ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : === PART 4 : การหายตัวไปของชองยุนโฮ!? ===
=== PART 4 : การหายตัวไปของชองยุนโฮ!? ===
ยุนโฮที่ถูกปองร้ายจากใครสักคน … คงหนีไม่พ้นชิมชางมินคนนั้น!?
ก็พบว่าตนมาอยู่ในที่ๆไม่รู้จัก
แต่คงจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดของคฤหาสน์หลังนี้แน่นอน
ถึงเค้าจะไม่เห็นตัวคนร้าย แต่ก็แน่ใจได้เลยว่าคงจะเป็นชางมินแน่นอน
เพราะอะไรนะหรอ….!?
ก็เพราะผมเห็นเขาพึ่งจะเดินเข้ามาหาผมด้วยรอยยิ้มเหยียดอย่างทุกทีที่เจอนะสิ
“ตื่นแล้วหรอ!?” เค้าถามออกมา
ผมก็ตอบเค้ากลับไป “เห็นว่าไงละ!!?”
“ปากดี!!” ชางมินว่าก่อนจะเดินเข้ามาใกล้
จัดการบีบคอผมสุดแรง
“ฮึก~!! นายพาฉันมาที่นี้ทำไม!!? ที่นี้ที่ไหน!!?” ผมถามเค้าออกไปเมื่อเค้าผละมือออกจากคอผมแล้ว
“อย่ารู้เลย~!! มันไม่ใช่เรื่องของพี่!!” ว่าแล้วเค้าก็เรียกใครอีกคนเข้ามาก่อนที่เค้าจะเดินออกไป
“แจจุง….” ผมเรียกชื่อใครคนนั้น..ที่ผมทั้งคิดถึงและโหยหา
แจจุงมองดูประตูที่ถูกปิดไปแล้วอย่างชั่งใจ
ก่อนจะกระซิบข้างหูผม
“ฉันขอโทษ”
ผมตกใจเล็กน้อยก่อนจะมองสบตาเค้า
แจจุงร้องไห้…!?
ผมยกมือขึ้นหวังจะปาดน้ำตาให้แต่ก็ต้องหยุดชะงัก
เมื่อภาพเก่าๆมันสะท้อนกลับมา
ภาพที่เค้าต้องตกเป็นทาสรับใช้ใครคนนั้นเพราะ ‘คิมแจจุง’
ผมยิ้มเยาะในความโง่เง่าของตัวเองก่อนจะตอบเค้ากลับไป
“นายหยุดเถอะ!”
“………………..”
“เลิกเสแสร้งซะที!!”
“……………………”
“ฉันไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว!!”
“…………………”
“จะทำอะไรก็เชิญ!! ชีวิตของฉันมันเป็นของนายตั้งแต่แรกอยู่แล้วนิ!!”
แจจุงมองผมอย่างเสียใจแต่ก็ไม่พูดอะไร
ผมเห็นอย่างนั้นก็ใจอ่อนจะดึงเค้าเข้ามากอด
แต่มือของผมกลับไม่ตอบสนอง
เมื่อเสียงๆหนึ่งยังคงดังหลอกหลอน
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย!! นายก็เป็นได้แค่ของเล่นแก้เซ็ง!!”
“ไปทำหน้าที่ของนายได้แล้ว!!”
หน้าที่…!!
หน้าที่ที่เค้ายัดเหยียดมาให้
ผมเกลียดมันที่สุด!!
เมื่อสิ่งที่เค้าให้ผมทำ
คือการที่ผมต้องคอยมองเค้าทั้งคู่จู๋จี๋กัน
ไม่พอ!!ยังต้องคอยมาทำความสะอาดคราบรักมากมาย
ที่สองคนนั้นมีให้กัน
เค้าเห็นผมเป็นตัวอะไร!?
ผมเป็นคน….มีหัวใจ!! มันก็เจ็บเป็นนะ!!
แต่วันนี้กลับพูดออกมาแค่คำว่า ‘ขอโทษ’
ผมไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น
แต่ผมก็ไม่ใช่คนโง่พอ!! ที่จะหลงเชื่อคำพูดหลอกลวงนี้
“เมื่อก่อนนายคือคนที่ฉันรักมาก…แจจุง”
ผมตัดสินใจพูดออกไป เมื่อตอนนี้มันถึงที่สุดของที่สุดแล้ว
เค้านิ่ง ฟังผมอยู่เงียบๆ
“แต่ตอนนี้…นายเป็นคนที่ฉันรังเกียจ!”
ผมตะคอกใส่คนตรงหน้า
ที่ตอนนี้ยืนนิ่งไม่ไหวติง มีเพียงน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม
ผมชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนีไป
แจจุงไม่พูดอะไรเดินตรงเข้ามาประกบจูบผมโดยไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัว
ผมตกใจผลักเค้าออกไป แต่ก็ได้แค่นั้น! เพราะความต้องการจริงๆของผมมันได้แสดงออกมาหมดแล้ว
จากที่แจจุงเป็นคนเริ่มบัดนี้กลับเป็นผมเองที่คอยชี้ทาง
เราผละออกจากกัน แจจุงไม่พูดอะไร เพียงแค่จับมือผมไว้
แล้วพารอดออกมาตรงทางลับที่ผมไม่เคยรู้
มันเป็นช่องทางลับที่อยู่ภายใต้กรอบรูปเก่าๆ ที่พาพวกเราออกไปพบเจอกับโลกภายนอก
“ขอโทษที่ทำร้ายนาย…”
“…………….”
เค้าพูดกับผมเมื่อเราออกมาได้ ผมนิ่งฟังเค้าพูดต่อ
“เชื่อฉันเถอะ ว่าทั้งหมดฉันทำเพื่อนาย!”
เค้าบอกผมอย่างนั้น
ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่เข้าใจสักเท่าไหร่
แต่ผมรู้แล้ว…
ว่าเค้าไม่เคยเลิกรักผมเลย
คิมแจจุงคนนี้..คอยปกป้องผมเสมอ
พวกเราที่หนีออกมาจากคฤหาสน์นั้นได้
ก็ตรงดิ่งกลับไปบ้านหลังเก่าทันที
ซึ่งผมคงลืมอะไรไป ว่าบ้านทั้งหลัง มันเหลือผมคนเดียว
“ยุนโฮ….”
“………..”
“ฉันขอโทษ….”
“นายไม่ผิดหรอกแจจุง! คนที่ผิดคือมัน ไอ้ชางมินนั้นต่างหาก!!”
“ยุนโฮ!! มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด!!”
“นายยังจะเข้าข้างมันอีกหรอ!! มันทำกับฉันขนาดนี้!! มันซื้อนายไปจากฉัน เอาครอบครัวของฉันไป แถมยังยัดเยียดใครก็ไม่รู้มาให้ฉันแล้วมันก็ขโมยไป!!
หรือว่าคนๆนั้นมันซื้อนายไปได้ทั้งตัวและหัวใจแล้วละ ห๊า!!?”
ผมตะคอกแจจุงออกไปอย่างลืมตัว
แจจุงมองหน้าผมทั้งน้ำตา ก่อนจะตบหน้าผมสุดแรง
“นายมันไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ชองยุนโฮ!!”
ผมมองแจจุงอย่างหงุดหงิด
ทำไมเค้าต้องคอยปกป้องคนๆนั้นด้วย
มันเป็นอะไรกับนายอย่างนั้นหรอ!!?
นายรักมันมากอย่างนั้นใช่ไหม!!?
แล้วมาช่วยฉันทำไม!!
ปล่อยฉันให้ตายไปเลยสิ!!
ผมเห็นแจจุงเดินจากไปแล้ว
ทิ้งผมให้จมปลักอยู่ที่นี้คนเดียว
พ่อครับ…
แม่ครับ….
ผมควรทำยังไงดี!?
ถามไปก็ยังคงไร้คำตอบ…เมื่อครอบครัวของเค้าตอนนี้
ไม่มีใครสามารถตอบคำถามเค้าได้สักคน
ในเมื่อพวกท่านจากไปแล้ว
ด้วยฝีมือของคนๆนั้น
คนที่นายปกป้องเค้าอย่างกับอะไรดี!!
“ฉันจะไม่ปล่อยแจจุงให้มันเด็ดขาด….”
“มันพรากทุกอย่างไปจากฉัน….”
“ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะพรากทุกอย่างไปจากมัน”
ชายหนุ่มพึมพำอยู่อย่างนั้น
สติที่เคยควบคุมได้
จิตสำนึกที่เคยมี
บัดนี้เหลือแต่ความว่างเปล่า กับความแค้นที่ยากจะลบทิ้ง
‘ฉันจะกลับไปมอบความเจ็บปวดที่สุดแสนสาหัสให้นายเอง’
‘ชิมชางมิน’
.
.
TBC
ยุนโฮที่ถูกปองร้ายจากใครสักคน … คงหนีไม่พ้นชิมชางมินคนนั้น!?
ก็พบว่าตนมาอยู่ในที่ๆไม่รู้จัก
แต่คงจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดของคฤหาสน์หลังนี้แน่นอน
ถึงเค้าจะไม่เห็นตัวคนร้าย แต่ก็แน่ใจได้เลยว่าคงจะเป็นชางมินแน่นอน
เพราะอะไรนะหรอ….!?
ก็เพราะผมเห็นเขาพึ่งจะเดินเข้ามาหาผมด้วยรอยยิ้มเหยียดอย่างทุกทีที่เจอนะสิ
“ตื่นแล้วหรอ!?” เค้าถามออกมา
ผมก็ตอบเค้ากลับไป “เห็นว่าไงละ!!?”
“ปากดี!!” ชางมินว่าก่อนจะเดินเข้ามาใกล้
จัดการบีบคอผมสุดแรง
“ฮึก~!! นายพาฉันมาที่นี้ทำไม!!? ที่นี้ที่ไหน!!?” ผมถามเค้าออกไปเมื่อเค้าผละมือออกจากคอผมแล้ว
“อย่ารู้เลย~!! มันไม่ใช่เรื่องของพี่!!” ว่าแล้วเค้าก็เรียกใครอีกคนเข้ามาก่อนที่เค้าจะเดินออกไป
“แจจุง….” ผมเรียกชื่อใครคนนั้น..ที่ผมทั้งคิดถึงและโหยหา
แจจุงมองดูประตูที่ถูกปิดไปแล้วอย่างชั่งใจ
ก่อนจะกระซิบข้างหูผม
“ฉันขอโทษ”
ผมตกใจเล็กน้อยก่อนจะมองสบตาเค้า
แจจุงร้องไห้…!?
ผมยกมือขึ้นหวังจะปาดน้ำตาให้แต่ก็ต้องหยุดชะงัก
เมื่อภาพเก่าๆมันสะท้อนกลับมา
ภาพที่เค้าต้องตกเป็นทาสรับใช้ใครคนนั้นเพราะ ‘คิมแจจุง’
ผมยิ้มเยาะในความโง่เง่าของตัวเองก่อนจะตอบเค้ากลับไป
“นายหยุดเถอะ!”
“………………..”
“เลิกเสแสร้งซะที!!”
“……………………”
“ฉันไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว!!”
“…………………”
“จะทำอะไรก็เชิญ!! ชีวิตของฉันมันเป็นของนายตั้งแต่แรกอยู่แล้วนิ!!”
แจจุงมองผมอย่างเสียใจแต่ก็ไม่พูดอะไร
ผมเห็นอย่างนั้นก็ใจอ่อนจะดึงเค้าเข้ามากอด
แต่มือของผมกลับไม่ตอบสนอง
เมื่อเสียงๆหนึ่งยังคงดังหลอกหลอน
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย!! นายก็เป็นได้แค่ของเล่นแก้เซ็ง!!”
“ไปทำหน้าที่ของนายได้แล้ว!!”
หน้าที่…!!
หน้าที่ที่เค้ายัดเหยียดมาให้
ผมเกลียดมันที่สุด!!
เมื่อสิ่งที่เค้าให้ผมทำ
คือการที่ผมต้องคอยมองเค้าทั้งคู่จู๋จี๋กัน
ไม่พอ!!ยังต้องคอยมาทำความสะอาดคราบรักมากมาย
ที่สองคนนั้นมีให้กัน
เค้าเห็นผมเป็นตัวอะไร!?
ผมเป็นคน….มีหัวใจ!! มันก็เจ็บเป็นนะ!!
แต่วันนี้กลับพูดออกมาแค่คำว่า ‘ขอโทษ’
ผมไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น
แต่ผมก็ไม่ใช่คนโง่พอ!! ที่จะหลงเชื่อคำพูดหลอกลวงนี้
“เมื่อก่อนนายคือคนที่ฉันรักมาก…แจจุง”
ผมตัดสินใจพูดออกไป เมื่อตอนนี้มันถึงที่สุดของที่สุดแล้ว
เค้านิ่ง ฟังผมอยู่เงียบๆ
“แต่ตอนนี้…นายเป็นคนที่ฉันรังเกียจ!”
ผมตะคอกใส่คนตรงหน้า
ที่ตอนนี้ยืนนิ่งไม่ไหวติง มีเพียงน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม
ผมชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าหนีไป
แจจุงไม่พูดอะไรเดินตรงเข้ามาประกบจูบผมโดยไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัว
ผมตกใจผลักเค้าออกไป แต่ก็ได้แค่นั้น! เพราะความต้องการจริงๆของผมมันได้แสดงออกมาหมดแล้ว
จากที่แจจุงเป็นคนเริ่มบัดนี้กลับเป็นผมเองที่คอยชี้ทาง
เราผละออกจากกัน แจจุงไม่พูดอะไร เพียงแค่จับมือผมไว้
แล้วพารอดออกมาตรงทางลับที่ผมไม่เคยรู้
มันเป็นช่องทางลับที่อยู่ภายใต้กรอบรูปเก่าๆ ที่พาพวกเราออกไปพบเจอกับโลกภายนอก
“ขอโทษที่ทำร้ายนาย…”
“…………….”
เค้าพูดกับผมเมื่อเราออกมาได้ ผมนิ่งฟังเค้าพูดต่อ
“เชื่อฉันเถอะ ว่าทั้งหมดฉันทำเพื่อนาย!”
เค้าบอกผมอย่างนั้น
ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่เข้าใจสักเท่าไหร่
แต่ผมรู้แล้ว…
ว่าเค้าไม่เคยเลิกรักผมเลย
คิมแจจุงคนนี้..คอยปกป้องผมเสมอ
พวกเราที่หนีออกมาจากคฤหาสน์นั้นได้
ก็ตรงดิ่งกลับไปบ้านหลังเก่าทันที
ซึ่งผมคงลืมอะไรไป ว่าบ้านทั้งหลัง มันเหลือผมคนเดียว
“ยุนโฮ….”
“………..”
“ฉันขอโทษ….”
“นายไม่ผิดหรอกแจจุง! คนที่ผิดคือมัน ไอ้ชางมินนั้นต่างหาก!!”
“ยุนโฮ!! มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด!!”
“นายยังจะเข้าข้างมันอีกหรอ!! มันทำกับฉันขนาดนี้!! มันซื้อนายไปจากฉัน เอาครอบครัวของฉันไป แถมยังยัดเยียดใครก็ไม่รู้มาให้ฉันแล้วมันก็ขโมยไป!!
หรือว่าคนๆนั้นมันซื้อนายไปได้ทั้งตัวและหัวใจแล้วละ ห๊า!!?”
ผมตะคอกแจจุงออกไปอย่างลืมตัว
แจจุงมองหน้าผมทั้งน้ำตา ก่อนจะตบหน้าผมสุดแรง
“นายมันไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ชองยุนโฮ!!”
ผมมองแจจุงอย่างหงุดหงิด
ทำไมเค้าต้องคอยปกป้องคนๆนั้นด้วย
มันเป็นอะไรกับนายอย่างนั้นหรอ!!?
นายรักมันมากอย่างนั้นใช่ไหม!!?
แล้วมาช่วยฉันทำไม!!
ปล่อยฉันให้ตายไปเลยสิ!!
ผมเห็นแจจุงเดินจากไปแล้ว
ทิ้งผมให้จมปลักอยู่ที่นี้คนเดียว
พ่อครับ…
แม่ครับ….
ผมควรทำยังไงดี!?
ถามไปก็ยังคงไร้คำตอบ…เมื่อครอบครัวของเค้าตอนนี้
ไม่มีใครสามารถตอบคำถามเค้าได้สักคน
ในเมื่อพวกท่านจากไปแล้ว
ด้วยฝีมือของคนๆนั้น
คนที่นายปกป้องเค้าอย่างกับอะไรดี!!
“ฉันจะไม่ปล่อยแจจุงให้มันเด็ดขาด….”
“มันพรากทุกอย่างไปจากฉัน….”
“ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะพรากทุกอย่างไปจากมัน”
ชายหนุ่มพึมพำอยู่อย่างนั้น
สติที่เคยควบคุมได้
จิตสำนึกที่เคยมี
บัดนี้เหลือแต่ความว่างเปล่า กับความแค้นที่ยากจะลบทิ้ง
‘ฉันจะกลับไปมอบความเจ็บปวดที่สุดแสนสาหัสให้นายเอง’
‘ชิมชางมิน’
.
.
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น