คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 05 : Nice to meet you.[100 per.]
*เปิเพลฟัเพื่อเพิ่มอรรถรสในารอ่าน*
“I’d do anything for a smile….
Holding you ‘till our time is done…”
- Seize the day By Avenged Sevenfold -
“ันยอมทำเพื่อรอยยิ้มอเธอ...
อเธอนว่า่วเวลาร้าย ๆ ะผ่านพ้นไป...”
“I’d do anything for a smile….
Holding you ‘till our time is done…”
- Seize the day By Avenged Sevenfold -
“ันยอมทำเพื่อรอยยิ้มอเธอ...
อเธอนว่า่วเวลาร้าย ๆ
ะผ่านพ้นไป...”
Chapter
05 : Nice to meet you [100 per.]
“ท่านประธานรับ...”
“…”
“ท่านประธาน...อยู่ไหมรับ...”
“…”
“ท่านประธานรับ...”
“น่ารำา!!” เสียวาัออมาาประูห้อนอน เล่นเอาผมสุ้
“ะ...ือว่า...”
แอ...
“มีอะไร” นัวสูเปิประูออมาถามผม้วยน้ำเสียนิ่ ๆ พร้อมถือแ้วาแฟทีู่ร้อนสุ
ๆ ออมา
เหมือนูอีฝ่ายะูิว ๆ ีแ่ิรที่วาุที่มอมาายแววไม่สบอารม์ออมา้วยนี่สิ...
“ือผมะออไป้านอ
ท่านประธานะฝาื้ออะไรไหมรับ?” ผมถามลับ้วยน้ำเสียเรียบ
ๆ
แ่เอาริ ๆ นี่ในใลัวะายห่า! ลัวับใ...ลัวว่านที่ยืนอยู่รหน้ามันะนึโมโหทำร้ายผมอีรั้เหมือนอนที่ผมมาเหยียบห้อนี้รั้แร...
“ไป้านอ? ไปทำไม?”
นรหน้าถาม้วยน้ำเสียไม่ไว้ใ
“ผมะออไปื้อโทรศัพท์ใหม่น่ะรับ
พอีเรื่อเ่ามันพั...”
“แล้วะออไปเมื่อไหร่?”
“อนนี้เลยรับ...”
“ไปับใร?”
“นเียวรับ”
“ไปที่ไหน?”
“ห้าใล้ ๆ
อนโนี่แหละรับ”
“ไปยัไ?”
“เินไปรับ”
“แล้วะ...”
“ท่านประธานะถามอะไรมามายรับ?”
่า!
“…” ผมนิ่้าอยู่ับที่มออีฝ่าย้วยสายาะลึ
วามแสบร้อนที่ผิวายเล่นเอาัวผมาไปพัหนึ่
“ันไม่ใ่เพื่อนเล่นอนาย...” ท่านประธานพูเสียเ้ม
มือหนาอเาวาแ้วาแฟที่พึ่สาใส่หน้าผมเมื่อรู่ลับโ๊ะแถวนั้น
“…”
“เป็นแ่ลูน้อไม่มีสิทธิ์ที่ะมาพูแบบนี้ับัน...”
“รับ...ผมทราบแล้วรับ
ผมอโทษรับ...” ผม้มหน้าอบ
“และที่ันถามเพราะันไม่ไว้ในาย
ถ้าเินายโหว่าออไปื้ออทั้ ๆ ที่ออไปยัยอเินบริษัทันอีละะว่าไ?
เินายหนีไปพร้อมับเินพวนั้นใรหน้าไหนมันะรับผิอบแทนนาย...”
“…”
“เ็ถูทิ้อย่านายไม่มีใรหน้าไหนมารับผิอบแทนหรอนะ...”
ปั!
“…” ผมยืนเียบอยู่หน้าห้อนั้นพร้อมับำหมัแน่น
‘เ็ถูทิ้อย่านายไม่มีใรหน้าไหนมารับผิอบแทนหรอนะ...’
‘เ็ถูทิ้อย่านาย...’
‘เ็ถูทิ้...’
“ไอ้เลว...” ผมพึมพำออมาเสียเบาแล้วเินออาห้อหรูอไอ้นสารเลวที่อยู่ในห้อนั้นโยไม่ไ้สนใสภาพเลอะ
ๆอัวเอเลยสันิ
“อ้าว! ุรับทำไมถึสภาพแบบนี้ละรับ?” เสียทุ้มอใรบานัึ้นเมื่อผมปิประูห้อนรรหน้าล
“…” ผมมอผู้ายรหน้า่อนหัน้ายหันวามอไปรอบ
ๆ
เา...ุยับผมเหรอ?
“็ุนั้นแหละรับ
มอหาใรันเนี่ย” ผู้ายนหน้าผมยิ้มทะเล้น่อนะเินเ้ามาใล้ทำให้ผมรีบเินถอยออห่า
ยอมรับว่าอนนี้โรลัวนแปลหน้าเลยเถอะ...
“อ่า...ผมี้เหร่นาทีุ่้อถอยหนีเลยั้นเหรอรับ
แอบเสียในะเนี่ย” นรหน้าพู้วยน้ำเสียเศร้า ๆ
พร้อมับยู่ปาเหมือนเ็ัวเล็ ๆ เล่นเอาผมยยิ้ม้วยวามบันเสียไม่ไ้
“ป่าวหรอรับ
ุ็หน้าามาที่เียวเลยละ” ผมอบลับแล้วยยิ้มให้ับผู้ายรหน้า
นรหน้าผมไม่ไ้ี้หลิ่วี้เหร่อย่าที่เาพูหรอรับ
เาเป็นผู้ายที่หล่อและูีมา ๆ เลยละรับ เาสูว่าผมมา
ร่าายเาูสูให่สมส่วนที่ผู้ายทั่วไปวระมี(แ่ผมันไม่มีนี่สิ)
ใบหน้าเาูหล่อเหลาเอาเรื่อ แ่ที่เ่นหน่อย ๆ
ือถึเาะูเหมือนนเอเียแ่วาเาลับเป็นสีฟ้าน้ำทะเลสวยเียวละ
“าุ...สวยีนะ”
ผมพูมออมา
นรหน้าเิอาาระัไปนิ่อนะมอผม้วยสายาแพรวพราว
“พูแบบนี้ผม็เินเหมือนันนะเนี่ย...นี่แอบหลอีบผมรึป่าวรับ?”
เาถามผมเสียทะเล้น
“เอ่อ...ไม่ใ่รับ”
ผมอบลับ
“หว่า...ไม่ีบผมไม่เป็นไรรับ
เี๋ยวผมีบุเอ็ไ้” เาพู
“...” ผมมอนรหน้า้วยสายาหวาระแว
“เอ้า ๆ
ไม่้อมอผมแบบนั้น็ไ้รับ
ผมแ่ล้อเล่นเห็นุทำหน้าาไม่สบอารม์ผม็อยาะใหุ้ยิ้มบ้า” เาบอ
“ผมทำหน้าแบบนั้นั้นเหรอรับ?”
ผมมวิ้วถาม
เฮ้ย! นี่ว่าัวเป็นนนิ่
ๆ ไม่่อยแสออทาสีหน้าแล้วนะ
“วามริมันมาว่าหน้าาไม่สบอารม์อีนะรับ
มันเหมือนุำลัทำหน้าอยาะ่าใรสันยัั้นแหละ”
“อ่า...็อยาะ่าอยู่เหมือนันแหละรับ”
ผมพูเมื่อนึถึ้นเหุที่ทำให้ผมอารม์เสีย
“โฮ้! ุนี่แอบน่าลัวเหมือนันนะรับ อ่า...ุยั้นานผมลืมแนะนำัว ผมื่อ ‘นที’ แล้วุละรับ? ื่ออะไร?” นรหน้าถามผม
“แนไท...ผมื่อแนไทรับ”
ผมอบลับ
“อ่า! ยินีที่ไ้รู้ันะแนไท อนนี้ันับนายเป็นเพื่อนันแล้วนะ” นทีพูึ้นพร้อมออผมประหนึ่ว่าสนิทันมาั้แ่าิปา่อน
เอาริ ๆ
ผม็รู้สึถูะาับเาเหมือนันนั้นแหละ...
“ยินีที่ไ้รู้ันะนที...ยินีที่ไ้เป็นเพื่อนัน”
ผมยยิ้มอบลับ
“เอาละ! อนนี้นายับันเป็นเพื่อนับแล้วันถามอะไรนายหน่อยไ้ไหม?” นทีพู
“ไ้สิ...นายอยาถามอะไรันละ?”
“ผิวนายแเหมือนโนน้ำร้อนลวแถมเสื้อผ้ายัเละนานี้นายไปทำอะไรมาเหรอ?”
นทีถามพร้อมสายาที่มอมาอย่าสสัย
“อุบัิเหุนิหน่อยน่ะ”
ผมอบลับ
“ั้นนายไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยละ?
ออมาในสภาพแบบนี่มัน...”
“สปรสินะ...” ผมยิ้มสมเพัวเอ
“น่าเอาน่ะสิไม่ว่า...”
เสียพึมพำออีฝ่ายัึ้นแผ่ว ๆ
แ่เพราะเสียอนทีเบาเินไปทำให้ผมไม่ไ้ยินที่เาพู
“เมื่อี้พูอะไรนะ?”
ผมถาม
“็ป่าว...ันว่านายลับเ้าห้อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”
นทีบอ้วยน้ำเสียเป็นห่ว
“ือว่า...ันไม่อยาะลับห้อในอนนี้สัเท่าไหร่น่ะ
ว่าะออไป้านอ้วย” ผมพูบอ
เฮอะ ๆ
ใระอยาลับเ้าไปในห้อนรนั่นเร็ว ๆ ันละ...
เ้าไป็เ็บัวแถมยัเสียวามรู้สึอี่าหา...
“ถ้าั้น...”
“…”
“ยืมเสื้อันสััวไหมละ?
แล้วเราออไป้านอัน...พอีันอยาะออไปื้ออหน่อยน่ะ”
.
.
.
“วันนี้สนุมาเลยวะ
แ่นายไม่น่าออเินื้ออพวนี้ให้ันเลยแ่ไม่ว่ายัไ็อบในายมาเลยนะนที”
ผมพูยิ้ม ๆ
“เอาหน่า
นิหน่อยเอถือะว่าลอารเป็นเพื่อนอเราสอนไ” นทีอบลับ
ั้แ่อนที่เาวนผมเ้าไปเปลี่ยนเสื้ออนนั้น็ไม่รู้ว่าฟ้าลใหรือะไรให้ผมอบรับำเา
และหลัานั้นเา็พาผมไปห้าสรรพสิน้าใล้ ๆ
อนโแถมยัลาผมไปเลี้ย้าวื้ออนู่นนี่นั้นให้นามือถือใหม่อผมเายัะื้อให้เลย
แ่ีที่ผมเบรเาเอาไว้่อนแถมยัู่้วยว่าถ้าเาใ้เินฟุ่มเฟือยแบบนี้ผมะเลิเป็นเพื่อนับเาริ
ๆ ้วย
และไม่น่าเื่อที่ำู่มันไ้ผล...
“แ่ันไม่มีอะไระให้นายเลยนี่สิ...อะ!
ริสิ!” ผมพู่อนะฝาอที่อยู่ในมือให้นทีถือ
แล้วรีบล้วมือเ้าไปในระเป๋าาเ
“นี่ไ! เอแล้ว อะ...ันให้ เอ่อือว่าถึมันะเป็นอธรรมาหาื้อไ้ทั่วไปแ่มันเป็นอที่พิเศษอย่าหนึ่เลยนะ”
ผมพูแล้วยื่นให้อีฝ่ายแล้วรับอ ๆ
อัวเอมาถือเอาไว้เหมือนเิม
“พิเศษยัไเหรอ?”
นทีถาม
“พิเศษรที่ันเป็นนให้นายไ”
ผมยิ้มอบ
นทีมออในมือยิ้ม ๆ ่อนะเ็บมันไว้ที่ระเป๋าเสื้อ
่อนะพู่อ
“อือ พิเศษมาเลยละลูอมเม็เียวเนี่ย
ฮ่า ๆ” นทีำออมาเล่นเอาผมหน้าแเทือ้วยวามเินเล็ ๆ
“หะ...หัวเราะอะไร
ันริันะ ถ้าหัวเราะแบบนี้่อยันหลัไม์ัว ๆ เลยไหมเล่า!” ผมโวยวายึ้นเมื่ออีฝ่ายยัหัวเราะไม่เลิ
“อะไร ๆ นายให้ันแล้วะเอาืนไ้ยัไันละ”
นทีพูแล้วเอามือุมระเป๋ารอเอาไว้แน่นประหนึ่ว่าหวแหนไอ้อที่อยู่ในนั้นเอามา
ๆ
“๋า ๆ
ันไม่เอามันืนานายหรอน่า็ันให้นายไปแล้วนี่ ยัไันอัวเ้าห้อ่อนแล้วันนะ”
ผมพูแล้วโบมือลาเา นที็ยิ้มอบแล้วเินเ้าห้ออัวเอไป
วามริผมไม่อยาะลับเ้าไปในห้อนรนี่้วย้ำ...
บ้าะมั! ทำไมผมไม่หนีไปัน!
ะลับมาที่นี้ทำาอะไร
แอ...
“นายไม่เยโนสอนเรื่อมารยาทเหรอ...”
และทันทีที่ผมเปิประูเ้าไปในห้อนรนั้น
เสียมัุรา็ัึ้นทันที
“รับ?” ผมรับำ
“ออไปนานนานี้
แถมไม่มีบอันเอาไว้ว่าลับอนไหน
ปล่อยให้เ้าอห้อนั่รอผู้อาศัยลับมาแบบนี้มันเสียมารยาทไม่รู้รึไัน?”
ท่านประธานพู้วยน้ำเสียแัน
“ทราบรับ...ท่านประธานมีเรื่อ่วนอะไรหรือเปล่ารับ
ะเป็นเรื่อ่วนสินะรับถึ้อมานั่รอผมลับ” ผมพูประลับ
นที่นั่อยู่ถึับลุึ้นมามอหน้าผม
“อึ!” ผมร้อออมาเมื่อมือหนาอเาบีบรามผมแน่น
“ปาี...” ท่านประธานพู
“ริเหรอรับ?
ไม่บอไม่รู้เลยนะรับ โอ้ย!” ผมร้อออมาอีรั้เมื่ออีฝ่ายปล่อยมือารามอผมแ่เปลี่ยนมาึเส้นผมอผมอย่าแรนผมหน้าหาย
“ิว่าัวเอเป็นใรัน?
ปาเ่ริ ๆ เลยนะนายน่ะ อยารู้ริ ๆ เียวปาแบบนี้ะเ่ไปไ้อีนานแ่ไหน”
“ท่านประธานะทำอะไรรับ
อื้อ!”
ทันทีที่ผมพูบอีฝ่าย็แนบริมฝีปาอัวเอลมาับริมฝีปาอผม
ลิ้นร้อนไล่เลี่ยริมฝีปารอบนออผม่อนะแทรมันเ้าไปในโพรปาผมแล้วเี่ยวระหวั
และูุนมันอย่ารุนแร
ผมร้อประท้วออมาหลายรั้เพราะเริ่มหายใไม่ทันแู่อีฝ่ายไม่ไ้สนในอาูบผมอยู่อย่านั้นไม่ยอมปล่อย
“แฮ่ ๆ อึ! อย่ารับ! ปล่อย! อย่าทำผมแบบนี้!
ผมอโทษรับ!” ทันทีที่อีฝ่ายปล่อยริมฝีปาผมให้เป็นอิสระผมรีบหอบหายใเ้าแ่็้อร้อห้ามอีฝ่ายแทบไม่ทันเมื่อมือหนาอท่านประธานระาัวผมนผมล้มลไปที่โฟาแถมเายัถามึ้นร่อมผมอีั้หา
“ไม่ปาเ่่อแล้วรึไ”
ท่านประธานพูแล้วับแนผมให้ยึ้นแล้วรึมันไว้เหนือศีรษะอผม
“อย่าทำผม...อย่าทำเลยรับ...ผมลัวแล้ว
อะ!” ผมอ้อนวอนอีฝ่าย
แ่นรหน้าลับไม่ไ้สนใเสียอผมเลยแม้แ่นิ
แถมยั้มหน้าลมาุไร้อออผม แถมยับเม้มอออผมนผมรู้สึเ็บึ้นมา
“ผมอโทษรับ
ท่านประธานปล่อยผมเถอะรับ ผมอโทษ อึ! อโทษรับ” ผมร้อบออีฝ่ายอย่ารัวเร็วเมื่อนรหน้า่อย ๆ
เลื่อนใบหน้าลไป่ำเรื่อย ๆ
พรึ่บ!
“ำเอาว่าอย่าปาเ่
นายไม่ไ้อยู่ในสถานะที่ะสู้ันไ้” นรหน้าผมผละออแล้วมอผม้วยสายาเย็นา
“รับ...ผมทราบแล้วรับ
่อไปะไม่ทำอีแล้วรับ” ผมอบเสียสั่น
“็ี...” ท่านประธานพูเพียแ่นั้น่อนะเินไปที่ประูห้ออัวเอ
“…”
“แล้ว็ที่สำั...”
เาหยุอยู่รหน้าประูแล้วหันลับมามอหน้าผมอีรั้
“…”
“เลิเรียันว่าท่านประธานสัที
มันน่ารำาหูไปแ่บริษัทัน็ไ้ยินนเอียนแล้ว...”
“…”
“เรียันว่า ‘อมทัพ’ ็พอ” ท่านประธานพูเพียเท่านั้น่อนะเินเ้าไปในห้อ
“บ้าเอ้ย! น่าะหนีไปายเอาาบหน้าีว่าลับมาที่นี้” ผมบ่นออมาเมื่อประูห้ออท่านประท่านปิล
“ไม่ให้เรียว่าท่านประธานั้นเหรอ...”
.
.
.
“เรียุ ‘อมทัพ’ อย่าที่เ้าัวบอ็แล้วัน”
#100% แปะ ๆ
#อยู่ไม่ทัน้ามวันแนไท็ะโนินอีแล้ว้า ฮ่า ๆ
#อย้ำว่าอัพทุวันอัพ่ว18.00 – 23.50 นะ่า ส่วนถ้าวันไหนไม่อัพือเน็มีปัหาับไรท์ฯไปอยู่ในที่ ๆ ที่ไม่มีเน็่า ฮ่า ๆ
#เรื่อนี้ะไม่เหมือนเรื่ออื่น ๆ ที่ไรท์ฯแ่นะะ ือเรื่ออื่น ๆ มันะราม่าเล็ ๆ แล้ว่อยบูมราม่าให่
#แ่เรื่อนี้ราม่าทั้เรื่อะ ฮ่า ๆ ไม่มีเล็เพราะมีแ่ราม่าปิับราม่าุให่
#ใรอราม่า็ิามันนาน ๆ ><
#อ้อ! อย้ำอีรอบว่านิยายเรื่อนี้มี 3 เนะะ ื่อเ็ว่า ‘Poison Project’ มี 3 เรื่อือเรื่ออ อมทัพ , ุนพล , นัรบ
#และนี่ือเรื่อแรอีสอเรื่อยัไม่เปิเลย เี๋ยวใล้บะเปิเรื่ออุนพลนะ่า
#ฝาอ่าน ฝาโหว ฝาิาม้วยเน้อ
#อย่าลืมอมเมนท์แสวามิเห็นัน้วยนะ่า
ความคิดเห็น