บทเพลงอิงวรรณคดี

ลำดับตอนที่ #20 : เพลง...กันทิมาอาภัพ

เพลง...กัมทิมาอาภัพ

ดวงใจข้าหลงพะวงรักพี่
ข้าสู้หลบลี้หนีพ่อตามมา
จะเด็ดพี่เอยมิเคยเวทนา
อกกันทิมาต้องเศร้าอาดูรสูญดวงใจ
ดวงใจข้าหลงพะวงรักมั่น
ต้องทนโศกศัลย์ร้างกันเรื่อยไป
ข้าสุดชะแง้เหลียวแลหาใคร
ข้ามัวฝัน ไปพี่สิ้นเยื้อใยไร้ความเมตตา 
ดวงใจข้าช้ำใจเท่า
คงเป็นรอยร้าวใครเล่าจะรู้ มองดูเห็นใจข้า
ข้าชื้นข้าหลงฟ้าคงเข้าใจ
ปรานีเถิดหนาอย่าช้ำใจให้ตรม
ดวงใจข้าพะวงมิหน่าย
สิ่งเดียวที่หมายไว้มาเชยชม
พี่ตัดไมตรีเหมือนธุรีลอยลม
สิ้นความนิยม ข้าต้องระทมโศกตรมอยู่คนเดียว

     บทเพลงนี้ เป็นอีกบทเพลงหนึ่งที่อิงจากวรรณกรรมชิ้นเอกเรื่องผู้ชนะสิบทิศ โดยเนื้อเพลงนี้กล่าวถึงความเศร้าความทุกข์ของสตรีนางหนึ่ง คือ กันทิมา
     กันทิมาเป็นหญิงที่ตามจะเด็ด (บุเรงนอง) มาด้วยเธอมีความรักต่อจะเด็ด แต่จะเด็ดกลับไม่แทนแทบความรักของกันทิมาเลย กันทิมาเป็นสตรีที่น่าสงสารเท่ากับว่าเธอนั่นรักเขาข้างเดียว