คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Honey Star : Chapter 2 โมเมนท์แห่งความอึดอัด
*ตอนนี้มีความยุ่งยากนิดหน่อย
เนื่องจากจะมีการแชทระหว่างตัวละคร
อาจต้องอ่านใน
Joylada
สลับกับใน Dek-d นะคะ (แค่นิดเดียวค่ะ) ถ้าตรงไหนต้องอ่านในจอยหรือกลับมาอ่านในเด็กดีจะมีบอกไว้นะคะ*
Chapter 2 : โมเมนท์แห่งความอึดอัด
“ฉันขอเบอร์ของนายได้ไหม”
“ครับ?”
ไม่ค่อยจะเชื่อหูตัวเองเท่าไรที่ว่ารุ่นพี่จะขอเบอร์เขาง่ายๆแบบนี้
ขนาดสมาชิกในวงก็รู้จักกันไปสักพักซอนโฮถึงได้ให้เบอร์แต่นี่ก็เพิ่งเจอรุ่นพี่ควานลินเป็นครั้งที่สองแถมดูจะไม่มีเรื่องให้คุยด้วยเลยด้วยซ้ำ
“อยากจะขอไว้เผื่อติดต่อกันไง
แต่ถ้าไม่ให้ก็ไม่เป็นไรนะ ฉันแค่อยากสนิทกับนายจริงๆ”
“ไม่ครับๆ
ผมให้ได้อยู่แล้วครับ”
ควานลินจะขอเบอร์รุ่นน้องซอนโฮแต่โทรศัพท์ก็ไม่ได้อยู่กับตัวตอนนี้
เขามีปากกาที่มักจะพกติดตัวเอาไว้เพราะทีมงานชอบให้เขียนนั่นนี่เขาเลยพกไว้เสมอ
แต่เขาไม่มีกระดาษเป็นที่จดเลยตัดสินใจถอดป้ายชื่อตัวเองออกมาให้ซอนโฮจดเบอร์โทรศัพท์ไว้ด้านหลังตรงกึ่งกลางป้ายชื่อเป็นเลขเล็กๆ
“ว่าแต่เบอร์นี้ฉันจะส่งข้อความหาได้ไหม
แบบว่าส่วนใหญ่เพิ่งเดบิวต์แล้วจะโดนยึดมือถือน่ะ”
“ก็โดนยึดระหว่างวันครับ
ถ้ากลับหอไปก็คงจะได้ใช้ประมาณสองสามชั่วโมง”
“ขอบคุณสำหรับเบอร์นะ
ไว้ฉันจะส่งข้อความหา”
ในช่วงบ่ายเป็นกีฬาประเภทลู่
เริ่มต้นที่การวิ่งเดี่ยวทั้งวิ่งเดี่ยวชายและวิ่งเดี่ยวหญิง
วิ่งกระโดดข้ามรั้วชาย วิ่งกระโดดข้ามรั้วหญิง
และวิ่งผลัดหญิงที่เพิ่งจะจบไปเมื่อครู่นี้
ต่อไปเป็นการวิ่งที่แฟนสาวๆหลายคนรอคอยเพราะเป็นการวิ่งผลัด 4x100 เมตร ของไอดอลชายยี่สิบสี่ชีวิตจากหกทีมลงแข่งขัน
แต่ละทีมที่ลงแข่งขันก็ร้อนแรงยิ่งกว่าแสงแดดที่สาดส่องลงมาในตอนนี้
“อื้อหือ
ลู่วิ่งถัดจากโบเนร่าเป็นโซดาป๊อป ถ่ายมุมสูงรู้เลยว่าได้อาย”
“รุ่นพี่โซดาป๊อปจะต้องอาย?”
“พวกเรานี่ล่ะ!”
ซองอูพูดกับซอนโฮ
จงฮยอนและจีฮุนที่จะลงแข่งวิ่งในรอบนี้
อย่างที่รู้ว่าโซดาป๊อปไม่ได้แกร่งแค่ความสามารถการเป็นไอดอล
แต่ยังแกร่งเรื่องกีฬาที่กีฬาสีไอดอลครั้งที่แล้วรุ่นพี่โซดาป๊อปได้เฉิดฉายทำลายสถิติด้านกีฬาครั้งก่อนๆ
โดยเฉพาะกรีฑาที่แค่ก้าวขาโซดาป๊อปก็เข้าเส้นชัยด้วยความยาวขาระดับตลับเมตรยังอาย
ถ้ากล้องมุมสูงถ่ายภาพรวมละก็คงเห็นว่าโซดาป๊อปวิ่งนำโบเนร่าไปสักเมตรนึงได้
เมื่อสมาชิกต่างก็ต้องแยกไปยืนตามตำแหน่งของตนทำให้เห็นว่าใครที่อยู่ไม้เดียวกับตัวเอง
อย่างที่น่าจับตามองคือรุ่นพี่ไอดอลแห่งยุคอย่าง’โซดาป๊อป’
ที่ตำแหน่งการวิ่งเป็นเริ่มด้วยฮยอนบิน แดเนียล จินยอง และควานลิน กับ
วงน้องใหม่มาแรง ‘โบเนร่า’ ที่เริ่มด้วยเจ้าของฉายาจงฮยอนต้องมาก่อน ตามด้วยซองอู
จีฮุน และซอนโฮ
ซอนโฮเพิ่งมาที่สนามนี้ครั้งแรกในฐานะนักกีฬา
โดยปกติก็ไม่ได้วิ่งเป็นเรื่องเป็นราวถ้าไม่ใช่ตอนเล่นบาสเกตบอล
ครั้งนี้ยังมีกล้องจับและลงแข่งเอารางวัลด้วยมันยิ่งทำให้ซอนโฮตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก
“ผ่อนคลายหน่อยสิ
แค่วิ่งไปให้ถึงเส้นชัยไม่เห็นมีอะไรจะต้องกังวล”
ในตอนที่น้องเล็กเพิ่งเดบิวต์กำลังผ่อนลมหายใจเข้าออกให้ตัวเองตั้งสติและใจเย็น
ร่างสูงของรุ่นพี่ขายาวก็เดินมาพร้อมเสียงทุ้มเป็นคำพูดให้กำลังใจ
ซอนโฮโน้มตัวขอบคุณควานลินที่ให้กำลังใจเขาสั้นๆก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปประจำที่ของตนที่อยู่ไกลจากเขาออกไปนิดหน่อยตามแนวลู่วิ่ง
ก็แน่ละสิที่รุ่นพี่ใจเย็นได้ขนาดนั้น
โซดาป๊อปไม่ตื่นกล้องและไม่เกรงกลัวคู่แข่งด้านกีฬาแบบโบเนร่าน้องใหม่นี่นา
‘ขอให้นักกีฬาทุกคนเตรียมตัวด้วยนะครับ
การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว’
ผู้เข้าแข่งขันผลัดไม้แรกเริ่มนั่งลงชันเข่าเพื่อเตรียมตัวออกวิ่ง
ในขณะที่ไม้อื่นๆก็ยืนรอกันอย่างใจจดจ่อ
ซอนโฮยังคงเป่าลมออกจากปากให้ตัวเองได้ใจเย็นมากกว่านี้
“Calm down สิ Calm down”
“เตรียมตัว...”
“ระวัง...”
ปัง!!!
เสียงปังของปืนเป็นสัญญาณให้ไม้แรกออกตัวได้
ด้วยความที่ฮยอนบินแห่งวงโซดาป๊อปอยู่ทางลู่ทางขวาสุดตำแหน่งยืนของเขาจึงนำหน้าคนอื่นออกไป
“ตอนนี้ควอนฮยอนบินแห่งโซดาป๊อปกำลังขึ้นนำเป็นอันดับหนึ่งครับ
แต่ๆๆ ตอนนี้นักวิ่งลมกรดน้องใหม่เจอาร์แห่งโบเนร่าก็เร่งฝีเท้าตามมาติดๆเลยนะครับ
โอโห้ โบเนร่าตามทันแล้วครับ!”
ฉายาจงฮยอนต้องมาก่อนของเขาจะต้องไม่สิ้นชื่อไป
จงฮยอนรวบรวมความเร็วทั้งหมดที่มีเพื่อการแข่งวิ่งวันนี้โดยเฉพาะ
เขาจะต้องแสดงสปิริตเพื่อให้โบเนร่าได้มีชื่อเป็นอันดับหนึ่ง
จนระยะทางระหว่างเขากับรุ่นพี่ฮยอนบินแห่งวงคู่แข่งที่น่ากลัวมีระยะทางลดลงอย่างชัดเจน
ทั้งโบเนร่าทีม
D และโซดาป๊อปทีม E ต่างก็ส่งไม้ไปยังผลัดที่สองแทบจะพร้อมๆกัน
ซองอูรับไม้ต่อจากจงฮยอน วิ่งมุ่งหน้าไปยังไม้ที่สามให้เร็วที่สุด นักวิ่งราวของกินในอดีตจะเปลี่ยนมาวิ่งราวไม้ผลัดให้ไปถึงชัยชนะแห่งเหรียญทอง
และที่สำคัญเพราะไม้ต่อจากเขาคือจีฮุน
เขาต้องเพิ่มความเร็วเพื่อไม่ให้จีฮุนต้องวิ่งเร็วมากจนเหนื่อยเพราะเขารู้ดีว่าจีฮุนไม่ชอบออกกำลังกายและไม่ใช่คนที่วิ่งเร็วด้วย
“การแข่งขันปีนี้อาจมีพลิกโผได้เลยนะครับเนี่ย
โซดาป๊อปแชมป์เก่าเจอคู่แข่งเป็นน้องใหม่โบเนร่าเข้าให้แล้ว
ฮงซองอูนี่วิ่งเร็วจริงๆครับ”
“องซองอูครับ!
ไม่ใช่ฮงซองอู!”
วิ่งไปก็ตะโกนระบายความในใจที่ว่าคนพากย์เรียกนามสกุลเขาผิด
แต่ความโกรธต่อการเรียกชื่อผิดก็ยังไม่ทันสิ้นสุดไม้ก็วิ่งมาถึงมือของผลัดที่สาม
จีฮุนรับไม้ต่อจากซองอูมาอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้ทีมเขามาเป็นที่หนึ่ง
แม้จะรู้ตัวดีว่าไม่ใช่คนวิ่งเก่งแต่จีฮุนท่องคำพูดที่จีซองบอกว่าเขาสามารถทำได้เอาไว้ตลอดถึงได้วิ่งอย่างสุดแรงเกิดแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน
ทีมจะต้องไม่แพ้เพราะคนขาสั้นแบบพัคจีฮุน!
“เอาแล้วครับ
ตอนนี้ไม้สามแบจินยองโซดาป๊อปกลับมานำทีมโบเนร่าแล้วนะครับ แต่อย่าชะล่าใจไป
พัคจีฮุนก็ตามมาห่างกันเพียงนี้ดดดดดเดียวเท่านั้น”
ความเร็วของจีฮุนเริ่มลดลงเพราะความยาวขาทำให้ต้องวิ่งก้าวไกลๆและเยอะก้าวกว่าทีมรุ่นพี่ทำให้โดนแซงไป
แต่จีฮุนก็กลั้นใจเร่งความเร็วให้ได้มากกว่าเดิมจนเมื่อไม้สุดท้ายอย่างน้องเล็กของวงรับมันไป
จีฮุนถึงกับทรุดลงไปนั่งหายใจกับพื้นสนามแรงๆ
“ไม้สุดท้ายของมักเน่ทั้งสองวง
มาดูกันครับระหว่างโซดาป๊อปกับโบเนร่า ผู้ที่จะเข้าเส้นชัย คือ..!!!”
ซอนโฮใช้ขายาวๆของตัวเองรีบวิ่งไปข้างหน้าจนในที่สุดก็ตีเสมอกับว่าที่รุ่นพี่คนสนิท
ยูซอนโฮคนนี้แหละที่จะพลิกเกมส์ให้โบเนร่าได้เป็นที่หนึ่ง
อย่างที่รุ่นพี่บอกว่าก็แค่วิ่งไปให้ถึงเส้นชัย
ในใจซอนโฮคิดแต่ว่าปลายทางจะมีไก่ทอดรออยู่ เพื่อไก่ทอด
เพื่ออาหารมื้อที่หายไปซอนโฮจะต้องวิ่งจนสุดชีวิต วิ่งแบบไม่คิดชีวิต
พลั่ก!
“โอ๊ย!”
นั่นแหละ
เพราะมัวแต่คิดถึงไก่ทอดจนไม่คิดถึงชีวิต
มันทำให้ซอนโฮรีบวิ่งจนขาเขาพันกันจนสะดุดล้มตัวขมำลงไปกับพื้นอย่างแรงจนร้องเสียงลั่น
เจ็บตัวจนไม่มีแรงจะยืน แต่ที่เจ็บใจก็เพราะเกือบเขาเกือบจะชนะแล้ว
ฝันที่จะทำลายสถิติโค่นแชมป์ของวงโซดาป๊อปสลายลงก็เพราะความซุ่มซ่ามของเขาเอง
ป่านนี้รุ่นพี่ก็คงจะวิ่งเข้าเส้นชัยแบบหล่อๆไปแล้ว
“ลุกไหวไหมเนี่ยเรา”
แต่ซอนโฮเหมือนจะคิดผิด
แม้ไม่ได้มองหน้าแต่ซอนโฮจะได้เสียงทุ้มหล่อนี้ได้ดี
คนที่ให้กำลังใจเขาตอนก่อนแข่ง คนที่พาเขาไปห้องน้ำ
คนที่ซอนโฮคิดว่าตอนนี้คงจะนำชัยชนะมาสู่ทีมลู่วิ่งเพื่อนบ้าน แต่ไม่ใช่เลย
รุ่นพี่ไลควานลินกลับเป็นคนที่จับไหล่ทั้งสองข้างของเขาเพื่อพยุงให้เขาได้ลุกขึ้นอย่างช้าๆ
นี่รุ่นพี่ไม่ได้วิ่งนำเข้าเส้นชัยไปเอาเหรียญทอง
แต่กลับมาช่วยเขาที่เด๋อด๋าวิ่งสะดุดขาตัวเองแบบนี้น่ะเหรอ?
“ขอบคุณรุ่นพี่มากนะครับ
โอ๊ย..”
แม้จะพยายามไม่แสดงอาการเจ็บออกมามากแต่ก็ยังทนที่จะไม่ร้องออกมาไม่ได้อยู่ดี
ควานลินคอยพยุงซอนโฮออกจากลานลู่วิ่งไปอย่างช้าๆ
ในขณะเดียวกันสมาชิกโบเนร่าที่เพิ่งวิ่งเสร็จไปก่อนหน้าก็รีบตรงมายังซอนโฮผู้บาดเจ็บ
รวมไปถึงพี่ใหญ่จีซองกับแจฮวานที่รีบมาช่วยควานลินพาตัวซอนโฮไปนั่ง
“เจ็บมากไหมเนี่ยซอนโฮ..
ขอบคุณรุ่นพี่มากเลยนะครับที่ช่วยซอนโฮของพวกเรา”
จีซองโค้งตัวลงเพื่อแสดงความขอบคุณควานลินอย่างซึ้งใจที่รุ่นพี่ไม่ได้สนใจชัยชนะไปมากกว่าการที่เห็นรุ่นน้องล้มบาดเจ็บแล้วไม่เข้ามาช่วย
“ไม่เป็นไรหรอกครับไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย”
ควานลินยิ้มเล็กน้อยให้สมาชิกโบเนร่าสบายใจว่าการที่เขาเข้ามาช่วยมันไม่ได้เป็นการช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่จนสร้างความลำบากใจหรือเป็นบุญคุณอะไรแต่มันเป็นสิ่งที่เขาคิดว่าเขาควรจะทำและต้องทำมันมากกว่าวิ่งไปเฉยๆโดยไม่สนใจอะไรรอบข้าง
ทีแรกคิดว่าจะช่วยปฐมพยาบาลแต่ในเมื่อทีมพยาบาลเข้ามาช่วยกันทำแผลและดูแลซอนโฮแล้วควานลินจึงถอยออกมาจากวงล้อมรุ่นน้องอย่างเงียบๆ
หันหลังเดินกลับไปไม่ไกลจากที่ซอนโฮอยู่มากนักทีมสมาชิกโซดาป๊อปกำลังเดินเข้ามาหาควานลินที่ไปไม่ถึงเส้นชัย
สีหน้าคนที่เดินเข้ามาไม่ได้แสดงความผิดหวังแต่กลับเป็นรอยยิ้มที่ส่งมาแทน
"ไงครับ
คุณควานลินพระเอกของวันนี้ หล่อเอาเหรียญไปเลยครับ
วิ่งไม่เข้าเส้นชัยแต่ได้หน้าได้ใจแฟนๆไปเต็มเลยนะครับ"
จินยองอดจะแซวควานลินไม่ได้กับการทำตัวเป็นคนดีมีน้ำใจของสังคม
เขาอุตส่าห์วิ่งนำรุ่นน้องจีฮุนให้กลับมานำได้ก็คิดว่าช่วยทีมจะได้ดูเท่ขึ้นมาบ้างแต่กลับโดนแย่งความหล่อไปด้วยซีนพระเอกไม้สุดท้ายแบบควานลินมันก็ทำให้เขาปวดใจอยู่หน่อยๆ
"แบจินอย่าแซะผัว เอ้ย เมียฉัน น้ำใจเขาก็มียังแซะเขาอีก
ควานลินนายทำดีมากที่เลือกจะช่วยรุ่นน้องยูซอนโฮ"
"นี่ชมก็ไอ้หลินไงพี่ดงโฮ แตะนิดหน่อยละไม่ได้ รักจั๊ง ลองผมหยุดวิ่งสิ
จะโดนด่า"
"แต่ถ้าไม่หยุดแซะฉันตอนนี้แกจะโดนแน่ๆไอ้แบจิน"
เป็นปกติของพี่โตกับน้องเกือบสุดท้องของวงที่ต้องเถียงกันแบบนี้ประจำ
มินฮยอนหันไปยักไหล่ใส่ฮยอนบินเหมือนที่คิดไว้ว่าคงต้องมีซีนดงโฮอวยควานลินและจินยองเข้ามาแซะ
ส่วนแดเนียลก็แค่ยืนยิ้มกับการเถียงกันของดงโฮและจินยอง
สำหรับแดเนียลมันเป็นเรื่องตลกที่ต้องเห็นคนสองคนมาทะเลาะกันเหมือนเด็กๆทั้งๆที่ก็โตแล้ว
“แล้วนี่น้องคนนั้นเขาเป็นยังไงบ้าง”
มินฮยอนไม่ลืมที่จะอยากรู้อาการของคนเจ็บที่ควานลินเข้าไปช่วย
“ก็มีแผลถลอกแล้วก็เลือดไหลนิดหน่อยนะครับเท่าที่ผมเห็น”
“เอ้อ
น้องเขาก็เป็นเด็กซุ่มซ่ามเนอะ รอบที่แล้วก็ทำกาแฟหกใส่นาย
รอบนี้ยังมาวิ่งสะดุดขาตัวเองอีก เต้นๆอยู่จะตกเวทีไหมเนี่ย”
ฮยอนบินพูดด้วยความเป็นห่วง
ก็จากที่ควานลินเจอไปสองรอบซอนโฮก็หาเรื่องเดือดร้อนตัวเองได้สองรอบกับความประมาทในการเดินของตัวเอง
เกรงว่าการใช้ชีวิตเป็นไอดอลจะลำบากเข้าให้ท่าขืนยังใช้ขาใช้ตาไม่ระวังแบบนี้
จะว่าเขาขำรุ่นน้องก็ได้แต่อีกใจก็สงสาร
ควานลินหันกลับมองไปยังที่ที่เดินจากมา
วงรุ่นน้องต่างก็ดูแลเอาใจใส่น้องเล็กของวงที่เป็นคนเจ็บกันอย่างดี
สำหรับควานลิน
มันเป็นภาพที่น่ารักเอามากๆเลย เขาเองก็อยากจะยืนอยู่ตรงนั้นบ้างเหมือนกัน
- - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - -
กลับมาถึงหอพักด้วยความเหนื่อยจนแทบไม่อยากทำอะไร
สมาชิกคนอื่นช่วยกันแบกสัมภาระของจงฮยอนที่ช่วยพยุงซอนโฮเดินและของๆซอนโฮที่เจ็บตัวจากการถ่ายทำกีฬาสีไอดอลในวันนี้
ไม่มีบทสนทนาอะไรมากนักเพราะพวกเขาก็พูดกันมาแทบจะตลอดทางกลับหอแล้วก็หมดเรี่ยวหมดแรงแล้วจริงๆ
จีซองยังไม่ลืมที่จะแจกโทรศัพท์มือถือของสมาชิกแม้ว่าแต่ละคนแทบจะไม่อยากลืมตาต่อ
แต่เมื่อได้รับโทรศัพท์ของตัวเองคืนแล้วตาปรือๆของแต่ละคนก็ดูจะสว่างขึ้นมาเพราะจะได้ใช้เวลาส่วนตัวแล้ว
แต่ละคนแยกย้ายกันเข้าห้องนอน จงฮยอนยังคงประคองพาซอนโฮเดินไปที่เตียงก่อนที่ตัวเขาจะไปอาบน้ำ
ซอนโฮนอนลงกับเตียงพร้อมๆกับกดเปิดโทรศัพท์มือถือ
ข้อความแจ้งเตือนทั้งจากสายที่ไม่ได้รับ
ข้อความเข้าและแอพลิเคชั่นสำหรับแชทเด้งขึ้นรัวๆ
ซอนโฮเลือกจะเปิดแอพสำหรับแชทขึ้นมาก่อนเพราะมันเยอะจนเขาอยากรู้ความเป็นไปว่าใครที่เข้ามาพูดคุยกับเขาบ้าง
ส่วนมากก็เป็นกรุ๊ปแชทเพื่อนๆมัธยมคุยกัน โฆษณาจากสติกเกอร์ฟรี
ไม่ค่อยมีแชทเดี่ยวส่วนตัวเท่าไรเพราะคนที่เป็นเพื่อนกับเขาในแชทก็รู้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้ใช้มือถือเท่าไรเลยไม่ค่อยมีคนทักมา
ก็มีเพื่อนสนิทที่ทักมาคุยแม้จะไม่รู้ว่าซอนโฮจะตอบหรือไม่ตอบ
แชทหนึ่งที่เป็นแชทแปลกซึ่งซอนโฮไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏขึ้นท่ามกลางห้องแชทต่างๆ
ข้อความเพิ่งจะถูกส่งมาวันนี้ก่อนที่เขาจะเปิดเครื่องไม่นาน
แต่มันไม่ยากที่จะเดาว่าเป็นใครเลยถ้าดูจากชื่อและรูปโปรไฟล์
--คลิ๊กอ่านแชทที่นี่ค่ะ Chapter 2 : Chat Part l –
(ถ้าใครอ่านในเว็บจอยแล้วขัดใจก็อ่านในแอพจอยได้นะคะ เสิร์ชหา Honey Star ได้เลยค่ะ)
ที่แท้อยากจะสนิทกับเขาเพราะว่ารุ่นพี่เป็นแฟนคลับของพี่จีฮุน
ซอนโฮเข้าใจเหตุผลแล้ว ก็ว่ามันแปลกๆที่จู่ๆก็จะมาสนิทกับเขา
แต่ก็ไม่น่าแปลกใจถ้าจะเป็นแฟนคลับของพี่จีฮุนเลย จีฮุนหน้าตาน่ารัก
บางทีก็หล่อได้ ภาพลักษณ์การแสดงออกที่ไม่ว่าเพศไหนก็ต้องชอบ ความนิยมของจีฮุนมาเป็นอันดับหนึ่งในวงแม้จะไม่มีการสำรวจจริงจังแต่เวลาไปงานหรือรายการก็เห็นป้ายเชียร์จีฮุนเยอะที่สุดตลอด
ในสายตาแฟนๆจีฮุนเป็นแบบนั้น
แม้จะไม่ใช่วิชวลเทวดาแบบพี่แจฮวานแต่เรื่องความวิชวลก็ไม่ได้เป็นรองไปมากนัก
ซอนโฮได้อ่านข้อความสุดท้ายที่ควานลินส่งมาแต่ตาของเขาก็เริ่มมองอะไรเลือนรางคิดว่าวันนี้เขาคงจะใช้สายตากับพลังมากไปแล้วจึงได้ปิดโทรศัพท์ไปโดยไม่ได้ตอบกลับข้อความอื่นอีกแม้จะรู้สึกว่ามันไม่สมควรที่จะอ่านข้อความรุ่นพี่แล้วไม่ตอบก็ตาม
ไม่ตอบวันนี้แต่เก็บไว้ตอบพรุ่งนี้
รุ่นพี่ก็คงเข้าใจความเหนื่อยของเขา
- - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - -
กลางดึกระหว่างกำลังนอน
ระบบปัสสาวะก็เกิดทำงานจนปลุกให้จีฮุนต้องตื่นขึ้นมา
จีฮุนเดินออกมาเข้าห้องน้ำนอกห้องนอนอย่างงัวเงีย แต่เมื่อเห็นแสงสว่างที่ทำให้แสบตาภายในห้องที่มืด
ใครบางคนกำลังนั่งดูทีวีเงียบๆทั้งๆที่ไม่เปิดไฟก็ทำให้จีฮุนโฟกัสมองคนในความมืด
"ดึกแล้วยังไม่นอนเหรอ"
ได้ยินเสียงทักทำให้จีฮุนตาสว่างได้ทันที
แม้จะมองไม่ชัดว่าร่างของคนนอนดูทีวีคือใครแต่จีฮุนจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดี
และเพราะรู้ว่าคือใครก็ทำให้จีฮุนเลือกที่จะไม่ตอบคำถามหรือไม่พูดอะไร
รีบเดินตรงไปยังห้องน้ำโดยเร็ว
คนที่นอนดูทีวีอยู่ไม่เห็นถึงความน่าสนใจของรายการยามดึกที่กำลังฉายอยู่อีกต่อไป
เมื่อเขาพบว่าคนที่เขาเพิ่งจะทักไปกลับน่าสนใจกว่า ซองอูลุกขึ้นจากโซฟาที่นอนอยู่เดินไปปิดโทรทัศน์เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ
จีฮุนที่เพิ่งออกจากห้องน้ำรีบสาวเท้าเดินตรงไปยังประตูห้องนอน
แต่ขายาวกว่าของซองอูก็รีบเดินไปดักขวางหน้าประตู
นั่นทำให้จีฮุนไม่สามารถเข้าไปได้
"จีฮุน พี่ขอคุยด้วยหน่อย"
"มีอะไรครับ"
"ทำไมเหมือนอยากจะหลบพี่ตลอด"
คำถามที่จีฮุนหลีกเลี่ยงจะเจอมันมาตลอดและอีกคนก็ไม่เคยถามเขาตรงแบบนี้
มันสักพักแล้วที่ซองอูจะไม่ถามอะไรกับเขามากกว่าเรื่องงาน
ถึงแท้จริงเรื่องงานก็มักจะเป็นการถามรวมๆแล้วเขามีส่วนต้องตอบ
จีฮุนไม่ชอบคำถามแบบนี้ของซองอู
ไม่ชอบคำถามตรงๆเหมือนคำถามที่ซองอูเคยถาม
"ตอนไหนครับ"
"ตลอดนั่นแหละ ตั้งแต่วันนั้นเราก็เปลี่ยนไป พยายามหลบพี่
แล้วก็พูดสุภาพกับพี่"
ถ้าอยู่กันหลายคน
การแสดงออกของพวกเขาก็เป็นปกติเหมือนว่ามันไม่มีอะไร
แต่เมื่อไรอยู่ใกล้ๆกันสองคนซองอูรู้สึกว่าจีฮุนจะเงียบเสมอ ถ้าเขาจะเดินหาอีกคนก็จะก้าวถอยหรือหลีกเลี่ยงเดินไปที่อื่นเสมอ
โดยที่ซองอูได้เพียงแต่สงสัยมาตลอดไม่มีโอกาสได้ถามเพราะไม่มีทางเลยที่จีฮุนจะอยู่กับเขาแค่สองคนเป็นเวลานานเกินกว่าสองประโยคที่เขาจะพูด
"ผมไม่รู้ว่าวันนั้นของพี่คือวันไหน
แล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมพี่ถึงคิดว่าผมหลบพี่เพราะผมไม่ได้ทำ
เรื่องพูดสุภาพมันก็ถูกแล้วนี่ครับ พี่ิอายุมากกว่าผม"
ซองอูถอนหายใจกับท่าทีและคำพูดของจีฮุน
มันช่างเย็นชาจนเขากลัวแม้ว่าจีฮุนจะแสดงออกต่อเขามาแบบนี้มานานพอสมควรแล้ว
ถ้าจำไม่ผิด ก็นับตั้งแต่วันนั้น..
"นายโกหก"
"ผมจะไปนอนแล้วนะครับ"
จีฮุนเลือกจะตัดบทสนทนาด้วยการเข้าห้องนอนไปโดยไม่สนใจว่าซองอูจะคิดหรืออยากพูดอะไรต่อหรือเปล่า
ทำไมจะไม่รู้ เขารู้อยู่แก่ใจว่าอีกคนหมายความว่ายังไง
ใช่ พัคจีฮุนกำลังโกหก
- - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - -
วันนี้เป็นวันที่โบเนร่าเข้ามาบริษัทเพื่อซ้อม
เมื่อเข้ามาถึงห้องซ้อมจากเดิมที่เคยโล่งและว่าง
ในวันนี้กลับมีของมากมายตั้งอยู่บนพื้นห้อง ทั้งกล่องทั้งถุงหลากสีทั้งหมดซึ่งเป็นของซัพพอร์ตจากแฟนๆของพวกเขา
แม้จะเดบิวต์ไม่นานความนิยมของพวกเขาก็อยู่ในระดับที่น่าสนใจ เหตุผลทางด้านเพลง
ความสามารถ ภาพลักษณ์
และการโปรโมตของพวกเขาที่ได้เปรียบเพราะการอยู่ในค่ายใหญ่ทำให้เป็นที่รู้จักและชื่นชอบได้ในระยะเวลาอันรวดเร็ว
ของขวัญบางชิ้นถูกแกะออกก่อนหน้าด้วยเรื่องของความปลอดภัยที่ต้องตรวจเช็ค
แต่สมาชิกทุกคนก็เข้าใจและยังคงตื่นเต้นอยู่ดี
ของขวัญถูกวางแยกไว้ตามของสมาชิกแต่ละคน
ของที่ดูจะมากที่สุดก็หนีไม่พ้นของแจฮวาน วิชวลเซนเตอร์สุดหล่อขวัญใจแฟนๆ
"เมนวิชวล
เมนแรปเปอร์ คุณคิมเซนเตอร์ ได้ของเยอะจัง
เกิดชาติหน้าขอหล่อแบบนี้ได้ไหมอ่ะ"
ซองอูพี่ชายสุดซี้ถึงกับต้องแซวในความฮอตของเมนทุกอย่าง(ยกเว้นเมนโวคอลที่ทำไม่ได้เพราะเสียงเหมือนแพะถูกต้อนในความคิดซองอู)
สมาชิกแต่ละคนต่างก็ตื่นเต้นกับของขวัญที่ได้รับจากแฟนๆ
เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้นั่งแกะของขวัญและชื่นชมมันเพราะก่อนหน้านี้ยังไม่มีแฟนคลับและบริษัทเพิ่งเปิดรับของขวัญให้โบเนร่า
จีฮุนเองก็เป็นคนที่ได้รับของเยอะรองจากแจฮวาน
ส่วนมากเป็นของสีสันสดใสและไปในสีชมพูจำนวนมาก
เป็นเพราะในวงจีฮุนค่อนข้างตัวเล็กแถมหน้าตาจัดว่าน่ารักทำให้ได้ภาพลักษณ์น่ารักๆไป
แฟนๆถึงได้เข้าใจว่าจีฮุนคงชอบอะไรแบบนี้ เป็นเรื่องที่โดนเข้าใจผิด
แต่ถึงยังไงจีฮุนก็ชอบมันอยู่ดีเพราะได้รับมาด้วยความรักทั้งนั้น
จีฮุนสะดุดตาเข้าไปกับถุงของขวัญสีกรมท่าเรียบหรูที่ดูแปลกไปจากถุงอื่น
ถุงสีกรมท่ามีสกรีนคำสีทองบนถุงเป็นคำว่า 'Park Jihoon' เมื่อเปิดถุงใหญ่ออกก็เจอกับถุงใบเล็กของแบรนด์แว่นตาชั้นนำ
ภายในมีกล่องแว่นตาที่เมื่อเปิดออกก็พบกับแว่นตากันแดดที่เท่และเรียบหรู
ไม่ใช่เพียงแค่ดีไซน์ที่ดูทันสมัยแต่ยังเพราะมันเป็นสิ่งที่เขาคิดอยู่ว่าอยากจะได้แว่นตากันแดด
นอกจากแว่นตาภายในถุงใหญ่ยังมีถุงเสื้อของแบรนด์ U เสื้อคาร์ดิแกนสองตัวซึ่งเป็นสีโปรดของเขา
ยังไม่พอภายในก็มีขนมหวานเป็บราวนี่ยี่ห้อโปรดของเจ้าตัวอีก
จีฮุนหยิบแว่นขึ้นมาทดลองสวมด้วยความตื่นเต้น
พร้อมอ่านข้อความในการ์ดสีขาวที่แนบมา
'หวังว่าคุณจะชอบของขวัญนะครับ
ถ้าคุณชอบของๆผมอย่าลืมบอกใครสักคนว่าคุณชอบมันมากแค่ไหนเพื่อแบ่งปันความรู้สึกดีๆนะครับ
หวังว่าบราวนี่จะอร่อยถูกใจ ทานให้อร่อยครับ – แฟนบอยน้องเล็ก’
"ซอนโฮดูสิ
คุณแฟนคลับคนนี้ซื้อของที่พี่ชอบมาทั้งนั้นเลย
แว่นกันแดดก็ซื้อมาให้เหมือนรู้ว่าพี่อยากได้"
ว่าแล้วจีฮุนก็ใส่แว่นกันแดดอันใหม่ล่าสุดโชว์
เขาไม่สามารถเก็บความดีใจนี้ไว้คนเดียวได้เลย
แบบที่คุณแฟนบอยน้องเล็กบอกว่าเขาจะต้องแชร์ความรู้สึกดีนี้ให้กับใครสักคน
และก็เหมือนจะแบ่งปันความรู้สึกนี้ได้ถูกคนเสียด้วย
"จริงด้วยของที่พี่ชอบหมดเลย
ทั้งสีทั้งแบรนด์ รู้ใจพี่จังเลยน้าแฟนคลับคนนี้"
ซอนโฮพูดไปก็ทำเป็นตกใจเหมือนไม่รู้เรื่อง
จริงๆก็เหมือนจะรู้ว่าคุณแฟนคลับเจ้าของของขวัญนี้เป็นใคร
ก็แน่ล่ะเล่นซื้อมาเกือบจะทุกอย่างที่เขาเคยบอก
จะว่าไปรุ่นพี่ก็เป็นแฟนคลับที่รวดเร็ว
เขาเพิ่งคุยกันเมื่อสองวันก่อนของก็มาถึงบริษัทแล้ว อีกหน่อยถ้าคุณแฟนคลับคนนี่สนิทกับพี่จีฮุนขึ้นมาคงได้พาไปร้านต๊อกบกกีกับปิ้งย่างเป็นแน่
สำหรับของขวัญซอนโฮไม่ได้มีมากเท่ากับของคนอื่นๆ
แจฮวานเป็นวิชวลยังไงแฟนคลับก็ชอบคนหล่อ จีฮุนก็น่ารัก
ส่วนในเอ็มวีหรือบนเวทีจงฮยอนเป็นเมนโวคอลมีท่อนร้องเยอะ
จีซองกับซองอูที่เต้นนำกล้องก็มักจะจับและโดดเด่นทำให้แฟนๆจำได้
ส่วนซอนโฮถึงจะทำหน้าที่ร้องแต่ก็แค่ร้องเสริมและไม่ได้มีภาพลักษณ์ชัดเจน
ไม่ได้เด่นเท่าจีฮุนหรือจงฮยอน เหมือนว่าอันดับความนิยมจะน้อยสุดในวงด้วยซ้ำ
แต่ซอนโฮก็ไม่ได้เก็บไปคิดมากเพราะเขาพอใจที่วงจะเป็นที่รู้จักมากกว่าการที่เขาจะเป็นที่รู้จักคนเดียวอยู่แล้ว
ในบรรดาของขวัญของซอนโฮก็มีถุงคล้ายคลึงกันกับของจีฮุน
เป็นถุงสีกรมท่าแต่เล็กกว่าสกรีนชื่อ 'Yoo Seonho' ภายในมีขนมบราวนี่ที่จีฮุนชอบแต่ซื้อให้เยอะกว่าที่จีฮุนได้
ซอนโฮเปิดอ่านกระดาษเล็กๆที่แนบแอบมาก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของขนมนี้คือใคร
'เห็นสเตตัส Kakao
บอกว่าโดนลดอาหารเลยซื้อขนมมาให้ด้วย ได้กินแล้วก็ทักกลับมาด้วยนะ
รอคำตอบว่าอร่อยมากๆอยู่ (หน้ายิ้ม) -- KL'
คงเป็นของขอบคุณที่ช่วยเรื่องจีฮุนนี่ละ
แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก้คงต้องขอบคุณที่รุ่นพี่ที่กำลังจะสนิทด้วยได้ช่วยประทังชีวิตอีกมื้อนึงให้เขาแล้ว
"จีฮุนก็ได้ของที่ถูกใจหรอ
นี่พี่ก็ได้ของถูกใจจากแฟนคลับเหมือนกันนะ"
ซองอูเห็นว่าจีฮุนดูจะชอบแว่นตากันแดดอันใหม่
เขาเองก็อยากจะอวดเหมือนกันว่ามีของถูกใจ ทุกอย่างซองอูพูดราวกับว่าเรื่องเมื่อคืนก่อนไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับจีฮุน
และนี่เป็นสิ่งที่จีฮุนไม่ชอบเอาเสียเลยระหว่างเขากับซองอู
"แฟนคลับคงดีใจมากนะครับที่พี่ชอบ"
แต่ก็ตามที่คิดว่าเมื่อคนพี่เดินเข้ามา
จีฮุนก็เปลี่ยนสีหน้าและถอดแว่นตาออกเก็บใส่กล่องดังเดิม
พูดประโยคสักประโยคตอบโต้ให้เหมือนปกติออกมาแล้วก็จบบทสนทนาด้วยการไม่สนใจ
ถ้าอีกคนไม่มองต่อว่าจีฮุนหันหลังหนีไปแล้วเป็นอย่างไร
ก็ไม่มีทางได้เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของจีฮุนหรอก
-- คลิ๊กที่นี่เพื่ออ่านแชทต่อค่ะ Chapter 2 : Chat Part ll --
หลังจากประโยคสุดท้ายที่พิมพ์ไปก็ไม่ได้มีข้อความตอบกลับมา
สงสัยว่าคงจะโดนเก็บมือถือไปแล้ว แต่ถึงยังไงเมื่อได้รับข้อความที่บอกว่าคนได้รับของอย่างจีฮุนดูมีความสุขกับสิ่งที่เขาส่งไปให้เพียงใดมันก็ทำให้หัวใจรู้สึกพองโตราวกับว่าตอนนี้กำลังจะลอยได้
คิดถึงตอนที่คุณจีฮุนดีใจที่ได้ของขวัญที่อยากได้แล้วมุมปากก็ยกยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
จินตนาการว่าคุณจีฮุนของเขาจะน่ารักขนาดไหนกันนะเวลาที่ลองแว่นกันแดดหรือเวลาที่กำลังเคี้ยวบราวนี่ด้วยความอร่อย
แก้มก็คงจะยุ้ยๆและยิ้มไปด้วยเพราะความอร่อยหรือเปล่านะ
สมองอดคิดไม่ได้ว่าคราวหน้าจะให้อะไรที่ทำให้คุณพัคจีฮุนรู้สึกดีใจที่ได้รับของขวัญแบบนี้อีกดี
"เดี๋ยวนี้ติดแชทว่ะ"
จินยองแอบมองโทรศัพท์ว่าควานลินเปิดโปรแกรมแชทและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับแชทมาได้พักนึงแล้ว
พอโดนทักก็รีบปิดหน้าจอมือถือไม่ให้ได้เห็นบทสนทนาของเขากับอีกฝ่ายต่อไป
"เสือกอีกละแบจิน
จะให้พี่โฮโฮ่มาจัดการ"
"ลองไปบอกพี่เขาสิ
เขาจะได้ถามนายคุยกับใคร ฉันจะได้แฉว่านายคุยกับใคร"
"แล้วมันใครล่ะ
ฉันคุยกับใคร"
"ยิ้มแบบนี้ก็ต้องคุยกับ..
สาวๆสิ"
อย่างที่ควานลินคิดว่าจินยองคงไม่ได้เห็นข้อความในแชทหรอกอย่างมากก็คงเห็นแค่ว่าเขากำลังคุยกับใครบางคน
ที่ไม่รู้ว่าคือใครและคุยอะไร สไตล์จินยองนั่นแหละที่รู้หลายเรื่องแต่ก็ไม่ค่อยจะรุ้จริง
"เสือกจริง
แต่เสือกไม่ได้เรื่องอ่ะครับ ไปพัฒนาสกิลมาใหม่"
"ได้
เดี๋ยวมาเสือกใหม่ คราวหน้าได้เรื่องฟ้องหมีโฮโฮ่แน่"
ต่างคนต่างก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กัน
สำหรับจินยองยิ้มมันหมายถึงยิ้มที่จะต้องไม่มีวันแพ้
แต่สำหรับความลินมันคือยิ้มแห่งชัยชนะ พวกเขาไม่ได้เป็นศัตรูหรือไม่ชอบหน้ากันหรอก
เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่สมัยเป็นเด็กฝึกแล้วด้วยซ้ำ
แต่ที่จินยองชอบหาเรื่องแกล้งควานลินแบบนี้ก็เพราะควานลินเป็นลูกรัก น้องรัก
ที่รักสุดจะบรรยายของหัวหน้าวงที่ใช้ชื่อในวงการ Kakao ว่า 'หมีโฮโฮ่' เวลาจินยองเล่นหรือเถียงกับควานลินทีไรถ้าจินยองเหนือกว่าควานลินด็จะมีพี่ดงโฮนี่ละเข้ามาจัดการให้ควานลินกลับมานำจนจินยองเริ่มจะหมั่นไส้เพื่อนรักเข้าให้
แต่ก็ชังแบบรักๆนั่นแหละ
"ได้ยินอะไรหมีโฮๆ
ไหน นินทาเร็ว"
มินฮยอนเดินมาพร้อมกระป๋องโซดาได้ยินบทสนทนาอันน่าสนใจก็รีบนั่งลงข้างๆจินยองที่ยังคงมีที่ว่างให้พี่หน้าหล่อได้มีส่วนร่วมในวงสนทนา
"พี่ต้องทำให้มั่นใจว่าพี่ทีมผม
ผมถึงจะเมาท์"
จินยองไม่มั่นใจว่าเรื่องนี้จะถึงหูคนถูกนินทาหรือไม่และเพื่อต้องการหลักประกันการเข้าร่วมทีมจินยองผู้เข้าร่วมจำเป็นต้องทำบางสิ่งเป็นการพิสูจน์ตัวตนการเป็นพลังของจินยอง
มินฮยอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งสเตตัส Kakao อันใหม่ให้จินยองดูว่าเขานี่ละคือผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของแบจินยอง
สเตตัสใหม่ของมินฮยอนถือเป็นที่พอใจและทำให้จินยองยอมรับที่จะเล่าเรื่องให้ฟัง
"ผมจะโค่นเรือโฮลิน
ผมจะทำให้เรือแบไลผงาด"
"มาว่ะองค์รัชทายาทของพี่
จะทำไงอ่ะ พี่สนับสนุนเต็มที่"
"เห้ยๆ
ทำไรเกรงใจคนกลางแบบผมด้วยครับแบจิน มีปัญหาอะไรอย่าผมเข้าไปข้อง"
"คุณไลครับ
คุณอ่ะครับตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องโดนเกลียดจากสุดที่รักของคุณ รับผิดชอบสิ
ให้กุลากมึงเข้าห้องทำเป็นได้กับกุ แก้แค้นพี่้เขาสักรอบเถอะ"
มินฮยอนถึงกับขำออกมากับความคิดของจินยองที่แค้นดงโฮมากขนาดนั้น
เขาชอบความคิดของน้องรองคนนี้มาตลอดแต่ครั้งนี้เขาชอบมากที่สุด
จินยองยิ่งโตก็ยิ่งแสบ ถ้าถามว่าเรื่องแบบนี้ได้มาจากใคร
มินฮยอนก็คงจะตอบว่าสั่งสมมาจากประสบการณ์การต่อกลอนกับพี่ใหญ่หัวหน้าวงคู่ปรับนั่นแหละ
"ได้กันจริงๆไปเลยสิน้องทั้งสองของพี่
เอาให้ไอ้หมีมันขาดใจ"
"อะไร
ใครจะได้กับใคร"
เป็นเรื่องพิสูจน์ความแข็งแกร่งและอำนาจอันคับฟ้าวงการหมีของหัวหน้าวงที่ว่าตายยาก
โดนพูดถึงไปไม่ทันขาดคำคนที่ถูกพูดถึงก็เดินมา ไวกว่าสิ่งอื่นใดจินยองรีบเบียดเข้าใกล้น้องเล็กเพื่อนรัก
ใช้แขนโอบไหล่ควานลินแสดงความเป็นเจ้าของเรือแบไลทันที
แน่นอนว่าภาพที่หัวหน้าหมีเห็นมันทำให้แทบจะพูดอะไรไม่ออก
เห็นพี่หมีตอนนี้อ้าปากค้าง
จินยองยักคิ้วหนึ่งข้างแสดงชัยชนะอันแสนกวนตีนในความรู้สึกของคนมอง
แบจินยอง 1-0 คังดงโฮ
"ผมเองพี่
ผมกับควานลิน เราจะได้กัน"
"ว้อทเดอะ..?"
ควานลินอุทานออกมายังไม่ทันจบเสียงคำรามอันมุ้งมิ้งแต่หนักแน่นก็ดังสวนขึ้นมา
"ฝันสิแบจิน
มโนสิ ทำไมลินลินต้องเอาแก ไอ้เด็กหน้าขนมปัง
คุณสมบัติที่ดีของผ.ลินลินคือต้องมาดแมนแบบฉันเว้ย"
"พี่
แฟนๆก็รู้ว่าถึงภาพลักษณ์พี่มันจะดูหมีขั้วโลกตัวใหญ่ใจกล้าพร้อมล่าเหยื่อเป็นหัวหน้าเผ่าหมีดูเป็นผ.ที่ดีของด้อม
แต่นิสัยพี่มันหมีโคอะล่าทำหน้ามุ้งมิ้งคอยเกาะควานลินเหมือนต้นไผ่ไม่ได้มาดแมนอะไรสักนิด
มันต้องแบบผมสิ หล่อดั่งพระเอกอนิเมะหลุดออกมา ทั้งหน้าตาทั้งนิสัย
กระชากใจทั้งหญิงสาวและชายหนุ่ม
โดยเฉพาะพ่อหนุ่มหล่อตระกูลไลที่ผมให้ได้ทั้งใจทั้งตัว"
ว่าแล้วจินยองก็ขโมยหอมแก้มควานลิน
คนโดนหอมอ้าปากค้างกับเพื่อนรักที่ไม่เคยทำเรื่องอึ้งทึ่งเสียวกับเขาขนาดนี้มาก่อน
ริมฝีปากยังไม่ทันห่างออกจากเจ้าของแก้มที่โดนขโมยหอม
ดงโฮคว้าตัวจินยองขึ้นมาพาดไหล่ฟาดลงไปยังโซฟาอีกตัว
เสียงโอดโอยของจินยองที่โดนโยนตัวลงดังขึ้นเป็นเสียงร้องที่ไม่สามารถบ่งบอกได้ว่ากำลังเจ็บปวดหรือแค้นใจอย่างไร
ควานลินกับมินฮยอนทั้งขำทั้งสงสารที่จินยองเล่นใหญ่ใส่ไปจนโดนเล่นใหญ่กลับมาขนาดได้ลอยตัวเหนือพื้นแล้วไปจบบนโซฟานุ่ม
กระแทกแรงหน่อยแต่ที่รองรับก็ไม่ได้ทำคอหัก
"โคอะล่าไม่ใช่หมี
แล้วมันก็ไม่ได้กินต้นไผ่ด้วยมันกินยูคาลิปตัสไอ้จั๊ดง่าว
คิดจะผ.ไม่ใช่แค่หล่อแต่สมองและพละกำลังต้องเป็นต่อแบบฉันเว้ย
แกรู้ว่าแฟนๆบอกว่าฉันเป็นดงโฮผ.ของด้อมก็รู้อีกฉายาด้วย 'ดงโฮฆ่าหมีด้วยมือเปล่า'
และจะฆ่าไอ้เด็กง่าวถ้ายังไม่เลิกกวนด้วย ไอ้แบจิน!"
"คาวนี้น้องจายอมคูมปี้
แต่แค่คั้งเน้.. แงงงงงงงงงงงง"
แบจินยอง 1-1
แบร์กริลโฮ
- - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - -
ในวันที่อากาศร้อนจนแสบผิว
แต่โซดาป๊อปก็ยังคงมีคิวถ่ายรายการวาไรตี้ที่ดำเนินรายการโดยตัวพวกเขาเองเหมือนกับที่วงดังวงอื่นๆก็มักจะมีรายการเป็นของตัวเอง
ปกติจะถ่ายทำกันในสตูดิโอแต่วันนี้ได้เปลี่ยนบรรยากาศมาถ่ายทำกันข้างนอก
สมาชิกต่างก็ตื่นเต้นที่ได้เปลี่ยนสถานที่ถ่ายทำเพราะพวกเขารู้ว่าการได้ออกมาข้างนอกแบบนี้ก็มักจะมีอะไรดีๆแม้ว่าสภาพอากาศจะร้อนชวนให้เลิกถ่ายทำก็ตาม
เดิมทีทีมงานวางแผนที่จะเปิดรายการกันข้างนอกแต่เมื่อเช็คอุณหภูมิแล้วก็มีการเปลี่ยนมาถ่ายทำภายในโรงยิมที่ถูกจองเอาไว้สำรองแทน
‘จะเริ่มถ่ายแล้วนะครับ’
5
4
3
2
1
“ตอนนี้เราอยู่กันที่..
โรงยิมอะไรสักอย่างอ่ะ”
“เดี๋ยวๆ
ก่อนจะสงสัยว่าอยู่ที่ไหน เปิดรายการก่อนสิ พูดสโลแกนก่อน”
“เมื่อคุณได้เปิดดูพวกเราในตอนนี้...”
“คุณคงจะกินอะไรอร่อยๆอยู่และลืมซื้อเครื่องดื่มมาดับกระหาย..”
“เพราะงั้น..”
“Let’s Drink Soda
Pop!!! วู้ววววๆๆๆ”
“วันนี้เราออกมานอกสตูดิโอถ่ายทำ
ต้องมีอะไรสนุกๆแน่ๆเลยใช่ไหมครับ”
แดเนียลพูดถามกับพีดีที่มักจะเป็นคนให้โจทย์การถ่ายทำในแต่ละสัปดาห์
‘ก่อนอื่นเลย
ผมอยากถามว่าวันนี้มีใครอยากจะสลับตำแหน่งยืนเปิดรายการไหมครับ
ถ้าอยากเปลี่ยนตำแหน่งก็สามารถเปลี่ยนได้ตอนนี้เลยนะครับ’
สมาชิกหกคนหันมองหน้ากันด้วยสีหน้าสงสัย
โดยปกติพวกเขาก็มักจะยืนตามแพทเทิร์นที่ถูกจัดเอาไว้เสมอไม่ค่อยเปลี่ยนตำแหน่งกันแต่เมื่อได้โอกาสเลือกตำแหน่งตามใจพวกเขาก็ไม่พลาดที่จะลองดู
มินฮยอนที่ยืนซ้ายมือสุดในตอนนี้ก็ตัดสินใจลองย้ายไปยืนขวาสุด
ฮยอนบินยังคงยืนในตำแหน่งเดิม ดงโฮที่ยืนต่อจากฮยอนบินก็ย้ายไปตำแหน่งเดิมที่มินฮยอนเคยอยู่
“ผมอยากยืนตรงกลางมานานแล้วครับ
ปกติพี่ดงโฮยืนตลอดเลย”
จินยองพูดใส่กล้อง
ปกติเขามักจะยืนเกือบขวาสุด
เมื่อได้ทีจะแทนที่พี่หมีคู่กัดเขาก็เลือกจะไปลองตำแหน่งเซ็นเตอร์ร่วมกับแดเนียลที่อยากยืนมานาน
ควานลินปกติแล้วยืนขวาสุดก็ไม่ได้ย้ายไปไหนแต่เพราะมินฮยอนย้ายมาถัดจากเขาทำให้ตำแหน่งขวาสุดกลายมาเป็นรองขวาแทน
แดเนียลที่ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะย้ายหรือเปล่าก็ยังคงยืนในตำแหน่งเซ็นเตอร์ที่เดิม
‘เรียบร้อยแล้วนะครับ
วันนี้รายการจะเป็นธีม ’มาเดทกับผมเถอะ’ จะมีแขกรับเชิญมาร่วมรายการ..’
“ว๊าววว ต้องเป็นแขกรับเชิญผู้หญิงแน่เลยอ่ะ”
โซดาป๊อปต่างก็ตื่นเต้นเมื่อธีมในวันนี้คงจะทำให้พวกเขาได้เจอกับแขกรับเชิญที่เป็นเพศตรงข้ามบ้าง
ตลอดสองปีถ้าไม่ใช่ไปออกรายการอื่นพวกเขาก็แทบจะเจอหน้ากันเองตลอดเวลา
ถ้าจะเจอผู้หญิงก็เป็นโคดี้นูน่าหรือช่างทำผมที่ร้าน การได้เจอไอดอลผู้หญิงหรือดาราสาวสวยๆแม้จะได้เจอกันตามรายการเพลงหรือคอนเสิร์ตก็ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะได้ใกล้ชิดหรือสนิทสนมเพราะเป็นเรื่องของการแสดงออก
มีแต่รุ่นพี่ร่วมค่ายที่เป็นผู้หญิงที่พอจะสนิทกันได้โดยไม่โดนสงสัย
‘สัปดาห์ที่แล้วที่เล่นเกมกันมินฮยอนชนะใช่ไหมครับ
ดังนั้นวันนี้คนที่จะได้เป็นเอ็มซีก็คือมินฮยอนนะครับ’
ในแต่ละสัปดาห์สมาชิกแต่ละคนก็จะถูกสลับกันเป็นพิธีกรเพื่อให้มีความหลากหลาย
สำหรับวันนี้มินฮยอนได้เป็นเอ็มซีหลักในการดำเนินรายการซึ่งเป็นรางวัลจากการเล่นเกมชนะในเทปที่แล้วเพิ่งชิงตำแหน่งเอ็มซีประจำสัปดาห์นี้
‘เราจะให้พวกคุณได้เป็นฝ่ายเลือกคู่
โดยลำดับในการเลือกคู่ก็คือตำแหน่งที่ยืนอยู่ในตอนนี้เริ่มจากดงโฮ ฮยอนบิน จินยอง
แดเนียล ควานลิน และมินฮยอนตามลำดับนะครับ’
“ถ้างั้นไปพบกับแขกรับเชิญกันเลยดีไหม”
เมื่อถึงเวลาเปิดตัวแขกรับเชิญ
โบเนร่าต่างก็มองไปยังประตูโรงยิมที่ค่อยๆเปิดออกด้วยความสนใจ
ดนตรีเพลงโปรโมตที่คุ้นหูของวงรุ่นน้องดังขึ้นทำเอาสมาชิกในวงต่างมองหน้ากันไปมา
หวังว่าจะไม่ใช่แบบที่พวกเขาคิดว่าแขกรับเชิญที่พวกเขาจะต้องจัดรายการในธีมเดทจะเป็นเจ้าของเพลงเปิดตัวแขกรับเชิญนี้..
สมาชิกวงโบเนร่าเจ้าของเพลงที่กำลังเปิดประกอบการเดินเข้ามาของพวกเขา
โซดาป๊อปแต่ละคนที่แม้ว่าในใจจะรู้สึกผิดคาดที่ไม่ใช่แขกรับเชิญหญิงแต่เพราะเป็นไอดอลรุ่นน้องที่กำลังมาแรงและพวกเขาเองก็ให้ความสนใจก็ทำให้พวกเขาส่งเสียงเชียร์และปรบมือต้อนรับแขกรับเชิญประจำเทปนี้
“และแขกรับเชิญของ Let’s
Drink Soda Pop สัปดาห์นี้นั่นก็คือน้องใหม่มาแรง.. โบเนร่า!!!”
“สวัสดีครับ We are boys of
the new era. We are BONE.ra!”
เมื่อหกคนยืนประจำตำแหน่งก็เป็นการเริ่มทักทายและแนะนำตัวตามแบบฉบับของโบเนร่า
ไอดอลเจ้าของรายการก็ปรบมือให้กับการมาเยี่ยมเยือนของโบเนร่าอีกครั้ง
“เดี๋ยวนะครับ
ธีมวันนี้คือมาเดทกับผมเถอะ แต่.. จะให้โบเนร่ามาเดทกับพวกเราหรอครับ”
‘ก็วันนี้ธีมคือ
มาเดทกับผมเถอะ คำว่าผมก็ใช้ได้ทั้งฝั่งโบเนร่าและโซดาป๊อปนี่ครับ’
คนสงสัยแบบฮยอนบินอ้าปากแสดงอาการเข้าใจความหมายที่พีดีจะสื่อ
‘ก่อนที่จะได้เลือกคู่
โซดาป๊อปจะได้รู้จักกับโบเนร่ากันก่อนนะครับ
เราจะให้โบเนร่าจะแนะนำตัวและโชว์เสน่ห์ผ่านทางคำพูดนะครับ
คุณจะพูดอะไรก็ได้เพื่อบอกความเป็นตัวคุณให้โซดาป๊อปคิดว่าคุณจะเป็นคู่เดทที่ดีของเขาในวันนี้
ขอย้ำนะครับว่าโบเนร่าสามารถใช้ได้เพียงคำพูดหรือร้องเพลงเท่านั้น
อนุโลมให้ใช้มือประกอบตอนพูดได้
แต่ร่างกายส่วนอื่นที่ใช้เพื่อการเต้นไม่สามารถใช้ได้นะครับ’
“เป็นเรื่องยากสำหรับตำแหน่งเต้นเลยนะเนี่ย”
มินฮยอนที่รับตำแหน่งเต้นของโซดาป๊อปรู้สึกว่ามันคงลำบากถ้าเขาจะไม่ใช้ความสามารถการเต้นเพื่อดึงดูด
ปกติถ้ามีการแสดงความสามารถเมื่อไรเขาก็จะต้องเต้นเสมอ
“ถ้างั้นเรามาดูเสน่ห์ของโบเนร่ากันเถอะ
งั้นเรามาเริ่มกันที่ยุนจีซองพี่ใหญ่ของวงกันดีไหม”
ดงโฮเป็นคนเริ่มพูดให้รายการดำเนินต่อไป โบเนร่ายืนมองหน้ากันไปมาเพื่อดูว่าใครจะแนะนำตัวก่อนตามประสาของน้องใหม่ในวาไรตี้ที่ไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร
สุดท้ายดงโฮจึงได้ตัดสินใจให้จีซองที่เป็นพี่ใหญ่และยืนริมสุดก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อนเหมือนเช่นทุกที
“สวัสดีครับ
ผมหัวหน้าวงและพี่โตสุดแห่งโบเนร่า ทำหน้าที่ดูแลน้องๆและตำแหน่งเต้นนำในวง ผมยุนจีซองครับ
เนื่องจากผมมักจะต้องคอยดูแลสมาชิก
ดังนั้นผมคิดว่าผมสามารถที่จะดูแลคู่เดทของผมได้เป็นอย่างดี
กรุณาเลือกผมให้ผมได้ดูแลคุณนะครับ”
จีซองพูดถึงความเอาใจใส่ของเขาที่จะมีต่อผู้อื่น
เพราะเขาเป็นตำแหน่งเต้นและทักษะการร้องถึงแม้ว่าจะฝึกมาอย่างดีแต่ก็ไม่มีความมั่นใจมากนัก
และเขาคิดว่าถ้าเขาร้องไปก็อาจจะไปซ้ำกับสมาชิกที่เป็นตำแหน่งร้องได้
“สวัสดีครับผมเจอาร์ครับ
เป็นพี่รองของวง
ตำแหน่งเป็นนักร้องเสียงหลักที่มีความสามารถอย่างที่ทุกคนคาดไม่ถึง
ผมมีช่วงเสียงที่ร้องได้ถึงโซปราโน่และมันสูงจนสามารถทำให้แก้วแตกได้เลยครับ
แต่ว่าตอนนี้ไม่มีแก้วเลยไม่รู้จะทำยังไงดี
ถ้าคุณเลือกผมผมจะทำมันให้คุณดูเป็นพิเศษครับ”
ความสามารถของเจอาร์หรือจงฮยอนนั้นที่ชวนให้ทุกคนตะลึงนั่นก็ทำให้โซดาป๊อปต่างก็สนใจที่จะเลือกเขาเพื่อดูความน่าทึงของเสียงโซปราโน่ที่สูงจนถึงกับทำให้แก้วแตก
“~Yeah One
two three and four Why don’t you know who am I? My name is Kim Jaehwan who’s
young and wild.~ ส่วนสูงอันโดดเด่น เซ็นเตอร์และวิชวล
แรปเปอร์ที่ชวนให้คุณหลงใหล การรวมตัวของแรปเปอร์คังดงโฮ วิชวลไลควานลิน
และเซ็นเตอร์คังแดเนียลแห่งโซดาป๊อปในร่างเดียว ก็คือผม คิมแจฮวานแห่งโบเนร่าครับ
รวมสามคนในหนึ่งร่างแห่งความเพอร์เฟคขนาดนี้ทำไมถึงจะไม่เลือกผมให้เป็นคนพิเศษในวันนี้ละครับ”
คำแนะนำตัวเองอย่างมั่นใจของแจฮวานทำเอาสมาชิกทั้งฝั่งโซดาป๊อปและโบเนร่าหลุดขำออกมาเสียงดัง
แจฮวานก้มหน้าให้กับสิ่งที่เขาเพิ่งทำไปอย่างอายๆ
เขาทำด้วยความมั่นใจแต่ผลลัพธ์ที่ออกมากลับสร้างเสียงหัวเราะเพราะความที่มั่นใจเกินไปนี่ละ
“สวัสดีครับผมพัคจีฮุน
รับผิดชอบตำแหน่งร้องนำ
อยากได้ภาพลักษณ์ที่ดูแมนๆแต่ต้องรับผิดชอบภาพลักษณ์แบบสดใสครับ
วันนี้ผมเสียงไม่ค่อยดีกลัวว่าร้องเพลงไปจะไม่ประทับใจ
ถ้างั้นผมจะทำแอกโย่แล้วกันนะครับ ~ เลือกป๋มหั้ยเปนแอกโย่ของคุงนะคับ
กุกุก่าก๊า~”
ความน่ารักสดใสและวิงค์ส่งท้ายของจีฮุนเรียกเสียงฮือฮาให้กับโซดาป๊อปกันได้อย่างมาก
จีฮุนยิ้มเขินกับแอกโย่ของตัวเอง กลายมาเป็นอีกหนึ่งตัวเลือกที่น่าสนใจของวงรุ่นพี่ที่แต่เดิมก็ชอบจีฮุนกันเป็นส่วนมากอยู่แล้ว
“สวัสดีครับผมองซองอู
ไม่ใช่กง ไม่ใช่ฮง ไม่ใช่อุน ไม่ใช่อน แต่เป็นองซองอู
ตำแหน่งเท้าไฟแห่งโบเนร่าเป็นนักวิ่งและนักเต้นครับ
ทำหน้าที่ด้านวาไรตี้และความตลกของวงด้วย จีฮุนมาในแนวน่ารักถ้างั้นผมจะมาแนวเซ็กซี่แล้วกันนะครับ
กุกุก่าก๊า อ่า~”
ซองอูไม่ได้มาแนวน่ารักแต่เปลี่ยนสิ่งที่จีฮุนทำก่อนหน้าให้กลายเป็นแนวตลกและเซ็กซี่แทน
แดเนียลที่ชอบการแนะนำตัวของซองอูตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้วก็ขำมากเป็นพิเศษ
จีฮุนยิ้มแหยเมื่อเห็นว่าซองอูกำลังล้อเลียนเขา
“สวัสดีครับผมน้องเล็กแห่งโบเนร่า
ยูซอนโฮครับ ในวงเป็นน้องเล็กสุด
ตำแหน่งคือนักล่าห้ามื้ออาหารรับผิดชอบด้านการกินให้มากที่สุดครับ
แล้วก็เป็นร้องเสริมในวงด้วยครับ เอ่อ.. อ๋อ..
ผมก็หวังว่าพี่ๆโซดาป๊อปจะเก็บผมเอาไว้ในหัวใจบ้างนะครับ เพราะว่าพี่ๆถูกเซฟเอาไว้ในหัวใจของผมแล้ว
~เน มาอึมโซเก จอจัง~”
ซอนโฮเลือกใช้ประโยคที่เขาเพิ่งคิดเองออกมาประกอบท่าทางที่ใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ทั้งสองข้างทำเป็นรูปสี่เหลี่ยมให้กลายเป็นที่เก็บพี่ๆเอาไว้ในใจของเขา
โซดาป๊อปต่างก็ชอบและทำตามซอนโฮกันไม่หยุดจนเจ้าตัวถึงกับยิ้มไม่หุบ
“ว้าวว
ถือว่าเป็นการแนะนำตัวที่น่าสนใจมากอ่ะ คงต้องเซฟเอาไว้ในหัวใจตลอดไปแน่ๆเลย
เรามาปรบมือให้กับโบเนร่ากันอีกครั้งเถอะ”
บรรยากาศที่ดีและแก้เขินระหว่างแขกรับเชิญกับผู้ดำเนินรายการก็มักจะใช้การปรบมือทำลายความเงียบเหมือนทุกครั้ง
ถือเป็นการจบช่วงแรกของรายการแบบง่ายๆ
การถ่ายทำหยุดพักครู่หนึ่งเพื่อเตรียมตัวถ่ายในช่วงต่อไป
ต่างวงต่างก็ยืนในฝั่งเดิมของตนและพูดคุยกันเองในวง
และเมื่อการถ่ายทำเริ่มขึ้นสมาชิกแต่ละคนก็ยืนประจำตำแหน่งเดิมเป็นการพร้อมถ่าย
‘ต่อไปจะเป็นการเลือกคู่เดทสำหรับวันนี้นะครับ
โซดาป๊อปเป็นฝ่ายเลือกสมาชิกโบเนร่าที่อยากเดทด้วย ถ้าคนก่อนหน้าเลือกใครไปแล้ว
คนต่อมาสามารถเลือกคู่ของคนก่อนหน้าได้
โดยโบเนร่าจะเป็นคนตัดสินใจนะครับว่าจะตกลงหรือปฏิเสธใคร เข้าใจกติกานะครับ’
“ลำดับการเลือกคนแรกก็คือคังดงโฮ
เจ้าของฉายาฆ่าหมีด้วยมือเปล่า
ซังนัมจาหัวหน้าวงของเราจะเลือกใครให้เป็นคู่ของเขากันในวันนี้นะ”
เมื่อพีดีให้กติกาการเลือกคู่เสร็จ
การเริ่มเลือกคู่ก็เริ่มขึ้น
มินฮยอนพูดพากย์ระหว่างที่ดงโฮตัดสินใจเลือกสมาชิกวงรุ่นน้องที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
แม้ทีแรกจะลังเลนิดหน่อยว่าจะเลือกใครแต่เมื่อสมองของดงโฮประมวลผลถึงคำพูดในตอนที่เจอกันกับรุ่นน้องครั้งแรกแล้วสมาชิกวงโซดาป๊อปพูดว่าใครชอบใครในโบเนร่ากันบ้างก็ทำให้เขาตัดสินใจได้ง่ายขึ้น
“ไปเดทกับพี่ไหมจีฮุน”
ดอกไม้ในมือของดงโฮถูกยื่นให้กับจีฮุน
คนถูกยื่นดอกไม้ให้ตัดสินใจรับดอกไม้เป็นการตกลงในไม่นานนับแต่ดอกไม้ถูกส่งมา
ดงโฮกลายมาเป็นคู่ของจีฮุน
สายตาเจ้าเล่ห์ของดงโฮมองไปยังน้องเกือบสุดท้องของวงคู่ปรับที่มองจ้องมายังเขา
ดงโฮจำได้ว่าจินยองบอกว่าชอบจีฮุน และในเมื่อเขาได้เลือกก่อนก็อย่าหวังว่าจินยองจะสมหวังไปได้
“ต่อไปควอนฮยอนบิน
นักร้องนำเสียงทรงเสน่ห์ของโซดาป๊อปจะเลือกใครกันน้อ”
“เหมือนว่าฮยอนบินจะมีคนในใจอยู่แล้วนะ”
แดเนียลเหมือนรู้ว่าฮยอนบินจะเลือกใครเพราะทิศทางการเดินของฮยอนบินก็เดินมุ่งตรงหาคนเกือบริมสุดของฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่ลังเล
“วันนี้ไปร้องเพลงให้แก้วแตกกันเถอะครับ
เมนโวคอล”
ฮยอนบินตัดสินใจเลือกจงฮยอน
เป็นความตั้งใจอยู่แล้วที่จะเลือกจงฮยอนเพราะเขาสนใจมาตั้งแต่ตอนที่ได้เจอกันครั้งแรก
และจงฮยอนก็ยังทำหน้าที่เป็นนักร้องเสียงหลักของวงเหมือนกับเขาและเขาอยากจะรู้ว่าที่อีกคนบอกว่าทำให้แก้วแตกด้วยเสียงทรงพลังได้นั้นมันจริงหรือไม่
จงฮยอนก็ไม่ปฏิเสธที่จะรับดอกไม้ทำให้ได้อีกคู่หนึ่งอย่างเป็นทางการ
“แบจินยอง
หนุ่มหล่อหน้าเล็กของเราจะเป็นผู้เลือกในลำดับถัดไป
มาดูกันสิครับว่าจะเกิดศึกชิงนางกันขึ้นหรือไม่”
“ผมว่าผมรู้อ่ะครับว่าจินยองจะเลือกใคร”
“พี่ว่าพี่ก็รู้นะ”
ถึงคราวของจินยองที่กำดอกไม้แน่น
ควานลินหันไปคุยกับแดเนียลที่อยู่ใกล้ๆ
ทั้งสองไม่ต้องเดาก็รู้ว่าแบจินยองตัวแสบจะต้องมุ่งตรงไปยังคนที่มีคู่แล้วแน่นอน
“อย่าไปกับพี่ดงโฮเลย
ไปกับผมนะครับจีฮุน”
และมันก็เป็นจริงเมื่อจินยองตัดสินใจเดินมุ่งตรงไปหาคู่ดงโฮและจีฮุนด้วยความมั่นใจที่สร้างเสียงหัวเราะให้กับโซดาป๊อปที่รู้เรื่องราวเป็นอย่างดี
จีฮุนถึงกับอ้าปากตกใจที่มีคนเลือกเขาถึงสองคน
โดยไม่ได้สังเกตสายตาที่สองรุ่นพี่จ้องมองกันเองอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ผมควรเลือกใครดีครับ”
“I don’t know วาอาอาอาย นาโดโมรือเก..”
“Make me feel so
high I’m so เครเซ่~~”
จินยองและดงโฮต่างก็แย่งกันร้องเพลงโปรโมตของโบเนร่าเพื่อเอาใจจีฮุน
นี่ไม่ใช่แค่ศึกของการเลือกคู่เดทแต่มันคือศักดิ์ศรีที่ค้ำคอ
ไม่มีทางที่จะต้องยอมให้แน่ๆ และเมื่อทั้งสองคนหยุดร้องเพลงก็ถึงเวลาที่จีฮุนจะต้องตัดสินใจ
“เอาละครับ
ระหว่างคังดงโฮกับแบจินยอง คนที่พัคจีฮุนจะเลือกก็คือ...”
“คือ...”
“คือ!!!”
“ขอโทษนะครับพี่ดงโฮ”
เมื่อจีฮุนตัดสินใจจะเลือกจินยอง
ดอกกุหลาบแดงที่ดงโฮได้ให้ไว้ก็ถูกส่งคืนและจีฮุนก็รับดอกไม้ที่จินยองมอบให้มา
ยิ่งกว่าการได้คู่กับจีฮุนที่สมาชิกในวงต่างก็ชอบแล้ว
เขายังชนะคู่ปรับคนสำคัญที่บังอาจแย่งเพื่อนรักไลควานลินของเขาไปได้
มันคือชัยชนะที่ยิ่งใหญ่กว่าการวิ่งเข้าเส้นชัยหรือได้แดซังปลายปี
แบจินยอง 2 – 1 คังดงโฮ
ลำดับถัดไปก็เป็นการเลือกของแดเนียล
ซึ่งเขาก็ไม่ได้ไปแย่งจีฮุนเหมือนที่จินยองกับดงโฮทำ
แน่นอนว่าคนที่รักความตลกก็เลือกซองอูให้มาเป็นคู่กันอย่างง่ายดาย
“ต่อไปก็คือน้องเล็กของพวกเรา
พวกเราไม่เคยรู้เลยนะครับว่าน้องควานลินของพวกเราจะเลือกใครเป็นเมนในโบเนร่า
วันนี้แหละครับที่พวกเราจะได้รู้กัน”
ซอนโฮยืนเอามือไขว้หลังยืนอย่างสบายๆไม่ได้รักษาท่ายืนของตัวเองให้ดูดีมากนักเมื่อถึงตาของควานลินที่จะเลือกใครบางคนให้ไปเดทด้วยกันตามธีมรายการ
ซอนโฮรู้อยู่แล้วว่ายังไงซะเขาเองก็ไม่ถูกเลือกในคราวนี้เพราะก็รู้อยู่แก่ใจว่าเมนหลักและเมนคนเดียวในวงของโบเนร่าของรุ่นพี่ไลควานลินคือใคร
และสายตาของซอนโฮก็มองไปยังปลายทางที่ยังไงเสียควานลินก็จะเดินไปอยู่ดี
พี่จีฮุนก็จะโดนเลือกอีกครั้งนึงในขณะที่เขาก็คงเป็นแค่คนที่เหลือ
ใครสักคนที่โดนปฏิเสธมาก็จะได้มาคู่กับเขา
“ปะ..ไปเดทกับผมนะครับคุณจีฮุน”
“ว้าวว
พัคจีฮุนถูกเลือกอีกครั้งนึงแล้วครับ”
เป็นแบบที่ซอนโฮคิดไว้ไม่มีผิด
ควานลินเลือกที่จะขอจีฮุนเป็นคู่
จินยองถึงกับถอนหายใจเมื่อควานลินเข้ามามอบกุหลาบให้จีฮุน
มันก็มีหลายครั้งที่จินยองจะชนะพี่ใหญ่หัวหน้าวงได้
แต่มันไม่มีสักครั้งหรอกที่เขาจะชนะเพื่อนน้องเล็กคนนี้ได้ เหมือนจะรู้ชะตาอยู่หน่อยๆว่าคงจะได้เปลี่ยนคู่ใหม่เร็วๆนี้
“พัคจีฮุน
เลือกไลควานลินนะคร้าบบบ”
ดงโฮตะโกนส่งเสียงเชียร์ให้เลือกน้องเล็กสุดหล่อแทนคู่คนปัจจุบัน
ควานลินก้มหน้าลงเพราะเขินที่จะต้องมองหน้าคุณจีฮุนคนโปรดของเขาโดยตรง
“ระหว่างแบจินยององค์รัชทยาทของฝ่าบาทฮวัง
กับ ไลควานลินลูกชายของหัวหน้าเผ่าหมีโฮโฮ่ ผู้ที่จีฮุนจะเลือกนั่นก็คือ...”
“ขอโทษนะครับคุณควานลิน”
“เย่ๆๆๆ
คุณจีฮุนเขาเลือกผมแหละ พี่ดงโฮดูสิครับ คุณจีฮุนเลือกผม”
จินยองไม่สามารถเก็บอาการดีใจได้เมื่อจีฮุนเลือกจินยองถึงสองครั้ง
เขาชนะทั้งดงโฮและควานลินที่ไม่เคยแพ้เขาสักครั้ง
ควานลินยิ้มเจื่อนๆเอาดอกไม้ที่ยื่นให้จีฮุนกลับมาและเดินคอตกไปยืนใกล้ๆดงโฮที่ถูกปฏิเสธมาก่อนหน้า
รู้สึกไม่ดีเท่าไรที่โดนปฏิเสธง่ายๆแบบนี้
ขนาดในรายการยังโดนปฏิเสธเขาก็ไม่คิดว่าชีวิตจริงจะมีทางไปมากกว่าการเป็นแฟนคลับเลย
“ต่อไปก็เป็นตาของเอ็มซีประจำสัปดาห์นี้แบบผมแล้วสินะครับ”
มินฮยอนดำเนินรายการไปก็จัดการตัวเองสำหรับการเลือกคู่ไป
มินฮยอนลังเลที่จะเลือกคู่เพราะไม่ว่าใครต่างก็น่าสนใจหมดสำหรับเขา
ทีแรกก็กะจะเลือกจีฮุนแต่ในเมื่อคนเลือกกันไปตั้งสามคนแล้วและจะให้เขาไปแย่งอีกก็คงจะยาก
ในบรรดาสามคนที่เหลือ
“ซอนโฮชอบกินเหรอครับ
ไปกินเนื้อย่างกับพี่ไหม”
สายตาของมินฮยอนจับจ้องไปยังน้องเล็กของอีกวงที่ยืนก้มหน้าไม่มองมายังเขาราวกับว่าตอนนี้รายการไม่ได้ถ่ายทำอยู่ และนั่นทำให้มินฮยอนตัดสินใจเดินไปตรงหน้าของรุ่นน้องตำแหน่งกินประจำวง
เพื่อให้รุ่นน้องเลิกที่จะมองพื้นและเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา
เมื่อได้ยินคำว่าเนื้อย่างก็ทำให้ซอนโฮเงยหน้าขึ้นมา
เขารู้สึกผิดคาดที่กลายเป็นคนที่โดนเลือกเพราะนึกว่าจะเป็นตัวเหลือแบบที่คิดไว้
“พี่มินฮยอนจะพาไปกินเนื้อย่างจริงหรอครับ”
ปากไวกว่าความคิดใดๆทำให้ซอนโฮเอ่ยถามเรื่องของกินก่อนจะตอบตกลงให้มั่นใจ
นั่นทำให้ทั้งทีมงานและสมาชิกคนอื่นๆขำกับความน่ารักของซอนโฮ
“จริงครับ
ถ้าเลือกจะพาขับรถไปกินตอนนี้เลย”
“งั้นไปกินกันเลยนะครับ”
เมื่อได้รับคำตอบที่ชวนให้เลือกนั่นก็ทำให้ซอนโฮผู้โดนงดอาหารหนึ่งมื้อเชื่อง่ายเลือกตอบรับมินฮยอนทันที
ถึงแม้จะไม่เลี้ยงเนื้อย่างจริงๆยังไงซอนโฮก็คงตอบตกลงอยู่แล้ว
ไม่งั้นก็จะกลายเป็นแค่เศษเหลือแบบที่คิดซึ่งซอนโฮไม่อยากเป็นแบบนั้น
เขาอยากมีสิทธิ์เลือกบ้าง
“ตอนนี้ยังมีคนที่ไม่มีคู่อยู่นะครับ
ถ้างั้นเราจะให้โอกาสดงโฮกับควานลินเลือกคู่อีกครั้งนึง ใครจะเลือกก่อนดี”
“ให้ควานลินเลือกก่อนก็ได้”
ดงโฮที่รักควานลินยิ่งกว่าสิ่งใดก็ให้โอกาสน้องเล็กที่รักเป็นคนเลือกก่อน
ควานลินก้าวเดินไปหยุดอยู่ตรงกลางระหว่างจีซองและแจฮวานที่ยังคงไม่ได้ถูกเลือก
ให้เอาเข้าจริงๆเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
การถ่ายทำต่อไปคงจะแยกกันถ่ายและเขาจะต้องอยู่กับคนที่ไม่สนิทมันคงทำให้ลำบากใจ
ยิ่งจีซองและแจฮวานอายุมากกว่าแต่ตัวควานลินเป็นรุ่นพี่มันคงยิ่งอึดอัดที่จะแสดงออกไม่รู้ว่าคนเป็นน้องแต่เป็นรุ่นพี่จะแสดงออกด้วยการเคารพผู้เป็นพี่แต่เป็นรุ่นน้องยังไง
แต่ถ้าเขาเลือกคนที่เป็นทั้งรุ่นน้องและเป็นน้องของเขา..
“พี่มินฮยอนจะเลี้ยงแค่เนื้อย่าง
แต่พี่จะเลี้ยงทั้งเนื้อย่างและบิงซูเลยนะซอนโฮ ไปกับพี่นะครับ”
ควานลินตัดสินใจไม่เดินต่อไปข้างหน้าเพื่อเลือกแจฮวานหรือจีซอง
แต่กลับหันหลังไปยังทีมที่มีคู่แล้วและเลือกเดินตรงไปหาซอนโฮที่เขาสนิทยิ่งกว่าคนอื่น
คนที่ทำให้เขาจะรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ด้วยกัน
เขาไม่มีทางกลับไปเลือกจีฮุนให้โดนปฏิเสธแต่ถ้าเป็นซอนโฮมันก็มีโอกาสที่เขาจะถูกเลือก
อย่างน้อยๆเขาก็สนิทกันอยู่ และเขาจะเลี้ยงซอนโฮถึงสองอย่างเลยนะ!
“ผมหรอครับ”
ซอนโฮชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเพื่อถามควานลินว่าคือตัวเองหรือที่ถูกเลือก
ควานลินพยักหน้าขึ้นลงเป็นคำตอบว่าเขาเลือกซอนโฮ
ใจหนึ่งก็อยากเลือกพี่มินฮยอนคนเดิมที่เลือกเขาเป็นคนแรกไม่ใช่แค่ตัวสำรอง
แต่พี่ควานลินก็คนที่ช่วยเขาทุกรอบเลยนี่นา
แถมยังเลี้ยงมากกว่าแค่เนื้อย่างอีกด้วย
แล้วพี่ควานลินก็เคยให้บราวนี่เป็นของซัพพอร์ตอีก
“ได้เวลาเลือกแล้วนะซอนโฮ”
“คือ..
ขอโทษนะครับพี่มินฮยอน”
สุดท้ายซอนโฮก็ตัดสินใจเลือกควานลินคนที่เขาสนิทกว่า
อย่างน้อยๆความอึดอัดคงไม่ได้มีมากเท่ากับมินฮยอนที่ไม่เคยคุยกัน
ควานลินยิ้มออกจนเผยลักยิ้มออกมา
รู้สึกโล่งใจที่สุดท้ายถึงจะไม่ได้คู่กับคุณจีฮุนนักร้องคนที่เขาเป็นทั้งแฟนบอยและแอบปลื้ม
แต่ก็ยังได้คู่กับซอนโฮคนที่เขารู้สึกสบายใจที่จะอยู่ด้วย
และเมื่อเหลือดงโฮกับมินฮยอน
ดงโฮก็ตัดสินใจที่จะเลือกจีซองเพราะไม่อยากไปแย่งกับคนอื่นเหมือนที่ควานลินกลับไปแย่งซอนโฮจากมินฮยอนอีก
และทำให้มินฮยอนต้องคู่กับแจฮวานไป
‘คัท!!!’
เมื่อการถ่ายทำรายการช่วงแรกสิ้นสุดลง
พีดีก็บอกให้ทั้งสองวงเปลี่ยนเสื้อทีมตามคู่ของตน ทีมมักเน่จากทั้งสองวงกลับมาจากเปลี่ยนเสื้อและได้ใส่เป็นเสื้อยืดคู่กันในลายลูกเจี๊ยบน่ารัก
และคู่อื่นๆเมื่อเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเสร็จก็ทำให้การถ่ายทำจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
การถ่ายทำเริ่มขึ้นทำให้แต่ละคู่ต้องแยกย้ายกันไปตามสถานที่ที่ทีมงานได้เตรียมเอาไว้ให้
การถ่ายทำที่พิเศษวันนี้คือการออกนอกสถานที่จริงๆโดยแยกรถทีมละคัน
ทีมมักเน่กำลังสองของควานลินและซอนโฮ ควานลินเป็นฝ่ายขับรถเพราะซอนโฮไม่มีใบขับขี่
ภายในรถพวกเขาคงไม่สามารถพูดเรื่องส่วนตัวอย่างเรื่องของจีฮุนได้อย่างเปิดเผยเพราะมีกล้องติดสำหรับถ่ายทำในรถและมันก็เริ่มถ่ายตั้งแต่พวกเขาเปิดประตูรถ
ควานลินสังเกตเห็นกล่องภารกิจที่วางอยู่ตรงที่กระจกภายในรถก็หยิบออกมาเปิดดูและอ่านข้อความในกล่องที่ทิ้งภารกิจไว้
“ขับรถไปตามปลายทางในจีพีเอส
ทำภารกิจให้เร็วที่สุดเพื่อกลายเป็นสุดยอดคู่รักของวันนี้”
ควานลินอ่านการ์ดภารกิจเสร็จก็คาดเข็มขัดนิรภัยของตนให้เรียบร้อยและหันไปช่วยซอนโฮที่นั่งเบาะข้างกันให้คาดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัย
เมื่อเตรียมตัวเสร็จควานลินก็เริ่มออกรถให้เคลื่อนไปยังเส้นทางตามจีพีเอสหน้ารถอย่างรวดเร็ว
“แปลกๆเนอะที่เราต้องมาทำรายการในธีมเดทกันอ่ะ”
ควานลินเป็นฝ่ายชวนคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบจนเกินไป
“ตอนแรกผมนึกว่าจะไม่มีคนเลือกผมแล้วนะครับ
ตอนที่พี่มินฮยอนกับพี่ควานลิน.. ผมเรียกว่าพี่ได้ใช่ไหมครับ”
“อื้ม ได้สิ”
“ตอนที่พี่มินฮยอนเลือกก็ตกใจแล้ว
พอพี่ควานลินเลือกีกรอบก็ยิ่งแปลกใจมากๆเลยครับ ในวงผมมีแฟนคลับน้อยสุดเลย ปกติพี่จีฮุนกับพี่แจฮวานแฟนคลับเยอะมากเลย”
บทสนทนาถูกพูดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติราวกับไม่มีกล้องถ่ายทำอยู่ในรถ
ซอนโฮรู้สึกสบายใจที่ตอนนี้เขากล้าจะพูดกับควานลินมากกว่าครั้งล่าสุดที่เจอกัน
อาจเป็นเพราะพวกเขาได้คุยกันผ่านโปรแกรมแชทด้วยบ้าง แม้จะเป็นการคุยเรื่องของจีฮุนแต่มันก็คือการคุยกันนั่นแหละ
“นายจำตอนที่โบเนร่าไปแนะนำตัวตอนรายการเพลงได้ไหม
วันนั้นพอพวกนายออกไปเราก็คุยกันว่าสมาชิกคนไหนในโบเนร่าที่น่าสนใจ
ครึ่งนึงของพวกเราเลือกคุณจีฮุนเลย วันนี้ฉันเดาว่าคนต้องเลือกเยอะ
แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆด้วย”
“แล้วทำไมพอเลือกอีกรอบพี่ถึงเลือกผมหรอครับ”
“ก็เราเคยคุยกันมาก่อนหน้าไงตอนกีฬาสีไอดอลฉันเลยสบายใจที่จะได้อยู่ทีมเดียวกับนาย
ตอนแรกก็ลังเลระหว่างคุณจีฮุนกับนายนะ
พอโดนปฏิเสธมาก็เลยคิดว่ายังไงอยากจะลองเลือกนายดูด้วยเหมือนกัน
แล้วทำไมถึงเลือกฉันแทนพี่มินฮยอนล่ะ”
“ตอนงานกีฬาสีพี่ช่วยผมไว้ตอนที่ผมล้มก็เลยอยากจะขอบคุณน่ะครับ
แล้วอีกอย่างพี่ก็จะเลี้ยงมากกว่าพี่มินฮยอนด้วยผมก็เลยเลือกพี่”
ถ้าไม่ติดเรื่องประโยคสุดท้ายที่เป็นเรื่องกินควานลินก็คงไม่ขำออกมา
ซอนโฮก็ยังเป็นซอนโฮคนที่ไม่ว่ายังไงก็จะเป็นเรื่องกินอย่างที่เคยบอกเอาไว้ในแชทสินะ
“แล้ววันนี้จะล้มอีกไหมเนี่ย
สงสัยวันนี้คงจะต้องทำตัวเหมือนเดทจริงๆแล้วสิ ฉันจะจับมือนายเดิน
ถ้าล้มจะได้จับไว้ทัน”
“...”
“วันนี้จับมือเดินไปด้วยกัน
ดีไหม?”
To be continued
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แหมน้องหลินคะ
ขอเบอร์แล้วนึกว่าจะจีบอ่ะค่ะ
ไหงหลอกคุณชาให้ดีใจว่าขอเบอร์ไปแล้วจะจีบนุ้งโฮอ่ะคะ
คุณชากับผู้อ่านเข้าใจผิดนะคะรู้ไหม!! (โมโหมากเรือไม่ไปไหนเลย
555)
ฮี่ฮี่
คุณชากลับมาแล้วค่า
หลังจากหายไปเกือบจะเดือนนึงเลยแต่ในที่สุดก็กลับมาแล้วค่ะ ไม่ใช่ว่าอยากจะดองนะคะ จริงๆหลังจากอัพ SF MHRN ก็ตั้งใจจะมาอัพต่อค่ะ ทีนี้โน้ตบุ๊กมันค้างหลายรอบมากตอนแต่ง
ที่แต่งไว้หายไปสามรอบคือหงุดหงิดมากกก แล้วมันมาตรงกับช่วงสอบเลยแบบถอดใจไปก่อนไม่ได้มาอัพ
แต่ตอนนี้โน้ตบุ๊กใช้ได้แล้วแถมชาก็สอบเสร็จแล้ว ก็สัญญาว่าจะมาอัพเรื่อยๆให้มากเท่าที่จะทำได้เลยค่ะ(แต่ตอนนี้เหมือนว่าจะมาอัพทุกๆวันเกิดของสมาชิกในวงเลยอ่ะ
ไม่ได้ตั้งใจนะเรื่องนี้มันบังเอิญ แต่ถ้าครั้งต่อมาวันเกิดอูจินนี่รอกันยาวไปอีก)
และมีคุณผู้อ่านได้คอมเมนท์มาว่าอยากให้ชาไปโปรโมตในทวิตบ้าง
ซึ่งเอาจริงๆนะคะคุณชาไม่เคยคิดจะทำมันเลยค่ะ 555 คือชามีทวิตนะคะแต่เป็นแอคเดียวทำทุกอย่างตั้งแต่ติ่งไปยันบ่นเรื่องส่วนตัว
เป็นแอคที่น่ากลัวมากค่ะชาปิดไพรเวทเอาไว้
ดังนั้นถ้าจะไปโปรโมตยังไงก็ไม่มีใครเห็นทวิตที่ชาโปรโมตหรอกค่ะ
และถึงมีแอคสำหรับพูดคุยยังไงก็ไม่มีใครไปคุยด้วยแน่ๆเพราะคุณชาอยู่ในมุมเล็กๆของโลกหลินโฮนี้เองค่ะไร้คนคบด้วยมากๆ
ทุกวันนี้ก็คุยคนเดียวค่ะ เศร้าตัยยย เอาเป็นว่ายังไงถ้าชอบก็ช่วยแชร์ๆต่อนะคะ
ให้เรือเรามั่นคงแบบนี้ต่อไปโลดดด
แล้วชาจะกลับมาใหม่
ยังไงก็ไม่เทแน่นอน
Q.Mistea – ควีนมิสที
2017.09.22 ----> Today is Lai
Kuanlin’s Birthday! รักหนูเสมอนะนุ้งหลินของคุณชา
ความคิดเห็น