คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ===== Chapter 7 : รักกัน? =====
ตอนที่ 7 : รักกัน?
วันรุ่งขึ้น
ชางมินตื่นขึ้นมาก็เกิดอาการเมาค้าง ปวดหัวจนลุกไม่ขึ้น
มองดูคนข้างๆ ถึงกับตกใจอ้าปากค้าง
“เฮ้ย!! มินๆ? อ..อย่าบอกนะ …??”
อีกฝ่ายค่อยลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโหวกเหวกจากคนข้างกาย
“ช..ชางมินเองหรอ?”
“เฮ้ย! อย่าพึ่งนอนไอ้เด็กตัวแสบ!! ตื่นขึ้นมาอธิบายเลยนะ!!”
“ยังต้องอธิบายอีกหรอ!”
ร่างสูงนิ่งไป จนอีกฝ่ายรู้สึกเกร็ง
"บ้าไปแล้วแน่ๆ! ยังไงเราก็รักกันไม่ได้! แล้วจะมีอะไรกันได้ยังไง!!?"
"แ..แต่ผม..."
"พอเถอะ .. เรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้ว ถือซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน"
ทั้งคู่เงียบไปจนชางมินไล่ร่างเล็กให้ไปอาบน้ำ
มินๆพยายามจะลุกแต่ก็ลุกไม่ขึ้น
จนร่างสูงต้องเดินเข้ามาช่วยประคอง
‘แล้วทุกคำพูดที่บอกออกไปเมื่อคืนละฮะ?’
‘เป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นหรือ?’
.
.
.
“วันนี้ก็ไม่ต้องไปเรียนละกันนอนพักซะ พ่อจะออกไปข้างนอก”
“……….”
.
.
และทุกอย่างก็ดูเปลี่ยนไปหลังจากวันนั้น
“เลิกเรียนก็รีบเข้าบ้านละ พ่อซื้อรถให้แล้วอย่าเถลไถลที่ไหน คืนนี้พ่อมีธุระ”
.
‘สอบแล้วนี่ใช่ไหม ตั้งใจล่ะ พ่อคงไม่อยู่บ้านสักสามวัน’
.
“วันนี้กลับบ้านเร็วๆล่ะ มีงานด่วนเข้ามา ดึกๆอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม?”
.
.
ไม่ว่างไม่ว่างและไม่ว่าง!!!!
‘นี่กะจะหลบหน้าผมไปถึงเมื่อไหร่กัน!!!?’
"ชางมิน!! จะไปไหน!!?"
ผมตะโกนเรียกเค้าทันทีที่ร่างสูงทำท่าจะเดินออกจากห้องไป
"ทำงาน.."
"โกหก!!"
"........"
"หลบหน้าผมทำไม!!?"
"........"
ชางมินไม่ตอบก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่โต๊ะทำงาน
"รู้ไหมวันนี้มันวันอะไร?"
"........."
"อย่าบอกน่ะว่าลืมวันเกิดลูกตัวเอง!!"
"........."
"โถ่เว้ย! เค้าเกลียดชางมิน!!! เกลียดที่สุดเลย!!"
เด็กหนุ่มตะโกนออกมาพร้อมกับหมอนในมือที่ถูกปาออกไปอย่างแรง
"เด๋ว ...อ่ะนี่รับไปสิ happy birth day"
กล่องเล็กๆถูกส่งต่อมาให้อย่างเบามือ
ต่างหูรูปดาวเล็กๆล้อมรอบตัวเอ็มปรากฏต่อสายตา
เค้าบรรจงหยิบมันขึ้นมาก่อนจะยิ้มให้ผู้เป็นพ่อ
และตะโกนกลับไปสุดแรง
"ผมไม่ได้เจาะหู!!!!"
คนให้หน้าซีดเผือด ลืมเสียสนิทมัวแต่เลือกเพราะความถูกใจกับรูปตัวเอ็ม
"ก็เจาะซะสิ!"
"ไม่!! มันเจ็บ!!"
"เด็กจริงๆ -*-"
ร่างเล็กมองหน้าอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับคำพูดหนึ่งทิ้งท้ายไว้
"ก็ได้!! เจาะทั้งตัวเลยดีไหมละ -*-"
.
.
.
ชายหนุ่มอมยิ้มกับท่าทางน่ารักนั้นก่อนจะตั้งสติและลืมมันไป
'18 แล้ว ... โตขึ้นเยอะเลยนะมินมิน'
เย็นวันนั้นผมสัญญากับมินมินว่าจะพาไปทานอาหารข้างนอกเป็นการเลี้ยงวันเกิด
เราสองขึ้นรถมาด้วยกันจนถึงร้านอาหารที่มินมินบอกว่าอร่อยที่สุด
"ร้านนี้อร่อยจริงๆนะ ชางมินต้องชอบแน่ๆ!!"
"บอกกี่ทีว่าให้เรียกว่า ..."
"พ่อใช่ไหม!? ไม่เรียก!!! -*-"
ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูรถให้เพื่อจะเดินเข้าไปในตัวร้าน
"มินมิน...?"
"พ..พี่มินโฮ?"
"เป..นยังไงบ้างมินมิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"
"ไม่หรอกฮะ แค่ ปีเดียวเอง "
มินๆตอบตระกุกตระกักอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะหันไปมองคนข้างๆ ก็พบว่าตอนนี้ชางมินไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
"อ..เออ ขอตัวนะครับ"
ว่าแล้วก็บอกลาก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน
"ช..ชางมิน รอด้วยสิ"
"......."
"ช..ชางมิน เป็นอะไรไป?"
"......"
"ชางมิน!!!!"
ผมร้องเรียกพลางดึงมือเค้าเอาไว้
เมื่อเห็นว่าร่างสูงทำท่าจะเดินหนีไป
"เด๋ว..โกรธหรอ?"
"โกรธ? ทำไมฉันต้องโกรธ?"
".. ก็เมื่อกี้ หึงใช่ไหม?"
"หึง? ฉันมีสิทธิอะไร ? เราเป็นแค่พ่อลูกกันมินมิน"
ย้ำ .. ให้คนตรงหน้าได้รู้
และย้ำให้ตัวเองได้เข้าใจว่ามันเป็นไปไม่ได้
"แ...แต่ผม..ผมน่ะ!! ผม..ร..รั ..."
"พอ!! หยุดเลย!! ฉันไม่อยากได้ยิน!!!"
คนฟังนิ่งไปแม้แต่คำว่ารักเค้ายังไม่คิดจะฟัง
'ถ้าวันเกิดของผมสามารถขอพรได้ 1 ข้อ'
ผมแค่อยากจะขอ ... ให้เค้ารับฟังและเปิดใจให้ผมบ้าง
'แม้ว่าสุดท้าย เราจะรักกันไม่ได้ก็ตาม'
=========================================================
TBC พรวันเกิด อ่ะน่ะ ..
ความคิดเห็น