คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ===== Chapter 4 : คำว่าเรา =====
ตอนที่ 4
“ชางมิน~! ดีใจกับฉันหน่อยฉันได้เดบิวท์แล้ว!!”
ชายหนุ่มอีกคนร้องบอกด้วยความปิติยินดีอย่างปิดไม่มิด
เมื่อกลับมาถึงบ้านก็กระโดดกอดพี่ชายฝาแฝดของตนทันที
ส่วนชางมินก็ได้แต่แน่นิ่งยืนตัวแข็งเป็นหิน
“เว่อร์ไปไหม มินมิน -*-”
แต่ก็กลบเกลื่อนออกไปด้วยคำพูดแล้งน้ำใจ
“3 โมงแล้วได้เวลาไปรับจุนซูแล้วละ”
มินมินมองนาฬิกาแล้วร้องบอกออกมา
ชางมินพยักหน้ารับก่อนจะพากันขึ้นรถไป
ระหว่างทาง ‘บนรถ’
“นี่มินมิน ไม่ว่ายังไงฉันขออยู่อย่างเดียว อย่าทิ้งจุนซูได้ไหม?”
“หืม? ทำไมละ?”
ร่างสูงหันมองคนข้างๆที่นั่งอยู่อีกฝั่งของตนอย่างไม่เชื่อสายตา
“ก็นายเป็นพ่อเพียงคนเดียวของเค้าแล้วนะ!!”
“ไม่ใช่! ทำไม…ถึงคิดว่าฉันจะทิ้งเค้า?”
มินมินร้องถามอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่มอีกคนที่กำลังขับรถอยู่
และก็…. “เฮ้ย! จ..จะทำอะไร!?”
จนคนขับร้องเสียงหลงอย่างตกใจ
เมื่อแฝดตัวเองเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ๆมือข้างหนึ่งปัดป่ายส่วนร้อนนั้นผ่านกางเกงตัวหนา
ส่วนริมฝีปากได้รูปกำลังขบเม้มใบหูที่รู้กันดีว่าเป็นจุดอ่อนของแฝดคนพี่
“อื้ออ~!” จนอีกฝ่ายครางฮืออย่างสกัดกั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่
เมื่อมือบางค่อยๆปลดกางเกงของเค้าลงต่ำขึ้นเรื่อยๆ
ร่างสูงพยายามปัดมือบางให้ออกไปจากวงโคจร
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะกำลังขับรถอยู่
จนกางเกงตัวหนาถูกเปลื้องออกจนหมด
เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่อีกข้างจึงหันมาสนใจกับส่วนล่างที่ดูท่าจะกำลังลุกฮือขึ้นมาตามอารมณ์ที่ถูกปลุก
“อื้อออ~! มินมิน~”
ชายหนุ่มอีกคนเชิดหน้าครางเสียงต่ำเมื่อมือบางค่อยๆรูดรั้ง ชักขึ้นลงไปมา
ก่อนจะบดขยี้ส่วนหัวจนแดงช้ำ
และแช่คาไว้อย่างนั้น
“อื้ออ~” จนส่วนนั้นมันรู้สึกอึดอัดเต็มทน
และก็เป็นอีกครั้งที่ภายในรถกำลังเร่าร้อนทั้งๆที่แอร์ก็เปิดเสียเย็นช่ำ
“ชางมิน…ถ้านายหยุดรถฉันก็จะหยุด ถ้านายเร่งคันเร่งฉันก็จะเร่งสปี๊ดให้เต็มที่~”
และคงไม่ต้องบรรยายว่าแฝดคนพี่จะทำอย่างไร
เพราะตอนนี้รถกำลังเคลื่อนตัวออกไปด้วยความไวแสง -*-
“อื้อออ~!! อ๊า”
จนชางมินปล่อยเสียงครางออกมาเป็นครั้งสุดท้าย
เมื่อได้รับการปรนเปรอจนเสร็จ
ส่วนอีกคนก็เอาแต่อมยิ้มมองการกระทำของตัวเองอย่างพึงพอใจ
“นายรีบเกินไปหรือป่าว เห็นไหมเลยโรงเรียนมาตั้งไกล ^^”
มินมินว่าด้วยรอยยิ้มผิดกลับอีกคนที่ใบหูแดงก่ำ
โรงเรียน
“โถ่! ทั้งลุงทั้งพ่อเลยไปทำอะไรกันมาเนี่ยปล่อยให้ผมรอตั้งนาน -*-”
คนเป็นลูกบ่นขึ้นทันทีที่เห็นทั้งสองคนเดินเข้ามา
มินมินยิ้มให้เด็กน้อยคนนั้นอย่างสบายอารมณ์
ผิดกลับคนพี่ที่เงียบเป็นเป่าซากตั้งแต่เรื่องบนรถ
เมื่อทั้งสามกลับถึงบ้าน
“พรุ่งนี้โรงเรียนจะจัดวันครอบครัวนะฮะ….”
เด็กน้อยเกิ่นเข้าเรื่องอย่างเก้ๆกัง
เพราะตั้งแต่เข้าเรียนเมื่อ 3 ปีก่อนเค้ากับผู้หญิงคนนั้นก็ไปปีแรกปีเดียว
แต่หลังจากนั้น…ก็ไม่เคยไปอีกเลย
มินมินมองหน้าลูกอย่างเข้าใจ
“อื้ม พ่อจะไปนะ”
จนเด็กหันมายิ้มแก้มปริให้ทันทีที่ได้ยิน
ชางมินเองก็อมยิ้มเช่นเดียวกัน
‘เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน’
เช้าวันรุ่งขึ้น
“พ่อฮะ!! ไม่ว่ายังไงพ่อก็ต้องทำตามที่ผมบอก!!”
“ไอ้เด็กเปรตนี่!! ฉันพ่อแกนะกล้าบังคับฉันหรอ!!”
เสียงดังหนวกหูทำให้ชางมินต้องรีบออกจากครัวมาดูสงครามย่อมๆ
“มีอะไรกันอีกละเนี่ย -*-”
“ลุงชางมิน!! วันครอบครัวก็ต้องมีทั้งพ่อและแม่ถูกไหม!!?”
ชางมินพยักหน้าน้อยๆ
“ก็นี่ไงถูกแล้ว!! พ่อนะ! ควรจะแต่งตัวเป็นแม่ผมซะ! เอานี้ชุด และนี่วิกเอาไป!”
เด็กมันว่ารัวก่อนจะยัดเยียดของเหล่านั้นให้พ่อตัวเองที่เอาแต่ยืนทำหน้าเหวอ
จนชางมินขำออกมา
“ขำไรของนาย -*-”
“55 จะว่าไปฉันก็อยากเห็นนะ ^^”
แฝดคนพี่ยิ้มให้ก่อนจะเดินตามจุนจังเข้าห้องไป
.
.
“แผนการสำเร็จ!! อยากกินไรลูกพ่อ ^^”
“ผมยังไม่รับคุณเป็นพ่อหรอกนะ ลุงชางมิน ! -*-”
“อ้าวไหนๆก็ยอมทำตามที่ลุงบอกแล้วนี่นา….”
“ผมแค่อยากเห็นพ่อเป็นแม่แค่นั้นเอง กรึกๆๆ”
ว่าแล้วก็ขำกลิ้งกันอยู่สองคน
กับแผนการอันชาญฉลาดของพ่อลูกคู่ใหม่ที่พึ่งจะถือกำเนิด
.
.
ก็บอกแล้วว่าเด็กมันใสคิดแบบนี้เองไม่ได้หรอก -*-
โรงเรียน
ชางมินเดินลงจากรถมาด้วยรอยยิ้ม มือข้างหนึ่งจูงเด็กน้อยน่ารักตัวอ้วนกลม
ผิดกลับใครอีกคนที่เดินแบบไม่มั่นใจในตัวเอง
ก็ไม่รู้ทำไมเค้าถึงต้องยอมขนาดนั้น!
“ฉ..ฉันจะกลับ!”
“ไม่เอาน่ามินมิน ไหนๆก็มาแล้ว^^”
ชางมินว่าก่อนจะลากกันเข้าโรงเรียนไป
แม้ใบหน้าจะคล้ายกัน แต่ส่วนสูงชางมินสูงกว่าหน่อยพอเดินคู่กันมันก็เลยดูเหมือนครอบครัวกันจริงๆ
จริงๆแบบเหมือนกันทั้งพ่อทั้งแม่และลูก -*-
‘ทำไงได้ก็นี่มันแฝด!’
ชางมินหันมองคนข้างกายที่พยายามจัดทรงผมที่ยาวกว่าปกติ กับเสื้อยืดสีดำยาวมีกระโปรงสั้นๆไม่ถึงเข่า
กำลังทำตัวเกร็งๆก็ได้แต่ขำออกมา
“เงียบเลยนะชางมินTT”
อีกฝ่ายว่าเข้าให้เหมือนกับจะร้องไห้
ผิดกับไอ้คู่นี้ที่เอาแต่ขำ
แม้ว่ามันจะดูน่ารัก แต่สำหรับคนที่ชินกับมินมินสไตล์ผู้ชายเป็นใครเค้าก็ขำ
555 จนกระทั่งมีครูท่านหนึ่งเดินเข้ามาทัก
“อ่ะสวัสดีค่ะ คุณมินมิน เอ๊ะ หรือว่าคุณชางมินค่ะเนี่ย?”
“อ..เออ ผมชางมินครับ”
ร่างสูงอึกอักขึ้นทันที
ลืมไปได้ไงว่างานครอบครัวปีที่แล้วเค้าเป็นคนมาแทน!
จนคนข้างๆหันมามองอย่างจับผิด
“นี่นายรู้จักครูที่นี้?”
“นิดหน่อยนะ”
แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าใจกันครูท่านนั้นก็ลากทั้งสามคนเข้าไปในห้องจัดกิจกรรมทันที
“แหม วันนี้คุณชางมินพาใครมาด้วยละเนี่ย น้องยูฮวานต้องร้องไห้โหแน่ๆเลยนะค่ะเนี่ย”
“55 แฟนผมเองครับ”
ได้ทีก็จัดการรวบร่างของแฝดตัวเองไว้ในอ้อมกอดทันที
“แต่แปลกๆนะค่ะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน และมองดีๆ หน้าตาเหมือนคุณเลยนะค่ะเนี่ย ^^”
คนเป็นครูยังพูดต่อไปจนมินมินต้องดึงหมวกลงมาบังหน้าไว้
ห้องจัดแสดง
“พี่ชางมิน ^^ ผมนึกแล้วว่าพี่ต้องมาอีกแน่ปีนี้!!”
ทั้งสามหันไปยังคนมาใหม่ชางมินยิ้มให้บางๆ
ผิดกับอีกสองคน
จุนซูมองอย่างไม่สบอารมณ์ ผู้ชายคนนี้หน้าหวานเกินไป
เกาะแกะกับลุงชางมินเกินไป ในความคิดน้อยๆ ‘ไม่ผ่าน-*-’
ส่วนมินมินมองทั้งคู่อย่างทำตัวไม่ถูก
ไม่คิดว่าพี่ชายฝาแฝดของตัวเองจะสเน่ห์แรงจนมีผู้ชายมาคอยตอแย[?]
แล้วทำไมฉันต้องหงุดหงิด -*-
คิดได้ดังนั้นก็ลากลูกชายสุดรักให้ออกมานั่งห่างๆ
ปล่อยให้ชางมินได้คุยกับเด็กนั้นตามลำพัง
“ม..แม่ เอ้ย! พ่อ ทำไมทำหน้าเป็นตูดอย่างนั้นละ? หึงลุงชางมินเค้าหรอไง?”
มินมินก้มลงมองเด็กน้อยจอมอวดดี
‘เออ! มันรู้ทันกูทุกอย่าง -*-’
เค้าไม่ตอบ และทำเป็นไม่สน ก่อนจะลุกออกไป
“จะไปไหนนะ?”
“ห้องน้ำ!”
มินมินกระชากเสียงตอบลูกชาย
ทำไงได้ เค้าไม่รู้จักหรอกนะไอ้คำว่าอ่อนโยนดูแลลูกเสมือนไข่ในหินนะ
เพราะคิดจะมีมันก็มาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
จะอะไรนักหนากับผู้ชายที่มีลูกตอนอายุ 15 ว่ะ!!
ถึงตอนนี้จะโตขึ้นมาหน่อย จาก 15 เป็น 22 ปีบริบูรณ์แล้วก็เหอะ!!
แต่ทำไงได้ คนมันไม่เคยมีลูกนี่หว่า!
บ่นพึมพำจนกระทั่งเข้าห้องน้ำเสร็จ
โป๊กก!! ออกมาก็มาชนเข้ากับใครก็ไม่รู้ที่ตอนนี้ล้มลงไปกองกับพื้น
“อ่ะ ขอโทษฮะ ผมเดินไม่ระวัง” มินมินว่าก่อนจะส่งมือไปช่วยดึงใครคนนั้นให้ลุกขึ้นมา
“ผมต่างหากครับ!” เด็กหนุ่มคนนั้นร้องบอกก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตา
“ม…มินโฮ?”
เค้าร้องเรียกอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆก็เจอคนที่ไม่คาดคิด
“มินนี่?”
“โถ่! ไอ้เด็กนี้ฉันบอกแล้วไงอย่าเรียกฉันอย่างนั้นมันไม่แมนเลย -*-”
“55555”
ว่าแล้วทั้งคู่ก็คุยกันอย่างถูกคอ
เชวมินโฮ รุ่นน้องที่มหาลัยการแสดง เคยสนิทกันอยู่พักหนึ่ง แต่เพราะเค้าแต่งงานจึงไม่ได้กลับไปเรียนต่อ
ไม่คิดว่าจะได้มาเจอเด็กนี้ในวันนี้
“ผ..ผมไม่คิดเลยนะ ว่าพี่จะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ 55”
ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็ขำกลิ้ง
เมื่อเห็นมินมินแต่งกายในชุดผู้หญิง
สำหรับคนๆนี้ เห็นแว่บแรกก็จำได้แล้ว
“ว่าแต่นายมาทำอะไรแถวนี้?”
“นิดหน่อยนะ หลานผมพ่อแม่เค้ามาไม่ได้”
“อื้ม…”
“แล้วพี่..มากับลูกหรอฮะ?” มินโฮว่าพลางมองไปที่เด็กอีกคนที่นั่งเล่นเกมส์อยู่คนเดียว
มินมินพยักหน้ารับก่อนจะขอตัวออกไปเมื่อเห็นชางมินเดินเข้ามา
‘นั้นคงเป็นพี่ชายฝาแฝด?’
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น