คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 The Beginning
The Beginning
“สวัสดีครับ เชิญครับ”
“เอ่อ ที่นี่รับสมัครพนักงานพาร์ทไทม์ใช่ไหมครับ”
“อ่อ ใช่ครับ”
“จูเนียร์อ่า…รอพี่ด้วยสิครับ เอ่อ...สวัสดีครับ”
“ผมขอสมัครนะครับ ให้ผมทำอะไร ผมทำได้หมด เริ่มงานวันนี้เลยได้ไหมครับ”
“อะไรกัน วันนี้เรานัดกันแล้วนี่นา อย่าเพิ่งเริ่มเลยนะ จูเนียร์อา...”
“เอ่อ...ขอโทษนะครับ ตกลงว่า...”
“ผม ปาร์คจูเนียร์มาสมัครงานครับ เริ่มงานวันนี้ได้เลยจะดีมากครับ”
“ได้เลยครับ ร้านเพิ่งเปิดคนยังไม่เยอะเดี๋ยวผมจะได้อธิบายงานคร่าวๆ ให้ฟังก่อน ช่วงบ่ายๆ เย็นๆ คงจะหนักหน่อย เพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์คนจะเยอะหน่อยนะครับ”
“เดี๋ยว! ผมสมัครด้วย รับสมัครบาริสต้าไหม ผมมีสกิลนะ เคยเรียนมาน่ะครับ”
“เอ่อ รับครับ ตกลงว่าคุณ...”
“มาร์คครับ มาร์คต้วน งั้นผมเริ่มงานวันนี้เลยเหมือนกันนะ”
“มาร์คฮยอง! อะไรของฮยองเนี่ย แล้วเย็นนี้ฮยองไม่ไปทำงานที่บาร์หรอครับ ผมอยู่คนเดียวได้น่า ฮยองจะตามผมมาทำไม”
“ก็พี่เบื่อแล้วอ่ะ ไม่เป็นแล้วดีเจมาเป็นบาริสต้าดีกว่า เปลี่ยนบรรยากาศ ให้พี่อยู่ด้วยนะ พี่อยากอยู่กับจูจูอ่า”
วันนี้ผมมาเปิดร้านแต่เช้า เพราะพนักงานในร้านเพิ่งพากันลาออกไป ทำให้ผมต้องทำทุกอย่างคนเดียว แล้วยิ่งวันหยุดแบบนี้คนจะเยอะเป็นพิเศษ ผมเลยตัดสินใจมาเตรียมขนมและเปิดร้านเร็วกว่าปกติ ไม่รู้จะถือว่าเป็นโชคดีของผมหรือว่ายังไง ที่อยู่ดีๆ ก็มีคนมาสมัครงาน ถึงจะมาแบบงงๆ ไปหน่อยแต่ 2 คนนี้ก็ดูเป็นคู่ที่น่ารักและเหมาะสมกันดีนะผมว่า ปาร์คจูเนียร์เด็กมัธยมที่เพิ่งย้ายมาอยู่เกาหลี อยากหาที่กินที่เที่ยวไปเรื่อยๆ ให้ทั่วเกาหลี รู้จักร้านของผมเพราะเป็นร้านเก่าแก่ที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยคุณปู่ของผมและมีชื่อเสียงพอสมควร ถึงจะเป็นร้านเล็กๆ แต่ก็เป็นที่รู้จักและเป็นร้านแนะนำในหนังสือท่องเที่ยวมากมาย พูดง่ายๆ ว่าจริงๆ แล้วจูเนียร์ต้องการมาชิมขนมร้านผม แต่พอเห็นป้ายรับสมัครงานก็เลยเหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เพราะจูเนียร์ก็มองหางานพาร์ทไทม์ทำอยู่พอดี
ส่วนอีกคนมาร์คฮยอง คนนี้แหละครับที่มาแบบงงๆ จริงๆ ผมก็ไม่ซีเรียสหรอกนะว่าพนักงานจะต้องมีสกิลหรือไม่ ของแบบนี้มันฝึกกันได้ แต่ผมดันโชคดี ส้มหล่นซะงั้น เพราะมาร์คฮยองมีสกิลบาริสต้าแบบที่พูดจริงๆ แถมสกิลขั้นเทพอีกต่างหาก ผมเลยไม่ต้องคอยเช็ค คอยคุมมุมกาแฟและเครื่องดื่มแล้ว ทำให้ผมสามารถทำขนมได้อย่างเต็มที่ ความสัมพันธ์ของคู่นี้ ผมเองก็ยังไม่แน่ใจ อยู่ๆ กันไปคงได้รู้กันแหละครับ แต่ผมว่าผมดูไม่ผิดหรอก
หลังจากที่ผมอธิบายงานให้จูเนียร์และมาร์คฮยองเสร็จเรียบร้อย เราก็นั่งคุยกันเล็กน้อย วันนี้แปลกจังครับ ทำไม่ถึงเงียบผิดปกติ ธรรมดาแล้วเนี่ยเช้าวันอาทิตย์มักจะมีคนมาสั่งทาร์ตไข่เป็นโหลๆ ก่อนไปโบสถ์ ทีเวลาผมอยู่คนเดียวนะคนเยอะเชียว พอมีคนมาช่วย ทำไมถึงเงียบขนาดนี้ล่ะครับ
“สวัสดีครับ เชิญครับ”
“เอ่อ...ผมจะมา...”
“รับอะไรดีครับ เชิญนั่งก่อนเลยครับ” จูเนียร์ทำหน้าที่ดีมากเลย ฮ่าๆๆ สงสัยจะอยากทำงานมากจริงๆ
“ที่นี่รับสมัครพนักงานใช่ไหมครับ?” เอิ่ม...ผมมองหน้ามาร์คฮยอง แล้วจูเนียร์ก็หันมามองพวกเรา ฮ่าๆๆ แทบทรุดครับ อุตส่าห์คิดว่าเป็นลูกค้า ผมว่าผมคงได้คนครบตามที่ต้องการภายในวันเดียวแล้วล่ะครับ
“เจบีฮยองครับ มีคนมาสมัครงาน เดี๋ยวคุณรอคุยกับเจบีฮยองเจ้าของร้านลอร์ดเจเลยนะครับ”
“ขอบใจนะจูเนียร์ ไม่ทราบว่าสะดวกเริ่มงานวันไหนครับ”
“เอ่อ...เมื่อไหร่ก็ได้ครับ
“งั้นเดี๋ยวทางเราจะติดต่อกลับไปนะครับ พอดีว่าวันนี้ลูกค้าไม่เยอะเท่าไหร่”
“แล้วตกลงคือ ผมได้งานไหมครับ”
“ได้สิครับ ผมรับเลยแต่ว่าจะให้เริ่มวันไหนเดี๋ยวผมติดต่อไปนะ ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวลอร์ดเจนะครับคุณ...”
“ชเวยองแจครับ เรียกผมยองแจก็ได้ ผมเรียกพี่ว่าเจบีฮยองได้ใช่ไหม”
“โอเคเลยชเวยองแจ แล้วเจอกันนะ”
“โอเคครับฮยอง งั้นวันนี้ผมขอ ช็อคโกแลตมิลค์เชคแก้วนึง แล้วก็ทาร์ตไข่ 2 ชิ้นกลับบ้าน นะครับ”
“ได้เลย มาร์คฮยองครับช็อคเชคหนึ่งนะ”
ผมว่าผมดึงป้ายรับสมัครพนักงานออกเลยดีกว่านะ ฮ่าๆๆ วันนี้ผมโชคดีจริงๆ ได้คนครบตามที่ต้องการแล้ว แต่คุณลูกค้าครับ ช่วยมากันหน่อยเถอะ พวกผมอยากให้บริการแล้ว ผมอบทาร์ตไข่ไว้เยอะแยะเลย ไหนจะขนมอย่างอื่นอีก ไม่ต้องมานั่งทานในร้านก็ได้ ขอลูกค้าไดรฟ์ทรูสักคนก็ยังดี
ปี๊น ปี๊น... ปี๊นนนนน....
“ทาร์ตไข่กล่องใหญ่หนึ่ง Caramel Macchiato หนึ่ง”
“รอรับขนมและเครื่องดื่มหน้าต่างถัดไปเลยครับ มาร์คฮยอง คาราเมลหนึ่งครับ”
ลูกค้าไดรฟ์ทรูรายนี้ใช้รถตู้สีดำ แถมยังติดฟิล์มดำทึบทั้งคันอย่างกับพวกศิลปิน ลูกค้าประจำก็ไม่ใช่ พูดจาห้วนไม่น่าฟังเลย แต่ช่างเถอะครับ ถือซะว่าเป็นลูกค้ารายแรกที่มาเปิดบิลร้าน แถมสั่งกล่องใหญ่ 12 ชิ้นอีก ขอให้วันนี้ขายดีๆๆ แต่กินทาร์ตไข่กับคาราเมลมัคคีเอโต้มันไม่หวานเกินไปหรอ
.
.
.
“แบมแบมมา...นี่ขนมแล้วก็กาแฟของนาย”
“ว้าว ขอบคุณครับเมเนเจอร์ฮยอง” เมเนเจอร์ฮยองรู้ใจผมที่สุด ว่าแต่วันนี้ขนมร้านไหนเนี่ยไม่เคยเห็นมาก่อนเลย สงสัยฮยองเจอร้านใหม่
“ทำไมนายถึงชอบกินอะไรหวานๆ เลี่ยนๆ นะ มันไม่ดีต่อเสียงนายนะ”
“เงียบน่าแจ็คสัน! ก็ฉันมีความสุขนี่ ทีนายล่ะ ทั้งบุหรี่ทั้งเหล่าดีต่อเสียงนายตายแหละ พ่อแร็พเปอร์เพลย์บอย” ผมรำคาญหมอนี่มากเลย ถึงเราจะเป็นเด็กฝึกด้วยกันมานาน จนมาถึงวันนี้วันที่เราได้เดบิวต์เป็นไอดอลดูโอ้หน้าใหม่ แต่แจ็คสันหวังก็ยังไม่เลิกกวนประสาทและจิกกัดผมสักที แต่ถึงเราจะตบตีกันแบบนี้จริงๆ แล้วเราก็รักและสนิทกันมากนะครับ
“พอๆ มีวันไหนที่นายสองคนจะไม่ทะเลาะกันบ้างไหม พวกนายเป็นดูโอ้กันนะ”
“โถๆ ฮยองบ่นเป็นคนแก่ไปได้ เดี๋ยวผมมานะ”
“ย๊า! แจ็คสันหวัง นายจะไปไหน กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ จะถึงคิวอยู่แล้ว” ดูสิครับ แจ็คสันมันฟังกันต์ฮยองซะที่ไหน นอกจากจะไม่เดินกลับมาแล้ว ยังทิ้งระเบิดกวนประสาทกันต์ฮยองไว้ ด้วยการหันหน้ามาทำท่าสูบบุหรี่ลอยๆ ใส่กันต์ฮยองอีก จะว่าไปแล้วสองคนนี้ตีกันบ่อยกว่าผมอีกนะฮ่าๆ
“ดูมัน! นี่ยังดีนะที่นายไม่สร้างปัญหาให้ฉันคอยตามล้างตามเช็ดเหมือนแจ็คสัน ไม่งั้นฉันต้องบ้าตายแน่ๆ นี่พวกนายจะขึ้นเวทีเดบิวต์วันนี้อยู่แล้ว ทำตัวให้มันดีๆ หน่อยไม่ได้หรอไงเนี่ย โอ้ยยย แจ็คสันหวัง!”
กันต์ฮยองขี้บ่นเป็นคนแก่จริงๆ ครับ แต่ถึงยังไงก็เป็นฮยองที่รู้ใจ คอยดูแลพวกเราและอยู่กับพวกเรามาตลอด เรียกได้ว่าเป็นเมเนเจอร์ที่ดีที่สุดเลยครับ หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วแหละ ทาร์ตไข่วันนี้อร่อยจัง ไม่หวานมาก หวานมันกำลังดี แป้งกรอบๆ คาราเมลมัคคีเอโต้แก้วนี้ก็รสชาติกล่มกล่อมหวานเข้มพอเหมาะ แต่กลิ่นคาราเมลกับกาแฟหอมเข้มข้นเตะจมูกมากๆ อ๊า...ชื่นใจที่สุด ผมสัมผัสได้ถึงความตั้งใจ ความอบอุ่นที่อยู่ในขนมและเครื่องดื่ม มันทำให้ผมรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขนมและเครื่องดื่มของร้านนี้เติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปที่ร้านอื่นไม่สามารถทำได้ มันคือสิ่งนี้สินะที่ทำให้ผมกินทาร์ตไข่และคาราเมลมัคคีเอโต้มากี่ร้านก็ยังไม่อร่อยกลมกล่อมครบรสเต็มทุกความรู้สึกได้เท่ากับร้านนี้ ‘ลอร์ดเจ’ ต้องหาโอกาสไปที่ร้านซะแล้ว
“De Legend สแตนบายแบคสเตจได้แล้วครับ”
“ครับ”
“มานี่เลยแจ็คสัน เคี้ยวซะ หันหลังด้วย เรียบร้อย” ผมเห็นกันต์ฮยองยัดหมากฝรั่งใส่ปากแจ็คสันแถมจับแจ็คสันหันหน้าหันหลังฉีดน้ำหอมซะฟุ้งขนาดนี้แล้วก็อดขำไม่ได้ หมอนี่ก็จริงๆ เลย ทำตัวปกติ ไม่ต้องเป็นปัญหาบ้างไม่ได้หรอไงนะ ต้องให้กันต์ฮยองคอยคุมตลอด
“เต็มที่นะ เวทีแรกตั้งสติดีๆ พวกนายทำได้อยู่แล้ว เดอ เลจเจนด์ ไฟท์ติ้ง!”
.
.
.
‘นันนีกา โชวา นอมู โชวา...’
ผ่านไปได้ด้วยดีแล้วครับกับเดบิวต์สเตจของพวกเรา De Legend ที่รายการอินกิกาโย แฟนๆ มากันเยอะมากจนผมตกใจเลย ไม่คิดว่าพวกเราจะมีแฟนคลับเยอะขนาดนี้ ทางทีมงานเลยถือโอกาศนี้จัดมินิแฟนมีทติ้งให้พวกเรากับแฟนๆ หลังอัดรายการเสร็จครับ โดยมีกิจกรรมให้แฟนคลับผู้โชคดีมีสิทธิถามคำถามพวกเรา และแฟนคลับอีกสิบคนได้รับโปสเตอร์พร้อมลายเซ็นของเราสองคนไปครับ
“แจ็คสันอปป้า ทำไมอปป้าถึงเคี้ยวหมากฝรั่งตลอดเวลา”
“ไม่ตลอดเวลานะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่บนสเตจ ฮ่าๆๆ” แจ็คสันหวังสุดยอดครับ ผมสงสารน้องแฟนคลับคนนั้นจัง มันตอบไม่ตรงคำถามแถมยังกวนประสาทอีกต่างหาก
“แบมแบมมา นูน่าอยากรู้ว่าแบมชอบดื่มเครื่องดื่มอะไร”
“คาราเมลมัคคีเอโต้ครับ”
“ได้ยินว่าท่อนแร็พแจ็คสันอปป้าแต่งเองหรอคะ”
“ใช่แล้ว Let’s break it down now” เอิ่ม...ครับ ตามสไตล์แจ๊คสันหวัง หยอดด้วยเนื้อเพลงภาษาอังกฤษและปิดท้ายด้วยวิ้งค์ เล่นแบบนี้ จะทงแซงหรือนูน่าก็ตายกันหมดสิครับ แล้วผมจะเหลืออะไรให้เล่นบ้างเนี่ย
“แบมแบมอปป้าชอบทำอะไรเวลาว่างคะ”
“อืม...คงออกไปเดินเล่นหาคาเฟ่ที่มีขนมอร่อยๆ ทานครับ แต่ก็ยังไม่ค่อยมีเวลาเลย”
“คำถามสุดท้ายแล้วนะครับ” กันต์ฮยองช่างเป็นเมเนเจอร์ที่รู้จังหวะและเวลาดีจริงๆ เลยครับ มีกันต์ฮยองมาช่วยจัดการคอยจัดระบบระเบียบต่างๆ ให้นี่ดีจริงๆ ครับ
“สเปคของทั้งสองคนเป็นยังไงบ้างคะ”
“ผมหรอ ชอบคนที่ไม่จู้จี้จุกจิก ชิลๆ พูดเก่ง เอาใจเก่ง อยู่ด้วยกันก็ต้องเชื่อใจกันไว้ใจกัน แต่ผมไม่ชอบการผูกมัด ผมรักความเป็นอิสระน่ะ” หึหึ พูดซะดูดีเลยนะแจ็คสัน จริงๆ แล้วนายน่ะ รักสนุกแต่ไม่ผูกพันต่างหาก
“ส่วนผม ถ้าทำขนมเก่งจะดีมากครับ เพราะผมชอบกินขนม แล้วก็เป็นคนที่ผมอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่ต้องพูดอะไรมากเราก็สื่อถึงกันได้ครับ”
.
.
.
“วู้วววว” แฟนๆ กรี๊ดกันใหญ่เลยครับ ฮ่าๆๆ พวกเราปิดท้ายอีเวนท์ในวันนี้ด้วยการแจกโปสเตอร์พร้อมลายเซ็นให้แฟนคลับไป แล้วยังใจดีแถมกอดให้ด้วยอีกนะครับ แค่เดบิวต์วันแรก เวทีแรกก็มีแฟนคลับมาให้กำลังใจเยอะขนาดนี้ผมดีใจและซาบซึ้งมากจริงๆ ครับ ชีวิตของผมหลังจากนี้จะไม่เหมือนเดิมแล้วสินะ สิ่งที่ผมฝันมาตลอด ความฝันของผมเป็นจริงแล้ว ต่อจากนี้ไปผมจะพยายามให้มากขึ้นไปอีกครับ เพื่อตัวผมเอง เพื่อแฟนคลับ และเพื่อทุกคนที่คอยสนับสนุนและอยู่เคียงข้างผมมาตลอด
.
.
.
TBC.
ฝากคอมเม้นแนะนำด้วยนะคะ :)
#FicCRM
ความคิดเห็น