊ะข้างๆจงอิน ได้ยินทุกอย่างเลยล่ะ แล้วพี่ก็รู้ด้วยว่าพี่ของเพื่อนจงอินเป็นอะไร"พี่คยองที่โผล่มาจากไหนไม่รู้พูดขึ้น
"เป็นอะไรหรอครับ"ผมพูด
"หึงไงล่ะ หึงอะรู้จักปะ เพื่อนของจงอินตั้งใจพูดเรื่องเจ้าของร้านที่นายทำงานอยู่กับรุ่นพี่ที่เป็นเดือนคณะ เพราะว่าสองคนนั้นจีบนายอยู่ใช่มั้ยล่ะ ที่เพื่อนนายพูดเรื่องนั้นขึ้นมาก็เพราะอยากให้พี่ของเพื่อนนายหึงนายยังไงล่ะ เพราะพี่ของเพื่อนนายชอบนายใช่มั้ยล่ะ"พี่คยองพูด
"ต้องการให้หึงผมเนี่ยนะ"ผมพูด
"ช่าย"พี่คยองพูด
"นี่จงอิน พวกเมะอะ ถ้าเป็นพวกที่เอาใจและตามใจเคะมากๆนะ เวลาหึงจะออกแนวปากไม่ตรงกับใจ แล้วก็จะเงียบไปเลยไม่ยอมพูด แต่ถ้าถูกจับได้เมื่อไหร่จะเขิน และก็แถไปเรื่อย ไม่ยอมรับง่ายว่าตัวเองหึง เมะแบบนี้พี่รับประกันความน่ารักอยู่ด้วยกันแล้วหวานจนมดขึ้นอะ"พี่จินยองพูด
"หรอครับ"ผมพูด
"ใช่ ลองทำแบบที่บอกสิ ถ้าวันนี้เขาไปส่งที่บ้านแต่ไม่ยอมคุยด้วยเหมือนปกติ แสดงว่าที่พี่กับคยองพูดคือความจริง"พี่จินยองพูด
"น่าสนุกดีนะครับ"ผมพูด
"..."
"ถ้างั้น....ผมจะลองทำดูก็ได้"
"J"
Talk.สวัสดีปีใหม่แล้ววว~ #ไม่ใช่ละ จบแล้วนะคร้าสำหรับตอนนี้ อยากถามว่าหวานมั้ยยย~>< เทาเค้าดราม่าเรื่องจุนม่าอะ แต่น้องฮุนไม่รู้ไม่ชี้น้องฮุนพาเที่ยวอย่างเดียวคร้า~ พี่คริสมีหึงด้วยอะ อร้ายยยยย~>< ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยเด้อคร้า~ พ่อแม่พี่น้องท่านผู้อ่านทั้งหลายแหล่ อย่าลืมเม้นเด้อคร้า ขนมปังจะได้มีกำลังใจในการแต่งฟิดนะคะ รักคนอ่านน้า อย่าลืมนะฮิ!!!
ความคิดเห็น