[FIC - channuneo ] Wild Lover

ลำดับตอนที่ #1 : WILD LOVER – intro

WILD LOVER – intro

.
.
สายลมอ่อนๆโชยพัดกระทบเข้ากับแก้มย้วยๆของเด็กชายตัวเล็ก ปากหยักสีสดเผยออกจากกัน 
เจ้าชายตัวน้อยกำลังฝันถึงผลไม้ที่ล้อมรอบตัวเขาอยู่..

“ชานซองตื่นได้แล้วลูก”
“อืออ..”

เสียงงึมงัมดังออกมาจากลำคอ ชานซองค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ เด็กคนนี้ไม่ใช่เด็กที่ปลุกยากอะไร 
แถมยังเชื่อฟังพ่อแม่ ว่าง่ายซะยิ่งกว่าลูกลิง(?)

“ถึงเวลาไปเรียนแล้วหรอฮะ..”
ใบหน้าสวยของผู้เป็นแม่พยักขึ้นลงช้าๆ ชานซองลุกออกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป ทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่..


.
.


“ชานซองลูก ลืมตาหน่อยเร็ว เดินหลับตาก็เป็น”
คนเป็นพ่อหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าลูกชายตัวดีที่กำลังกำนิ้วก้อยของเขาอยู่ 
ตอนนี้เดินไปด้วยสับผงกไปด้วยตลอดทางเดินเข้าโรงเรียน

ปลุกง่ายก็จริง แต่ตื่นยาก..

“ชานซอง ถึงห้องเรียนแล้วน้า สวัสดีคุณครูด้วย”
เสียงทุ้มออกปากเรียกสติลูกชายตัวน้อย ตากลมโตพยายามฝืนตัวเองให้ลืมขึ้น 
เงยหน้ามองคุณครูของตัวเองก่อนจะปล่อยมือออกจากนิ้วก้อยของคุณพ่อ ยกนิ้วป้อมๆทั้งสิบขึ้นบรรจบกันทันที

“สวัสดีฮะคุณครู..”


.
.


“ชานซองอ่าา หลับอีกแล้วหรอออ”
ปุ~ ปุ~ ปุ~

มือเล็กจากคนข้างตัวตะปปลงบนหัวชานซองไม่ยั้ง แต่เพราะไม่ได้ออกแรงอะไรมาก 
ชานซองจึงยังคงนอนฟุบโต๊ะอยู่อย่างงั้น

ปุ~ ปุ~ ปุ~

“อูด้งอ่าา..”
“คิกๆ”
เจ้าของชื่อหัวเราะชอบใจที่เพื่อนสนิทอย่างฮวางชานซองงัวเงียเพราะถูกกวน 
มือเล็กยกขึ้นมาปิดปากกลั้นเสียงหัวเราะ แต่ถึงยังไงก็ปิดไม่ถึงแก้มอูมจ้ำม้ำที่โผล่พ้นออกมา

“ตื่นเร็วๆ คุณครูสาวสวยจะมาละน้าา”
“อืออ…”

มีเพียงเสียงตอบรับในลำคอเบาๆเท่านั้น และอูยองก็ยังคงตะปปมือลงบนหัวกลมของเพื่อนตัวเองไปเรื่อยๆ

ปุ~ ปุ~ ปุ~
“คิกๆ ชานซองอ่าา..”


.
.


“ชานซอง ตัวเองไปอยู่ข้างหลังสุดเลยนะ!”
ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งพยายามดันไหล่ของชานซองให้ขยับหนีออกจากที่เขายืนอยู่

ทำไมต้องอยู่คนสุดท้ายตลอดเลยนะ ชานซองก็อยากเป็นหัวหน้าแถวบ้างนี่น่า..

ร่างเล็กของอูยองวิ่งไปต่อหลังของเด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้ก่อนจะตามมาด้วยเพื่อนๆทั้งห้อง 
ชานซองจึงเดินไปต่อหางแถวคนสุดท้ายอย่างช่วยไม่ได้ คาบเรียนวิชาพละต้องเดินออกไปเรียน
ที่สนามหลังโรงเรียน เจ้าตัวเดินคอตกต้อกแต้กตามเพื่อนๆไปช้าๆ ก่อนจะเงยหน้ามองนู้นมองนี่ตามทางเดิน 
ผ่านห้องเรียนห้องอื่นๆที่เขาไม่เคยเข้าไป เสียงคุยเล่นจอแจดังออกมาจากทุกห้องเรียน

แต่กลับมีห้องห้องหนึ่งที่ดึงสายตาจากชานซองได้

‘ย๊าาาา ฉันคือเสือดาวผู้ยิ่งใหญ่~!’
เสียงหวานแผดร้องไปทั่วทั้งห้อง เด็กผู้ชายผิวชาวตัวเล็กเชิดหน้าขึ้น ยืนอยู่บนเก้าอี้ตัวน้อย
เพื่อนที่เหลือทำท่าเป็นสัตว์ต่างๆอยู่ล้อมรอบเขา

“ต้องเป็นสิงโตสิ”
ชานซองหยุดเดินและพึมพัมออกมาเบาๆ เพราะเขาไม่เห็นว่าเสือดาวจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้ตรงไหน 
ต้องเป็นสิงโตสิ สิงโตเป็นเจ้าป่านะ

แต่จู่ๆดวงตาเรียวเล็กก็ละสายตาออกจากเพื่อนๆของตัวเองขึ้นมาประสานสายตากับดวงตากลมโต


เอ๋..

ปากเล็กเชิดรั้นขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ามีใครกำลังมองอยู่

‘ไอ่เด็กตัวอ้วนคนนั้น.. อิจฉาเค้าละซี้..’

สายตาไร้เดียงสาสอดประสานกันในห้วงเวลาสั้นๆ ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นมา 
ก่อนจะเป็นร่างเล็กที่ละสายตาหนี หันไปคำรามเสียงหวานใส่เพื่อนๆเหมือนเดิม

“ชานซองง~ นายแตกแถวแล้วนะะะ~!”
อูยองตะโกนเรียกเพื่อนสนิทดังลั่น ทุกคนในแถวหยุดเดินเพื่อเรียกเพื่อนตัวโตที่กำลังยืนเอ๋อ 
ห่างจากพวกเขาไปหลายก้าว ให้กลับมาอยู่ในตำแหน่งที่ควรจะเป็น

ชานซองยกมือขึ้นมาเกาหัวทุยของตัวเองแก้เก้อ พลางรีบวิ่งเข้ามาต่อแถวในตำแหน่งหางแถวเหมือนเดิม



อนุบาล 3/1 อย่างงั้นหรอ..

.
.






-tbc-
ชอบไม่ชอบยังไง ติชมด้วยน้าา เม้ามอยในทวิตก็ #301vs302 ด้วยน้าา ><
อ้ออ จะพยายามไม่ดองเพราะโปรเจคเสร็จแล้ว น่าจะไม่ต้องดองแล้วละ 55555 
 

© themy  butter