ตำนานภูตผีปีศาจญี่ปุ่น

ลำดับตอนที่ #60 : หญิงสาวในภาพวาด

หญิงสาวในภาพวาด

     เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวแนวลึกลับสักหน่อย เป็นเรื่่องราวความรักเป็นแนวโปเยโปโลเยอีกแล้ว อันนี้เป็นคนธรรมดาที่มีความฝันจะมีภรรยางามดังสาวงามในภาพวาด ซึ่งหากใครคงเคยดูมาแล้วในละครซี่รี่ส์จีนโปเยโปโลเยภาคพิสดารที่เสนอตอนหนึ่ง เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มที่หากระดาษที่ทำจากหนังของมนุษย์ มาวาดภาพของหญิงงามและมีชีวิตขึ้นมา... โดยออกมาจากรูปภาพเป็นคนจริงๆ น่าจะจำกันได้ ซึ่งที่ญี่ปุ่นเขาก็มีเีรื่องแบบนี้เช่นกัน ซึ่งมีมูลเหตุเหมือนกันแต่เรื่องนี้จบด้วยดีนะครับ

      ซึ่งอาจเป็นได้ว่าญี่ปุ่นรับอิทธิพลเรื่องนี้มาจากประเทศจีน ซึ่งเ้ขาว่าน่าจะเป็นช่วงราชวงศ์ถังอีกแล้ว เขามีเรื่องเล่าระหว่างคนรักกับผีตั้งมากมายหลายเรื่อง...เป็น 100 กว่าเรื่องได้เลย และเรื่องความรักของคนกับหญิงสาวในภาพก็ติด 1 ใน100เรื่องนั้นด้วย

    เรื่องแบบฉบับของญี่ปุ่นก็มีอยู่ว่า มีนักศึกษาหนุ่มผู้หนึ่งนามว่า "โทะเก"ถูกใจกับภาพวาดเหมือนจริงของหญิงงามภาพหนึ่ง ก่อนกลับบ้านเขาก็จะมายืนดูภาพของหญิงสาวนี้ทุกครั้ง แต่ในที่สุดเขาก็อดใจไม่ไหวจึงต้องออกเงินที่เก็บออมออกมาซื้อภาพนี้เสียจนได้
   เขานำภาพนั้นมาแขวนประดับไว้ในห้องของเขา และเขาก็จะนั่งดูนี้ตลอดไม่วางตา ยิ่งดีภาพก็ยิ่งสวยงามขึ้นมาก ถึงขนาดเขาบ่นกับตนเองว่า
   "หญิงงามนางนี้มีจริงในโลกใบนี้หรือไม่หนอ" เขาก็ลุกขึ้นสัมผัสที่รูปภาพ
    "ข้ายอมมอบชีวิตครึ่งหนึ่งของข้าในนางมีชีวิตมากอดเ้ขาไว้สักช่วงอึดใจหนึ่งก็เป็นความสุขหนักหนาแล้ว"
   นานเข้าโทะเกก็ป่วยลงเพื่อนของเขามาเยี่ยมอาการ และถามได้ใจความเพราะหลงใหลภาพหญิงงามจึงล้มป่วย เพื่อนของเขาคนหนึ่งทราบว่าคนที่เป็นแบบวาดนั้นตายไปหลายปีมาแล้ว แต่ภาพนี้ก็ลือว่าเป็นผลงานของจิตรกรมือหนึ่งนามว่า "ฮิชิกะวะ คิชิบิ" ซึ่งเขาจะวาดภาพเหมือนจริงจนวิญญาณของคนที่เป็นแบบสามารถมาอาศัยเป็นร่างแทนได้เลยทีเดียว เพื่อนของเขาจึงบอกอุบายให้เขาได้นางมาครอบครอง
    เพื่อนบอกให้โทะเกหาเหล้าสาเกจากร้อยร้านมาผสมกันและรินใส่ถ้วย1จอก และให้เขามานั่งอยู่หน้าภาพวาดและมองไปยังตาของหญิงสาวในภาพ โทะเกนั่งลงพร้อมกับกล่าวว่า
   "บอกข้า..."
   เขาหวังจะได้ยินคำตอบกลับจากหญิงสาวในภาพ เวลาผ่านไปนานมากพอสมควรและโทะเกก็ยังคงพูดถามภาพวาดจนในที่สุด
   "ค่ะ" ใช่หญิงสาวในภาพตอบกลับแล้ว
    โทะเกดีใจมากและยกจอกเหล้าสาเกขึ้น ภาพเริ่มเปลี่ยนกิริยาบถและก้าวออกมาจากแผ่นกระดาษและมานั่งคุกเข่้าต่อหน้าโทะเก และนางก็รับจอกเหล้านั้นแล้วดื่ม นางยิ้มด้วยความยินดี
   "เหตุใดท่านจึงรักข้ามากมายเพียงนี้เจ้าค่ะ"
    "ข้ารักเจ้ามาก รักมากตั้งแต่พบเจ้าตอนยังเป็นภาพวาดอยู่"
    "อีกไม่นานท่านจะเบื่อข้า...พอข้ามาเป็นคนแล้วความงามของข้าจะไม่จีรังเหมือนตอนเป็นภาพวาด"
    "ไม่...ข้าจะไม่เบื่อเจ้าแน่...ข้ารักเจ้าตราบเ่ท่าชีวิตข้าจะหาไม่"
     "และหลังจากนั้นล่ะค่ะ"
     "ขอให้สัญญาต่อเจ้า...จะขอเกิดมาเป็นครองคู่กับเจ้าทุกชาติทุกภพไป"
      หญิงสาวยิ้มและน้ำตาแห่งความปิติก็บังเกิดขึ้น
     "ถึงคำพูดของท่าน ข้ามิอาจจะเชื่อได้หรือไม่ก็ตาม แต่เมื่อวันนั้นมาถึง วันที่ท่านเบื่อข้า ทิ้งข้า ข้าจะกลับไปอยู่ในภาพและจะไม่กลับออกมาอีกเลย..."
     "ไม่รับรองวันนั้นต้องไม่มีแน่"
     โทะเกเข้ากอดนาง และทั้งคู่่ก็รับรักกันต่อมาทั้งสองแต่งงานและก็ช่วยกันประกอบอาชีพหาเลี้ยงชีพด้วยความสุจริตทั้งสองอยู่กันอย่างมีความสุขตลอดมา
     กระดาษที่ถูกแขวนไว้ยังคงไร้ซึ่งภาพวาดจนมาถึงทุกวันนี้ คงเป็นเพราะโทะเกเป็นสามีที่ดีมาก จึงทำให้หญิงสาวมิอาจจำเป็นต้องกลับไปอยู่ในกระดาษนั้นอีกเลย...