[Fic GOT7] Caramel Love (BBam & JackBam)

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 Showcase

Chapter 8

Showcase

ในที่สุดก็มาถึงวันโชว์เคส เพลงใหม่ของพวกเราจะถูกเปิดเผยในวันนี้เป็นครั้งแรก เพลงที่พวกเราทุ่มเททั้งกำลังกายและกำลังใจฝึกซ้อมทั้งร้อง ทั้งเต้นกันมาอย่างหนัก Forever Young พวกเราตัดสินใจเลือกเพลงนี้เป็นเพลงโปรโมทเพื่อจะสื่อถึงแฟนคลับของพวกเราทุกคน โดยในงานวันนี้ก็จะมีทั้งเพลงใหม่ เพลงในซิงเกิลเดบิวต์ของพวกเรา และยังมีเซอไพรส์เป็นสเปเชียลสเตจจากพวกเราด้วยครับ รับรองว่าต้องไม่เคยได้ดูที่ไหนมาก่อนแน่นอน งานในวันนี้อาจจะไม่ได้แสดงหลายเพลงแต่ว่าพวกเราก็มีกิจกรรมต่างๆ มากมายให้แฟนๆ ร่วมสนุก รวมถึงการไฮทัชตอนจบงานด้วยครับ ผมตื่นเต้นจังเลยที่จะได้เจอแฟนๆ อีกครั้งหลังจากที่หายไปนานพอสมควร ฮู่ว~

“แบมแบมเดี๋ยวฉันมานะ”

“จะไปไหน อย่าบอกนะว่าจะไปสูบบุหรี่อีกอ่ะ ทีตอนไม่มีงานก็เห็นไม่ค่อยสูบแล้วนี่นา ทำไมพอจะขึ้นเวทีต้องสูบทุกทีเลย”

“ก็มันตื่นเต้น มันกระวนกระวาย เอาเหอะมันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น นายอย่าห้ามเลย แล้วก็ถ้ากันต์ฮยองมาก็ไม่ต้องบอกนะว่าฉันไปไหน เดี๋ยวรีบกลับมา”

“แจ็คสันหวัง!!! จะไปไหน ไม่ต้องเลย เอามานี่ แล้วก็เอาหมากฝรั่งไปเคี้ยวแทน” ไม่ทันแล้วล่ะแจ็คสัน ผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไงนะ จริงๆ แล้วผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร แต่ถ้าเลิกได้มันก็เป็นผลดีต่อตัวแจ็คสันเอง แต่กันต์ฮยองจับได้แล้วก็ไปเคลียร์กันเอาเองนะ ผมไปหาอะไรอุ่นๆ ดื่มแล้วตั้งสมาธิดีกว่า

“โธ่ ฮยอง~ ผมเลิกแน่แต่จะให้ผมหักดิบได้ยังไง ผมขอคืนเถอะ เครียดจะแย่แล้วเนี่ย”

“ไม่ต้อง! เคี้ยวแล้วก็หุบปากซะ”

“แบมแบมมา...อย่าเพิ่งไปดิ อยู่ช่วยกันก่อน”

“เคี้ยวหมากฝรั่งไปแทนแหละดีแล้ว ฉันไปหาที่เงียบๆ ซ้อมก่อน” เฮ้อ...แจ็คสันหวังผู้น่าสงสาร คิดซะว่าเพื่อสุขภาพร่างกายที่ดีละกันนะ

.

.

.

“งานใกล้เริ่มแล้ว เราเข้าไปข้างในกันเลยไหม”

“เดี๋ยวสิฮยอง ขอเวลาผมแป๊บนึงสิฮะ”

“รอแฟนหรือไงยองแจ ฮิ้ว~”

“จูเนียร์ฮยองอย่าแซวสิฮะ” ระหว่างที่พวกเรายืนรอกันอยู่บริเวณหน้าทางเข้าสถานที่จัดงาน ร่างสูงกับผมบลอนด์เงินก็เดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าอุปกรณ์ต่างๆ มากมาย

“เห...นี่แฟนนายเป็นสื่อหรอ มีป้ายเพรสห้อยคอด้วย”

“ใช่แล้วฮะ ยูคยอมน่ะเป็นช่างภาพที่ถ่ายรูปทั้งในอัลบั้มแล้วก็ภาพโปรโมทงานวันนี้ด้วย”

“โห เป็นตากล้องหรอ เท่ห์เป็นบ้าเลย”

“อ่ะแฮ่ม” มาร์คฮยองที่นิ่งมานานกระแอมขึ้นมาขัดจังหวะทันทีที่จูเนียร์ชื่นชมยูคยอม ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาผมก็เพิ่งเคยเห็นมาร์คฮยองหึงก็วันนี้แหละครับ

“ขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องรอนะครับ ยองแจเดี๋ยวก็เข้าไปโซนวีไอพีกับพวกฮยองนะ เพราะอีกสักพักฉันต้องไปทำงานแล้ว งานเลิกแล้วเจอกันที่ทางออกนะเดี๋ยวฉันจะพาเข้าไปหลังเวที”

“จะ...จริงหรอ นี่จะได้เข้าไปหลังเวทีหรอ โอ้ย ดีใจจังเลย”

“เอ่อ...เจบีฮยองด้วยนะครับ พอดีแบมแบมฝากผมมาบอก”

“อ่า...โอเค งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”

“ตั้งใจทำงานนะยูคยอมมา” ผมล่ะอิจฉาชะมัด มาร์คฮยองก็ยืนโอบเอวจูเนียร์อยู่ ส่วนชางฮยอนกับแฟนก็กว่าจะแยกกันได้ ทั้งกอด ทั้งหอม ทั้งลูบหัวอยู่นั่นแหละ ไม่เห็นใจคนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายแบบผมบ้างเลย เฮ้อ...ผมได้แต่ก้มลงมองกุหลาบแดงช่อโตและกล่องสี่เหลียมในมือ อย่างน้อยก็ยังดีที่ยูคยอมจะพาเข้าไปหลังเวทีผมจะได้มอบมันให้คนที่ผมคิดถึงที่สุดในเวลานี้กับมือตัวเอง ตอนแรกนึกว่าจะได้แค่ส่งมันให้กับทีมงานแทนแล้วซะอีก

.

.

.

Forever Young 너와 나 이대로 (อยู่ด้วยกันไปนานๆ เธอกับฉัน อย่างที่เราเคยเป็น)
Forever Young시간이 흘러가도 (อยู่ด้วยกันไปนานๆ แม้ว่าเงลามันจะผ่านเลยไป)
Forever you’re my shawty (อยู่ด้วยกันไปนานๆนะ ที่รักของฉัน)

เวลาที่แบมแบมร้องเพลงและเคลื่อนไหวไปตามจังหวะของท่วงทำนองที่บรรเลงอยู่นั้น ร่างบางช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน เสียงหวานๆ ที่เปล่งออกมาช่างน่าฟัง รอยยิ้มกับแววตาสุกใส ผมไม่แปลกใจเลยที่จะมีแฟนคลับมากมายมอบความรักให้ สมาชิกอีกคนก็ดูแข็งแกร่ง เท่ห์ และมีเสน่ห์คนละแบบ เรียกได้ว่าคงเป็นส่วนผสมต่างขั้วที่มาผสมผสานกันได้อย่างลงตัวละมั้ง ตั้งแต่วันแรกที่เราได้เจอกัน ผมก็เพิ่งได้เห็นอีกมุมนึงของแบมแบม นักร้องไอดอลที่มีแฟนคลับมากมาย ดวงตากลมใสเปล่งประกายดูมีความสุขมาก อย่างที่แบมแบมได้เคยบอกผมไว้ ในเมื่อสิ่งนี้เป็นความฝันของเขาผมก็ไม่มีวันที่จะทำให้มันพังทลายลงแน่นอน

“เป็นยังไงกันบางครับ เพลงใหม่ของสองหนุ่มถูกใจกันรึเปล่า”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“ตอนนี้มาพักกันหน่อยดีกว่า เดี๋ยวผมจะเลือกหยิบคำถามที่แฟนๆ เป็นคนเขียนมาถามนะครับ” คำถามจากแฟนๆ หรอ ผมก็เขียนไปเหมือนกันนะ คำถามนี้ผมอยากรู้มานานแล้ว ทั้งที่เราอยู่ด้วยกันก็บ่อย คุยกันแทบจะทุกวัน แต่ทำไมผมถึงไม่เคยถามออกไปนะ

“ทำไมแบมแบมถึงชอบดื่ม Caramel Macchiato “

“ผมว่ามันเป็นการผสมผสานรสหวานกับรสขมได้เข้ากันอย่างลงตัวครับ ก็เหมือนชีวิตคนเรา มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับที่จะทุกข์ตลอดเวลา แล้วก็คงยากที่จะมีความสุขตลอดเวลาเช่นกัน ชีวิตก็ต้องมีทั้งช่วงเวลาแห่งความสุข อาจจะมีอุปสรรค์ต่างๆ หรือความทุกข์แทรกเข้ามาบ้างแต่มันก็จะผ่านไปครับ”

“ว้าววว ตอบคำถามได้ลึกล้ำและมีแง่คิดมากครับ แฟนคลับคงปลื้ม ใช่ไหมครับ”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เพราะแบบนี้นี่เองแบมแบมถึงชอบ มันก็จริง ถ้าพูดถึงคาราเมลใครๆ ก็คงจะนึกถึงแต่ความหวานของมัน จะมีสักกี่คนที่ไม่ลืมว่าแท้จริงแล้วคาราเมลมันก็คือน้ำตาลไหม้ในความหวานนั้นย่อมมีความขมซ่อนอยู่ แต่ถ้าน้ำตาลไม่ไหม้ความหอมหวานของคาราเมลก็คงจะไม่เกิดขึ้น เหมือนกับชีวิตคนเราถ้าไม่เจอความลำบากหรืออุปสรรคใดๆ มาขวางกั้นทำให้เราอดทน เรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาและก้าวข้ามผ่านมันไป ก็คงจะไม่มีเส้นทางที่สวยงามให้เราก้าวเดิน

“มาถึงคำถามสุดท้ายแล้วครับ ถ้าให้เลือกซื้อดอกไม้ไปมอบให้กับคู่เดทจะเลือกดอกอะไรกันครับ”

“สำหรับผม ต้องเป็นดอกกุหลาบขาวเท่านั้นครับ แสดงให้เห็นถึงความรักอันบริสุทธิ์ที่ผมมอบให้เธอครับ”

“เป็นยังไงครับ คำตอบของแจ็คสันถูกใจสาวๆ กันรึเปล่าครับ”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“แล้วแบมแบมล่ะครับจะเลือกดอกอะไร”

“ผมคงเลือกกุหลาบแดงมั้งครับ ผมว่ามันดูโรแมนติกดีนะผมว่า ฮ่าๆๆ” ใช่เลยครับ กุหลาบแดงคือดอกไม้ที่แบมแบมชอบ แววตาเพ้อฝันตอนที่แบมแบมเคยตอบคำถามผมนั้น ผมไม่เคยลืม กุหลาบแดง เป็นสัญลักษณ์ของความรัก ความปารถนา เป็นสิ่งนำโชค นำความรักมาให้ผู้รับ นั่นคือสิ่งที่แบมแบมเคยบอกผม ผมจึงได้นำความรักทั้งหมดหัวใจของผมมามอบให้กับชานฮีในวันนี้

“เอาล่ะครับ ตอนนี้ก็ไปพบกับเซอร์ไพรส์ที่สองหนุ่มเตรียมมาให้ได้เลยครับ”

뻔한 사랑 얘기 중 하나 노래 하게 될 줄은 난 몰랐어 뻔한 멜로디 뻔하지, 말이 뻔한 사랑 노래

(ผมไม่รู้ว่าผมกำลังร้องเพลงที่เกี่ยวกับความรักทั่วๆ ไป ด้วยเมโลดี้ที่ธรรมดา มันก็แค่ทั่วๆ ไป แค่เพลงรักธรรมดา)

사람 감정이 다 똑같잖아 슬프면 울고, 웃기면웃고

(ทุกๆ คน รู้สึกเหมือนๆกัน ร้องไห้เวลาที่เศร้า, หัวเราะเวลาที่รู้สึกตลก) 

나도 그들 중 하나 사랑이야기라니 하하하

(ผมไม่อยากจะเชื่อว่า ผมเป็นหนึ่งในเรื่องราวความรักของพวกเขา ฮา ฮา ฮา)

“ถูกใจกันไหมครับเพลง ทูเมโลดี้ในรูปแบบของ เดอ เลจเจนด์ งานในวันนี้ก็ดำเนินมาถึงช่วงสุดท้ายแล้วนะครับ หลังจากเพลงสุดท้ายจบ อย่าเพิ่งรีบกลับกันนะครับ รอแปะมือทักทายกับสองหนุ่มแจ็คสันและแบมแบมกันด้วยนะครับ ผมขอส่งมอบเวทีช่วงสุดท้ายให้กับ เดอ เลจเจนด์เลยครับ” ทำไมผมฟังเพลงเมื่อกี้แล้วถึงรู้สึกเศร้าแปลกๆ นะ ความรักธรรมดาทั่วๆ ไป เพราะแบบนี้รึเปล่าแบมแบมถึงตัดสินใจที่จะไม่บอกผมตอนที่เราเจอกันว่าจริงๆ แล้วเขาเป็นใคร

เพลงสุดท้ายจบลงไปแล้ว เพลงนี้ผมเคยได้ยินได้ฟังมาบ้างก็ช่วงนั้นมันฮิตซะเหลือเกิน จะเดินไปไหน แทบจะทุกร้านก็เปิดเพลงนี้ ใครจะไปคิดล่ะครับว่าอยู่ดีๆ เจ้าของเสียงร้องในเพลงนั่นจะกลายมาเป็นคนรู้ใจของผม ผมควรจะดีใจใช่ไหม ฮ่าๆๆ

“เจบีฮยองครับ เดี๋ยวผมกับมาร์คฮยองขอตัวกลับก่อนนะ พอดีต้องรีบไปเยี่ยมพี่ซองจุนที่โรงพยาบาล”

“อ้าว พี่ชายนายเป็นอะไรมากรึเปล่า”

“เปล่าหรอกครับ แค่อาหารเป็นพิษน่ะ ฝากทักทายแบมแบมด้วยนะครับ”

“อ่า...โอเค”

“เจบีฮยองเราไปกันเถอะครับ ไม่รู้ป่านนี้ยูคยอมมารอรึยัง ผมตื่นเต้นจังเลย”

“อื้ม”
.
.
.

TBC.


แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ อย่าลืมทิ้งเม้นไว้ให้ไรท์นะคะ
รักที่สุด <3

O W E N TM.