บทเพลงอิงวรรณคดี

ลำดับตอนที่ #4 : เพลง...ศกุนตลา

เพลง...ศกุนตลา



ศกุนตลา.....
นางฟ้าแมกฟ้าหรือไฉน...
เดินดินนางเดียวเปรียวใจ...
นางไม้แมกไม้...มิได้ปาน...

น้ำค้าง...ค้างกลิ่นกุหลาบอ่อน
คือเนตรบังอรหยาดหวาน
โอษฐ์อิ่มพริ้มรัตน์ชัชวาล
เพลิงรุ่งอรุณกาลผ่านทรวง

ศกุนตลา....
นางฟ้าแมกฟ้าจากสรวง
คลื่นสมุทรสุดฤทัยไหวปวง
คือคลื่นนางสะท้อนถอนใจ

ยอดมณีศรีศิลป์ปิ่นสรรค์
หล่ิอหลอมจอมขวัญ...ผ่องใส
คือแก้วแพร้วพร่างกระจ่างใจ
อาบไออมฤต...นิจนิรันดร์

     พอฟังเพลงนี้แล้ว...ทำให้นางศกุนตลาหญิงงามในป่าไพรออกมาโลดแล่นในจิตนาการเลยทีเดียว
     บทเพลงศกุนตลานี้เป็นบทเพลงที่มีคุณค่า ทั้งถ้อยคำทีึ่แต่งเรียบเรียงด้วยคำที่มีความหมายและไพเราะ
     บทเพลงศกุนตลา...ผู้แต่งได้บรรยายความงามของนางศกุนตลาอย่างงดงาม ว่านางงามอย่างนางฟ้านางสวรรค์ที่มาสถิตบนโลกมนุษย์ ดวงตางามอย่างน้ำค้างที่เกาะตามกลีบกุหลาบ เวลายิ้มงามเหมือนดั่งรุ่งอรุณวันใหม่....
    ถึงในบทเพลงจะบรรยายพรรณาถึงความงามของนางศกุนตลาไว้งามเพียงใด แต่ในวรรณคดีเรื่อง"ศกุนตลา" พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 6 ทรงกล่าวถึงนางศกุนตลาไว้ว่า

ดูผิวสินวลละอออ่อน   มะลิิซ้อนดูดำไปหมดสิ้น

         สองเนตรงามกว่ามฤคิน   นางนี้เป็นปิ่นโลกา

   ซึ่งนางศกุนตลามีผิวที่ละเอียดนุ่น และมีผิวที่ขาวกว่าดอกมะลิ มีดวงตาที่งามกว่าตาของกวางและเนื้อทราย นางจึงเท่ากับเป็นเครื่องประดับโลกใบนี้ให้น่าดู จึงเปรียบเป็นปิ่นของโลกนั่นเอง...