[SF] Make up sex : hansol X yuta :

เนื้อเรื่อง

CR.SQW

                         

 song :: Make up sex - somo

 


#makeupsex

(Let's start it, start it)  Let's start it up  ~
Another shot at love  (Let’s start it, start it) ~
Can't get enough      (Let’s start it, start it) ~

เสียงเพลงที่บรรเลงคลอคลึงอยู่ตามเส้นทางเบื้องหน้าเป็นเหมือนเข็มทิศนำทางให้เรียวขาสวยก้าวเดินไปยังจุดหมายที่ตนปราถนา  ท่ามกลางแสงสีดำของยามราตรีที่เงียบสงัดมีเพียงเสื้อโค้ชสีเทาหม่นเท่านั้นที่เขาใช้มันเป็นเพื่อนร่วมเดินทาง ใบหน้าขาวสวยขึ้นสีแดงช้ำอันเกิดจากการกัดกร่อนของละอองหิมะบริสุทธิ์ด้านนอก ริมฝีปากอวบอิ่มซีดเซียว ดวงตากลมโตฉายแววเหนื่อยล้าจากการทำงานอย่างหนัก นาฬิกาข้อมือบ่งบอกเวลาเที่ยงคืนตรง

ห้องพักเบื้องหน้าที่ด้านในควรประกอบไปด้วยเตียงนุ่ม ผ้าห่มผืนหนา รวมถึงหมอนหนุนใบใหญ่ที่เป็นของเขา  แต่ในเวลานี้ทุกอย่างมันกลับแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง สอดส่องดวงตากลมโตเข้าไปในห้องนอนขนาดกลางผ่านรอยแยกของประตูที่ถูกแง้มออกเหมือนตั้งใจ ไล้สายตาไปตามร่างกายที่ตึงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ เปล่งประกายจากหยาดเหงื่อที่พร่าพรายอยู่บนผิวเนื้อท่อนบนเปลือยเปล่า

'Cause
Girl I'm hungover
Let's just start over
Gotta be more to
Love than this

บทเพลงเนื้อหาวาบหวิวไม่อาจจะทำให้ร่างบางรู้สึกสั่นสะท้านเมื่อเทียบกับรูปปั้นปูนชั้นดีที่กำลังเคลื่อนไหวไปตามเสียงเพลงเบื้องหน้า ถึงไม่มีแสงไฟถูกสาดขึ้นเพื่อป่าวประกาศความงดงามที่น่าหลงใหลนี้แต่ นากาโมโตะ ยูตะ ก็รับรู้เสน่ห์อันเหลือล้นของจี ฮันซล ดี

เสน่ห์ที่ทำให้เขาหลงลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง

มันมีอานุภาพทำลายล้างอย่างสูงส่ง ….

ที่ทำได้แม้กระทั่งบังคับริมฝีปากของเขาให้พร่ำพูดเพียงแต่ชื่อของ ชายหนุ่มผู้นี้

We can just
Work it out
Up and down
Sweat it out
Make up sex
 

เสียงเพลงยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อดูชายหนุ่มอีกคนยังคงไม่รับรู้ถึงการมาเยือนของเขา จะเป็นไรไปถ้าเขานึกอยากจะดื่มด่ำความรู้สึกกับร่างกายของชายผู้นี้อีกซักหน่อย ...

ริมฝีปากฉาบบางแย้มยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยราวกับเด็กน้อยที่กำลังซุกซน สอดส่องดวงตาสุกปลั่งไปยังร่างกายมันพราวของชายหนุ่มคนรักที่กำลังวาดลวดลายเนิบนาบหากแต่แข็งแกร่งในอารมณ์ของผู้ชมอย่างน่าพิศวง ท่อนเอวสอบไปขยับโยกไปมาให้ความรู้สึกของความเป็นชายมากกว่าเสน่ห์ของหญิงสาว ถึงแม้ทรวดทรงทุกอย่างมันมองดูแพรวพราวและกระชับอย่างเป็นสัดส่วน แต่นี้ไม่ใช่หรือคือเสน่ห์ที่ยากจะหาใครเทียมเทียบของจี ฮันซล ชายหนุ่มที่มองดูคล้ายคลึงกับผู้หญิง หากแต่จิตใจและร่างกายการภายในกลับเต็มเปื่ยมไปด้วยสิ่งที่ทำให้พวกผู้หญิงพวกนั้นร้องไห้ออกมา

ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเขาเองก็เช่นกัน 

เสียงเพลงถูกเพิ่มวอลลุ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ร่างบางไม่อาจจะทราบได้ มันอาจจะเป็นเพราะหลงใหลในร่างกายนั้นนานเกินไปจนไม่สังเกตเห็นไลน์ที่เปลื่ยนไปของชายหนุ่มด้านหน้า บทเพลงที่เชื่องช้าตามเดิมหากดูดิบเถื่อนเมื่อเสียงของมันดังกังวาลขึ้น ร่างกายที่เคยเคลื่อนไหวไปมาอย่างเชื่องช้ากลับถูกเจ้าของของมันเหวี่ยงสะบัดไปมาอย่างไม่กลัวเหน็ดเหนื่อย ท่าเต้นรุกเร้าและรุนแรงจู่ ๆ คนรักของเขาก็สรรสร้างมันขึ้นมาเพียงแค่ชั่วพริบตา ใบหน้าสวยงามที่แย้มยิ้มหากแววตากลับกดนิ่งอยู่กับจิตวิญญาณของตน ถึงมันจะภาพที่ดูงดงามไม่ต่างจากงานศิลปะชั้นสูง

แต่เขาก็ไม่อาจจะอดกลั้นความหวาดกลัวที่ตีตื้นขึ้นมาในจิตใจได้ ...

กึก !!

“ มาถึงนานแล้วไม่ใช่เหรอ จะไปไหนซะหล่ะ ”

 แสงไฟที่ฉายวาบขึ้นมาเรียกแผ่นหลังบางให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ นึกสับสนตนเองที่นึกอยากจะวิ่งหนีชายผู้นี้ทั้งที่ตัวเองเป็นคนละทิ้งเวลาพักผ่อน และหลบหนีสมาชิกในวงออกมาเพื่อมามาเจอกับ จี ฮันซล  ที่ในวันนี้ดูแปลกไป ...

ดวงตาคมดุดัน ราวกับกำลังโกรธแค้นอะไรบางอย่าง

ใบหน้าสวยงามราวกับหญิงสาวในวันนี้กลับดูเปื่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกแข็งกร้าวอย่างบุรุษ

สิ่งที่เขามองเห็นผ่านทางแสงไฟที่ส่องลอดเข้ามาในบานหน้าต่าง ...

มันอาจจะเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาต้องหายออกไปจากที่แห่งนี้ !

“ เข้ามานี่ก่อนสิ ”

หลังบางถูกพลิกให้หันกลับมา กลิ่นเหงื่อฉุนหากถูกปิดทับด้วยกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ คือสิ่งแรกที่ร่างบางรู้สึกถึงมันได้ ไม่อยากเงยขึ้นไปสบตากับคนตรงหน้าเพียงเพราะท่อนบนที่เปลือยเปล่าฉ่ำชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อมันกำลังชักนำความรู้สึกแปลกประหลาดมาสู่ร่างกายบอบบางนี้ ...

“ วันนี้มาช้างั้นเหรอ ? ”

น้ำเสียงนิ่งเรียบที่ส่งออกมาให้ความรู้สึกไม่คุ้นกับร่างบางแม้แต่น้อย ความรู้สึกแปลกใจคือสิ่งที่ร่างบางไม่สามารถมองข้ามผ่านมันได้

“ มันดึกแล้ว ผมก็เลยต้องเดินมาหน่ะครับ ”        

อธิบายออกไปให้คนตรงหน้าได้ฟังก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร่างกายสูงโปร่งที่กำลังก้มลงมองตนด้วยความรู้สึกที่ตัวเขาเองก็ไม่อาจอธิบายมันออกมาได้

“ นึกว่ามัวยุ่งอยู่กับใครซะอีก ”

“ ฮยอง จะหาเรื่องกันหรือไง ”

ร่างบางโผล่งออกไปอย่างลืมตัว ชักนึกโมโหกับคนตรงหน้าที่ยังคงไม่รับรู้ถึงความรู้สึกของเขาในตอนนี้  จะไม่รู้เลยเหรอว่าตัวเองมีความสำคัญแค่ไหน ...

การโดนหิมะกัดไม่ใช่เรื่องตลก และถ้าถูกเมมเบอร์หรือเมเนเจอร์จับได้ขึ้นมาเขาก็คงหัวเราะไม่ออกเช่นกัน

“ ดูเข้ากันได้ดีกับพวกนั้นหนิ ไม่มีฉันนายคงจะอยู่ได้แล้วสินะ”

รอยยิ้มที่แสดงถึงความยินดีเป็นเหมือนมีดแหลมที่กรีดแทงหัวใจดวงน้อยอย่างไร้ซึ่งความปราณี มองเห็นหน้าจอโน๊ตบุ๊คปรากฏรูปความสนิทสนมระหว่างตัวเขากับสมาชิกคนอื่น ๆ ....

ที่ดูเหมือนคนตัวสูงจะค้นหาและจัดเก็บมันเป็นอัลบั้มอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเชียวหล่ะ

“ ผมไม่คิดว่าฮยองจะว่างขนาดนี้ ”

“ ถ้าเป็นเรื่องของนาย นายก็รู้ดีว่ามันสำคัญแค่ไหน ”

จ้องมองแววตาแข็งกร้าวที่ส่งทอดมาให้อย่างไม่คุ้นเคย นี่ใช่ไหมกับการลุกขึ้นทำอะไรแปลก ๆ แบบนี้ตอนเที่ยงคืน เพื่อระบายความเครียดกับเรื่องของเขางั้นเหรอ ? ดีใจ ... ?

กับความจริงที่ว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยไว้ใจเขาเลยงั้นเหรอ ?

“ ฮยองให้ความสำคัญกับคนอื่น โดยการนั่งจ้องจับผิดกันแบบนี้เหรอ ”

“ เพราะนายเป็นของฉัน ”

“ ที่ฮยองเอาแต่ยัดเยียดให้แต่คนอื่น ”

ดวงตาคู่สวยแข็งกร้าวขึ้นมาอย่างไม่นึกหวาดกลัว จดจ้องดวงตากลมโตไปยังใบหน้าแดงฉาดของคนรักที่คงจะเต็มเปื่ยมไปด้วยความแค้นเคืองเช่นเดียวกับเขา แผ่นหลังบางพลิกกลับไปยังบานประตูอีกครั้ง

เพล้งง  !!

เสียงแจกันที่หล่นลงกระทบพื้นกระเบื้องราคาแพงเป็นสิ่งที่ทำให้เรียวเท้าก็แน่นิ่งอยู่กับที่  ไม่บ่อยครั้งที่คนรักของเขาจะมีอารมณ์ที่รุนแรงถึงเพียงนี้ ....

ไม่สิ จี ฮันซล ไม่เคย ...

ผู้ชายคนนี้ไม่เคยแสดงกริยาหยาบช้าแบบนี้ให้เขาได้เห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว

“ หนึ่งก้าวเท่ากับเราเลิกกัน ”

เสียงทุ้มหนักที่ส่งออกมาจากด้านหลังเหมือนมือหนาที่ฉุดรั้งร่างบางให้หันกลับไปเผชิญหน้ากับคนรักอีกครั้ง  คำพูดเห็นแก่ตัวของคนรัก คำดูถูกที่เอ่ยออกมาจากปากของคนเป็นพี่  ใบหน้างดงามที่ปรากฏภาพน่าหวาดกลัว ...

ความจริงที่หลบซ่อนอยู่ภายในของจี ฮันซล ที่ใครก็ไม่อาจจินตนาการถึงมันได้ ...

“ ฮยอง พูดอะไรออกมาหน่ะ ?”

เสียงหวานเอ่ยออกไปอย่างบางเบาราวกับสายลมที่พัดผ่านอยู่ด้านนอก มองเห็นคนตัวสูงที่กำลังก้าวช้า ๆ เข้ามาหาตน ลำตัวบางถอยร่นไปด้านหลังโดยสัญชาตญาณ แนบริมฝีปากหยักหนาลงกับกลีบหูขาวสะอาดก่อนจะเอ่ยพูดถ้อยคำที่ทำให้คนได้ฟังรู้สึกราวกับร่างกายถูกฉีกแยกออกจากกันเป็นชิ้น ๆ

“นายมันก็แค่ผู้ชายร่าน ๆ คนนึง ซึ่งถ้าไม่ใช่ฉัน ก็เป็นใครก็ได้  ”

“ ฮันซล ! นายบ้าไปแล้วหรือไง’

ออกแรงผลักคนตรงหน้าออกไปให้ไกลตัว ดวงตากลมสวยเต็มตื้นไปด้วยหยดน้ำตา ความรู้สึกของเขากำลังหวาดกลัว

“ หรือมันไม่จริง ”

เพี๊ยะ !!

“ หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ”

ฟาดฝ่ามือบางไปบนใบหน้างดงามเบื้องหน้าอย่างไม่กลัวว่ามันจะบอบช้ำ  มองตามเรียวมือหนาที่คว้าข้อมือของเขาไปกำไว้แน่น ก่อนจะได้ทักท้วงหรือออกแรงขัดขืนใด ๆ ลำตัวเรียวบางก็ถูกโยนลงบนเตียงนุ่มที่มันจะดูบางเบาซักเท่าไหร่มันก็ทำให้เขารู้สึกจุกอยู่ดี ร่างเล็กขดตัวเข้ากันโดยอัตโนมัติ

“ ฮะ ฮยอง จะทำอะไร ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ! ”

ยื่นมืออกไปปัดป้องสัมผัสหยาบโลนที่ตัวเองไม่คุ้นเคย ใบหน้าขาวสวยซีดเซียวขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกของเขาก็จริง ...

แต่ตอนนี้เขายังไม่ต้องการ และคนตรงหน้าก็กำลังทำเหมือนจะข่มขืนเขา !

“ อ๊ะ ! ฮยอง ผมเจ็บนะ ”

แผ่นอกบางถูกยกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดจากการขบกัดของฟันคม ทั้ง ๆ ที่กระดุมถูกปลดไปได้แค่สามเม็ดแต่คนด้านบนกลับทำเหมือนกำลังจะสอดใส่เข้ามาในร่างกายของเขา ทนไม่ได้แน่ ๆ เขาไม่มีทางทนได้แน่ ๆ !

“ ฮ ฮยองไม่เอา ปล่อยนะ ! ผมไม่อยาก ”

ผลักไสใบหน้าหล่อคมที่กำลังซุกไร้เข้าไปในเสื้อเชิ้ตที่ยังไม่ถูกปลดเปลื้องออกไปอย่างหื่นกระหาย ได้ยินถึงเสียงลมหายใจส่งออกมาอย่างรุนแรงพลันทำร่างกายช่วงล่างรู้สึกขดเกร็งขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ มองตามมือหนาที่เลื่อนไล้ลงไปยังกางเกงแสลคตัวเล็กที่ภายในปรากฏแกนกายเล็กที่เริ่มขึ้นเป็นรูปร่างอย่างชัดเจน

“ ฮยอง ยะ อย่านะ ผมบอกว่าอย่าไง อ๊ะ !! ”

กดปิดริมฝีปากที่เอาแต่ทักท้วงทั้งที่อารมณ์ของเจ้าตัวกลับเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน ส่งทอดรสจูบที่เผ็ดร้อนตามอารมณ์ที่ครุกกรุ่นอยู่ภายใน บดเบียด ดูดดึง ก่อนจะถอนมันออกมาทำแบบเดียวกับซอกคอหอมกรุ่น และแผ่นอกบางที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเป็นจังวะ

“ รู้ไหมยูตะ ว่าทุกครั้งที่ฉันทำแบบนี้กับนาย ... ”                  

ผละริมฝีปากออกมาจากยอดอกที่ขึ้นสีแดงก่ำด้วยสัมผัสที่รุนแรงและเน้นหนักไปทุกส่วนเรียกเสียงน่าอายให้ปรากฏออกมาจากริมฝีปากหยักหนา เงยใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมองราชสีห์ที่ตัวโคร่งที่กลายร่างเป็นแมวน้อยที่กำลังบดเบียดร่างกายอย่างออดอ้อนเขาอยู่ตอนนี้

ใบหน้าขาวสวยสุกเปล่งราวกับผลแอปเปิ้ลสมบูรณ์

ริมฝีปากอิ่มเอิบฉ่ำวาวด้วยหยาดน้ำที่ไหลเปรอะเปื้อนไปถึงปลายคาง

ดวงตากลมโตฉายแววเว้าวอนหากแต่เรียวมือเล็กกลับปัดป้องสัมผัสของเขาอยู่ไม่สร่าง

“ ฉันเอาแต่รู้สึกว่าอยากให้นายท้อง ... ”

เลื่อนไล้เรียวมือสวยไปตามหว่างขาเล็กที่กำลังบดเบียดไปมาด้วยความเสียวซ่าน ออกแรงดึงรั้งอาภรณ์เนื้อบางทั้งสองชิ้นให้หลุดออกแล้วโยนออกไปให้ไกลจากสายตา สบมองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่ด้านบนยังคงถูกปิดด้วยเสื้อเชิ้ตตัวบางหมิ่นเหม่อย่างเร้าอารมณ์ ลูบไล้ใบหน้าสวยสดที่เบือนหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความรู้สึกที่คงโกรธแค้นเขาไม่เบา

“ ลูกของเรา ที่มีนายเป็นแม่ ... ”

“ ………….. ”

“ ความหวาดกลัวที่จะถูกนายตีจากของฉัน มันจะได้ลดลงไปบ้าง ”

เลือนมือลงไปเค้นคลึงแกนกายเล็กจนขึ้นสีแดงฉ่ำ จ้องมองใบหน้าขาวสวยที่เผลอซี๊ดปากขึ้นมาด้วยเสียวซ่าน พรหมจูบไปทั่วใบหน้าที่กำลังขึ้นสีแดงก่ำอย่างน่าหลงใหล เรียวขาสวยถูกแยกออกจากกันช้า ๆ พร้อมกับเจ้าของร่างกายยั่วยวนตรงหน้าที่หันมามองเขาอย่างตกใจ

“ ฮะ ฮันซล ข้างนอก ก็พอ ”

ดวงตากลมโตฉายแววตระหนกอย่างน่าสงสาร ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก นิ้วเรียวยาวเริ่มคลืบคลานไปยังพื้นที่ต้องห้ามของเขา นิ้วแรกที่ถูกชำแรกเข้าไปไม่อาจจะทำให้ร่างบางรู้สึกคุ้นชินกับมันได้ ลำตัวบางเล็กยกขึ้นสูงก่อนจะสั่นพร่าเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวด

“ฮะ ฮยอง มะ ไม่เอานะ อ๊ะ !”

คำห้ามปรามของเขาในตอนนี้มันกลับเป็นเหมือนคำเรียกร้องในความคิดของร่างสูง นิ้วที่สามสอดใส่เข้าไปทั้งที่ร่างกายของเขายังไม่ทันได้คุ้นชินกับสองนิ้วที่ถูกใส่เข้าไปก่อนหน้านี้  หยดน้ำเล็ก ๆ ไหลลงมาคลอเหนี่ยวอยู่หางตาพยายามปรับลมหายใจให้เป็นจังวะเดียวกับนิ้วทั้งสามที่ถูกดันเข้าออกอยู่ในช่องทางด้านล่าง

ความคับแน่นที่เขารู้สึกผ่านทางนิ้วมือมันทำให้ความเป็นชายที่ซุกซ่อนอยู่ในภายในเจ็บปวดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

“ฮะ ฮยอง ช้า ๆ เจ็บ ”

ลดมือลงไปดังรั้งนิ้วมือที่ขยับเข้าออกอย่างรุนแรงตามอารมณ์ของคนด้านบน ใบหน้าแดงฉาดแปดเปื้อนไปด้วยหยดน้ำที่เปียกชื้นไปถึงเส้นผม ลำตัวบางเล็กบิดเร้าไปมาอย่างเย้ายวน น้ำเสียงที่เคยฟังดูทุ่มนุ่มอย่างบุรุษเวลานี้มันกลีบฟังดูแหลมเล็กราวกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาว เหมือนกับผลไม้ที่กำลังสุกหง่อมอย่างเต็มที่ เขาต้องการที่จะหยิบมันเข้าปากเต็มทีแล้ว

“ อะ อ๊ะ ฮะ ฮยอง อย่าพึ่ง !”

เสียงหวานหวีดร้องขึ้นมาอย่างลืมตัวเมื่อจู่ ๆ นิ้วทั้งสามถูกกระชากออกไปกลับถูกแทนที่ด้วยบางสิ่งบางอย่างที่มีขนาดใหญ่และแข็งขืนยิ่งกว่านั้นหลายเท่าตัว หยดน้ำตามากมายร่วงรินลงมาจากความเจ็บปวดที่ไม่เคยเจอะเจอที่ไหนมาก่อน

เล้าโลมแค่นั้นแล้วใส่เข้ามา ผู้ชายคนนี้ตั้งใจจะฆ่าเขาหรือยังไง !

“ ยูตะ ! โคตรแน่นเลยวะ ”

ถ้อยคำสบถหยาบคายถูกส่งออกมาจากริมฝีปากหยักหนาทันทีที่แกนกายทั้งหมดถูกดันเข้าไปภายในร่างกายของเขา รู้สึกถึงหยาดน้ำที่ไหลทวนออกมา กลิ่นสาบของคาวเลือดที่คละคลุ้งไปบริเวณไม่อาจจะทำให้ร่างบางอดกลั้นความหวาดของตัวเองได้อีกต่อไป

“ ฮะ ฮยอง ยะ อย่าขยับ เลือด”

ร่างบางเอ่ยออกมาอย่างสั่น ๆ ความรู้สึกคับแน่นยังคงชัดเจนอยู่ตรงบริเวณนั้น ความเจ็บปวดที่มีมันก็ชัดเจนขึ้นจากบริเวณเดียวกัน

“ อ๊ะ ! ฮยอง ยะ อย่าไง ผมเจ็บนะ !”

กรีดร้องออกมาจากตกใจเมื่อจู่ ๆ คนด้านบนกลับแสดงท่าทีที่ดูตรงกันข้ามกันอย่างชัดเจนในสิ่งที่เขาร้องขอ สองแขนเล็กผวาขึ้นกอดคอคนด้านบนที่กำลังขึ้นควบร่างกายของตนอย่างไร้ซึ่งสติ ดวงตากลมโตปิดสนิทเข้าหากัน ดื่มด่ำกับความเจ็บปวดระคนเสียวซ่านอย่างที่เขาไม่เคยได้สัมผัสที่ไหนมาก่อน  แผ่นอกบางถูกยึดขึ้นมาระดมจูบอย่างรักใคร่ส่งผลให้เรียวขาเล็กเผลออ้าออกกว้างมากยิ่งขึ้น

ไร้ซึ่งสัมผัสนุ่มนวลชวนลุ่มหลง

รุกเร้า รุนแรง และเสียดกระแทกเท่านั้นที่คนตรงหน้ามอบมันมาให้เขา

“ คนดีของพี่ มีความสุขไหมครับ ”

น้ำเสียงอ่อนหวานหากแต่การกระทำกลับมองดูตรงกันข้ามกันอดย่างสิ้นเชิง  สะโพกสอบกดยึดเข้าไปด้านในราวกับอยากจะสลักร่างกายตนเอาไว้ในส่วนในสุดของร่างนี้ มองเห็นคนตัวเล็กที่กำลังลุ่มหลงกับรสเซ็กส์แปลกใหม่ที่เขาเป็นคนค้นคิดและหยิบยื่นมันไปให้ ริมฝีปากหยักหนากระตุกยิ้มขึ้นมาพึงใจ

“ ผะ ผมมีความสุข อ๊ะ ! ฮยอง แรงอีก”

เสียงหวานออกคำสั่งพร้อมกับสะโพกกลมมนที่หมุนควงไปมาอย่างเอาแต่ใจ หลงลืมไปซึ่งทุกอย่าง ความเจ็บปวดทั้งหมดได้รับการแทนที่จากความสุขสมที่มันมีความเสียจนจะล้นทะลักออกมา ริมฝีปากฉาบบางที่พร่ำพ้อออกมาไม่เป็นคำแต่มันกลับฟังดูไพเราะเหลือเกินสำหรับ จี ฮันซล

แล้วเหมือนคนตัวเล็กก็รู้ตัวว่าเสน่ห์ต้องห้ามที่ตนเองเป็นเจ้าของนี้มันสามารถทำให้คนรักของเขาปรนเปรอความปราถนาในทุกสิ่งอย่างที่เขาต้องการได้ ...

จนไปถึงเช้า ...

ติ๊ด ~ ติ๊ด~ ติ๊ด~

ดวงตากลมโตปรอยปรือขึ้นมาช้า ๆ เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังแว่วเข้ามาในหู ไม่หลงลืมว่าร่างกายตนเองบอบช้ำเท่าไหร่จากรสเซ็กส์ที่พึ่งจืดจางไปไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เหลือบตามองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ดวงตาเรียวสวยทั้งสองปิดสนิทเข้าหาเผยสเน่ห์ของชายหนุ่มที่น่าหลงไหล รู้สึกถึงลมหายหายใจที่ส่งเข้า-ออกอย่างเป็นจังหวะ จี ฮันซล ยังคงจมดิ่งอยู่ในห้วงแห่งนิทรา ....

ไม่หลงเหลือเคล้าของชายหนุ่มไร้เหตุผลคนนั้น ....

พูดถึงเรื่องไร้เหตุผล ถ้าคนตัวสูงตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่เขาคงต้องคิดบัญชีรวมถึงถามไถ่ถึงพฤติกรรมแปลก ๆ นั่นด้วย !

ลำตัวเพรียวบางทำท่าจะยันขึ้นหากแต่ดวงตากลมโตกลับเผลอสบเข้ากับแผ่นกระดาษแผ่นเล็กที่วางหมิ่นเหม่อยู่บนบนหัวเตียง เอื้อมมือไปหยิบมันลงมาก่อนจะใช้ดวงตาที่บอบช้ำจากการผลิตน้ำตาออกมามากมายจดจ้องลงไป

     16/08/10 – makeup sex  X

     16/08/11 – slow motion

     16/08/12 – hide a freak

     16/08/12 – I know you

                           *with yuta     

“ ย่าห์ !!!!! จี ฮันซล ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้คนบ้าาาา !!!!! ”

end