คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 02 : Drunk [100 per.]
- เ็บมา ๆ เลยนะ แ่็นั่นแหละ
ไม่เป็นไร –
“…แ่ะให้ัน ให้ันทำอย่าไร...
...ันรัเธอแล้วทั้ใ...
...ะไม่ให้รั
ไม่ให้รัไ้อย่าไร...
...ันฝืนัวเอไม่เป็น...”
- ฝืนัวเอไม่เป็น by นนท์ ธนนท์ -
Chapter
02 : Drunk [100 per.]
“แไหวแน่นะพาย? ไอ้นายมันอาารหนัอยู่นะ”
เสียหวานอใรนหนึ่เอ่ยบอับนรหน้า้วยน้ำเสียเป็นห่วพร้อมับ้อมาที่นที่เอาแ่อไหล่นรหน้าเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“ไม่เป็นไรหรอ
แ้อไปส่พวนั้นอีไม่ใ่หรือไ? เี๋ยวเราูแลนายเอ” พายว่า่อนะโบมือลาเพื่อนสนิทอีนที่พยัหน้าอย่าำยอม่อนะเินออไป
“พาย”
“หื้อ?”
“เรา...”
“…”
“เราอยู่ที่ไหน?” เสียทุ้มเอ่ยถามร่าบาเสียแผ่ว
เปลือาบาพยายามเปิึ้นเพื่อมอภาพรหน้า
“ที่นี่อนโแไ
เี๋ยว็ถึห้อแล้ว อทน่อนนะ” พายว่า
ร่าสูอนายำลัเมาและโอบอไหล่เล็อพายเอาไว้
ไม่ไ้มีเพียแ่ร่าสูเท่านั้นที่มีสภาพเป็นแบบนี้
บรราเพื่อนในลุ่มทั้หลายำลัเมามายไม่แพ้ันเพียแ่ว่าในอนนี้ทั้สออยู่้วยันเท่านั้นเอ
ึ!
“อุ!”
“นาย! อ่า! ให้ายสิ” พายว่าออมา่อนะเหลือบมอเพาน้วยวามหุหิเล็
ๆ ที่โนนรหน้าอ้วใส่ทันทีที่พยุมาถึเีย
“อ อึ อโทษ”
“่าเถอะ
แน่ะนอนไ้แล้ว”
“พาย...”
“อะไร?”
“แอย่าทิ้เรานะ...”
“…”
“แ่แนเียวเท่านั้น...”
“…”
“อย่าทิ้เราไปนะพาย”
เสียทุ้มอนายับร่าบาเสียแผ่วเบา
เาะรู้บ้าไหมว่าน้ำเสียอ้อนวอนอเาำลับีบใอพายมาแ่ไหน…
“เราไม่ทิ้แหรอนาย”
“…”
“นอนเถอะนะ” พายว่า่อนะยื่นมือไปลูบลุ่มผมนิ่มมืออร่าสูรหน้าเบา ๆ
อย่าที่ทั้สอนอบทำในอนเ็
ทันทีที่เห็นว่าร่าสูรหน้าหลับไปร่าบา่อย
ๆ ลุออาเียนอนแล้วรไปทีู่้เสื้อผ้าอเ้าอห้อทันที
ู้เสื้อผ้าสีำสนิทถูเปิออเผยให้เห็นุนอนแบบเสื้อเิ้แบบที่นายอบใส่เป็นประำ
มือนุ่มหยิบเสื้อเิ้สีฟ้าอ่อนออมา่อนะสวมมันเ้าไปแทนเสื้อยืสีาวสะอาที่เปรอะไป้วยราบสปร
“แพร...”
!!
“…”
“ทำไม...”
“…”
“ทำไมถึทำแบบนี้...”
“…”
“แพร ทำไม...”
หมับ!
“นอนเถอะนะนาย...”
“…”
“เราอยู่รนี้...”
“…”
“เราไม่ทำร้ายแเหมือนเาทำหรอนะ...”
“…”
“ถ้าแถามเาว่าทำไม เรา็อยาถามแเหมือนันว่าทำไม”
พายว่าเสียแผ่วพร้อมับุมมือร้อนอนายเอาไว้
“…”
“ทำไม...”
“…”
“ทำไมถึไม่เป็นเรา?”
เสียหวานเอ่ยถามพร้อมับบหน้าผาเนียนใสลบนหลัมืออร่าสูเบา
ๆ ่อนะปล่อยมือาอีฝ่าย
วาู่สวย้อมอใบหน้าอนที่หลับไปแล้ว้วยสายาเ็บปว่อนะลุไปเอาเอาผ้านหนูุบน้ำเพื่อเ็ัวให้นบนเีย
“แ่สัรั้ไ้ไหมนาย?...”
“…”
“แ่วยเลิมอเราในานะเพื่อนสัรั้ไ้ไหม?”
“…”
“่วยมอเราในานะผู้หินหนึ่ไ้ไหม?”
พายว่า
“…”
“แรัเามา เรารู้...”
“…”
“แ่เรา็รัแไม่แพ้ที่แรัเาเลยนะ…”
หมับ!
“อะ!”
“อ...”
“นะ นาย...”
“อหน่อยไ้ไหม?”
สิ้นประโยร้ออนั่นริมฝีปาร้อนอร่าสู่อย
ๆ บูบลบนลีบปานุ่มอร่าบาที่อยู่ใ้อาัิเบา ๆ
ปลายลิ้นร้อนไล่เลียรอบลีบปานุ่ม่อนะ่อย
ๆ สอลิ้นเ้าไป้านในเพื่อว้านหาวามหอมหวานที่ำลัรออยอยู่
+++ า CUT ้า
เอันที่เว็บธัวลัยนะะ +++
+++ หาไม่เอสามารถมาอลิ์ไ้ที่
+++
+++ Facebook : Phaprayz +++
+++ Tw : @phaprayzwriter +++
เรียวาสั่นระริอย่านไร้เรี่ยวแร่อย
ๆ ถูวาบนับฟูนุ่ม ่อนร่าบาอพายะถูึเ้าไปอเอาไว้แน่น
“เสร็ไหม?”
ปั!
“ใรใ้ให้ถามำถามลามแบบนี้น่ะ!?”
เสียหวานเอ็เสียุในะเียวันแ้มเนียนลับึ้นสีแระเรือ้วยวามเินอาย
“ฮะ ๆ อบุนะ”
ุ้บ!
“รั…”
“…”
“ันรัเธอนะ...”
“นะ นาย”
“ันรัเธอนะแพร...”
!!
แพรอีแล้ว...
“รัมา ๆ เลยนะ”
“อือ”
อีแล้ว...
“ฮึ เรา อึ”
สุท้าย...
“เรา็รั ฮึ
รัแนะนาย ฮึ”
็เป็นไ้แ่ัวแทน...
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
Talk
: 100% พ้ามมมมมมมมมมมมม
อ่านเอ็นีแล้วอย่าลืมลับมาเม้นัน้วยนะะ >_O – อนนี้รีไรท์นะะ
ื่อัวละรมีารเปลี่ยนแปลเพียเล็น้อยนะะ –
สรีมฟิ #นายน้อยินพาย
อย่าลืมเม้นอเลาววววววววววว
ความคิดเห็น