ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 ทำงานครั้งแรก
หลายวันต่อมา
[Kai talk.]
09:50 น.
ดีครับทุกคน หลายวันมานี้ไม่มีงานให้แบคฮยอนทำเลยครับ ทางบริษัทบอกว่าที่ไม่ให้ทำเพราะ
อยากให้แบคฮยอนเรียนก่อนในช่วงสองสามวันแรก และแล้วหายนะก็มาเยือนผม เมื่อบริษัทส่งตาราง
งานของวันนี้มาให้ ถึงจะมีแค่ 3งาน วันนี้มีแต่ถ่ายแบบครับ และจงอินเพื่อนผมก็มีงานวันนี้เหมือนกัน
งานเดียวกันหมดเลยด้วย เรียกได้ว่าอยู่ด้วยกันทั้งวันครับ วันนี้เป็นวันธรรมดาที่ต้องเรียนแต่เพราะมี
งานเลยไม่ได้เรียน ตอนนี้ผมมาอยู่ที่สตูดิโอแห่งหนึ่งครับ
"ทำงานครั้งแรกถ้าผิดพลาดนิดหน่อยอย่าโทษตัวเองล่ะ คิดซะว่าครั้งแรกเรายังไม่ชำนาญมัน
เป็นเรื่องปกติของคนเรา เพราะงั้นถ้ามีอะไรผิดพลาดก็อย่าเคลียดให้มากนะ"แบคฮยอนพูดแล้วขยี้หัว
ผมเล็กน้อยพลางยิ้มให้ผมก่อนจะเดินไป ทำเอาผมสตั้นและหัวใจผมก็เต้นรัวมากขึ้นเรื่อยๆ รอยยิ้ม
แบบนั้นผมพึ่งได้จากเขาก็วันนี้และ แล้วทำผมต้องใจเต้นแรงด้วยเนี่ย
"แน่ะหน้าแดงอะไรน่ะ ชอบมันรึไง"เสียงแบคฮยอนดังขึ้นผมเลหันไปมองครับ แบคฮยอนเขา
นั่งรถมาคนละคันกับผมครับ
"เปล่าซะหน่อย"ผมพูด
"ดีแล้วล่ะ"จงอินพูด
"จงอิน วันนี้อย่าทำความวุนวายล่ะเพราะเซฮุนก็ถ่ายด้วย"ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาพูดกับจงอิน
"ห้ะ!แล้วไมเจ๊ไม่รีบบอกผมอะ ผมจะได้ไม่ถ่าย"จงอิพูด
"ฉันก็พึ่งรู้วันนี้แหละ และเท่าที่ดูแล้วตารางวันนี้ของนายอยู่กับแบคฮยอนและเซฮุนทั้งวันเลย
และก็อย่าคิดที่จะออกแล้วให้เขาเปลี่ยนตัว เพราะมันกระทันหันเกินไป เข้าใจตรงกันนะเดี๋ยวฉันเข้า
ไปบอกทีมงานก่อนว่านายมาแล้ว"ผู้ชายคนนั้นพูดร่ายยาวไม่ให้จงอินได้พูดเลยครับ แล้วเขาก็เดินไป
"ใครว่ะมึง"ผมพูด
"ผู้จัดการกูเองแหละ ชื่อว่าจินยอง ชื่อที่คนอื่นเรียกกันก็จูเนียร์กับjr"จงอินพูด
"อ่อ งั้นเข้าไปกันเหอะ"ผมพูด แล้วเราสองคนก็เข้ามาในสตูดิโอ แบคฮยอนหายไปไหนว่ะ
หันซ้ายหันขวามองไปมองมาเจอแล้วครับ ยืนคุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้ผมเลยเดินเข้าไปหาแบคฮยอนครับ
"พูดถึงก็มาเลย นี่ไงครับผู้จัดการใหม่ของผม"แบคฮยอนพูด
"ฉันชื่อนิชคุณ เป็นช่างกล้องยินดีที่ได้รู้จัก"เขาคนนั้นพูด พอมองใกล้ๆ..หยดเข้!!! หล่อมาก
หล่อกว่าไอกัม หล่อกว่าเซฮุน หล่อกว่าแบคฮยอน หล่อกว่าเทา หล่อกว่าอาจารย์เจบี หล่อแบบ
ครึ่งเทพบุตรครึ่งเทวดา
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ผมชื่อคิมจงแดครับ เรียกผมว่าเฉินก็ได้ครับ"ผมพูด
"เรียกฉันพี่ก็ได้ฉันไม่ได้แก่นะ แล้วจงแดสนใจมาเป็นนายแบบมั้ย"พี่นิชคุณพูด
"หยุดเลยพี่คุณ อย่ามายุ่งกับผู้จัดการผมนะ"แบคฮยอพูด
"โอเค พี่ไม่ยุ่งก็ได้ ไปแต่งตัวได้แล้วไป"พี่นิชคุณพูด ผมสองคนเลยเดินไปที่ห้องแต่งตัวครับ
"น้องแบคฮยอนมาแล้วหรอค่ะ คอนเซปวันนี้เป็นสามหนุ่มสามสไตล์ น้องแบคฮยอนเป็นหนุ่ม
ขี้เล่นนะคะ เชิญน้องแบคฮยอนเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องเลยค่ะ"พอมาถึงพี่สตาฟคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาหา
แบคฮยอน พูดนู่นพูดนี่เสร็จก็ลากแบคฮยอนไปเลยครับ
"จงแด นั่งรอตรงนั้นนะ"แบคฮยอนพูดก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดข้างใน ผมเดินไปนั่งตรงที่
แบคฮยอนสั่งท่ามกลางสายตาของสตาฟทั้งหลายที่อยู่ในห้อง ผมพยายามไม่สนใจคนพวกนั้น แล้ว
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแชทหาจงอิน
KimjdC:มึงอยู่ไหนว่ะ
Kimkai:กูอยู่ห้องแต่งตัวสอง
KimjdC:ไม่ได้ใช้ห้องเดียวกันหรอ
Kimkai:ใช้ห้องเดียวกันก็แย่งกันตายน่ะสิ
KimjdC:แล้วนี่มึงได้ลุกไหนอะ
Kimkai:กูเซ็กซี่
KimjdC:จินตนาการไม่ออก
Kimkai:เดี๋ยวมึงก็เห็น
KimjdC:แล้วเซฮุนอะ
Kimkai:อยู่ห้องสามได้ลุกหนุ่มมาดขรึมนิ่งๆ
KimjdC:รู้เยอะจริงคิดไรกับมันปะเนี่ย
Kimkai:มั่วละมึงมั่วละ
KimjdC:เอ้า!ไม่แน่กัดไปกัดมาระวังรักกันนะเว้ย
Kimkai:ไม่มีทาง
KimjdC:กูจะคอยดู
Kimkai:กูไปละ เจ๊ไล่ให้ไปเปลี่ยนชุดแล้ว ถ้าเหงาก็เล่นเกมในโทรศัพท์ไปแก้เบื่อนะ
KimjdC:อือ บาย
Kimkai:บาย
คุยเสร็จแล้วครับแต่มันก็เหงาเหมือนกันนะเนี่ย ไม่มีใครให้คุยด้วยเลย จะคุยกับโด้ก็ไม่ได้แม่ง
เรียนอยู่ เทานี่หนักเลยครับทักไปมันเรียนไม่รู้เรื่องแน่ ส่วนไอชยอลรายนั้นมันก็ไม่ค่อยฉลาดอยู่ถ้า
ทักกลัวมันเรียนไม่รู้เรื่อง งั้นผมคงต้องเล่นเกมแล้วล่ะ ผมเริ่มเล่นเกมที่ผมมีในโทรศัพท์ทีละเกมจน
เกือบหมด อ้ากกกก~เบื่อเว้ย
"จงแด"เสียงแบคฮยอนดังขึ้นผมเลยหันไปมอง ถึงกับสตั้นเลยครับ ชุดที่แบคฮยอนใส่ตอนนี้
มันทำให้แบคฮยอนดูน่ารักขี้เล่นมากเลยครับ นี่ถ้าทำผมแต่งหน้าหน่อยนี่น่าจะดูขี้เล่นกว่านี้นะ
"มีอะไรหรอ"ผมพูด
"เบื่อรึเปล่า"แบคฮยอนพูด
"ก็นิดหน่อย"ผมพูด ซะที่ไหนล่ะโคตรเบื่อเลยล่ะ
"อืม อะฉันให้เอาไปเล่นแก้เบื่อ ในนี้มีพวกไอพอตไอแพตโทรศัพท์แล้วก็แท็บเล็ตอยู่ เอาไป
เล่นแก่เบื่อนะ"แบคฮยอนพูดพลางยื่นกระเป๋าให้ผม ผมก็รับมาถือ
"นายไม่สบายรึเปล่า"ผมพูด ที่ผมถามแบบนั้นเพราะปกติแบคฮยอนไม่ค่อยใจดีกับผมเลย
ชอบกวนประสาทผมอยู่บ่อยๆ แต่วันนี้กลับดูใจดีกว่าปกติ
"เปล่าหรอก สบายดี ไปนั่งด้วยกันนะ"แบคฮยอนพูดแล้วจับมือผมลากไปนั่งที่หน้ากระจก
ด้วยกัน ผมกับแบคฮยอนนั่งข้างๆกันเลยครับห่างกันประมาณ 15นิ้วได้ครับ แถมแบคฮยอนก็ไม่ยอม
ปล่อยมือผมด้วยครับ พวกพี่ๆสตาฟมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ผมเลยดึงมือกลับมาครับ แล้วก็เลย ลองเปิดกระเป๋าดูแล้วหยิบไอพอตขึ้นมา แล้วรหัสมันอะไรล่ะเนี่ย
"นี่นาย รหัสอันนี้อะไรหรอ"ผมพูด
"หืม 060592"แบคฮยอนหันมาพูดแล้วหันกลับไป ผมกดตามที่แบคฮยอนพูด แล้วมันก็ปลด
ล๊อคได้จริงๆครับ ก็นึกว่าเขาจะหลอกบอกรหัสผิดซะอีก
"เล่นเน็ตได้ปะ"ผมพูด
"ได้สิ จะเล่นอะไรก็เชิญเลย ของที่อยู่ในกระเป๋าอะรหัสเดียวกันหมดเลย จะเล่นเท่าไหร่ก็
ได้"แบคฮยอนพูด ผมว่าเขาดูแปลกๆไปจริงๆนะ
"แน่ใจนะว่าสบายดีอะ ปวดหัวรึเปล่าหรือว่าเมื่อเช้าหัวไปฟาดอะไรเข้า"ผมพูด
"ก็บอกว่าไม่เป็นอะไรไง คิดว่าฉันเป็นอะไรล่ะ"แบคฮยอนพูดแล้วหันมามองผม ทำให้พวกพี่ช่าง
แต่งหน้าและช่างทำผมพากันหยุดทำแล้วมองพวกผมสองคน
"ก็วันนี้นายดูใจดีผิดปกติอะ ปกติเห็นเอาแต่กวนประสาทแถมชอบแกล้งตลอด"ผมก้มหน้าพูด
"นี่ ในสายตานายฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ"แบคฮยอนพูด
"ก็..."ผมพูดแล้วหันหน้าไปมองทางอื่น
"ฮะๆ ไม่ถามก็ได้ อย่าเล่นเยอะล่ะเดี๋ยวแบตหมดก่อน วันนี้ทำงานทั้งวันเดี๋ยวไม่มีอะไรให้เล่น
ตอนช่วงดึก"แบคฮยอนพูด
"อืม"ผมพูด แล้วแบคฮยอนก็หันหน้ากลับไป ผมเลยเก็บไอพอตเข้าที่เดิม เอาไว้เล่นช่วงเย็นดี
กว่า ผมหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแล้วหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบแล้วเปิดเพลงฟังเอา เข้าใจฟิวปะว่า
ง่วง เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตั้งนาน มัวแต่ทำเอกสารนู่นนี่นั่นของประธานนักเรียน กว่าจะได้นอนก็
เกือบเที่ยงคืน ตื่นมาแต่เช้าเอาเอกสารไปให้เทาอีก แล้วก็มาที่นี่ เพราะงั้นของีบแปป
1 ชั่วโมงผ่านไป
ตื่นมาก็เจอแบคฮยอนเลยครับ พอแต่งหน้าทำผมแล้วก็กลายเป็นหนุ่มน่ารักขี้เล่น ทเล้นๆหน่อย
ๆเลยครับ ก็น่ารักดีนะครับ
"เฉินๆ มานี่"เสียงจงอินดังขึ้นผมสองคนเลยหันไปมอง ก็เห็นจงอินกำลังนั่งกินน้ำอยู่เลยครับ
ผมเลยเดินไปหาจงอิน "เป็นไงโดนมันทำอะไรรึเปล่า"
"เปล่านี่"ผมพูด
"อืม เป็นไงฉันดูเป็นไงมั่ง"จงอินพูดแล้วยืนขึ้นให้ผมดู
"รูปร่างหน้าตาก็เข้ากับคอนเซปนะ แต่ท่าทางกับนิสัยมึงตอนนี้ไม่ได้เข้ากันเลย"ผมพูด
"โหย มึงคอยดูตอนกูถ่ายแล้วมึงจะหนาว"จงอินพูด
"ไม่หนาวนะไม่เห็นหนาวเลย"ผมพูด
"แล้วแต่มึงละ"จงอินพูดเอือมๆ
"น้องจงอินค่ะ เชิญไปถ่ายแบบได้แล้วค่ะ"พี่สตาฟเดินมาหาแล้วพูด แล้วไอกัมก็เลยเดินไป
มันถ่ายแบบเดี่ยวครับ เหยดดดด~เทพจริง แม่งดูเป็นหนุ่มเซ็กซี่เจ้าชู้ขึ้นมาทันทีเลยครับ ผมเดินไปหา
แบคฮยอนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ครับ
"ไง ยังง่วงอยู่รึเปล่า"แบคฮยอนพูด
"ไม่แล้วล่ะ"ผมพูด
"ยืนอยู่นั่นแหละ ไม่เมื่อยรึไงกันยืนอยู่ได้นั่งสิ"แบคฮยอนพูด
"นายบ้ารึเปล่า ฉันจะนั่งได้ยังไงในเมื่อมันไม่มีเก้าอี้"ผมพูด
"นั่งได้สิ"แบคฮยอนพูด
"นั่งยังไง นั่งกับพื้นงั้นหรอ"ผมพูด
"ใครว่าละ นั่งอย่างนี้ไง"แบคฮยอนพูดแล้วจับผมให้นั่งลงบนตักเขา แล้วก็กอดรอบเอวผม
ผมนี่ตกใจเลยครับ เขาทำอะไรว่ะเนี่ย
"นายทำอะไรเนี่ย"ผมพูดแล้วพยายามแกะมือแบคฮยอน
"อย่าดิ้นสิเดี๋ยวก็ตกหรอก"แบคฮยอนพูดแล้วเอาคางวางบนไหล่ผม
"ช่างสิ ปล่อยฉันนะคนอื่นเขามองหมดแล้ว"ผมพูดแล้วหันไปมองหน้าแบคฮยอน
จุ้บ!
ผมว่าผมพลาดแล้วล่ะที่หันไปมองหน้าแบคฮยอน เพราะพอผมหันหน้าไปปากของแบคฮยอนก็
โดนแก้มผมเข้าเต็มๆ ผมนี่ค้างเลยครับ แล้วทำไมใจผมต้องเต้นแรงด้วยนะ
"นี่ ทำอะไรเกรงใจชาวบ้านหน่อยนะ ก็เข้าใจว่าเป็นเด็กสมัยใหม่กัน แต่ก็ควรดูสถานที่บ้างว่าสม
ควรมั้ย เห็นรึเปล่าว่ามีคนอยู่เยอะขนาดไหน ทำอะไรระวังพวกป้าๆเขาหัวใจวายด้วย"เสียงเซฮุนพูด
ยาวเหยียดเลยครับ ผมหันหน้ากลับมาตั้งแต่คำแรกแล้วครับ
"นี่ นายปล่อยฉันได้แล้วไม่ได้ยินที่เซฮุนพูดรึไง"ผมพูด แล้วขยับตัวนิดหน่อย แบคฮยอนไม่
ตอบครับ ยังคงกอดผมเหมือนเดิม
"ไอนี่ก็ ด่าไปนี่ไม่รู้สึกเลยใช่มั้ย กอดเขาอยู่นั่นแหละ คิดอะไรกับเขางั้นหรอ"เซฮุนพูด
"เปล่า"แบคฮยอนพูด
"งั้นก็ปล่อย"เซฮุนพูด
"ไม่ปล่อย"แบคฮยอนพูด
"ทำไม?"เซฮุนพูด
"ชอบ"แบคฮยอนพูด
"ห้ะ!"เสียงผมกับเซฮุนครับ
"ตัวนิ่มดี ชอบ"แบคฮยอนพูด ดีนะครับที่แบคฮยอนพูดแก้ให้เข้าใจ ไม่งั้นผมถีบเขาแน่
"ถ้างั้นกลับหอไปค่อยกอด นี่เวลาทำงานเพราะงั้นปล่อย"เซฮุนพูด
"ก็ได้"แบคฮยอนพูดแล้วปล่อยผม ผมนี่รีบลุกขึ้นเลยครับ
"ขอบคุณนะเซฮุนที่ช่วยพูด"ผมพูด
"ไม่เป็นไร นายชื่อจงแดใช่มั้ย"เซฮุนพูด
"ใช่ เรียกฉันว่าเฉินก็ได้นะ"ผมพูด
"อืม"เซฮุนพูด ผมว่าเซฮุนเป็นคนดีกว่าที่จงอินบอกอีกนะ
"เฉินนน~"เสียงจงอินดังขึ้นผมเลยหันไปมอง แล้วก็โดนไอกัมวิ่งเข้ามากอดทันทีเลยครับ เกือบล้มแน่ะ "เป็นไงมั่งเนี่ยเมื่อกี้ฉันเห็นแบคฮยอนหอมแก้มนายด้วย"
"นี่ๆๆ เพื่อนนายนั่นแหละเอาแก้มมาโดนปากฉันเอง ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"แบคฮยอนพูด
"หรา แล้วนายมาได้ไงเนี่ย แต่ก็ขอบใจนะที่ช่วยเพื่อนฉัน พี่คุณฝากฉันให้มาบอกนายว่าไปถ่าย
ได้แล้วน่ะ ไปสิ"จงอินพูด แล้วดันหลังเซฮุนให้เดินไป "มึง ไปกินข้าวกัน"
"เดี๋ยวดิมึง ถ่ายให้หมดก่อนค่อยกิน"ผมพูด
"เอางั้นก็ได้"จงอินพูด
ตื้อดึง!!
เสียงสัญญานเตือนแชทดังขึ้น ผมเลยหยิบขึ้นมาดู เทาแชทมาในกลุ่ม 'ประธานนักเกรียน'
โดยมีไอกัมเป็นผู้ก่อตั้งชื่อกลุ่ม
"แชทกลุ่มอ่อ เจ๊ขอโทรศัพท์"จงอินพูด แล้วพี่จินยองก็เอามือถือมาให้จงอิน แล้วเราก็เปิดดูกัน
D.O.0..0:กูเปลี่ยวอ่า~T^T
KimjdC:ไม่เรียนไง
Kimkai:เทาไม่อยู่หรอ
Pandahuang:ยังไม่พักเที่ยงไปอยู่เป็นเพื่อนไม่ได้
D.O.0..0:เจอเทาก็แค่เที่ยงเช้าแล้วก็เย็น แต่เวลาอยู่ในห้องเรียนกูอยู่คนเดียวบอกเลยเหงา
KimjdC:คยองเราน่าสงสาร
Kimkai:เดี๋ยวซื้อนกฮูกไปฝาก
Pandahuang:เอาแพนด้าให้เราด้วยจงอิน เดี๋ยวก็พักกินข้าวแล้วเดี๋ยวไปหาที่ห้อง
D.O.0..0:ผมนี่ร้องเลยครับ
KimjdC:อย่าร้องไห้คยองซู เวลามึงร้องหน้ามึง....เลวมาก
Kimkai:จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด
Pandahuang:ม๊าเทากลัวผี
D.O.0..0:สัส!!! ไม่คิดจะปลอบเพื่อนเลยใช่มะ
KimjdC:กูว่ากูปลอบแล้วนะ
Kimkai:ผมนี่หันซ้ายหันขวาหันหน้าหันหลังเลยครับ
Pandahuang:แปป ตอบคำถามอาจารย์ก่อน
D.O.0..0:เชรดดดด~แม่งเด็กเรียน
KimjdC:นับถือเลยครับ
Kimkai:ไว้กูจะลอกการบ้านแม่ง
D.O.0..0:กูลอกด้วย
KimjdC:กูฉลาดนะแค่ขี้เกียจ เพราะงั้นกูลอกด้วย
Kimkai:เพื่อนกู-_-
D.O.0..0:ไม่ต้องมาทำหน้าเพลียมึงก็เป็น ตัวนำเลยด้วย
Pandahuang:นี่ไม่คิดจะคิดเองมั่งเลยหรอ!! ลอกอย่างเดียวเดี๋ยวก็โง่หลอก
D.O.0..0:ถ้ากูโง่กูคงไม่อยู่ที่นี่จนถึงทุกวันนี้หรอก
KimjdC:ฉันไม่ได้โง่นะ สอบได้ Top5 เลยนะจะบอก
Kimkai:ฉันก็ฉลาดนะแค่ขี้เกียจ
Pandahuang:โอ้ยยยยย~ข้าน้อยขอลาโลกแปป
D.O.0..0:เทาอย่าเป็นอะไรไปนะ
KimjdC:เดี๋ยวซื้อพวงหลีกไปให้
Kimkai:แดดีแดดีแดดีแด แดดีแดดีแดดีแด~
Pandahuang:แม่งไม่มีใครเข้าใจเทาเลย T^T
D.O.0..0:555+
KimjdC:โอ๋อย่าร้องไห้นะไอแพนด้า
Kimkai:โอ๋ เดี๋ยวซื้อต้นไผ่ไปฝากน้า
Pandahuang:ชิ พักเที่ยงแล้วไปละ เหลือกเดี๋ยวเราไปรับ
D.O.0..0:สัส!!ด่าใครเหลือก
KimjdC:หนูคยองตาโต
Kimkai:เรียกดีๆคือตาขาวเยอะกว่าตาดำ
Pandahuang:555+ ไปละ
D.O.0..0:ชิ!!
แล้วเราก็หยุดคุยกันครับ คุยฮากว่านี้มีอีกมั้ย สุดยอดจริงๆ ผมนี่พิมพ์ไปขำไปเลยครับ ไอกัมนี่
ตัวนำเลยครับแต่แม่งลงไปนั่งขำกับพื้นเลย จนพวกคนในสตูดิโอพากันหันมามอง
"โอ้ย!เหี้ย!เกรัยนสัสๆ"จงอินพูด
"เก็บอาการหน่อยเขามองกันหมดแล้ว"ผมพูด
"ได้ทำใจแปป เฮ้อ เคได้ละ"จงอินพูด
"น้องแบคฮยอนไปถ่ายได้แล้วค่ะ"เสียงพี่สตาฟคนหนึ่งดังขึ้นผมเลยหันไปมอง ถึงคิวแบคฮยอน
แล้วครับ
"แหม พอได้ยินว่าแบคฮยอนไปถ่ายนี่หันทันทีเลยนะ คิดไรป่าว"จงอินพูด
"อะไร คิดบ้าอะไรมั่วละ"ผมพูดแต่สายตาผมก็ยังมองที่แบคฮยอนอยู่ อันที่จริงก็ไม่ได้เหนื่อย
เท่าไหร่นะครับงานผู้จัดการเนี่ย ผมไม่รู้หรอกนะว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แต่พอเขามาทำตัวแบบนี้
ด้วยก็...
รู้สึกดีแปลกแฮะ...
Talk.จบแล้วคร้าาา~สำหรับตอนนี้ พอดีข้อสอบง่ายเลยไม่เคลียด หัวสองนี่แล่นปืดๆเลยค่ะ อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ รักคนอ่านจุ้บ เม้นด้วยๆ เม้นไม่ถึง 12 ไม่อัพนะจะบอก
Talk.จบแล้วคร้าาา~สำหรับตอนนี้ พอดีข้อสอบง่ายเลยไม่เคลียด หัวสองนี่แล่นปืดๆเลยค่ะ อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ รักคนอ่านจุ้บ เม้นด้วยๆ เม้นไม่ถึง 12 ไม่อัพนะจะบอก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น