[SF] 상남자 : hansol X yuta :

เนื้อเรื่อง

CR.SQW

#realman

“ ยูตะฮยองหน่ะเจ๋งที่สุดเลยนะครับ ตอนที่อยู่บนเวทีหน่ะทำเอาผมหลงรักเลย ”

“ นั่นสิครับแจมินฮยอง ยูตะฮยองดูดีมาก ๆ เลย ”

“  ได้อารมณ์แบบผู้ชายสุด ๆ ไปเลยใช่ไหมจีซอง”

.

.

.

“ ก็แน่อยู่แล้วสิ ก็ฉันเป็น “ซัง นัมจา” ตัวจริงยังไงหล่ะแจโน่ ”

ใบหน้าขาวสวยของชายหนุ่มที่เรียกตัวเองว่า ซัง นัมจา ยกยิ้มขึ้นมาอย่างพึงใจเรียกเสียงหัวเราะและเสียงปรบมือจากเด็กหนุ่มกว่าสิบชีวิตที่นั่งรายล้อมอยู่รอบโต๊ะอาหาร วันนี้เป็นเสาร์ วันหยุดสุดสัปดาห์ที่พวกเขาสามารถพบเจอกันได้โดยไม่มีข้อแบ่งแยกใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่มีคำว่าไอดอลหน้าใหม่กับเด็กเทรนด์ของค่ายเอสเอ็ม เอนเตอร์เทนเม้นต์  

ฮยองกับเด็กน้อยของพวกเขาคือสิ่งที่ไม่มีใครสามารถเปลื่ยนแปลงมันได้   

“ ถูกต้องแล้วหล่ะครับ ฮยองหน่ะซัง นัมจา ตัวจริงเลย !! ”

คำสรรเสริญเยินยอยังคงดังขึ้นต่อเนื่องเมื่อทุกคนรู้ว่าพี่ชายที่ถือสัญชาติญี่ปุ่นของพวกเขาดูมีความสุขกับคำพูดอะไรจำพวกนี้

ซัง นัมจาบ้างหล่ะ

ผู้ชายตัวจริงบ้างหล่ะ

ทั้งที่ตัวเองมีใบหน้าที่สวยจนผู้หญิงหลายคนยังนึกอิจฉา ...

พวกเขาหล่ะยอมใจฮยองคนนี้จริง ๆ

“ ทำไมวันนี้พวกนายพูดจาดีกันนะ มา ๆ เอานี่ไหม ฮยองตักให้ ”

ยื่นมือเรียวที่เกลากลึงราวกับผู้หญิงออกไปคีบเนื้อปลาชิ้นโตวางบนจานของเด็กหนุ่มตาหยีที่รีบเอ่ยปากขอบคุณก่อนที่เนื้อปลาแตะถึงจานเสียด้วยซ้ำ ริมฝีบางสวยยกยิ้มขึ้นมาพอใจ ดวงตากลมโตสว่างวาบราวกับคนที่กำลังมีความสุขอย่างถึงที่สุด ภาพตรงหน้ามันสวยงามเสียจนใครบางคนไม่อาจละสายตาออกมาได้ ...

       ดวงตากลมลึกจดจ้องไปยังใบหน้าสวยสดของใครอีกคนที่กำลังแย้มยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ลำตัวขาวผ่อง ใบหน้าเรียวเล็ก รวมถึงเครื่องหน้าที่ขึ้นโค้งได้รูปราวกับทุกสิ่งทุกอย่างมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อประกอบลงบนหน้าของหญิงสาว เสียงหัวเราะสดใส กับท่าทางไร้เดียงเหมือนกับเด็กน้อย ...

เขาไม่สามารถมองเห็นเห็นนากาโมโตะ ยูตะ เป็น ซัง นัมจา ได้อย่างที่เด็กพวกนั้นมองได้จริง ๆ

 “ อะแฮ่ม ๆ ฮันซลฮยองอย่ามองซัง นัมจาของพวกเราแบบนั้นสิครับ เดี๋ยวก็โดนดีเข้าหรอก ”

ดวงตากลมหลุบต่ำลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงทักของเด็กหนุ่มเกาหลี-อเมริกาที่คงกำลังนั่งสอดแนมพฤติกรรมของเขามานาน เมื่อความสนใจทั้งหมดค่อย ๆ จางหายไปจากความคิดของซอ ยองโฮ ร่างสูงก็ค่อย ๆ เหลือบตาขึ้นมองเจ้าของใบหน้าสวยผู้ครอบครองฉายาที่ว่านั่นก่อนที่ท่าทีไม่รู้เรื่องราวรวมถึงใบหน้าที่แดงช้ำไปถึงใบหูจะทำให้เขารู้สึกขัดใจขึ้นมาเล็กน้อย เสียงรวบช้อนเป็นสัญญาณอำลาจากโต๊ะอาหารจี ฮันซลใช้เรียกความสนใจของคนรักให้หันมาสบตา รอยยิ้มเรียบง่ายถูกจุดขึ้นมาบนริมฝีปากได้รูปมีเพียงเขากับนากาโมโตะ ยูตะเท่านั้นที่รับรู้

แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่กับ วันนี้

เรียวเท้ายาวที่ตั้งท่าจะก้าวเข้าไปในห้องนอนกลับต้องหยุดนิ่งลง เมื่อประสาทสัมผัสทั้งหมดของเขายังคงไม่รับรู้ถึงสิ่งที่ควรจะเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลัง หันใบหน้าหล่อคมกลับไปมองยังโต๊ะอาหารที่ยังคงแน่นขนัดไปด้วยร่างกายที่ค่อย ๆ เติบโตขึ้นทีละนิดของเด็กหนุ่มกว่าสิบชีวิต ซึ่งหนึ่งในนั้นก็รวม คนรัก ของเขาเอาไว้ด้วย

ดูเหมือนความสุขพวกนั้นจะทำให้นากาโมโตะ ยูตะ หลงลืมไปแทบทุกสิ่งอย่าง

แม้กระทั่ง คนรักของตัวเอง

แสยะยิ้มขึ้นมาอย่างนึกสมเพชในโชคชะตาของตน ก่อนที่ท่อนขาเรียวยาวจะสาวไปด้านหน้าอย่างไม่นึกสนใจในสิ่งใดอีกต่อไป แต่ถึงอย่างนั้นคำพูดซ้ำ ๆ เดิม ๆ ยังคงถูกเด็กหนุ่มเหล่านั้นยกขึ้นมาเยินยอคนรักของเขาอย่างไม่นึกเหนื่อยหน่าย เขาควรจะทำอย่างไรดี  ?

กับคำว่า ซัง นัมจา บ้าบออะไรนั่น ..

ดูเหมือนเขาต้องสร้างความเข้าใจอะไรใหม่ ๆ ให้กับยูตะคนนี้ซะแล้วสิ !!

แกร๊กก !!

เสียงเปิดประตูห้องน้ำร่างบางพยายามทำมันให้เบาที่สุดแต่กลับเรียกสติของคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงให้กลับเข้าร่างอย่างรวดเร็ว ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ ก่อนที่แสงไฟหน้ากระจกที่ถูกเปิดขึ้นเพียงดวงเดียวจะไม่ทำให้ดวงตาของเขารู้สึกระคายเคืองเท่าที่ควร เหลือบสายตามองตามร่างขาวบางที่ถูกทาบทับด้วยเสื้อคุมอาบน้ำสีขาวสะอาด ลำตัวเพรียวบางเคลื่อนไหวไปด้านหน้าของโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะค่อย ๆ ลดตัวนั่งลงอย่างเชื่องช้า  ไร้ซึ่งกลิ่นอายของบุรุษเพศ ดวงตาของเขากำลังฉายภาพหญิงสาวขึ้นมาในหัวสมองอย่างไม่นึกอาย ยันตัวลุกขึ้นมาพร้อมกับเรียวขาแกร่งที่สาวตามกลิ่นกายอ่อน ๆ ที่กำจายออกมาจากร่างตรงหน้า เลื่อนเก้าอี้ที่วางข้างกันเข้ามานั่งทาบทับด้านหลังใครอีกคนที่แสดงท่าทีตกใจออกมาเล็กน้อยผ่านกระจกใสที่ฉายภาพของพวกสองคนอยู่ในนั้น

“ ผมนึกว่าฮยองหลับไปแล้วซะอีก ”

น้ำเสียงที่ส่งออกมาไร้ซึ่งความตระหนกตกใจเท่าที่ควร ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าคนรักที่กำลังก้มลงไปซุกไซร้อยู่บนลาดไหล่ขาวสะอาดของตนอย่างลุ่มหลง

“ ฉันไม่ได้อยู่ค้างคืนที่นี่เพื่อมานอนซักหน่อย ”

เงยดวงตากลมลึกขึ้นมาสบใบหน้าแดงฉาดของชายหนุ่มอีกคนที่ฉายออกมาอย่างชัดเจนผ่านกระจกใส ท่าทีเคอะเขินเหมือนกับหญิงสาวบริสุทธิ์ยิ่งมองก็ยิ่งดูขัดกับฉายาเปล่ง ๆ นั่นอย่างที่เขายังต้องนึกขัน เลื่อนไล้สันจมูกโด่งคมขึ้นไปคลอเคลียอยู่บนใบหูเล็กอย่างมั่นเขี้ยว

“ อ๊ะ ฮะ ฮยอง ”

เบี่ยงใบหน้าหนีเล็กน้อยเมื่อรู้สึกลมหายใจที่ส่งผ่านออกมามันร้อนระอุกว่าที่เคยเป็น  จ้องมองเข้าไปในกระจกอย่างนึกขัดใจหากแต่ดวงตาคมเข้มของใครที่เขาเผลอสบเจอกลับทำให้เขาต้องเบี่ยงหน้าหลบตามเดิม

ปฏิเสธไม่ได้ว่าคนตรงหน้ามีอิทธิพลกับตนเองมากแค่ไหน

คนรัก ที่เขายอมทำให้ได้แม้กระทั่งเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของตน

“ ซัง นัมจาอะไรนั่น ดูนายจะชอบคำ ๆ เสียเหลือเกินนะ ”

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาอย่างเรียบ ๆ ขัดกับความรู้สึกภายใจในจิตใจที่มันร้อนผ่าวจนแทบจะหลอมละลายออกมา                               จ้องมองคนที่เอาแต่หลบหน้าอยู่ในกระจก ริมฝีปากบางเล็กถูกยึดขึ้นมาขบกัดกันราวกับรับรู้ถึงความผิดของตนเองได้อย่างที่เยี่ยม แต่มีหรือคน ๆ จะยอมรับ

จี ฮันซล รับรู้ทุกสิ่งอย่างของ นากาโมโตะ ยูตะ ดี

“ ก็มันแน่อยู่แล้ว ผมหน่ะซัง นัมจา ตัวจริงเลยนะ !”

“ นายไม่ใช่ซัง นัมจา ”

“……………”

“ นายเป็นผู้หญิง ... ”

“………….”

“ ผู้หญิงของฉัน ”

มือหนากระชากเสื้อคุมลงมาอย่างเบามือเผลอให้เห็นแผ่นอกขาวผ่องที่ฉายออกมาจากในกระจกอย่างเต็มตา  มองเห็นเม็ดทับทิมที่แดงฉาดที่เริ่มชูชันขึ้นมาเพียงแค่โดนสัมผัสเพียงเล็กน้อย  ค่อย ๆ เลื่อนฝ่ามือขึ้นไปหันเรียวคางเล็กให้หันมาสบกับใบหน้าของตนผ่านทางกระจก ดวงตากลมใสเริ่มฉ่ำวาวด้วยหยดน้ำตาแห่งความอับอาย แต่เขากลับมองว่ามันคือผลพวงความปรารถนาที่เริ่มเข้าครอบคลุมร่างกายไวต่อสัมผัสนี้อย่างช้า ๆ

ก็เขาบอกแล้วไง ว่าเขาหน่ะ รู้จักผู้ชายคนนี้ดี

“ ผู้ชายหน่ะ เขาไม่รู้สึกดีเวลาถูกทำแบบนี้กันหรอกนะ ”

“ อ๊ะ ! ฮยอง ”

ร่างกายบางเล็กหดเกร็งขึ้นมาอย่างรวดเร็วเมื่อติ่งไตทั้งสองข้างถูกสะกิดพร้อมกัน ยึดริมฝีปากเข้ามาขบกัดเข้าหากันแน่นเมื่อริมฝีปากหยักหนาเริ่มเลื่อนเข้ามาคลอคลึงอยู่กับพวงแก้มนิ่มของตนอย่างถือวิสาสะ มองเห็นความปารถนาที่ตีฉาบอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของคนรัก ดวงตากลมกลึกฝังแฝงไปเสน่ห์ลึกลับที่ทำให้ทุกสิ่งอย่างในร่างกายคล้อยตามมันไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“ มองดูตัวเองหน่อยสิ ว่านายหน่ะสวยขนาดไหน ”

ฝืนดวงตาที่ฉ่ำวาวไปด้วยหยดน้ำตาจ้องมองไปยังสิ่งที่สะท้อนอยู่เบื้องหน้า แผ่นอกแบนราบหากแต่เกลี้ยงเกลาราวกับผิวของหญิงสาว ลำคอยาวระหงส์ โครงหน้าเรียวเล็กรวมถึงเครื่องประดับบนหน้าที่ฉ่ำแดงขึ้นมาอย่างน่าหลงใหล ดวงตาของเขาเป็นส่วนที่ใกล้เคียงกับผู้หญิงมากที่สุด ทุกอย่างมันมองดูงดงาม ราวกับร่างกายนี้มันไม่ใช่ของเขาเอง

“ ผะ ผม ไม่ ... ”

“ ไม่อะไร ? ขอบคุณฉันซะสิ เพราะฉัน นายถึงเป็นแบบนี้ ”

รั้งริมฝีปากบางเข้ามารับจุมพิตร้อนระอุของตนอย่างไม่อาจหักห้ามจิตใจได้อีกต่อไป กระชับ ดูดดึง รวมถึงขบกัดลงไปอย่างไม่สนใจกับความเจ็บปวดที่อีกคนจะได้รับ ได้ยินเสียงร้องอื้ออึงที่คนรักส่งมันออกมาทุกครั้งที่เขาลงมือลูบไล้ลงไปทุกสัดส่วนที่อ่อนยวบยาบนี้ ราวกับผลไม้ที่กำลังสุกงอมอย่างเต็มที่ เริ่มมีกลิ่นหอมหวานโชยออกมาเป็นสัญญาณเชื้อเชิญความปรารถนาอันรุนแรงนี้

“ อ๊ะ ฮยอง จะทำอะไรหน่ะ !”

เสียงหวานร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ ร่างทั้งร่างที่ลอยหวือขึ้นมาจากพื้นโดยที่คนตัวสูงกว่ายังไม่ทันได้บอกกล่าวอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย ยึดคอเสื้อของคนรักมากำไว้แน่นด้วยความหวาดกลัวจะคลายมันออกช้า ๆ เมื่อแผ่นหลังของตนสัมผัสถึงฟูกที่นอนนุ่มนิ่ม จดจ้องมองไปยังร่างกายสูงโปร่งของคนรักที่เริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ของตนเองอย่างไม่นึกอาย แผ่นอกตึงหนามันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเขินอายเหมือนแต่ก่อนเมื่อเทียบกับร่างกายบางส่วนที่โป่งนูนขึ้นมาอย่างเต็มที่ ผ่านผ้าเนื้อบางที่ร่างสูงสลัดมันออกจากร่างกายเช่นกัน ใบหน้าขาวสวยเบือนหนีตามสัญชาตญาณเมื่อชายหนุ่มผู้นั้นสาวเท้าเข้ามาหาตนอย่างเชื่องช้า

 “ ยูตะ  ”

เสียงเรียกบางเบาหากแต่หนักแน่นเหลือเกินในความคิดของผู้รับฟัง เรียวขาสวยหดเกร็งตามสัญชาตญาณ เมื่อถูกมือหนาเคล้นคลึงไปมาอย่างมันส์มือ ใบหน้าที่เคยแดงฉาดกลับขาวซีดเมื่อเรียวขาท่อนเล็กถูกแยกออกจากกันพร้อมกับร่างกายสูงใหญ่ที่ทาบทับลงมาแทบจะทันที

“ อ๊ะ ! ฮันซล มะ มัน เสียวนะ ”

เสียงร้องที่ส่งออกมาด้วยด้วยความสัตย์จริงเรียกรอยยิ้มร้ายขึ้นมาจากริมฝีปากหยักหนาที่กำลังคลอคลึงอยู่กับเม็ดทับทิมสีสวยสด กดทับส่วนกลางลำตัวให้เสียดสีกันมากยิ่งขึ้นอย่างนึกมั่นเขี้ยวก่อนความรู้สึกสึกฉ่ำแฉะตรงส่วนปลายจะให้คนตัวสูงจำต้องหยุดการกระทำทั้งหมดลงทัน

“ ยะ หยุดทำไม ”

ส่งเสียงเสียงออกมาอย่างนึกสงสัยก่อนที่ดวงตากลมโตจะเบิกโผลงขึ้นมาทันทีที่รู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่ถูกสอดใส่เข้าไปด้านใน ท่อนแขนเรียวเล็กเผลอตวัดขึ้นรัดลำคอแกร่งของคนรักเอาไว้แน่น เผยอริมฝีปากขึ้นรับจุมพิตดูดดื่มของคนใจร้ายอย่างเต็มใจ แม้จะรู้สึกถึงความคับแน่นทุกครั้งที่ถูกเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปหากแต่ความสุขสมที่รับได้รับมันกลับทำให้ความเจ็บปวดนั้นอยู่ในระดับที่พอดีจนตัวเขาไม่ต้องทนรับกับความเจ็บปวดมากจนเกินไป ดวงตากลมโตค่อย ๆ ปรอยปรือลงช้า ๆ เมื่อทุกสิ่งอย่างมันเริ่มเข้าที่เข้าทางจนส่วนกลางลำตัวเริ่มแข็งขืนขึ้นมาจนเริ่มรู้สึกอัดอัด แต่แค่นี้มันยังไม่เพียงพอ ...

นิ้วมือมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ..  

“ อ๊ะ ฮันซล !! ”

ราวกับคนด้านบนมีทักษะการอ่านใจคนได้อย่างดีเยี่ยม นิ้วทั้งสามถูกกระชากออกไปพร้อมกันก่อนถูกแทนที่ด้วยบางสิ่งบางอย่างที่แข็งขืนและมีขนาดใหญ่ยิ่งกว่านั้น เรียวขาสวยเผลออ้าออกกว้างขึ้นตามสัญชาตญาณ แผ่นอกสีช้ำกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะตามแรงกระแทกที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ  ดวงตากลมโตปิดสนิทเข้ากันแน่นเช่นเดียวกับริมฝีปากบวมช้ำที่ขบกัดเข้าหากันแน่นจนแทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาเลย ในขณะที่ลำตัวเพรียวบางกำลังบิดเร้าอย่างรุนแรงภายใต้ร่างกายของเขา ราวกับหญิงสาวที่กำลังรู้สึกระสันอย่างรุนแรง ...

แบบนี้มันไม่ใช่สิ่งที่ลูกผู้ชายตัวจริงเขาทำกันไม่ใช่หรือไง ?

“ ยูตะ ... ”

เอ่ยเรียกคนคนตัวเล็กพร้อมกับจังหวะที่ค่อย ๆ ผ่อนลงเล็กน้อย มองเห็นดวงตากลมโตที่เปิดขึ้นอย่างเชื่องช้า ในหยดน้ำตาที่ฉ่ำวาวไปรอบดวงตาเขายังเห็นความรู้สึกสุขสมฉายอยู่ในนั้น

“ ร้องออกมาหน่อยสิ ”

“ ตะ แต่ ฮยอง ”

ที่นี่ไม่ได้มีแค่เขาเพียงสองคน ...

บางทีเด็กพวกนั้นอาจจะนอนหลับกันอยู่ถัดไป

หรือไม่อาจจะมายืนออกันอยู่หน้าห้องของพวกเขาก็เป็นได้

“ เร็วสิ ร้องแบบที่นายชอบร้อง ”

“…………..”

“ เสียงของผู้หญิง ”

“อ๊าาา ~ !!! ”

เสียงหวานกรีดร้องขึ้นมาตกใจเมื่อจู่ ๆ จังหวะที่เคยเนิบนาบกลับถูกใครบางคนเพิ่มขึ้นมาจนกลายเป็นการกระแทก ไร้ซึ่งความเขินอายร่างบางสะดุ้งตัวขึ้นไปกอดรัดไหล่หนาที่ขยับเขยื้อนไปมาอยู่เบื้องหน้าอย่างต้องการหาที่พึ่งพิง เรียวขาเล็กตวัดเข้าโอบสะโพกสอบที่กำลังทำการปรนเปรอความต้องการให้กับร่างกายตนเองอย่างลุ่มหลง เสียงหวานหวีดร้องขึ้นมาเป็นระยะมันแหลมเล็กคล้ายคลึงกับหญิงสาวที่กำลังใกล้ถึงจุดกระสัน ปฏิกิริยาทุกสิ่งอย่างที่ตอบกลับมามันดูน่าพึงใจเสียจนเขาเก็บกั้นรอยยิ้มได้อีกต่อไป

“ ผู้ชายหน่ะเขาไม่ชอบที่จะโดนทำแบบนี้กันหรอกนะ  ”

“ ผะ ผมชอบ ”

“ หืม ? “

แกล้งขมวดเส้นคิ้วเรียวเข้าหากันอย่างคนนึกสงสัยในขณะที่ท่อนล่างยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไปได้อย่างดีเยี่ยม มองเห็นดวงตากลมโตที่จดจ้องสายตาเว้าวอนที่ยังตนพร้อมกับริมฝีปากบางฉาบที่พร่ำพูดอะไรบางอย่างออกมา ก้มหน้าลงแนบชิดกับริมฝีปากบางเพื่อที่เขาจะได้ยลยินคำพูดคำนั้นได้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น

“ ชะ ชอบ ที่เป็นผู้หญิง ”

“………”

“ ผู้หญิงของฮันซน อ๊าาา !!! ”

ร่างเล็กสะดุ้งขึ้นมาสุดตัว เมื่อปฏิกิริยาที่คนตรงหน้าตอบกลับมามันรุนแรงเสียจนเขาผวา เผลอยืนมือออกไปผลักไสอกแกร่งให้ห่างออกไปจากตัวก่อนถูกรวบเอาไว้เพียงแค่มือเพียงข้างเดียว จ้องมองใบหน้าแดงซ่านที่ค่อย ๆ โน้มลงมาแนบชิดกับใบหูของตัวเองอย่างเชื่องช้า รู้สึกเจ็บแสบทุกครั้งที่สิ่งรู้สึกถึงกระแทกที่ส่งขึ้นมาจากล่าง ความรุนแรงที่มีแต่เพิ่มมากขึ้นเริ่มทำให้ความรู้สึกแปลกประหลาดตีแทรกเข้ามาในความรู้สึกอีกครั้ง

“ ฮะ ฮยอง แรง แรงอีก ”

“ หืม ? แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ ?”

แกล้งหยอกคนที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ด้านล่าง บนริมฝีปากบางเล็กเผยรอยยิ้มอ่อน ๆ ที่ประกาศบอกถึงความสุขสมที่คนรักได้รับจากเขา เสียงร้องเรียกถูกส่งออกมาอย่างเป็นจังหวะ ยิ่งทำให้คนตัวใหญ่กว่ารู้ถึงความเป็นต่อมากยิ่งขึ้น

“ ฉันทำให้นายทุกอย่าง แต่ขอให้นายสัญญาว่าจะเป็นของฉัน ... ”

“…………..”

“ ผู้หญิงของฉัน เพียงคนเดียว ... ”

นากาโมโตะ ยูตะ

End

ฝาก  #ซังนัมจายูตะ ด้วยนะคะ \(_ _)/