คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 จุดเปลี่ยน..
to the remember.
รักนี้อยู่เพื่อจำ
พาส 4
“นี้เกี๊ยวปูวันนี้เธอจะไปกินเลี้ยงกับพวกเราไหมย้ะเป็นเพื่อนกันมาหลายปีเธอไม่เคยไปไหนเลยนะนี้ก็ปีสุดท้ายแล้วนะ” เสียงลลินชวนฉัน ลลินเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันที่ค่อนข้างสนิทกับฉันมากที่สุดแต่คงไม่เท่าไวน์หรอกทุกทุกครั้งที่ลินชวนฉันไปเที่ยวกลางคืนฉันจะปฎิเศษทุกครั้งรวมครั้งนี้
“เอ่อคือฉันไม่ว่างฉันขอโทษนะลินไว้วันหลังนะ” ฉันตอบ
“ไปกับฉันเถอะนะนะหรือเธอกลัว”ลลินถาม
“ป่าวฉันแค่ไม่ว่างไปหน่ะ” ฉันตอบ
“เลี้ยงเปิดเทอมไปเป็นเพื่อนพวกฉันหน่อยถ้าเธอไปคนอื่นๆต้องไปแน่ๆ”
“ไปด้วยกันนะเกี๊ยวถือว่าไปเลี้ยงต้อนรับเนด้วย” เนเดินมาชวนฉันอีกคน
“เอ่อคือฉัน”
“ไม่ต้องปฎิเศษนะถือว่าโอเคนะ” ลินตัดบท
“คือ..ฉันไม่ว่างจริงๆ”
“เนอยากให้เกี๊ยวไปด้วยคืนนี้เจอกันที่ xxx นะ”
“อ่ะ อื้อ” ฉันตอบตกลงไปได้ยังไงกัน - -
“เกี๊ยวน่ารักจัง เนไปก่อนคืนนี้เจอกันนะ” เนพูดพร้อมกับเก็บของแล้วเดินออกห้องไป
‘cheoeum mannan geunareul gieokhae.. nuni busige bitnadeon geureon nare naege wajwotdeon’ เสียงโทรศัพท์
“ฮโลไวน์ฉันว่าจะโทรหานายพอดีคือคืนนี้ไวน์มีนัดกับพวกเพื่อนๆในห้องไวน์ไม่ต้องรอนะฉันจะไปกับลลินเลย”
“เดียวนี้เกี๊ยวเที่ยวด้วยหรอ” ไวน์ถามฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ไวน์โกรธเกี๊ยวหรอ” ฉันถาม
“…” เงียบ…
“ถ้าไวน์โกรธเกี๊ยวไม่ไปก็ได้นะ” ฉันตอบ
“ไปเถอะแค่นี้ก่อนนะไวน์มีธุระ”
“เอ่อ..คือ..” ฉันกำลังจะตอบแต่ไวน์ก็วางสายไปแล้ว
ฉันทำไมต้องแคร์เขาด้วยเขาตัดสายฉันไปดื้อดื้อแบบนี้ได้ยังไงกัน อะไรทำให้ไวน์เปลี่ยนไปหรือจะเป็นเรื่องตอนเช้าไม่สิเราไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยชั่งเถอะฉันจะสนใจทำไมกัน
::ไวน์::
ที่ผมวางสายจากเธอเพราะคนที่อยู่ข้างหน้าผม…เน
“คุยกับใครอยู่หรอไวน์” เนถาม
“เพื่อนแถวบ้านอ่ะ” ผมตอบ
“เพื่อนหรือแฟนจะ” เน
“เพื่อนจริงๆ” ผม
“ที่ไม่ยอมมีใครเพราะฉันใช่ไหมละไวน์” คำถามนี้ทำให้ผมเจ็บยังไงแปลกๆ
“มะ..ไม่ใช่สักหน่อย” ผมตอบ
“ไม่ต้องปฎิเศษหรอกนะ 5555” เนตอบพร้อมเอามือมาหยิกแก้มผม
“เอ่อคือ” ผมจับมือเธอออก
“เอ่อใช่วันนี้ที่ห้องเนมีกินเลี้ยงที่ xxx ไวน์ไปด้วยกันนะ” เนถาม
Xxx หรอ ที่เดียวกับเกี๊ยวเลยนิ
“เอ่อ” ผม
“ไวน์ต้องไปนะ เนจะรอ เนไปก่อนแล้วคืนนี้เจอกันนะ” เนพูดพลางวิ่งไปที่รถของเธอ
ผมจะทำยังไงดีครับในเมื่อคนเก่าของผมกลับมาผมต้องทำยังไง?... ผมบอกตรงๆว่าผมยังคิดถึงเธอตลอดเวลาถึงแม้ผมจะมีเกี๊ยวเนเป็นคนน่ารักทุกทุกอย่างของผมยังคงมีแต่เธอ ผมสับสนทั้งทั้งที่ผมคิดว่าผมมี เนแต่ในใจผมกลับแคร์เกี๊ยวมากขึ้นทุกทีแต่ผมก็ตัด เนไม่ขาดอยู่ดีผมเลวมากไหมถ้าผมจะเก็บทั้งสองคนไว้ในความรู้สึกของผม
20.00 น. ที่ xxx
::เกี๊ยวปู::
“เกี๊ยวมาจริงๆด้วย” เนเอ่ยด้วยยิ้มที่น่ารักของเธอ
“ไม่มาไม่ได้แล้วละ เนเอ่ยชวนขนาดนี้ถ้าไม่มาฉันคงตัดเพื่อนกับแกแน่” ลินแทรก ฉันนะหรอได้ยิ้มให้นะสิฉันไม่ชอบมาเลยมีแต่แสงไฟกระพริบๆลายตาไปหมดเลย
“เรามาดื่มกันดีกว่าในเมื่อคนมาครบแล้ว” เนพูดพร้อมหยิบขวดไวน์ขึ้นมา
“เกี๊ยวไม่ดื่มแอลกอฮอร์นนะ” เสียงดังขึ้นมาจากประตู..เขามาได้ยังไงกันนะไวน์..
“อ่าวไวน์มาแล้วหรอมานั่งกับ เนก่อนสิจะได้แนะนำให้เพื่อนเนรู้จักว่าแต่ไวน์รู้จักเกี๊ยวด้วยหรอ” เนพูดพร้อมเดินไปดึงแขนไวน์ เขาสองคนรู้จักกันด้วยหรอทำไมฉันไม่รู้ละ
“เกี๊ยวคือเพื่อนข้างบ้านไวน์นะ” ไวน์ตอบเพื่อนหรอใช่สิฉันเป็นแค่เพื่อนสินะ ทำไมฉันรู้สึกเจ็บแปลบๆละ แล้วเขามาได้ยังไงกันนะ
“อ่อ มาครบแล้วเรามาดื่มกันดีกว่านะเกี๊ยวดื่มน้ำส้มไปก่อนละกัน” เนพูด
“ฉันดื่มได้ไม่เป็นไรหรอก” ฉันพูดขึ้นทำให้ไวน์หันมาทำตาดุใส่ฉันคิดว่าทำแบบนั้นแล้วฉันจะเชื่อหรือไงกันนะไม่มีทาง
“งั้นก็ดีเลย” เนเอ่ยพร้อมกับลินใส่แก้วให้ฉัน ฉันกระดกไปจนหมดแก้วทำไมรู้สึกร้อนหน้าแบบนี้นะแต่ก็อร่อยดีแหะ ผ่านไปแปบเดียวฉันดื่มไปกี่แก้วแล้ว ทำไหมมันเบลอๆ
“ไวน์ส่งเน ไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะนะนะนะ” เสียงเนอ้อนไวน์ทำให้ฉันเจ็บไปใหญ่ทำไมไวน์มีอะไรไม่บอกฉันนะฉันไม่เข้าใจจริงๆทำไมนะทำไม…
“อืม” ไวน์เดินตามเนไปอย่างเชื่องๆ ทำไมไม่ปฎิเศษไปละทำไม
“ไวน์เป็นอะไรกับเนหรอ” ลินถามฉัน
“ฉ้านม่ายรู้” ฉันตอบทำไมเสียงฉันเป็นแบบเน้
“เธอเมามากแล้วนะไหวแน่หรอ” ลินถาม
“ฉ้านกินไปนิดเดียวเอง” เรย์เพื่อนในห้องฉันได้ลินไวน์ให้ฉันพร้อมเสียงหัวเราะคิกคักของเพื่อนทั้งห้องที่บอกให้ฉัน ดื่มหมดแก้วนี้มันก็นานแล้วเนไปกับไวน์นานเกินไปแล้วนะ ฉันไปตามดีกว่า
“ฉ้านปายเข้าห้องน้ามมมก่อนดีกว่า” ฉันบอกลิน
“ฉันไปส่งแก่ดีกว่านะเกี๊ยว” ลินบอกฉัน
“ม่ายเป็นรายย”
“งั้นเดินดีดีละแก่” ลินปล่อยให้ฉันเดินมาคนเดียว ทางเดินไปห้องน้ำ ทำไมมืดจังเสียงดังอะไรขนาดนี้ เอ๊ะนั้นใครมาทำอะไรทางเดินหน้าเกลียด ที่สุดนั้นทำอะไรกันจูบกันหรอเอ๊ะแต่คุ้นๆนะ ระหว่างที่ฉันเดินเข้าไป นั้นมันไวน์กับ เนนิ…ทำไมฉันเจ็บแบบนี้เขาจูบกันหรอ…ทำไมฉันเจ็บมากขนาดนี้น้ำใสใสมันคลอเต็มตาฉันจุกที่อกไปหมดอะไรกับทำไมเขาต้องจูบกันฉันไม่เข้าใจเลย ฮึก ทำไมฉันต้องร้องไห้ทำไมขาฉันอ่อนจนแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว
“อุ้ย เกี๊ยวจะไปเข้าห้องน้ำหรอ” พอเนเห็นฉันก็ผลักไวน์ออกทำให้ไวน์หันมามองหน้าฉัน
“เกี๊ยวร้องไห้หรอเกี๊ยวเป็นอะไร” เน ถาม ตอนนี้ฉันชาไปหมดแล้ว ความรู้สึกพวกนี้ทำให้ฉันอยากวิ่งหนีออกจากที่นี้อยากตื่นมาเป็นแค่ฝันเหลือ เกินนี้ทำไมฉันต้องร้องไห้ฉันสับสนไปหมดแล้วฉันเจ็บไปหมดแล้วตอนนี้ฉันได้ แต่วิ่งวิ่งไม่รู้จะไปทางไหนวิ่งออกไปจากที่นี้…
“เกี๊ยวรอไวน์ก่อน” เสียงผู้ชายที่วิ่งตามมาทำให้ฉันต้องวิ่งหนีไปไกลเท่าเดิมวิ่งเท่านั้นวิ่ง
“อย่าตามฉ้านมานะ” ฉันตะโกนสั่งไวน์ แต่ไวน์ก็วิ่งมาคว้าแขนฉันไว้ได้
“มันไม่ใช่อย่างที่เกี๊ยวเห็นนะ”
“ฉ้านไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ฮึก ฉ้านอยากกลับบ้านปล่อยฉ้านไม่ต้องแคร์ฉ้าน” ฉันบอกพร้อมสะบัดมือออกจากไวน์โลกมันหมุนติ้วๆ น้ำตาก็ไหลไม่หยุดเลย
“ไวน์ขอโทษที่ไม่ได้บอกว่าจะมาไวน์ขอโทษนะเกี๊ยว” ไวน์บอกพร้อมดึงตัวฉันเข้าไปกอด
“ไม่ต้องแคร์ฉ้าน ปล่อยฉ้าน ฉ้านม่ายด้ายคิดอารายกับนาย” ฉันผลักเขาทำให้ฉันเสตกฟุตบาท
ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!
นั้นคือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินเสียงสุดท้ายของแสงที่มันเข้าตาฉันเสียงที่ทำให้ฉันต้องล้มลงไป..
“เกี๊ยว !!!” เสียงของไวน์ไวน์ฉันเจ็บปวดเหลือเกินฉันเจ็บหัวฉันเจ็บใจฉันทรมานเหลือเกินนายช่วยฉันด้วยไวน์นายช่วยฉันด้วย…
ความคิดเห็น