คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ' จุดเริ่มต้น
to the remember.
รักนี้อยู่เพื่อจำ
พาส 1
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
เสียงนาฬิกาบอกเวลาตี 5 ของวัน….
“ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วสินะ” ฉันลุกขึ้นมาพร้อมมองดูที่ชุดยูนิฟอร์มมัธยมปลายของโรงเรียนแห่งหนึ่ง
กุ๊กกุ๊กกั๊กกั๊ก ก๊อกๆ ๆ ๆ
เสียง เคาะประตูดังมาจากประตูทางระเบียงทำให้ฉันรู้ว่าใครมาและพร้อมเดินไปเปิด ประตู ห้องนอนของฉันมีระเบียงที่ห่างกับระเบียงบ้านอีกหลังไม่มากซึ่งบ้านหลังนั้น เป็นบ้านของไวน์เพื่อนชายคนสนิทของฉัน
“ว่าไงตื่นแล้วเหรอครับผมสาวน้อย” ไวน์เอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่แสนหวาน
“ไม่ตื่นหรอกคะคุณชาย” ฉันตอบ
“เดียวนี้หัดพูดประชดแล้วหรือไงครับ?” ไวน์ถามขึ้นพร้อมเอามือขยี้หัวฉัน
“ใครจะกล้าประชดคุณไวน์ลูกชายคนเดียวของบริษัทผลิตตุ๊กตาละคะ” ฉันตอบพร้อมปัดมือ
“โอเคโอเค ไปอาบน้ำฉันจะรออยู่หน้าบ้านตอนหกโมงครึ่งแล้วเราไปกินข้าวกันนะสาวน้อย” ไวน์ตอบพร้อมจะปีนกลับไป
“ทำไมเกี๊ยวต้องไปกับไวน์ละ?” ฉันถามแบบกวนๆ
“เพราะไวน์อยากไปกับเกี๊ยวไงครับ” ไวน์ หันมาตอบพร้อมกับปีนข้ามไป ฉันมองไวน์จากข้างหลังไวน์เป็นผู้ชายที่ทำให้ฉันยิ้มตลอดเวลาฉันไว้ใจเขามาก เพราะเขาเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่นี้
10 ปีที่แล้ว
‘แม่คะทำไมเราต้องย้ายหรอคะ’ เด็กน้อยถามแม่อย่างสงสัย
‘เพราะแม่มีเหตุจำเป็นโตมาลูกจะรู้เองนะเกี๊ยวปู’ แม่ตอบพร้อมยิ้มที่อบอุ่น
‘เกี๊ยวไม่อยากย้ายเลยจะเจออะไรก็ไม่รู้แม่ใจร้ายที่สุดเลย’ น้ำตาของฉันไหลลงมาไม่หยุด
‘แม่ไม่ได้ใจร้ายเลยนะลูกเราไปตอนนี้ดีแล้วนะลูกอย่าร้องไห้เลยสาวน้อยของแม่’แม่ตอบพร้อมเช็ดน้ำตาให้ฉัน
แม่ได้ขับรถเข้ามาถึงบ้านหลังหนึ่งซึ่งไม่ได้มีขนาดน้อยกว่าบ้านหลังเดิมเลยเป็นบ้านปูนสีขาวสองชั้นมีศาลาหน้าบ้านมีต้นไม้ล้อมรอบ
‘นี้บ้านของเรานะเกี๊ยวปู’ แม่ตอบพร้อมกับเปิดประตู ฉันเดินตามแม่ไปพร้อมกับมองไปรอบๆ บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม่ใหญ่มากเป็นบ้านสีขาวมีส่วนหย่อมหน้าบ้านมีที่จอดรถขนาดพอดีกับรถของแม่ฉัน
‘ส่วนนี้ห้องของลูกนะจ้ะเกี๊ยวปู’ แม่เปิดประตูห้องที่เป็นสีฟ้าอ่อนๆมีเตียงไม่ห่างจากระเบียงมีห้องน้ำส่วนตัว มีโต๊ะเขียนหนังสือติดกับประตูทางระเบียง
‘แม่คะแล้วแม่นอนไหนคะ’ ฉันถามแม่อย่างสงสัย
‘ลูกต้องหัดนอนคนเดียวจะได้ชินอนาคตแม่อาจจะต้องไปทำงานหาเงินให้ลูกเยอะๆไง’ แม่ตอบ
‘เกี๊ยวไม่อยากนอนคนเดียวคะแม่’ ฉันตอบพร้อมเสียงสั่นๆและร้องไห้อีกครั้ง
‘ลูกอย่าดื้อกับแม่นะเกี๊ยวแม่จะลงไปข้างล่างลูกโตที่จะจัดของได้แล้วใช่ไหม’ แม่ตอบพร้อมยกกระเป๋าแล้วปล่อยให้ฉันนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงคนเดียว
ก๊อกๆๆๆ เสียงดังมาจากประตูที่ระเบียงเสียงดังขึ้นเลื่อยๆจนฉันต้องมองตามไป
เด็กผู้ชายใส่เสื้อเชิดสีขาวยืนดูเคาะประตูอยู่
‘นายเป็นใครเข้ามาได้ยังไงหรือนายจะเป็นเด็กผีที่เฝ้าที่นี้?’ ฉันถามพร้อมกับเดินถ่อยหนี
‘เราไม่ใช่ผีนะเราชื่อไวน์บ้านเราติดกับบ้านเธอเธอชื่ออะไรหรอ?’ เด็กผู้ชายที่บอกว่าตัวเองชื่อไวน์ถามฉัน
‘เราชื่อเกี๊ยวปู’ ฉันตอบสั้นๆและยังคงกลัว
‘ไม่ต้องกลัวเราหรอกนะ เธอพึ่งมาคงยังไม่มีเพื่อนเธอมาเป็นเพื่อนกับเรานะ’
‘แม่เราบอกว่าอย่าคุยกับคนแปลกหน้า’
‘ก็เราจะมาเป็นเพื่อนกันแล้วนี้ไง..เอ่อนี้เธอร้องไห้หรอ’ ไวน์ตอบพร้อมยื่นตุ๊กตาให้ ‘อ่ะรับไว้สิเราให้เวลาเธอไม่มีใครให้พูดกับหมีตัวนี้นะมันรับฟังเธอทุกอย่างเลย’
‘แม่เราบอกผู้หญิงกับผู้ชายเป็นเพื่อนกันไม่ได้นะ’
‘รับตุ๊กตาของไวน์เถอะนะเกี๊ยวเราอย่างเป็นเพื่อนกับเกี๊ยวจริงๆ’ ไวน์ยื่นตุ๊กตาให้ฉันพร้อมกับเสียงอ้อนของเขารับไว้คงไม่ใจง่ายนะ
‘เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะเกี๊ยว’ ไวน์เอามือขยี้หัว
“อะ อื้อ” ฉันก็สะบัดหัวไม่ให้ไวน์จับเพราะฉันไม่ชอบให้ใครขยี้หัวเลยแต่ตั้งแต่นี้คงจะมีแค่เขาคนเดียวแล้วมั้ง..^^
โปรดติดตามตอนต่อไปปปปปปปป.
ความคิดเห็น