ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    I love U , My baby [ ชางมินพ่อลูกอ่อน ] Min x Min

    ลำดับตอนที่ #4 : ===== Chapter 3 : ความสัมพันธ์ต้องห้าม =====

    • อัปเดตล่าสุด 5 ส.ค. 54


    ตอนที่ 3  : ความสัมพันธ์ต้องห้าม

     
    'ป๊ะป๊า!! ผมอยากไปทะเล!!'

    'จะไปทำไมละฮืม? ตัวเล็กอย่างนี้เด๋วเจ้าทะเลก็จับไปกินหรอก หึหึ'

    ร่างเล็กจ้องชายหนุ่มเขม็งก่อนจะเชิดหน้าใส่แล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง

    "ถ้าป๊าไม่พาไป ป๋มไปคนเดียวก็ได้!!!"

    "ก็ได้ๆ แต่สัญญากับป๊ะป๊าน่ะว่ามินมินจะไม่ดื้อ -*-"

    "คร๊าบบบ!!"

    ชายหนุ่มมองไอ้ตัวแสบตรงหน้าใจใจเฝ้าคิดว่าจะเชื่อถือได้แค่ไหน

    แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ยอมตามใจเสียทุกอย่าง

    .
    .

    เกาะเชจู

    'ป๊าไม่ได้เรื่องเลย~!!'

    "ไม่ได้เรื่องตรงไหนกันเล่าแค่หลงทางเอง!!"

    'นั้นละที่เค้าว่าไม่ได้เรื่อง!'

    เจ้าตัวเล็กหน้าง้ำหน้างอ  มองกระจกด้านข้างทำเป็นไม่สนใจคนขับ

    ก่อนจะร้องตะโกนเสียลั่นรถ

    "อ๊ากกก!!! เจ้าทะเล T^T"

    "เจ้าทะเลบ้านเอ็งจะมาอยู่ในป่าแบบนี้หรอไง -*-"

    'ไอ้พ่อบ้า!!'

    หลงทางอยู่นานจนในที่สุดก็หาทางออกเจอ

    ร่างสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพามาพักที่บ้านตากอากาศของตน

    'ผมจะไปเล่นทะเลละนะ!!!'

    ชายหนุ่มทำท่าจะค้านแต่ก็ไม่ทันเพราะตอนนี้เจ้าตัวยุ่งวิ่งออกไปแล้ว

    ร่างสูงไม่รอช้ารีบตามลงไปแทบจะทันที

    'ป๊ะป๊าดูนี้จิ  อะไรอ่ะ O.O'

    'ปูไง ...'

    'กินได้ป๊ะ *o*'

    'ได้สิ อร่อยด้วยน่ะจะบอกให้^^'

    ชางมินว่าพลางนั่งยองๆใกล้ๆลูกของตน

    แต่ใครจะไปคิด

    "เฮ้ย!!! ทำบ้าอะไร -*-"

    "เอามาน่ะป๊ะป๊า ผมจะกิน!! =*="

    คนเป็นพ่อร้องเสียงหลงหันมองลูกตัวอย่างไม่เชื่อสายตา

    เมื่อเด็กมันทำท่าจะจับปูเป็นๆมากินต่อหน้าต่อตา

    'เด๋วก็โดนมันหนีบเอาหรอก  ปล่อย!'

    'ป๊ะป๊ายังจับได้เลย เอามาน๊า!! -*-'

    มินมินมองหน้าคนเป็นพ่ออย่างไม่พอใจก่อนจะคว้าปูตัวเป็นๆจากมือของเค้าไป

    จนสัตว์มันป้องกันตัวเองและทำท่าจะหนี  เค้าจึงต้องกันมือเด็กออกไปจนลืมปล่อยมือตัวเอง

    "โอ๊ย TT"

    'ป๊าเป็นไร O.O'

    'ปูหนีบนะสิ TT'

    มินมินก้มหน้าลงมาสนใจกับข้อมือของร่างสูงแทนปูตัวนั้น

    สัมผัสมันเบาๆ  ก่อนจะร้องไห้ออกมา

    'ฮืออ  เลือดไหลด้วย ป๊ะป๊าจะตายไหม T^T'

    'เออดูมัน แช่งกันเลย -*-'

    ชางมินส่งมืออีกข้างไปโคลงศรีษะเจ้าตัวเล็กเบาๆ  ก่อนจะพากันกลับที่พัก

    'ผมทำเเผลให้น่ะ ...'

    มินมินร้องบอกทันทีที่เห็นร่างสูงพยายามจะพันมันเองตั้งแต่เมื่อกี้

    ชางมินอมยิ้มให้กับความน่ารักนั้นอย่างไม่รู้ตัว

    'เจ็บมากไหม T^T'

    '................'

    ร่างเล็กพันเเผลให้จนเสร็จก่อนจะแนบริมฝีปากบางนั้นลงไปบนมือใหญ่ของคนเป็นพ่อ

    ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย  แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีแค่ไหน

    .
    .
    .

    เวลาผ่านถึง 4ปี

     
    ทุกอย่างยังคงดูเหมือนเดิม ...

    .... ผมคิดว่างั้นน่ะ

    "ป๊า!! วันนี้ผมต้องไปปฐมนิเทศน์นะ  พ่อจะสายแบบนี้ไม่ได้!!!"

     

    คนเป็นลูกกระโดดทับคนบนเตียงจนอีกฝ่ายลุกขึ้นนั่งอย่างมึนงง

     

    สี่ปีที่แล้ว  ไวเกินจนสลับตำแหน่งกันได้แล้วสินะ -*-

     

    "เย็นนี้กลับเองนะมินๆ"

     

    "อ้าวทำไมอ๊า!!" อีกฝ่ายว่าเสียงออดอ้อน

     

    ชางมินหันมาขยี้หัวด้วยความหมั่นไส้

     

    ก่อนจะบอกลาเมื่อส่งอีกฝ่ายเรียบร้อยที่หน้าโรงเรียน

     

    "ชิมชองมิน ไฟติ้ง!! วันแรกกับโรงเรียนใหม่ !!"

     

    เด็กหนุ่มว่าก่อนจะสะพายกระเป๋าและก้าวต่อไป

     

    พร้อมๆกับเด็กอีกคนที่พึ่งจะวิ่งเข้ามา

     

    โครมม!!

     

    "อ..อ่ะ เออ ขอโทษครับ!! คุณไม่เป็นอะไรนะ?"

     

    "อ..เออ ไม่เป็นไร^^" มินมินร้องบอกพลางยืดตัวตรงก่อนจะขอตัววิ่งเข้าห้องประชุมไป

     

    .

    .

     

    "พี่มินโฮ!!! รอนานไหม?"

     

    "โหย!! แทมิน โคตรนานเลยอ่ะ ไปเข้าเรียนได้แล้วไป"

     

    "ครับๆ"

     

    .

    .

    .

     

    ห้องประชุม

     

    "สวัสดีครับผมคิมจุนซู  ผู้จัดการคนใหม่ของโรงเรียนนี้  ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่รั้วของเรา"

     

    'นี่ๆ ผู้จัดการโคตรหล่อเลยเนอะ'

     

    'อื้มๆ  อ้วนๆเเบบนี้น่าเอานอนกอดเน้ ~! '

     

    เด็กหนุ่มหันซ้ายหันขวา  ฟังเสียงกระซิบก็ได้แต่ขำ

     

    'ตกลงมาเรียนหรือเลือกผู้ชายกันฮับ -*-'

     

    "นายชองมินใช่ไหม? ฉันแทมิน เรียนอยู่ห้องสาม"

     

    "เหมือนฉันเลย!!^^"

     

    ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกคอ  ก่อนที่เสียงที่สามจะดังเเทรกเข้ามา

     

    "แทมิน!! นายไม่รอฉันอีกแล้วนะ!!"

     

    "โถ่พี่มินโฮ  ก็พี่อ้วนเดินช้าเองนะ -*-"

     

    "อ้าวคุณ?"

     

    "หวัดดีฮะ ผมชองมินครับ ^^"

     

    เค้ายิ้มทักทายก่อนจะได้พูดคุยและรู้ว่าคนตรงหน้านี้คือรุ่นพี่เค้าสองปี

     

    ทั้งสามคุยกันไปมาจนถึงห้อง

     

    .

    .

    .

     

    เย็นวันนั้นเอง

     

    "น้องชองมินกลับด้วยกันไหมครับ  บ้านอยุ่ไหนเอ๋ย?"

     

    "อ..เออ ไม่เป็นไรครับ"

     

    "ไปเถอะนะ มินๆ  พี่มินโฮเค้าไม่กัดหรอก ^^"

     

    รถสีดำคันงามมาจอดหน้าโรงแรมที่เค้าอาศัย

     

    เจ้าตัวจึงโบกมือส่งแขก  และเดินขึ้นห้องไป

     

    "ชางมิน?  ชางมินยังไม่กลับอีกหรอ?"

     

    เค้าตะโกนเรียก  แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับ

     

    จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหวังจะโทรตาม

     

    กริ๊งงงงงงง  กรี๊งงงงงงงง

     

    'โทรศัพท์ก็อยู่นี่?  แล้วเจ้าตัวไปไหน?'

     

    เด็กหนุ่มครุ่นคิดก่อนจะเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องนอน

     

    "ชาง...ม..!!!"

     

    มินๆตะโกนเรียกพลางเปิดประตูออกไปอย่างแรง

     

    จังหวะเดียวกัน  ร่างสูงที่คุ้นเคยก็พลิกตัวมาอยู่ด้านบนพร้อมกับคนแปลกหน้าที่นอนซ้อนทับกัน

     

    เค้ามองไปยังใครอีกคนที่อยู่ด้านล่าง

     

    ผู้หญิงที่เค้าไม่เคยเห็นหน้า

     

    'คนๆนี้เป็นใครกัน?'

     

    ร่างสองร่างที่กอดรัดกันแน่นไม่ต้องบอกเด็กมันยังรู้ว่าทำอะไร

     

    แต่นี้...คนที่ทำคือพ่อของเค้า!!!

     

    ในใจมันเจ็บเเปลกๆชอบกล

     

    คงเพราะ  'เห็นพ่อมีชู้มานอนถึงบ้าน'

     

    "ม..มินๆ?"  ชางมินที่ดูท่าภารกิจใกล้จะเสร็จ  หันมาเห็นมินๆน้ำตาคลอก็เกิดหมดอารมณ์ขึ้นมาเสียดื้อๆ

     

    พลิกตัวและลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตามร่างเล็กมา

     

    ข้อมือบางถูกรวบเอาไว้ก่อนจะออกเเรงฉุดให้หันมาเผชิญหน้ากัน

     

    "มินๆ เด๋วก่อน ..."

     

    "ทำเเบบนี้ได้ไง!!?"

     

    "............"

     

    ยังไม่ทันที่เค้าจะได้ตอบ  หญิงสาวบนเตียงก็ลุกขึ้นมาพลางถามเสียงยั่ว

     

    "ใครกันนะชางมิน?"

     

    แต่ตอนนี้เค้าหาได้สนใจ

     

    เพราะกำลังจะอธิบายให้คนเป็นลูกฟัง  ... [ว่าแต่จะเเก้ตัวเพื่ออะไร?]

     

    "มินๆ ฟังนะ ..."

     

    "ผ..ผมไม่ฟัง!!"

     

    "ม..มินๆ..."

     

    คนถูกเรียกสะบัดข้อมือทำท่าจะเข้าห้องไป  แต่ก็ถูกร่างสูงคว้าเอาไว้ 

    พอๆกับหญิงสาวคนนั้นที่อยู่ๆก็ฉุดมือชางมินเอาไว้เช่นกัน

     

    "นี่เธอกล้าเมินฉันตั้งแต่เมื่อไหร่!!?"

     

    หญิงสาวคนนั้นดูฉุนขาดเมื่อชางมินสะบัดข้อมือของเธอทิ้ง

     

    มินๆหันไปมองตามเสียงอย่างหวาดกลัว

     

    เมื่ออยู่ๆ หญิงสาวคนนั้นก็หันมาเล่นงานเค้าแทน

     

    "เพราะเธอใช่ไหม!! ชางมินถึงได้เปลี่ยนไป!! นี่มันเด็กน่ะชางมิน!?"

     

    หล่อนว่าพลางกระชากมินๆให้ออกห่างจากเค้าอย่างแรง

     

    "พอได้แล้วชองลี!!! เธอหายไปเป็นสิบปี  พึ่งจะกลับมา  ยังกล้าทำตัวแบบนี้กับลูกแท้ๆอีกหรอ!!!"

     

    "ลูกแท้? ... อย่าบอกนะ ...?"

     

    มินๆดูอึ้งจนหาคำพูดไม่เจอ

     

    ชางมินหลับตาข่มอารมณ์  ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ

     

    "ผมไม่มีแม่ !" มินๆตะโกนก้อง  ก่อนจะวิ่งเข้าห้องไป

     

    ชองลีหันมาถามเอาความจริงจากชางมิน

     

    ซึ่งก็ได้กลับมาเพียงแค่สายตาตำหนิเท่านั้น

     

    .

    .

    .

     

    "มินๆ ... "

     

    "เปิดประตูหน่อย..."

     

    "พ..พ่..พ่อเข้าไปนะ"

     

    ร่างสูงว่าก่อนจะค่อยๆเปิดประตูเข้าไป  เดินตรงมายังเตียงใหญ่ที่มีร่างของใครคนนั้นนอนพลิกหันไปอีกทาง

     

    "อย่าโกรธแม่เค้าเลยนะ .."

     

    "........"

     

    "แล้วนี่กลับมาเหนื่อยๆ  ทานอะไรหรือยัง?"

     

    "......."

     

    "น้ำก็ไม่อาบนะเรา  ไปอาบน้ำได้แล้ว"

     

    "......"

     

    "มินๆ  อย่าเมินอย่างนี้  พ่อไม่ชอบ!"

     

    ร่างสูงว่าเสียงเเข็ง

     

    จนคนที่นอนหันมาทำหน้าไม่พอใจก่อนจะกระเเทกเท้าเดินเข้าห้องน้ำไป

    .
    .
    .

     

    "อ๊าาากกกกกกกกกกก!!!!"

     

    เสียงร้องจากในห้องน้ำทำให้ชางมินรีบวิ่งไปดู

     

    ก็เจอเข้ากับลูกของตัวเองนอนเล่นอยู่กับพื้น

     

    "เป็นอะไรนะ เดินไม่ระวังอีกแล้ว  มือจะหักไหมเนี่ย -*-"

     

    "=////="

     

    "โอ๊ยย!! เจ็บ!!"

     

    ร่างเล็กร้องลั่นทันทีที่ชางมินบีบลงไปบนเเขนเรียว

     

    "ถอด..."

     

    "ห๊า??"

     

    "ถอดเสื้อผ้าออกสิ จะอาบให้ -*-"

     

    "=///////=" อีกฝ่ายยึกยักจนชางมินต้องจัดการเองเสร็จสรรพ

     

    ก่อนจะประคองตรงมาที่อ่างอาบน้ำสีขาวสะอาดตา

     

    หยิบสบู่มาถูจนเป็นฟองก่อนที่จะละเลงลงไปตามร่างกาย

     

    เบาบ้างแรงบ้างเหมือนอย่างทุกที

     

    ทั้งๆที่คิดว่าอย่างนั้น

     

    แต่ความรู้สึกบางอย่างมันบอกไม่ใช่

     

    "อื้ออ!"

     

    ชางมินชะงัก  เมื่อเกิดความรู้สึกแปลกๆ 

     

    พอๆกับคนในอ่างที่ดูเหมือนจะยังไม่รู้ตัว

     

    "ถูต่อสิ -*-"

     

    เด็กมันพูดหน้าตาย 

     

    ทั้งๆที่คิดว่าคงไม่มีอะไร  แต่ใบหูคนทำกลับเเดงก่ำขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

     

    "อ..เออ ถูต่อเองละกัน!"

     

    และก็ไม่อาจทนต่อไปไหวชางมินทำท่าจะเดินออกจากห้องน้ำไป

     

    แต่คนในอ่างกลับอ้อนกลับมาด้วยคำพูดที่น้อยครั้งจะได้ยิน

     

    "ผมเจ็บอยู่น๊าาาาา ~"

     

    เมื่อเจออย่างนี้มีหรือเค้าจะกล้าปฏิเสธ

     

    .

    .

    .

     

    ผ่านไป 15 นาที

     

    "พ..อ..พอได้เเล้วมั้ง เด๋วขึ้นอืด =//="

     

    "-*-"

     

    มินๆไม่ตอบเพียงแค่ลุกขึ้นยืนแต่ดันเสียหลักล้มลงไปตรงที่ชางมินนั่งอยู่พอดิบพอดี

     

    มือบางสัมผัสส่วนนั้นของร่างสูงอย่างไม่ได้ตั้งใจ

     

    พอๆ กับที่ริมฝีปากของทั้งคู่ที่ไม่ได้ตั้งใจจะแนบชิดติดกัน

     

    "อ..อื้อ"

     

    ร่างเล็กครางเสียงหวานอย่างที่ไม่เคยลิ้มลองเมื่อยอดอกถูกสัมผัสด้วยลิ้นเล็กๆของคนตรงหน้าทันทีที่เผลอ

     

    ริมฝีปากของร่างสูงค่อยๆเคลื่อนต่ำไปตามอารมณ์

     

    'อยากครอบครอง'

     

    'ต้องการ'

     

    โดยลืมเรื่องสำคัญบางอย่างไป

     

    "อ..อ๊า..จ..จะทำอะไร?"

     

    มินๆ ถามเสียงหลงเมื่ออยู่ๆชางมินค่อยๆเคลื่อนริมฝีปากไปสัมผัสส่วนนั้นของตน

     

    ท่อนกามสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว กับความรู้สึกแปลกๆ

     

    ก่อนที่ทั้งคู่จะได้สติเพราะเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นจากภายนอก

     

    "ชางมิน!! ชางมินอยู่ไหม!! ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"

     

    .

    .

    .

     

    ชางมินรีบลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าและเดินออกจากห้องมาทันที

     

    ไม่เหมือนมินๆที่ยังคงเรียกสติตัวเองกลับมาไม่ได้

     

    .

    .

    .

     

    "มีอะไรชองลี?"

     

    ร่างสูงว่าพยายามควบคุมน้ำเสียงและสติของตัวเองให้กลับมา  ไม่ให้มีพิรุธออกไป

     

    จะให้ใครรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

     

    ในเมื่อพวกเค้า  'รักกันไม่ได้'


    ========================================================

    TBC.  เอิ่มม มินฮะ เด็กยังไม่บรรลุ  ระวังโดนข้อหาล่วงละเมิดนะฮะ -*-

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×