บทเพลงอิงวรรณคดี

ลำดับตอนที่ #6 : เพลง...ยอยศพระลอ

เพลง...ยอยศพระลอ



รอยรูปอินทร์หยาดฟ้า....
มาอ่าองค์ในหล้าแหล่งให้คนชม
งามสม...ขุนลอท้าว
น้ำพระทัย ณ หัวเจ้า ยิ่งแม่กาหลัง
ยามพระทรงคชสาร
พระยิ่งหาญยิ่งกล้า
เกินพระยาสีหราช ท้าวกลางศึก
พระบาทเจ้า...ล้านโลก ใครบ่เท่า
พ่อขุน...แมนสรวง....

รูปดั่งองค์อินทร์หยาดฟ้ามาสู่ดิน โสภินดั่งเดือนดวง
เหนือแผ่นดินแดนสรวง เหนือปวงหนุ่มใด

เหล่าอนงค์หลงสวาท ยอมเป็นทาสรักบำเรอ
นามขุนลอท้าวเธอ ทรงสถิต ณ ทรวงใจ
ลุ่มแม่กาหลังเจ้า หรือจะเท่าถึงครึ่ง
แม้น้อยหนึ่งน้ำฤทัย
เื่มื่อทรงคชสาร พระยิ่งหาญยิ่งกล้า....

ดั่งพญ่สีหราชผู้เป็นใหญ่....

ใช่เพียงศึกรบสยบ พระทรงชัย...
แม้ในศึกรัก พระยังยิ่งใหญ่...

นาถอนงค์ปลงใจ ใคร่อิงอุ่น

นับโลกาล้วนบ่คู่ควรบุญ
ดั่งพ่อขุน.....แมนสรวงเอย.....

     บทเพลงที่งดงามทางภาษาและผู้ขับร้อง ชินกร ไกรลาส ที่ทำให้พระลอพระเอกในวรรณคดี แห่ง ลิลิตพระลอมีความงามเป็นประจักษ์ต่อสายตาว่า มีรูปงามเพียงใด

     บทเพลงพรรณาถึงพระลอผู้มีรูปงามหยาดฟ้า เหมือน องค์อินทร์ เป็นที่หลงใหลของบรรดาสาวๆ แม้เพียงขอร่วมหลับนอนก็พอใจ ถึงจะได้เป็นเป็นพระชายาคู่เคียงกายก็ตามที รูปงามไม่พอและมีน้ำพระทัยยิ่งกว่าแม่น้ำ และกล้าหาญชาญชัยในยามรบ และยามรักพระลอไม่แพ้ชายใด (ก็รูปงามขนาดนี้ แพ้ก็แปลกแล้ว...)

     พระลอพระองค์ทรงมีกิตติศักดิ์ในเรื่องการปกครองไพร่ฟ้าชาวแมนสรวงแล้ว ยังเป็นแม่ทัพที่ดีสามารถนำชัยชนะมาสู่นคร และรูปงามดั่งองค์อินทร์ เป็นที่พิศวาสของเหล่าสาวๆทั้งหลาย เรื่องนี้ก็ล่ำลือไปถึง พระเพื่อน พระแพง ก็พากันฝันใฝ่เลยทีนี้ เหตุนี้จึงเป็นเหตุและบ่อเกิดของวรรณคดี ลิลิตพระลอ โศกนาฎกรรมอันน่าเศร้า....