ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 เที่ยวหรือเดท?
วันรุ่งขึ้น
07:30 น.
[Baekhyun talk.]
ดีครับทุกคน ผมรู้สึกว่าตัวเองตื่นเช้าเบาๆครับวันนี้ วันนี้ผมจะไปเที่ยวกับจงแดครับ ตอนนี้
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วครับ มานั่งรอเฉินที่ห้องนั่งเล่นครับ
"อ้าว นายตื่นแล้วหรอ ผีเข้าปะเนี่ยตื่นเช้าขนาดนี้"เสียงของเฉินดังขึ้นผมเลยหันไปมอง
ก็พบกับเฉินที่อยู่ด้านหลังผม
"ผีบ้าอะไรจะหล่อขนาดนี้ เทพบุตรก็ว่ามาเหอะ"ผมพูดแล้วยักคิ้วให้
"แหวะ เทพบุตรบ้าอะไรหน้าสวยอย่างกับผู้หญิง ตุ๊ดป่ะ หรือเคะ"จงแดพูด
"หึ หน้าสวยก็เมะได้นะคร้าบบ"ผมพูดแล้วยักคิ้วใส่อีกครั้ง
"อย่างนายเมะได้ด้วยหรอ หน้าสวยขนาดนั้น"จงแดพูด ดูถูกกันเกินไปแล้ว ผมลุกขึ้นยืนแล้ว
เดินไปหาจงแดแล้วโอบเอวจงแดให้เข้ามาใกลั
"ลองดูมั้ยล่ะ แล้วมาวัดกันว่าใครเมะใครเคะกันแน่"ผมพูดพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้จงแด จงแด
ดูตกใจนิดๆก่อนจะรีบดันผมออกไป
"น...นายพูดบ้าอะไรของนายน่ะ แล้วไหนบอกจะไปเที่ยว ไม่ไปใช่ปะจะได้นอนต่อ"จงแดพูด
แล้วทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้องผมเลยรีบจับแขนเพื่อรั้งเขาไว้ก่อน
"ไปดิ พร้อมยังอะ"ผมพูด
"ข้าวยังไม่ได้กินเลย"จงแดพูด
"กินที่ห้างทีเดียวเลย ไปไดละ"ผมพูด
"เดี๋ยวๆๆ ใส่แว่นกันแดดหน่อยมั้ย อย่างน้อยจะได้ช่วยนิดนึง"จงแดพูด
"หืม ไม่ต้องใส่หรอก คงไม่เป็นอะไรหรอก...มั้ง"ผมพูด
"ขี้เกียจไปเอาก็บอกมาเหอะ เอาของฉันละกัน"จงแดพูดแล้วหยิบแว่นที่ห้อยไว้ที่คอมาใส่ให้ผม
"อ...ข...ขอบใจ"ผมพูด
"พูดติดอ่างแบบนี้ หวั่นไหวช่ะ"จงแดพูดแล้วยิ้มทเล้นใส่ผม
"ใครจะไปหวั่นไหวกัน นายบ้าหรอ"ผมพูดแล้วเดินมาที่ประตูเลยครับ
"นี่ รอด้วยสิแบคฮยอน"จงแดพูดแล้ววิ่งตามผมมา
ณ ห้าง...(ห้างไรว่ะ)
ตอนนี้มาอยู่ที่ห้างแล้วครับ เนื่องจากตอนนี้ยังเช้าอยู่จึงมีคนน้อยครับ ตอนนี้เรากำลังหาร้านอา
หารอยู่ครับ ผมบอกกับจงแดว่าวันนี้ผมเลี้ยง อยากเที่ยวอยากกินอยากทำอะไรผมตามใจเขาทุกอย่าง
และดูเหมือนเขาจะดีใจมากเลยล่ะครับ
"นี่ ไปร้านนั้นกันฉันอยากลองกินสปาเก็ตตี้อีกอะ"จงแดชี้ไปที่ร้านๆหนึ่งแล้วพูด
"อืมไปสิ"ผมพูด แล้วเราสองคนก็เดินเข้าร้านนั้นไป พอเราหาที่นั่งกันแล้วก็มีพนักงานชายเดิน
เข้ามาหา
"รับอะไรดีครับ"พนักงานชายพูด ผมรู้สึกไม่ชอบขี้หน้ามันแปลกๆเพราะมันเอาแต่มองจงแด
"เอาสปาเก็ตตี้สองที่ครับ"ผมพูด หมอนั่นจดแต่ก็ยังไม่ยอมไป "จะยืนอีกนานมั้ยครับ จดแล้บก็
ไปสิครับ"ผมพูดแล้วหมอนั่นก็มองผมแบบไม่ชอบใจนักก่อนจะเดินไป
"อะไรของนายเนี่ย ไปไล่เขาทำไมกัน"จงแดพูด หมอนี่ก็ไม่ได้รู้อะไรเลย
"เรื่องของฉันน่า แล้วกินเสร็จไปไหนต่ออะ"ผมพูด
"ไปดูหนังกัน"จงแดพูด
"จะดูเรื่องไรอะ"ผมพูด
"ไม่รู้อ่า ดูก่อน"จงแดพูด ผ่านไปแปปเดียวสปาเก็ตตี้ก็มาเสิร์ฟโดยไอหมอนั่น ก่อนมันเดินไป
มองจงแดแล้วยิ้มให้จงแด จงแดนี่ก็เห็นเขายิ้มให้ก็ยิ้มกลับ แล้วไอหมอนั่นก็หันมามองปมแบบอาฆาต
ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินไป โอ้ยยยย~ผมล่ะอยากฆ่ามันจริงๆ "เป็นไรเมื่อเช้ายังอารมณ์ดีอยู่
เลยนะ"
"เปล่าหรอกไม่มีไร แล้วนี่กินเป็นแล้วใช่มั้ย ฉันคงไม่ต้องมานั่งป้อนนายนะ"ผมพูด
"เป็นแล้วน่า"จงแดพูด แล้วเราสองคนก็เริ่มกินกัน (รู้สึกคิดลึกกับคำนี้คนเดียว:ขนมปัง)
35 นาทีผ่านไป
กินเสร็จแล้วครับ ตอนนี้พวกผมออกมาจากร้านแล้วด้วย และผมก็รู้สึกหงุดหงิดอีกครั้ง เพราะ
ไอพนักงานนั่นมันมาคิดตังค์แต่กลับเอาแต่มองจงแดอย่างเดียวเลย อยากจะถามมันมากว่า มองไม
ไม่เคยเ็นคนหรอ อะไรแบบนั้นแต่พอดีมันไม่ใช่สไตล์เลยเงียบๆไว้ เราสองคนขึ้นมาที่โรงหนังซึ่งอยู่
บนสุดของห้าง พอมาถึงก็เดินไปดูที่ตารางการฉายหนัง
"ไม่มีไรหน้าดูเลยอ่า งั้นไปเกมเซนเตอร์กันดีกว่าเนอะ"จงแดพูดแล้วลากผมให้เดินไปที่เกมเซน
เตอร์ที่อยู่ใกล้ๆกัน แล้วเขาก็พาผมไปตรงลานโบว์ลิ่งครับ มันเป็นโซนที่ส่วนใหญ่พวกผู้ใหญ่จะมาเล่น
กัน เด็กมัธยมแบบเรามีน้อยมากครับ และก็เป็นผมอีกครั้งที่ต้องจ่ายตังค์ เฉินจะเล่นโบว์ลิ่ง 1ชั่วโมง
ครับ "ไปหาโต๊ะนั่งกัน"แล้วเฉินก็ลากผมไปที่โต๊ะริมๆเลยครับ "นั่งตรงนี้แหละคนจะได้ไม่เห็น"
"มาแข่งกันมั้ยละ ว่าในสามครั้งรวมแล้วใครจะได้แต้มเยอะกว่ากัน"ผมพูด
"แล้วถ้าฉันชนะฉันจะได้อะไรอะ"จงแดพูด
"นายจะขออะไรฉันก็ได้อย่างหนึ่ง"ผมพูด
"อืม งั้นถ้านายชนะ ฉันจะทำตามใจนายทุกอย่างหนึ่งอาทิตย์"จงแดพูด
"โอเค เชิญคุณเฉินก่อนเลยครับ"ผมพูด จงแดลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบลูกโบว์ลิ่ง แล้วเดินไปประ
จำที่ตั้งท่าเตรียมเต็มที่เลยครับ แล้วเขาก็โยน
โครม!!! (เสียงพินล้ม)
พินล้มไป 6พินครับ เชื่อดิผมแพ้เขาแน่ ถึงผมจะมาหลายครั้งแล้วแต่ปกติผมจะไปค่อยเล่นเท่า
ไหร่ พวกเพื่อนๆผมจะเล่นซะมากกว่า ผมปรบมือให้เขาเบาๆ เขาหันมามองผมแล้วยักคิ้วให้ผมก่อนจะ
เดินกลับมานั่งที่ผม
"เชิญคุณแบคฮยอนเลยครับ"จงแดพูดแล้วเอาแก้วเปปซี่ที่พนักงานเอามาเซิร์ฟเมื่อกี้ดื่มไปนิดนึง
"ฉันแพ้แน่เลย"ผมพูดแล้วลุกขึ้นไปหยิบลูกโบว์ลิ่ง ก่อนจะเดินก่อนจะเดินไปประจำที่แล้วตั้งท่า
เตรียมเต็มที่ครับ แล้วก็โยนไป
โครม!!!
ล้มไป 8พินครับ ผมหันไปมองจงแดแล้วก็เห็นจงแดนั่งมองแบบอึ้งๆเลยครับ ผมเดินกลับมา
นั่งที่เดิม แล้วยักคิ้วใส่จงแดและกระตุกยิ้มมุมปากนิดนึง
"ยังไม่จบหรอกน่า นี่พึ่งครั้งที่หนึ่ง"จงแดพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบลูกโบว์ลิ่ง จะไหวมั้ยเนี่ย
โครม!!!
โครม!!!
โครม!!!
"25:20 ฉันชนะ"ผมพูด แล้วมองหน้าจงแดที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมล่อ
"นายโกงฉันแน่ๆเลย โกงฉันใช่ปะ"จงแดพูดแล้วชี้หน้าผม
"จะบ้าหรอ ฉันจะโกงนายไปทำไมกัน อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ล่ะ นายต้องทำตามใจฉันทุกอย่าง
เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์"ผมพูด
"โหย รู้งี้ฉันไม่แข่งกับนายดีกว่า"จงแดพูดแล้วทำหน้าอารมณ์เสียสุดๆ
"นายตกลงเองนะ"ผมพูด
"เอ่อ ขอโทษนะคะ คุณใช่แบคฮยอนรึเปล่าค่ะ"มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาถามผมครับ
"ครับ ใช่ครับ"ผมพูด
"ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยค่ะ"เธอคนนั้นพูด
"ได้ครับ"ผมพูดแล้วลุกขึ้นยืน แล้วก็ถ่ายรูปกับเธอรูปหนึ่ง
"ขอบคุณค่ะ"เธอพูดแล้วทำท่าจะเดินกลับไปแต่จงแดจับแขนเธอไว้ก่อน "มีอะไรรึเปล่าค่ะ"
"ในถานะที่ผมเป็นผู้จัดการของแบคฮยอน ผมขอให้คุณอย่าไปบอกใครเรื่องที่คุณเจอเราและ
อย่าอัพลงพวกเฟสบุ๊คจนกว่าจะทุ่มหนึ่งได้มั้ยครับ วันนี้เป็นวันหยุด พวกเราอยากจะพักผ่อนให้มากๆ
เพราะฉะนั้นช่วยทำตามที่ผมขอด้วยนะครับ"จงแดพูด
"ได้ค่ะ ฉันสัญญา"เธอพูด
"ขอบคุณครับ"จงแดพูดแล้วปล่อยมือออกจากแขนเธอ เธอยิ้มให้แล้วเดินจากไป
"นี่ เริ่มวันนี้เลยละกัน"ผมพูด
"เริ่มอะไร"จงแดพูด
"ที่ตกลงกันไว้ไง เริ่มวันนี้เลยละกัน"ผมพูด
"วันนี้ตอนนี้เลย?"
"ใช่"
"โอเค"
"ไปกัน ครบหนึ่งชั่วโมงละ"ผมพูดแล้วจับมือจงแด
"นี่ จับมือฉันทำไม"จงแดพูด
"อย่าลืมสิ ตอนนี้นายต้องตามใจฉันจนกว่าจะคบหนึ่งอาทิตย์"ผมพูด
"อืม จะทำอะไรก็ทำ"จงแดพูด แล้วทำหน้าเซ็งๆ ผมลากจงแดออกมาจากโซนนั้นแล้วพาไปตรง
ที่ตู้คีบตุ๊กตาแทน "เห้ย!เป็ดนี่นา"จงแดพูดแล้วลากผมไปที่ตู้หนึ่งซึ่งมีเป็ดวางอยู่นั้น มันเป็นเป็ดตัวเล็ก
ๆอะครับ ก็น่ารักดีนะครับ "รอแปปนะขอเล่นก่อน"เฉินพูดแล้วหยอดเหรียญใส่ตู้ จะได้มั้ยนั่น ของพวก
นี้จับยากจะตายไป "โอ้ย ไม่ได้อะ"
"ก็ลองเล่นอีกครั้งสิ"ผมพูด
"เล่นได้ไง เหรียญหมดแล้ว"จงแดพูแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมเลยล้วงเอากระเป๋าตังค์
ออกมาแล้วหยิบเหรียญที่มีอยู่สองสามเหรียญส่งให้จงแด
"ใช้ตังค์ฉันเล่นสิ"ผมพูด
"เห้ย!ไม่เป็นไร เอาไว้วันหลังก็ได้"จงแดพูด แต่ก็ยังคงมองไปที่เป็ดในตู้อย่างอาลัยอาวร
ถ้าทางจะอยากได้จริงๆสินะไอเป็ดเนี่ย แต่ผมว่านะตัวมันเล็กไปอะ ไปอีกตู้ดีกว่า ผมเดินไปอีกตู้
หนึ่งที่เป็ดมันใหญ่กว่าตู้เมื่อกี้
"ตัวนี้น่ารักมั้ย"ผมถามจงแดที่เดินตามมา
"ก็น่ารักเหมืือนกันนะ"จงแดพูด ผมเลยจัดการหยอดเหรียญแล้วเล่น "นายอยากได้หรอ"ผมไม่
สนใจที่จงแดพูดครับ ตั้งใจเล่นอย่างเดียวเลยครับ เยเฮ็ท!ได้แล้ว ผมหันไปมองหน้าจงแดที่ตอนนี้ดู
อึ้งนิดๆ ไม่คิดล่ะสิว่าผมจะทำได้อะ ผมหยิบตุ๊กตาแล้วยื่นให้จงแด "เล่นได้ก็ถือเองสิ"
"ฉันไม่ได้ให้นายถือให้"ผมพูด
"แล้วยื่นให้ทำไมอะ"จงแดพูด
"ฉันให้นาย ฉันเห็นว่าตัวนี้ใหญ่กว่าตัวนั้นฉันเลยมาเล่นตัวนี้ให้ หรือว่านายไม่อยากได้"ผมพูด
"เอาสิ"จงแดพูดแล้วรีบขว้าตุ๊กตาไปกอดทันทีเลยครับ
"ช๊อปปิ้งกันต่อเหอะ"ผมพูดแล้วจับมือจงแดพาเดินออกมาจากโซนนั้น แล้วเดินย้อนกลับไปทาง
โรงหนัง ผมเดินมาหยุดที่ร้านทำเคทโทรศัพท์ครับ ร้านนี้ผมมาบ่อยครับเวลาที่อยากเปลี่ยนเคท
"อ้าว!คุณแบคฮยอน สวัสดีค่ะ วันนี้จะเอาเคทแบบไหนดีค่ะ"พี่เจ้าของร้านพูดขึ้น
"เอาเป็นตัวอักษรครับ เอาตัว j ตัวเดียวใหญ่ๆเลยครับ"ผมพูด
"ได้ค่ะ จะรอเอาเลยมั้ยค่ะ"พี่เจ้าของร้านพูด
"ไม่อะครับ เดี๋ยวผมจะไปช๊อปปิ้งก่อนแล้วเดี๋ยวจะมาเอาครับ"ผมพูด
"อ่อ โอเคค่ะ"พี่เจ้าของร้านพูดแล้วยิ้มให้ผม แล้วผมก็พาจงแดเดินออกมาจากตรงนั้น
"นี่.ตัว j นี่นายหมายถึงใครอ่อ"จงแดพูด
"ก็หมายถึงใครบางคนที่อยู่กับฉันบ่อยๆ ทุกวัน"ผมพูด
"จงอินหรอ"จงแดพูด
"นายจะบ้าหรอ ฉันกับจงอินไม่ได้อยู่ด้วยบ่อยๆซะหน่อย"
"เอ้า!ถ้าไม่ใช่แล้วใคร"
"อยากรู้งั้นหรอ"ผมพูดแล้วหันไปมองหน้าจงแด จงแดก็พยักหน้าครับ ผมเลยหยุดเดินแล้วหัน
ไปหาจงแด "เข้ามาใกล้ๆฉันสิ"ผมพูดแล้วจงแดก็เดินเข้ามาหาผม ผมก้มหน้าลงไปแถวๆหลังใบหูครับ
"ไม่บอกหรอก J"
ฟอดดดดดดดดดดดด~
พอผมพูดจบก็โขมยหอมแก้มจงแดไปฟอดใหญ่เลยครับ หอมจัง ผมผละออกมาก็เห็นจงแดยืน
อึ้งอยู่ครับ สงสัยคงช๊อคละมั้ง แกล้งอีกหน่อยดีกว่า ผมก้มลงไปหอมแก้มอีกข้างของจงแดฟอดใหญ่
เลยครับ ผมผละออกมาจ้องหน้าจงแด จงแดเหมือนเริ่มได้สติขึ้นมานิดๆครับ เขากระพริบตาสองที
ก่อนจะก้มหน้าเหมือนนึกอะไรอยู่ แล้วเขาก็เงยหน้ามามองผม
"ม....เมื่อกี้นาย!!"จงแดพูดเสียงดังพลางชี้หน้าผมก่อนจะจับแก้มตัวเองทั้งสองข้าง
"ฉันทำไมหรอ"ผมพูดแล้วเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"ก...ก็เมื่อกี้นายห...หอม"จงแดพูดแค่นั้น เหมือนจะทำใจไม่ค่อยได้นะครับ แถมอีกอย่างตอนนี้
เขาหน้าแดงมากเลยครับ น่ารักเป็นบ้าเลยให้ตายสิ
"หอมอะไร"ผมแกล้งถามเขาครับ
"หอมแก้ม"จงแดพูดแล้วก้มหน้าลงมองพื้นอย่างเดียวเลยครับ
"ฉันหอมแก้มใครล่ะ"
"ห...หอมแก้มฉัน"
"แล้วไงต่อ"
"น...นี่ แกล้งฉันใช่มั้ยเนี่ย ไม่คุยด้วยแล้ว"จงแดพูดแล้วหันหลังเดินหนีผมไปเลยครับ อันนี้คือ
โกรธหรืองอนครับบอกผมที ช่างเหอะ ผมรีบเดินตามจงแดไปแล้วจับมือแบบเนียนๆ จงแดก็ไปขัดขืน
ด้วยครับ
"โกรธหรอ"ผมพูด
"เปล่า"จงแดพูด
"งอนหรอ"ผมพูด
"เปล่า"
"แล้วเป็นไรอ่า"
"ไม่ได้เป็นไร"
"เชื่อตายล่ะ"ผมพูดแล้วก็เดินไปยืนขวางตรงหน้าจงแด "อย่าโกรธน้า ดีกันนะ"
".....( ' ')"ไม่ตอบแถมหันหน้าหนีด้วยครับ ผมจับมือจงแดขึ้นมาข้างนึงครับ
"น้า หายโกรธฉันนะ"
".....( ' ')"ก็ยังคงไม่ตอบครับ
"ฮยอง....หายโกรธผมนะ"
"..(. .)"ก็ยังไม่ตอบครับแต่ก้มหน้าแทน
"นะ ฮยอง"
"....( '///')"ยังไม่ตอบครับแถมเงยหน้าขึ้นมาแล้วหน้าแดงอีกด้วย แถมอมยิ้มอีกต่างหาก
"แน่ะ ยิ้มแล้ว หายโกรธผมแล้วใช่ปะ"ผมพูด จงแดก็ยังคงไม่ตอบแถมยังพยายามกลั้นยิ้มอีก
แล้วก็ส่ายหัวนิดหน่อย "แน่ะไม่ต้องมาอมยิ้มเลย หายโกรธแล้วใช่ปะ"
"จะหายโกรธก็ต่อเมื่อนาย นายพูดประโยคที่นายพูดว่า ฮยองหายโกรธผมนะ ให้ฉันฟัง"จงแด
พูด
"แน่ใจนะว่าจะหายโกรธ ถ้าพูดประโยคนั้น"ผมพูด จงแดก็พยักหน้าครับ "ฮยองหายโกรธผมนะ"
"อะไรนะไม่ได้ยินเลย"จงแดพูด ชัดเลยครับ ผมโดนจงแดเอาคืนแล้วไง
"ฮยองหายโกรธผมนะ"ผมพูดเสียงดังกว่าเดิม
"อะไรนะ"จงแดพูด
"ฮยองหายโกรธผมน่ะ"ดังกว่าเดิมครับ
"ห้ะ!"
"ฮยองหายโกรธผมนะ!!"ตะโกนเลยครับ ทำเอาคนแถวนั้นหันมามองกันใหญ่เลยครับ "พอใจยัง"
"พอใจละ ^^"จงแดพูด
"ฮยองแม่งทำเอาคนมองหมดเลย"ผมพูด
"นายทำตัวเองต่างหาก"
"งั้นไปเอาเคทกันดีกว่า ขี้เกียจเที่ยวละกลับบ้านไปนอนดีกว่า"
"ชอบนอนจังเลยนะนายเนี่ย"
"ไม่ต้องมาพูดเลย กลับไปฮยองเจอดีแน่"
"อะไร นายจะทำอะไรฉัน"
"เดี๋ยวก็รู้ J" เซฮุนบอกว่าผมชอบคิดอะไรชั่วๆอยู่เสมอ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมชั่วตรงไหนกัน ผมออก
จะเป็นคนดี เซฮุนแม่งมั่ว ผมไม่ได้ชั่วนะแค่คิดอกุศลเฉยๆ
Talk.กลับมาอีกครั้งค่า หลังจากที่หายไปประมาณอาทิตย์กว่านะคะ พอดีมันมีเรื่องวุ่นๆนิดหน่อยเกี่ยว
กับรุ่นพี่ ทำให้ไม่มีเวลาแต่งและบวกกับการบ้านและงานค้างอีก ผมนี่แทบลาโลกเลยครับ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่บอกว่าจะติดตาม รักคนอ่านนะคะ อย่าลืมเม้นน้า><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น