ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 คู่กัด
ย้อนไปเมื่อ 1ชั่วโมง 30นาทีที่แล้ว
[Kai talk.]
"จงอินกูไปก่อนนะ พี่ครับตามผมมาเลยครับ"จงแดพูดแล้วมันก็เดินไป
"นายเป็นรูมเมทฉันหรอ"เซฮุนพูด
"ก็ใช่น่ะสิ หลบไปฉันจะเอาของเข้าห้อง"ผมพูดแล้วดันเซฮุนให้หลบไปก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง
"พี่วางตรงนี้เลยครับ ส่วนค่าจ้างเดี๋ยวผมโอนให้ภายในวันนี้นะครับ"ผมพูดแล้วพี่เขาก็เดินออกไป
"ให้ช่วยมั้ย"เซฮุนพูดขึ้นแล้วเดินมายืนข้างๆผม
"ไม่ต้องฉันทำเองได้ ห้องไหนของฉัน"ผมพูด
"ห้องที่ไม่มีป้ายชื่อ"เซฮุนพูด ผมเลยยกของขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องเปิดประตูเข้าไปแล้ววางของลง
พอผมเดินออกมาจากห้องก็เห็นเซฮุนเดินยกของๆผมมา
"น...นี่ บอกว่าฉันทำเองได้ไง"ผมพูด
"นี่อุตส่าห์ช่วยนะ จะได้จัดเสร็จเร็วๆไง ไม่ดีหรอ"เซฮุนพูด
"เออๆ แต่ช่วยแค่ยกของนะ ที่เหลือฉันจัดการเองได้"ผมพูดแล้วเดินไปยกของมาใหม่ ผมล่ะ
ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมต้องมายุ่งกับผมด้วย แต่ก็ดีจะได้ไม่เหนื่อย ผมยกของเข้ามาในห้อง ของที่ผม
ยกมาเป็นอันสุดท้ายแล้วครับ ผมเข้ามาในห้องก็เห็นเซฮุนนั่งอยู่บนเตียงผม "นี่! ออกไปจากห้องฉันได้
แล้ว แล้วกล้าดียังไงกันถึงได้มานั่งบนเตียงฉันเนี่ย"ผมวางของลงแล้วพูด
"ไล่กันแบบนี้เลยหรอ อุตส่าห์ช่วยยกของนะ"เซฮุนพูด
"ก็แค่อันเดียวอย่ามาทำเป็นทวงบุญคุณหน่อยเลย"ผมพูด
"ถ้านายไม่ขอบคุณ..."เซฮุนพูดแล้วลุกขึ้นยืนเดินมาหาผม ผมนี่รีบถอยหลังเลยครับ เซฮุนก็เดิน
เข้ามาใกล้ผมผมก็เดินถอยเพื่อหนี
"จ...จะทำอะไรอะ"ผมพูดเมื่อเดินถอยหลังจนหลังผมติดกับกำแพง
"ถ้านายไม่ขอบคุณฉัน....ฉันจะ..."เซฮุนพูดเมื่อเขายืนใกล้ผมแล้วก้มหน้าลงมาใกล้ๆผม หน้ามัน
ใกล้กับผมมาเลยครับ
"จะอะไร"ผมพูด
"ก็จะออกไปโดยดีไง"เซฮุนพูดพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ผมก่อนจะเดินออกไปจากห้อง เล่นผมค้าง
เลยครับ
"ฉันเกลียดนาย!!โอเซฮุนน!!!"ผมตะโกนล่ะเลยครับ ผมล่ะอยากฆ่าตัวตายจริงๆ รู้งี้หน้าจะเถียง
กับเจ๊ให้มันสุดๆก่อนจะได้ไม่ต้องมาเจอมัน
8:56 น.
จัดของเสร็จแล้วครับ เหนื่อยเป็นบ้าเลยคผมเดินออกมาจากห้องแล้วเดินไปที่ห้องครัวเพื่อ
จะกินน้ำครับ
"จัดของเสร็จแล้วหรอ"เสียงเซฮุนกังขึ้นผมเลยหันไปมอง แหมยืนพิงกับเสาหล่อตายแหละ
ท่าโคตรน่าถีบเลย
"อืม"ผมตอบไปแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่แล้วหันมากินน้ำต่อ
"จะไปที่ไหนต่อรึเปล่า จะได้เอาตะกร้อให้"เซฮุนพูด
"เอาไปทำอะไรว่ะ"ผมพูด
"เอ้า!!ก็ถ้านายไปฉันจะได้เอาตะกร้อครอบปากนายไว้ไง จะได้ไม่ไปกัดคนอื่นเขา"เซฮุนพูด
"นี่!นายหาว่าฉันเป็นหมางั้นหรอ"ผมพูด
"กมรสน."เซฮุนพูดแล้วเดินไป ด้วยความโกรธผมก็รีบวิ่งไปกระโดถีบแม่งเลยครับ
"โอ้ย!!เล่นอะไรเนี่ย"เซฮุนพูด
"สมน้ำหน้าอยากปากสุนัขเอง"ผมพูดแล้วแลบลิ้นใส่เซฮุนก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเฉิน
//ฮัลโหลว่าไงจงอิน//จงแดรับแล้วพูด
"ฮัลโหลมึงเสร็จยัง กูจะได้ออกไปจากห้องซะที กูจะโดนมันกัดอยู่แล้วเนี่ย"ผมพูด
"นี่!คนนะไม่ใช่หมา"เซฮุนพูดแทรกขึ้นมา
"หรอ นึกว่าหมาซะอีก"ผมพูด
//มึงใจเย็นๆกูเสร็จหมดแล้ว เดี๋ยวไปหาที่ห้อง//
"เออ รีบมาล่ะ"ผมพูด
//.....//มันเงียบไปครับเป็นไรว่ะ
"เห้ย ฟังกูอยู่ปะเนี่ยจงแด จงแด! ไอมหาเฉินซิงยิ่งกว่าสาวบริสุทธิ์!!!"
//ห...ห๊ะ!ว่าไงนะ เออๆเดี๋ยวกูรีบไปแค่นี้แหละ//
"เออๆ เร็วๆล่ะกูกลัวผี"
"นี่ว่าใครผีกัน"เซฮุนพูดขึ้นแทรก
"นายนั่นแหละ แค่นี้นะ"ผมพูดแล้วกดวางสายไป แล้วเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงก่อนจะ
เดินไปปลดล๊อคประตู เตรียมจะออกจากห้องแล้วครับ
"นายหาว่าฉันเหมือนผีงั้นหรอ ฉันออกจะหล่อ"เซฮุนจับแขนผมแล้วดันผมหลังชิดกำแพงเลย
"เคยมีคนบอกมั้ย ว่านายโคตรหลงตัวเองเลย"ผมพูด
"นี่!ฉันพูดความจริงต่างหาก"เซฮุนพูด
"ปากสุนัขอย่างนายฉันไม่อยากจะคุยด้วยแล้ว ออกไปเลยนะอย่ามาโดนตัวฉัน"ผมพูดแล้วพยา
ยามดันตัวเซฮุนให้ออกไป แต่แม่งแรงควายผลักไม่ไป
"ปากแบบนี้ ถ้าเจอแบบนี้ดูสิจะเป็นไง"เซฮุนพูด
"นายพูดอะร...อื้ม!!!!"ผมพูดไม่ทันจบก็โดนเซฮุนแม่งจับจูบเลยครับ ซึ่งมันเชี่ยมากกกกก
แม่งขโมยจูบแรกผมไป แต่ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากกร่นด่าในใจ เพราะว่าร่างกายผมอยู่ในอาการ
ช๊อคค้างตัวแข็งทื่อดวงตาเบิกกว้าง ส่วนเซฮุน....แม่งชิวมากมันหลับตาจูบเลยครับ
"จงอิน!!!!"เสียงไอจงแดดังขึ้นเซฮุนเลยผละออกไปแล้วเราก็หันไปมองที่ประตู เห็นจงแดยืน
มองอยู่โดยที่ประตูเปิดอยู่ ผมเลยรีบแทงเข่าแม่งที่หน้าท้องเซฮุนแล้วผลักเซฮุนให้ออกไปห่างๆ
ก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้องแล้วปิดประตู "ม...เมื่อกี้ทำอะไรกันน่ะ"
"ทำอะไรเหี้ยไรล่ะ กูไม่ได้สมยอมแม่งจับกูจูบเอง พูดแล่วก็ขนลุกจูแรกกูโดนไอหัวสายรุ้งขโมย
ไปซะแล้ว T0T "ผมพูด
"โอ๋ๆอย่าเศร้า เดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติมล้างปาก"จงแดพูดแล้วพวกเรา็เริ่มเดินกันไป
"จริงอะ งั้นรีบไปดูโรงเรียนกันดีกว่าจะได้ไปกินไอติมต่อ พวกร้านฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียนมีอยู่
ร้านหนึ่ง อร่อยมากกกกเป็นที่นิยมของนักเรียนโรงเรียนเราเลยล่ะ"ผมพูด
"อ่อ เออมึงหอนี้อะ เป็นหอในหรือหอนอกว่ะ"จงแดพูด
"หอนอก"ผมพูด
"หอนอกงั้นหรอ แล้วทำไมอยู่ติดกับโรงเรียนเลยล่ะ"จงแดพูด
"ก็เพื่อความสะดวกในการมาเรียนไง เพราะถ้าอยู่ไกลจากโรงเรียนก็จะเจอปัญหารถติดอะไร
แบบนี้ก็เลยสร้างหอนอกข้างๆ.ส่วนหอในก็จะอยู่ในโรงเรียน"ผมพูด
"แล้วทำไมเราไม่อยู่หอในล่ะ แบคฮยอนกับเซฮุนด้วย ทำไมต้องอยู่หอนอกอะ"จงแดพูด
"คืองี้ หอนอกอะสามารถเข้าออกตอนไหนก็ได้ เปิดให้เข้าออก 24ชั่วโมง จึงเหมาะกับดารา
อย่างเราที่มีงานเยอะไม่เป็นเวลามาก ส่วนหอในจำกัดเวลาให้เข้าออก 6โมงถึง 4ทุ่ม เลยมาอยู่หอ
นอกกัน หอในไม่ค่อยมีคนหรอกนอกจากพวกคนจนที่เป็นนักเรียนทุนแล้วต้องอยู่หอน่ะ"ผมพูด
"อ่อ ตึกเรียนมีกี่ชั้นว่าเนี่ย"จงแดพูด
"9 ชั้น ในตึกเดียว ชั้นละ 12ห้อง"ผมพูดเมื่อเราเข้ามาในโรงเรียนและยืนอยู่หน้าตึก
[Chen talk.]
ผมนี่ช๊อคเลยครับ 8ชั้นเนี่ยนะ!! ผมนี่ไม่ขึ้นตายเลยหรอ
"แล้วเราเรียนชั้นไหนว่ะ"ผมหันไปพูดกับจงอินแล้วก็เดินกันไปเรื่อย
"โรงเรียนนี้เขาสงสารคนแก่เว้ย ม.6ชั้นสองม.5ชั้นสามม.4ชั้นสี่ม.3ชั้นห้าม.2ชั้นหกม.1ชั้น7
ชั้น8เป็นห้องชมรม ชั้น9เป็นห้องพักครูและก็ห้องประธานนักเรียน ประธานนักเรียนปีนี้ฮอตมากเลยเว้ย
เขาเป็นคนดังของโรงเรียน อย่างหล่อเลยล่ะ"จงอินพูด
"ชมขนาดนี้ชอบเขาล่ะสิ"ผมพูด
"เปล่าซะหน่อยก็แค่เห็นว่ามันหล่อดีเฉยๆ น่าเสียดายที่มันไม่เป็นดารา"จงอินพูด
"อ่อ ชักอยากเห็นแล้วสิ ว่าหน้าตาจะเป็นยังไง"ผมพูดแล้วหันกลับมามองทาง
ตุ้บ!
โคลม!!
ผมล้มลงไปนั่งกับพื้นเลยครับ เพราะพอผมหันมาก็ชนเข้ากับใครบางคนที่ถือกองเอกสารท่วมสูง
ท่วมหัวเดินสวนทางกัน และเหมือนฝ่ายนั้นจะล้มไปด้วยเหมือนกัน
"ขอโทษครับ พอดีผมไม่ได้มองทาง ขอโทษจริงๆครับ"ผมลุกขึ้นยืนแล้วพูดขอโทษคนๆนั้นเลย
ครับ คนๆนั้นลุกขึ้นยืนก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วเขาก็นิ่งไป เหยดดดดดดดดหล่อเชี่ยๆหล่อ
มาก หล่อแบบไม่เกรงใจใครหล่อแบบไอกัมสู้ไม่ได้เซฮุนนี่แทบสู้ไม่ได้เลยครับ "เอ่อคุณครับเป็นอะไร รึเปล่าครับคุณ"ผมพูด
"อ...ไม่เป็นไรครับ"เขาพูดแล้วนั่งลงเก็บเอกสารต่างๆ
"เดี๋ยวผมช่วยเก็บนะครับ"ผมพูดแล้วนั่งลงช่วยเก็บ จงอินเห็นอย่างนั้นก็เลยนั่งลงช่วยด้วย
"เดี๋ยวผมช่วยถือไปนะครับ"ผมพูดเมื่อเก็บเสร็จแล้ว
"ขอบคุณมากครับ"เขาพูด แล้วเราก็เดินไปที่ลิฟ.รู้สึกว่าการจะขึ้นลิฟได้มันต้องมีบัตรลิฟใช่มะ
"นายใช่ประธานนักเรียนที่ฮอตมากใช่มั้ย"จงอินพูดขึ้น
"ใช่ครับ แต่ผมไม่ได้ฮอตอะไรขนาดนั้นหรอกครับ สู้คุณจงอินไม่ได้หรอกครับ"เขาพูด
"รู้ฉันด้วยหรอ"จงอินพูด
"รู้จักสิครับ ก็คุณเป็นดารานี่หน่า"เขาพูด
"แล้วคุณชื่ออะไรหรอครับ"ผมพูด
"ผมชื่อ'ฮวางจื่อเทา'ครับ"เขาพูด
"เทางั้นหรอ ถ้าฉันจำไม่ผิดนายอยู่ห้อง 1ใช่มั้ย"จงอินพูด
"ใช่ครับ"เทาพูด
"ต่างจากพวกเราเลยอะ พวกเราอยู่ห้อง 3แน่ะ"จงอินพูด
"ก็ไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่นี่ครับ วางเอกสารไว้ตรงนี้นะครับ"เทาพูดเมื่อเดินเข้ามาในห้องประธาน
นักเรียน
"นี่เรามาเป็นเพื่อนกันมะ"จงอินพูด
"แหม พูดแบบนี้จะเอาไว้ให้สอนการบ้านล่ะสิ"ผมพูด
"ถูกต้องนะคร้าบ"จงอินพูด
"ฮะๆ โอเคครับเป็นเพื่อนกันก็ได้ครับ"เทาพูด
"จ้า ไม่ต้องพูดคำสุภาพมากก็ได้พูดเหมือนรู้จักกันมาเป็นสิบๆปีเลย คำหยาบได้หมดโอเคนะเทา
มึงด้วยมหา"จงอินเดินไปกอดคอเทาแล้วพูด
"นี่ไปกอดคอเทาแบบนั้นได้ไง สนิทกันแล้วรึไง"ผมพูด
"ไม่เป็นไรหรอกเราไม่ถือ ไปกินไอติมมั้ยเราเลี้ยง"เทาพูด
"ไปสิ ร้าน'luexolu'นะ"จงอินพูด
"ได้เลย"เทาพูด แล้วทั้งสองคนก็เดินกอดคอกันไปเลยครับ เออเห้ย ถ้ามันจะสนิทกันง่ายขนาด
นี้ล่ะก็นะ แล้วสองคนนั้นก็หยุดเดินครับจงอินหันมามองผมแล้วก็วิ่งจับมือลากผมไปหาเทา แล้วมันก็
กอดคอผมกับเทาเดินไปอย่างร่าเริง ท่าทางจะอารมณ์ดีเดี๋ยวแม่พูดถึงเรื่องจูบแกล้งแม่งเลย
10 นาทีผ่านไป
"เอาวนิลาครับ"ผมพูด ตอนนี้พวกเรามาอยู่ที่ร้านไอติมที่ชื่อว่า luexolu ครับ จงออนบอกว่า
เจ้าของร้านนี้ชื่อว่าลู่หาน เคยเรียนอยู่โรงเรียนgot ตอนพี่เขาอยู่พี่เขาเป็นคนดังของโรงเรียนครับ
เพราะฉะนั้นการที่เด็กโรงเรียนนี้ชอบมากินไอติมที่นี่ไม่ใช่แค่ว่าอร่อยอย่างเดียว เขาอยากมาเจอ
เจ้าของร้านด้วย เห็นจงอินกับเทาบอกว่าพี่เขาสวยมาก จงอินสนิทกับพี่เขาด้วยล่ะครับ
"ผมเอาช๊อคโกแลตครับ"จงอินพูด
"ยังดำไม่พออีกหรอ"ผมพูด
"ย่าห์!!!"จงอินส่งเสัยงดังแล้วตีแขนผมหลายๆครั้ง
"555+"ผมขำเลยครับ
"ผมเอาชาเขียวครับ"เทาพูด
"กินติมเสร็จแล้วพวกมึงจะไปไหนต่อปะ"จงอินพูด
"เราว่าจะกลับหอเลยอะ"เทาพูด เทานอนหอเหมือนกันครับแต่เป็นหอใน
"กูก็ว่าจะกลับหอนะ แล้วมึงอะเฉิน"จงอินพูด
"กูว่าจะไปห้างก่อนว่ะไปซื้อของเข้าห้อง"ผมพูด
"อืม จริงสิคุยมาตั้งนานละ เราลืมถามชื่อนายเลย"เทาพูด
"อ้อ!เราชื่อคิมจงแด เพื่อนๆเรียกเราว่าเฉินไม่ก็มหาน่ะ"ผมพูด
"มหา? ทำไมเรียกว่าอย่างนั้นล่ะ"เทาพูด
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็ช่างมันเถอะ"ผมพูด
"อืม"เทาพูด
13:00 น.
ผมซื้อของมาเรียบร้อยแล้วครับ ตอนแรกผมกะว่าจะดูหนังก่อนซื้อของแต่พอมานึกอีกทีว่ามีคนๆ
นึงอยู่ที่ห้องเลยรีบซื้อของกลับมาที่หอ ถึงแม้ว่าจะกลับมาเร็วไปก็เถอะ ผมเดินผ่านห้องจงอินก่อนจะ
ได้ยินเสียง
'นี่ไอติ๋มอย่ามากวนประสาทฉันนะ'
'ประสาทนะไม่ใช่ขนมกวนถึงจะได้กวนได้น่ะ'
สงสัยจะทะเลาะกันแน่เลย เฮ้อ~ผมล่ะเพลีย ได้ข่าวว่าอยู่ห้องเดียวกันด้วย สงสัยในห้องเรียน
ก็คงกัดกันเหมือนกัน ผมเดินมาที่ห้องอย่างเอือมๆเพราะสองคนนั้น ผมไขกุญแจแล้วเปิดประตูเข้าไป
แบคฮยอนนอนอยู่บนโซฟาครับ เตียงมีให้นอนไม่นอนมานอนโซฟาบ้าปะเนี่ย ผมเอาของไปวางที่โต๊ะ
อาหาร แล้วเริ่มเก็บของไปเรื่อยๆจนเสร็จ ตู้เย็นโคตรโล่งเลยครับเชื่อเลยว่าไม่เคยทำอาหารกินเอง
แถมอีกอย่าง ผมว่าเขาน่าจะไม่กินข้าวด้วยแหละ เพราะไม่เห็นว่าจะมีอะไรสักอย่างที่บ่งบอกว่าเขากิน
ข้าวเลย หรือเขาจะไปกินข้างนอกแล้ว ช่างเหอะไปปลุกเขาดีกว่า ผมเดินไปที่โซฟา แหม~เปิดทีวี
ทิ้งไว้ พ่อ!รวยรึไงกันถึงได้เปิดทิ้งไว้แบบนี้ ผมเดินไปปิดทีวีแล้วเดินมายืนมองแบคฮยอนที่นอนหลับ
อยู่ ก็...น่ารักอยู่นะ ผมเอื้อมมือหวังจะจับที่ไหล่เขาแล้วเขย่าเพื่อปลุกให้ตื่น
หมับ!
แบคฮยอนจับมือผมไว้แล้วลืมตาขึ้นมาเล่นเอาผมตกใจเลยครับ แบคฮยอนลุกขึ้นนั่งแต่ก็ยังไม่
ปล่อยมือผม
"นาย...จะทำอะไร จะลักหลับงั้นหรอ"แบคฮยอนพูด
"เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ ฉันจะปลุกนายให้ไปนอนที่ห้องดีๆต่างหากหรอก"ผมพูด
แล้วดึงมือตัวเองกลับมา
"แน่ใจ?ไม่ใช่ว่านายจะลักหลับงั้นหรอ"แบคฮยอนพูด
"หลงตัวเองเกินไปแล้ว ใครจะไปอยากลักหลับนายกัน"ผมพูด
"ใครจะไปรู้ ฉันออกจากหล่อแถมเป็นดาราดังอีกด้วย"แบคฮยอนพูด
"ที่รู้ๆคือ ฉันคนนึงแหละที่ไม่พิสวาทนายเลยแม้แต่นิดเดียว"ผมพูด
"!!"แบคฮยอนูตกใจมากเลยครับ สงสัยไม่เคยมีใครพูดแบบนี้ด้วยล่ะมั้ง
"แล้วนี่ นายกินข้าวรึยัง"ผมพูด
"กินแล้ว"แบคฮยอนพูด
โครกคราก~
"=[]=;"หน้าแบคฮยอน
"-_-+ หึ"หน้าผมครับ
"....( '_')"แบคฮยอนหันหน้าหนีทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"นอกหลงตัวเองแล้วยังปากไม่ตรงกับใจอีกนะ เดี๋ยวฉันทำให้กินนะ"ผมพูดแล้วเดินไปที่ห้องครัว
นิสัยหลงตัวเองนี่ผมรับไม่ค่อยได้นะ แต่นิสัยปากไม่ตรงกับใจเนี่ย ผมว่าผู้ชายที่เป็นแบบนี้โคตรน่ารัก
เลยครับ จริงๆนะ
'ฉันบยอนแบคฮยอน ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้ด้วยมาก่อนนายคือคนแรก แล้วนายจะต้องรักฉัน
จงแด...'
'ผมมีหวังที่จะได้เป็นมากกว่าเพื่อนของคุณรึเปล่านะ จงแด..."
Talk.กรี๊ดดดด~จบแล้วจ้าตอนที่สอง ขอโทษที่หายไปหลายวันนะคะ ที่จริงไรท์อาจจะเขียนเสร็จพรุ่งนี้
แต่เนื่องจากรุ่นพี่ที่เขาอ่านเรื่องนี้เขามาเร่งให้อัพไวๆเลยรีบปั่น การบ้านไรท์ยังไม่ได้ทำเลยค่ะ แต่ต้อง
มานั่งปั่นก่อน แต่ไม่เป็นไร ไรท์ให้เพื่อนถ่ายภาพการบ้านที่มันทำเสร็จแล้วส่งให้แล้ว ไรท์เลยไม่ต้อง
เหนื่อยคิดเอง โฮะๆๆ (ไม่ค่อยจะขี้เกียจเลยนะขนมปัง:ชานม เจ๊มา#เผ่นแปป:ขนมปัง) อย่าลืมติกตาม
ตอนต่อไปนะครับ รักคนอ่านจุ้บๆอย่าลืมดม้นนะตัววววว~>
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น