บทเพลงอิงวรรณคดี

ลำดับตอนที่ #15 : เพลง...ฟังดนตรีเถิดชื่นใจ

เพลง...ฟังดนตรีเถิดชื่นใจ

ชนใดไม่มีดนตรีการ
ในสันดาน เป็นคนชอบกลนัก
อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ
เขานั้นเหมาะคิดขบถอัปลักษณ์
หรืออุบายมุ่งร้ายฉมังนัก
มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี
และดวงใจย่อมดำสกปรก
ราวนรก ชนเช่นกล่าวมานี่
ไม่ควรใครไว้ใจในโกลนี้
เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ

     บทเพลงนี้เกี่ยวข้องกับวรรณคดีเรื่อง เวนิสวาณิช โดยบทเพลงนี้ซึ่งนำมาจากส่วนหนึ่งของวรรณคดีเรื่องนี้ ที่แสดงถึงอำนาจของดนตรี โดยเป็นการต่อว่าและเปรียบเทียบระหว่างคนที่ชอบฟังดนตรีกับผู้ที่ไม่ชอบฟังดนตรี