คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9 Curious
Chapter 9
Curious
กว่าผมจะได้เข้าไปหลังเวทีก็ต้องรอจนไฮทัชเสร็จเรียบร้อยก่อน
วันนี้ทั้งศิลปินและทีมงานคงเหนื่อยกันน่าดู
“อ้าว ยูคยอมมาแล้วหรอ
ขอบใจมากนะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
“มาๆ
ยองแจมาถ่ายรูปกัน แจ็คสันมานี่หน่อย”
ผมยืนดูแบมแบมและสมาชิกอีกคนถ่ายรูปกับยองแจอยู่ห่างๆ หลังจากที่ถ่ายรูปกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ผมจึงเดินเข้าไปหาแบมแบมพร้อมกับกุหลาบแดงช่อใหญ่แล้วกล่องขวัญพิเศษที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง
“ยินดีด้วยกับอัลบั้มใหม่นะ”
“ว้าว~ สวยจังเลยพี่บี
ขอบคุณมากเลยนะครับ” ดวงตากลมใสเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
“ลองเปิดดูสิ
พี่ตั้งใจทำขึ้นมาเป็นพิเศษสำหรับแบมคนเดียวเลยนะ”
“น่ารักจังเลย
แล้วแบบนี้แบมจะกล้ากินได้ยังไง ขอบคุณพี่บีมากๆเลยนะครับ” เมื่อเห็นของภายในกล่อง
ซึ่งเป็นขนมสี่ชนิด สี่รูปแบบ ร่างบางทำท่าจะปรี่เข้ามากอดผม
ผมเลยต้องห้ามเอาไว้ก่อน ก็ทั้งทีมงาน ทั้งนักข่าว ช่างภาพอยู่กันเต็มไปหมดขนาดนี้
ถูกจับได้ขึ้นมาจะเป็นปัญหาซะเปล่าๆ ใบหน้าหวานมุ่ยลงทันที
เฮ้อ...อย่ามางอนใส่ด้วยท่าทางน่ารักๆ แบบนี้สิ ผมเองก็อยากจะหยอกล้อ อยากกอด
อยากหอม ให้หายคิดถึงเหมือนกันนะ
“อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ
นักข่าวเต็มไปหมดเลยนะ”
“งั้นคืนนี้พี่บีต้องพาแบมไปกินข้าวด้วยนะ”
“แล้วไม่ต้องไปฉลองกับทีมงานหรอ”
“ก็ถ้าแบมไม่อยากไป
ใครจะทำอะไรได้ ไม่รู้ล่ะ ยังไงแบมก็จะไปกับพี่บี”
“โอเคคร้าบ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอข้างนอกนะ” หลังจากที่ตกลงนัดแนะกับร่างบางแล้ว
ผมก็ปลีกตัวออกมาเงียบๆ ผมลืมยองแจไปสนิทเลย
แต่รายนั้นคงมีตากล้องฝีมือดีคอยดูแลอยู่แล้วล่ะ
ยิ่งได้มาเห็นบรรยากาศหลังเวทีในวันนี้ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าผมกับแบมแบม
เราช่างแตกต่างและห่างไกลกันเหลือเกิน
ความรักและความสัมพันธ์ของเราจะอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหนกันนะ
.
.
.
“มาแล้ว รอนานไหม”
“ไม่นานหรอก แล้วนี่จะถือดอกไม้ไปด้วยแบบนี้หรอ”
“ก็พี่บีเป็นคนให้นี่นา จะให้แบมเอาไปทิ้งหรือไง ไปกันเถอะแบมหิวจะแย่แล้ว”
วันนี้ร่างบางข้างกายผมดูจะมีความสุขเอามากๆ เลย แต่ทำไมผมถึงรู้สึกกังวลแปลก
สงสัยจะคิดมากเกินไป เฮ้อ...
แล้ววันนี้เราก็ได้มาทานมื้อเย็นกันที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังเสียที จริงๆ
แล้วต้องบอกว่ามื้อดึกถึงจะถูก แบมแบม อยากทานจิมทัก (ไก่ซีอิ๊ว) ผมก็เลยตามใจ
จริงๆ ผมก็ชอบทานนะ แต่ถ้าทานคนเดียวก็คงไม่หมด ผมเลยไม่ได้ทานนานแล้ว
ครั้งสุดท้ายก็คงจะเป็นตอนที่ออกไปทานกับมาร์คฮยอง จูเนียร์แล้วก็ยองแจ
ตอนนี้ก็ค่อนข้างดึกผู้คนบางตา
พวกเราเลยไม่ต้องคอยกังวัลกับความเป็นส่วนตัวเท่าไหร่
.
.
.
“อ่ะ อ้าม...อร่อยไหม”
“อร่อยสิ แค่ได้มานั่งกินกับแบม แค่น้ำเปล่ายังอร่อยเลย”
“แหวะ ปากหวานตลอดเลยนะ”
“มาๆ พี่ป้อนบ้าง อ้าม...” วันนี้ผมมีความสุขที่สุดเลยครับ
โชว์เคสก็จบลงไปด้วยดี กระแสตอบรับจากแฟนๆ ก็ดีมากๆ
แถมยังมีคนพิเศษมาให้กำลังใจพร้อมกุหลาบแดงช่อโตและขนมสุดพิเศษแบบนี้
มันแฮปปี้สุดๆ จนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลยล่ะครับ
“เออนี่ ขนมที่พี่บีให้แบมมาคืออะไรบ้างหรอครับ
แล้วมันมีความหมายพิเศษอะไรรึเปล่า”
“มีแน่นอน เนี่ยทาร์ตไข่รสคาราเมลที่พี่ตั้งใจทำขึ้นมาเป็นพิเศษ
เป็นสูตรเฉพาะเพื่อแบมเลยนะ ความหมายของมันหรอ ไม่รู้สิ พี่แค่อยากเอาขนมกับรสชาติที่แบมชอบมาผสมกันให้มันลงตัวและอยู่ในชิ้นเดียวกัน
ส่วนมาการองรูปหัวใจนี่ตัวแป้งก็เป็นกลิ่นคาราเมลแล้วสอดไส้ด้วยครีมราสเบอร์รี่
มาการองมันมีสองด้านที่ต้องประกบเข้าหากันแล้วก็กินมันพร้อมๆ
กันก็เหมือนกับหัวใจของเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันไปตลอดไง”
“แล้วคัพเค้กนี่ล่ะครับ ดอกกุหลาบแดงที่ใช้แต่งคงเป็นเพราะมันคือดอกไม้ที่แบมชอบใช่ไหม”
“คัพเค้กแบลคฟอเรสที่ตกแต่งด้วยน้ำตาลไอซิ่งที่บรรจงทำเป็นรูปดอกกุหลาบสีแดง
มันเป็นขนมใหม่ที่พี่เพิ่งลองทำแล้วคิดว่าจะวางขายที่ร้านช่วงวาเลนไทน์น่ะ
ก็เลยเอามาให้แบมชิมตามสัญญา แต่เวลาขายจริงคงแต่งด้วยหัวใจ ปั้นง่ายกว่ากุหลาบแดงตั้งเยอะ
ถ้าไม่ใช่แบมไม่เสียเวลาทำให้หรอกนะ รู้ไหม ส่วนชิ้นสุดท้าย...”
“ช็อคโกแลตทรัฟเฟิลใช่ม้าาา ว่าแต่ไส้อะไรอ่า”
“ชีส...”
“หื้ม ชีสเนี่ยนะ แปลกจัง”
“ก็พี่อยากให้แบมนึกถึงเดทแรกของเราไง...”
“ชีสรามยอน/ชีสรามยอน” ฮ่าๆๆ ตลกจังเลยครับ ทำไมเราสองคนต้องพูดพร้อมกันด้วยนะ
จริงๆ วันนั้นผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเดทอะไรหรอกนะครับ
แต่ได้ยินเจ้าตัวพูดแบบนี้ผมก็ยิ่งดีใจ ชีสรามยอนริมแม่น้ำฮัน
นั่นคือเดทแรกของเราสองคนสินะ ผมขอบคุณพี่แจบอมมากๆ
ที่ใส่ใจและรวบรวมความรู้สึกและความทรงจำดีๆ
มากมายของเราแล้วบรรจุมันลงในขนมกล่องนี้ มันเป็นของขวัญที่มีค่าและมีความหมายที่สุดตั้งแต่ผมเคยได้รับมาเลย
แล้ววันนี้ยังได้มากินข้าวด้วยกันแบบนี้อีก
แน่นอนว่าผมจะไม่ยอมปล่อยพี่แจบอมกลับไปง่ายๆ หรอก
เดี๋ยวพอตารางงานคัมแบครอบนี้ออก
ผมก็คงยุ่งวุ่นวายไปอีกพักใหญ่จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ วันนี้ได้ออกมาด้วยกันทั้งทีขออยู่ด้วยกันนานๆ
หน่อยละกัน
“พี่บี...เดี๋ยวกินเสร็จแล้วไปดูหนังกันนะ”
“แต่มันดึกแล้วนะ
อีกอย่างแบมก็ใกล้คัมแบคแล้วด้วย”
“พรุ่งนี้แบมไม่มีตารางงานนี่นา
ไปดูหนังรอบเที่ยงคืนกันเถอะนะ แบมอยากอยู่กับพี่บีนานๆ เดี๋ยวพอคัมแบคก็จะไม่ได้เจอกันอีกนานเลยนะ”
ดูสิครับ มาดึงแขนผม งอแง ออดอ้อนเป็นเด็กๆ เลย แต่ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนโดนคนมอง
คนจ้องอยู่ตลอดเวลาเลยแฮะ พอหันไปดูในร้านก็ปกติดี มีคู่รักที่นั่งอยู่โต๊ะมุมร้าน
แล้วก็โต๊ะใกล้ๆ ก็ดูเร่งรีบกับการกิน ข้าวของพะรุงพะรัง วันนี้ผมคงจะวิตกจริตมากไปแล้ว
รีบกินให้เสร็จแล้วขึ้นไปโรงหนังดีกว่า น่าจะปลอดภัยกว่า
“เป็นอะไรไปหรอครับ
สีหน้าพี่บีดูไม่ค่อยดีเลย”
“ไม่มีอะไรหรอก
เรารีบกินแล้วขึ้นไปโรงหนังกันเถอะ”
“จริงนะ พี่บีพูดแล้วนะ”
“คร้าบ
อยากดูเรื่องอะไรคิดไว้เลยนะ” เห็นอาการดีใจของคนตรงหน้าผมก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
แบมแบมน่ารัก สดใสแบบนี้เสมอ ถึงแม้ผมจะไม่สบายใจ หรือรู้สึกแย่อยู่ พอมาเจอแบมแบม
โลกของผมก็พลันสดใสขึ้นมาทันที เพราะความสุขของผมก็คือการที่ได้เห็นแบมแบมมีความสุขล่ะมั้ง
“ไปกันเถอะ แบมอยากดู Fast7”
“โห ไอ้เราก็นึกว่ามาเดทกันทั้งที จะดูหนังรักโรแมนติกซะอีก”
“ฮ่าๆๆ พี่บีนี่ตลกชะมัด แบมไม่ใช่หญิงสาวผู้เพ้อฝันนะครับ”
“เหรอ~
แล้วใครกันนะที่ชอบกุหลาบแดงแถมทำตาหวานฉ่ำตอนอธิบายความหมายของมันให้พี่ฟังอ่ะ”
“บ้า ไม่พูดด้วยแล้ว แบมไปห้องน้ำก่อนนะ”
“โอเคงั้นเดี๋ยวไปซื้อตั๋วก่อน
แล้วจะกินป็อปคอร์นอีกไหมอ่า”
“อิ่มจะแย่แล้ว แต่ถ้าพี่บีอยากกินก็ซื้อเลยนะ”
ทำไมผมต้องเขินด้วยนะ อิมแจบอม เพราะพี่คนเดียวเลย กุหลาบแดงมันความหมายดีจะตาย
แต่คนชอบกุหลาบแดงก็ไม่เห็นจำเป็นต้องชอบดูแต่หนังรักนี่นา
“โอ๊ะ! ขอโทษครับ ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ” หลังจากที่ผมจัดการซื้อตั๋วหนังเป็นที่เรียบร้อย
ตอนที่ผมกำลังจะเดินไปตามแบมแบม คนนี้อีกแล้ว นี่จะมาดูหนังรอบดึกด้วยหรือไงนะ
เป็นผู้หญิงงั้นหรอ เธอคือคนเดียวกับที่นั่งโต๊ะใกล้ๆ ผมกับแบมแบมที่ร้านอาหารครับ
ดูแล้วเธอไม่น่าจะมาอยู่ในที่แบบนี้และเวลานี้เลย
“เดี๋ยวผมช่วยครับ” โอ้โห
กระเป๋าก็หนักเป็นบ้า ขนอะไรมาเยอะแยะเนี่ย หลังจากที่ผมช่วยเธอเก็บของเสร็จผมก็รีบพาแบมแบมเดินมาหน้าทางเข้าโรงหนังทันที
“ทำไมเมื่อกี้ไม่ใส่หมวกกับแว่นไว้”
“ก็แบมเห็นว่าจะเข้าโรงอยู่แล้ว
อีกอย่างก็ไม่เห็นจะมีคนเลย”
“แต่ก็มี แถมไปชนกับเขาจังๆ เลยด้วย
เกิดเขาจำได้ขึ้นมาจะทำยังไง”
“ทำไมต้องดุด้วย มันไม่มีอะไรหรอกน่า ผู้หญิงคนเมื่อกี้ดูตื่นๆ
ตกใจกลัวแบมซะด้วยซ้ำ”
“โอเค พี่อาจจะคิดมากไปเอง แต่ก็รู้ใช่ไหมว่าที่พี่ทำไป...”
“รู้ครับ
ว่าพี่บีทำเพื่อแบม ขอบคุณนะครับ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” เฮ้อ...ผมสังหรณ์ใจแปลกๆ
ยังไงก็ไม่รู้ ถ้ามีข่าวหลุดออกไปแค่ว่าแบมแบมมาดูหนังรอบเที่ยงคืนกับใครสักคนมันก็ไม่ดีแล้ว
และถ้าความสัมพันธ์ของเราถูกเปิดเผยขึ้นมาคงจะไม่เป็นผลดีต่ออนาคตไอดอลของแบมแบมแน่ๆ
.
.
.
TBC.
.
.
ได้กลิ่นอะไรกันบ้างไหมคะ อิอิ
ขอบคุณทุกเม้น ทุกเฟฟ และทุกวิวนะคะ
แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ ^^
ความคิดเห็น