ตำนานภูตผีปีศาจญี่ปุ่น

ลำดับตอนที่ #54 : สยบวิญญาณร้าย

สยบวิญญาณร้าย

     เรื่องต่อไปนี้เป็นเ้รื่องเล่าขานตำนานชวนสยองขวัญอีกเรื่องของญี่ปุ่น ชาวญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีคติความเชื่อแนวเอเชีย คล้ายบ้านเราเหมือนกัน เมื่อมีคนทำความผิด มีบ้านก็ต้องมีกฎของบ้าน มีเมืองก็ต้องมีกฎของเมือง นั่นคือ ทุกคนจะต้องอยู่กันในสังคมก็ต้องมีกฎหมาย ใครทำผิดย่อมต้องลงทัณฑ์จะร้ายแรงก็ตามที่ผู้นั้นกระทำ ใครเป็นหัวขโมย ใครเป็นผู้ร้ายปล้นชิงฆ่าสังหารผู้คน ย่อมต้องโทษที่สมควรคือ "ประหารชีวิต" และผู้ที่ต้องทำหน้าที่ประหัดประหารชีวิตนักโทษอาญา ก็ต้องเป็นหน้าที่ของ "เพชฌฆาต" (พูดไปก็นึกถึงหลวงนฤบาลอย่างไงอย่างนั้น)
     เพชฌฆาตของญี่ปุ่นเป็นชนชั้นซามูไร เป็นผู้มีความสามารถที่มีแรงสามารถฟัดให้คอขาดในดาบเดียว ซึ่งตามปกตินักโทษที่กำลังอยู่ในแดนประหาร และกำลังกลัวกับการที่ชีวิตต้องมาจุดจบทั้งๆที่ไม่ได้ตายไปตามธรรมชาติ (ก็ดันมาทำตัวผิดกฎบ้านกฎเมืองกันทำไม) ความเชื่อของเขาเชื่อว่า วิญญาณของนักโทษเป็นวิญญาณแค้น และมันจะตามล้างแค้นกับผู้ที่่เป็นเพชฌฆาต ผมศึกษาเรื่องนี้มาก็เข้ากับละครทางช่อง 5 เรื่อง โรงแรมผี อย่างไงไม่รู้ซิ
      เรื่องที่จะมาเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพชฌฆาตท่านหนึ่งที่มีวิธีการสามารถสยบวิญญาณไม่ให้กลับมารบกวนหรือมาล้างแค้นตนไ้ด้
     สวนยะชิกิอันเป็นลานประหารแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น สวนแห่งนี้จะต้องนองไปด้วยเลือดของนักโทษ คราวนี้มีนักโทษผู้หนึ่งที่ชะตาขาดในวันนั้น นักโทษถูกมัดคุกเข่าไว้แน่น นักโทษเริ่มกลัวและรู้ว่าวันนี้คอตนเองขาดหลุดขาดจากบ่า เงามืดอันน่ากลัวของเพชฌฆาตทอดยาวมาทางนักโทษ นักโทษเห็นเงาของเพชฌฆาตถึงกับตัวสั่นจนน้ำตาไหล... เพชฌฆาตหยุดอยู่และชักดาบออกจากฝัก
      "ใต้ท้าวขอรับ...ได้โปรดเถิดขอรับ ข้า้น้อยทำการฆ่าเขาโดยมิได้เจตนาขอรับ ได้โปรดเห็นใจข้าน้อยด้วย"
    "ข้าจะช่วยอะไรเจ้าได้...เจ้าทำผิดถึงขั้นพลาดชีวิตผู้อื่น โทษของเจ้าก็ต้องชีวิตใช้ชีวิตเพื่อเป็นแบบอย่างไม่ให้ชนรุ่นหลังอย่าเอาเป็นแบบอย่าง..."
    "เช่นนั้นข้าจะกลับมาแก้แค้นท่าน........"
    "จริงหรือ...เจ้าจะมาแก้แค้นข้า และเจ้ามีข้อยืืนยันไหมว่าเจ้าจะกลับมาแก้แค้นข้า...."
    "ข้าต้องกลับมาแก้แค้นเจ้าแน่...."
    "เช่นนั้นก่อนที่คอเ้จ้าจะขาดออกจากบ่า เจ้าเห็นหินโทบิ-อิชินั้นไหม"
    "เห็น...."
     "ในขณะที่ข้าจะตัดคอเจ้า...เจ้าจงพยายามจะกัดหินก้อนนั้นได้ หากหัวเจ้าหลุดไปกัดหินนั้นได้ ข้าจะยอมรับว่าเจ้าจะกลับมาแก้แค้นข้าจริงๆ"
     "ข้าทำได้"
      นักโทษจ้องมองไปยังก้อนหินด้านหน้า เพชฌฆาตชักดาบและยกขึ้นสูงฟันลงบนคอของนักโทษขาด ปรากฏว่าหัวของนักโทษไปกัดก้อนหินนั้นจริงๆ และร่วงลงบนพื้น (หินโทบิ-อิชิน่าจะเป็นหินประเภทหนึ่งที่ใช้ประดับสวน)
      เพชฌฆาตก็มอบดาบให้แก่คนรับใช้นำไปล้างและเก็บเข้าฝัก เหล่าบ่าวไพร่ที่มาดูนายประหารก็พากันกลัวว่าวิญญาณของนักโทษคนนี้จะกลับมาแก้แค้นจริงๆ จึงพากันกลัวไม่เป็นอันสบายตามแต่ก่อน เพราะเจ้านักโทษทำตามที่ผู้เป็นนายสั่งซึ่งแสดงว่าจะกลับมาแก้แค้นจริงๆ
    ด้วยผู้คนพากันกลัวตกในห้วงแห่งความกลัวนั้น ก็พยายามหารือปรึกษากันก็เลยขอให้ผู้เป็นนายนิมนต์พระมาทำพิธีปัดรังควานขับไล่วิญญาณร้าย
   "ไม่จำเป็นเหรอ...."
   เหล่าบริิวารพากันตกตะลึงกับคำพูดของเจ้านาย
   "ข้ารู้ว่าพวกเจ้านะกลัว แต่รับรองได้ว่าจะไม่มีวิญญาณใดมารบกวนเราอีก ข้าจะบอกเจ้านะว่า การที่ข้าให้เ้จ้านักโทษนั้นกัดก้อนหินเป็นการยืนยันว่าจะกลับมาแก้แค้นก็จริง แต่เจ้าจงเข้าใจว่าเมื่อข้าให้มันจิตอยู่กับก้อนหิน มันก็จะคิดถึงก้อนหินอย่างเดียว ความอาฆาตที่มันคิดก็จะไม่มีอยู่ในหัวและมันพยายามจะดิ้นรนให้หัวพุ่งไปกัดหินให้ได้ เท่ากับว่าในขณะที่ตายไม่มีจิตคิดอาฆาตข้าเลยเพราะมันมีจิตมุ่งแต่ก้อนหินนั้น..... พวกเจ้าจึงไม่ได้กลัวว่าจะมีวิญญาณร้ายอะไรมาแก้แค้นเหรอ...."
     พอคำเฉลยของผู้เป็นนายออกมาเช่นนั้น เหล่าบริวารก็สบายใจและอยู่กันตามปกติตลอดมา และไม่มีวิญญาณใดมารบกวนเลยนับแต่นั้นมา
    เรื่องนี่น่าเชื่อถือได้เพราะจิตของคนก่อนตายหรือใกล้ตายจะมีจิตที่แรงกล้ามาก จึงอาจเป็นที่มาของวิญญาณแค้นที่เรียกว่า "ยูเร" อย่างที่เคยกล่าวไปแล้ว..... ใน ยูเร วิญญาณอาฆาตแค้น....