คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ===== Chapter 5 : ความรู้สึก =====
ตอนที่ 5 : ความรู้สึก
เมื่อก่อนผมมองว่าอายุกับความรักมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ
ความรู้สึกต่างหากที่ละทิ้งมันไม่ได้
ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร ผู้หญิง หรือผู้ชาย อายุรุ่นราวคราวเดียวกันหรือไม่ มันไม่สำคัญ
'แค่เรารักกันก็พอ ...'
แต่ณ.เวลานี้
'มันต่างออกไป'
.
.
.
"ผมอายุ 17 แล้วนะฮะ!! เมื่อไหร่พ่อจะปล่อยผมสักที!!"
"เมื่อเเกเข้ามหาลัยได้ไง -*-"
"ไอ้พ่อบ้าเอ้ย!! อายุไม่ช่วยทำให้พ่อโตขึ้นเลยใช่ไหม แก่จน จะสามสิบอยู่ละ ปล่อยลูกไปได้แล้ว~!!"
มินมินหันมาทำหน้ายียวนก่อนจะออกจากห้องเพื่อตรงไปโรงเรียน
โดยมีเสียงคัดค้านจากคนเป็นพ่อตามหลังมาให้ต้องอมยิ้มตลอดการเดินทาง
'แก่ตรงไหนว่ะ!! 26 เองนะเว้ย!! ห่างกับเเกแค่ 9 ปี -*-'
.
.
.
ความสัมพันธ์ ความใกล้ชิด ความรู้สึกเเปลกๆที่เคยเกิดขึ้น
ดูท่าผมจะคิดมากไปละมั้ง?
'ความรู้สึกของเค้าเป็นเรื่องเดียวที่ผมกังวลอยู่ในตอนนี้...'
"นี่ๆมินๆ อีกปีก็จะขึ้นมหาลัย เมื่อไหร่แกจะพาเเฟนเข้าบ้านสักที -*-"
"ไม่เอาหรอก พามาพ่อก็แย่งของผมไปดิ -*-"
ร่างสูงหน้าเหวอ ไม่คาดคิดว่าจะได้ปฏิกริยาโต้ตอบในทางนี้
มินๆดูเป็นผู้ใหญ่ และเก็บตัวมากขึ้นตั้งแต่ 2 ปีก่อน
ไม่รู้อะไรคือสาเหตุแต่ก็ดีแล้วที่เค้าเชื่อฟังผมมากขึ้น
"หรือฉันจะหาผู้หญิงให้แกดี หมั้นกันไว้เลยเป็นไง คนนี้ๆ ฉันรู้จักแม่เค้านะ!!"
"พอเถอะน่า!! ผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว"
ร่างสูงนิ่งไป ใจมันเต้นแรงกว่าที่ควรจะเป็น
"ต้องให้ผมบอกไหมว่าเค้าเป็นใคร?"
".............."
"เค้าชื่อช..ชา"
"............"
"ช..ชา..เชวมินโฮ!"
ในตอนแรกใจมันสั่น
สั่นแบบที่บอกได้คำเดียวว่ามีความสุข ... แต่ก็กลัว กลัวในอนาคต
แต่แล้วทุกอย่างก็แค่...คิดไปเองสินะ
'ดีแล้วล่ะ'
'อย่างนี้น่ะดีแล้ว...'
.
.
ชางมินปรับสีหน้าก่อนจะถามออกไปเมื่อเห็นคนเป็นลูกดูเเปลกๆเหมือนกำลังคิดอะไร
"ทะเลาะกันอีกหรอฮืม?"
ผมถามกลับไปแม้ไม่อยากจะรับรู้
แต่ก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้...
"..........."
"ถ้าเค้ารักลูกจริง ... เค้าจะต้องกลับมาหาลูกแน่นอน พ่อมั่นใจ"
"ผมก็เชื่อว่าอย่างนั้น …"
“…………………”
.
.
.
2 ปีก่อน
“ไม่!! ผมจะคบกับพี่มินโฮ!!”
“อย่าทำตัวเหลวไหลน่ามินๆ แกเป็นผู้ชายแล้วมันก็เป็นผู้ชาย!!”
ร่างเล็กทำหน้าไม่พอใจ
หัวแข็ง ดื้อรั้นอย่างนี้ ใครละจะเอาอยู่
“ถ้าพ่อจะค้านด้วยเหตุผลเพียงแค่นั้น มันฟังไม่ขึ้นเลยนะ!!”
“ยังไงก็ไม่ได้!!”
“งั้นก็บอกเหตุผลมาสิว่าเพราะอะไร!!”
เหตุผลน่ะหรอของแบบนั้นจะไปมีได้ยังไง!!
“เชวมินโฮ ถ้ารักมินมินก็ควรจะออกไปจากชีวิตเค้าซะ!! ให้เค้าได้เจอคนดีๆ ที่ไม่ใช่นาย”
แต่ด้วยความอยากเอาชนะ ดื้อรั้น และหัวแข็ง
การคบกันของเค้าทั้งสองคนมันก็กลายเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้
.
.
กริ๊งงงงงงงงงงง
ร่างสูงสะดุ้งออกมาจากความทรงจำพลางมองไปยังต้นเสียง
ก็เห็นมินๆ คว้าโทรศัพท์ที่เค้าซื้อให้เมื่อ 4 ปีก่อนพร้อมกับเสียงหวานๆที่หายไปนานแรมปี
“พี่มินโฮ? ว่าไงนะครับ มีเรื่องสำคัญจะคุยกับผม ? ครับๆ ได้ครับ”
‘………….’
“ฮะๆ ”
คงตามมาง้อกระมัง
สองคนนี้มักเป็นแบบนี้ประจำ ตลอดสองปีที่คบกันมา
“จะออกไปหามินโฮสินะ ขึ้นรถสิเด๋วไปส่ง”
“……………”
=======================================================
TBC
ความคิดเห็น